Τάληρα της συλλογής μου

[ΚΑΡΑΜΑΝΙΚΟΣ]

ναι γιωργο η αληθεια ειναι οτι εχει κ καλα πραγματα εδω μεσα οπως το θεμα αυτο με τα με τα ταληρα η και η συλλογη του cat..αλλα οπως εχω πει και πριν υπαρχει κ μεγαλη σαπιλα κ ατιμια και πολλοι θελουν την μαμα τους για λογους αδιανοητους

+1

+1000
ειναι αμοιβαιο στρατηγε μου giannist..μεσα στο μυαλο μου ησουν.. μαζι με αλλους δυο..φιλακια

[thaler]

Επειδή το τάληρο της Μαρίας Θηρεσίας είναι ένα από τα πιο φημισμένα τάληρα, αξίζει, νομίζω, με την ευκαιρία παρουσίασης αυτού του κέρματος να παραθέσω μερικές πληροφορίες ακόμη, που ίσως σας ενδιαφέρουν:

Το 1768 ο Δόγης της Βενετίας Alvise Mocenigo (1763-78) προσκάλεσε το Γερμανό χαράκτη Anton Schabel στη Βενετία για να χαράξει το τάληρο του Αγίου Μάρκου (tallero di San Marco) όσο το δυνατόν πιο όμοιο με το τάληρο της Μαρίας Θηρεσίας. Από δω και πέρα το τάληρο της Βενετίας είχε γυναικεία προτομή στην μπροστινή όψη με μαργαριταρένιο διάδημα όμοιο με εκείνο στο κεφάλι της Θηρεσίας.

Στη Πρωσία, ο Φρειδερίκος ο Μέγας (1740-86) έκοψε εμπορικό τάληρο του Λεβάντε με την εικόνα του στην μπροστινή όψη και το Πρώσικο αετό στο πίσω μέρος, αλλά αυτά τα τάληρα ήταν σκέτη αποτυχία στην ανατολή. Κάποια στιγμή, γύρω στο 1787, και οι Γάλλοι σκέφθηκαν να κόψουν το δικό τους τάληρο για εμπορική χρήση στο Λεβάντε έχοντας μάλιστα την προτομή της Μαρίας Αντουανέτας (κόρης της Θηρεσίας), αλλά τελικά το όλο σχέδιο εγκαταλείφθηκε.

Η Δημοκρατία της Ραγκούσας που υπήρξε μεγάλη εμπορική δύναμη, μιμήθηκε το τάληρο της Θηρεσίας, κόβοντας τη δική της Libertina που είχε γυναικεία προτομή με διάδημα στην μπροστινή όψη και το οικόσημο της Ραγκούσας στην πίσω όψη.

Στην Αυστρία έπαψε να είναι νόμιμο κέρμα την 1η Νοεμβρίου 1858, παρέμεινε όμως το επίσημο εμπορικό νόμισμα

Η Αιθιοπία κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία του τάληρου της Μαρίας Θηρεσίας. Πάνω από το 20% όλων των τάληρων της Μαρίας Θηρεσίας που κόπηκαν μέχρι το 1931 κατέληξαν στην Αιθιοπία. Έτσι τα τάληρα αυτά έγιναν κυρίαρχα στην Αιθιοπία στα μέσα του 18ου αιώνα.

Το 1894, ο αυτοκράτορας της Αιθιοπίας Menelik II (1889-1913) άρχισε να κόβει τα Menelik thalers με το σκίτσο του έχοντας ως πρότυπο αυτό της Θηρεσίας, με ελάχιστη όμως επιτυχία. Το 1890, οι Ιταλοί εισήγαγαν το Eritrean tallero στη νεοαποκτηθείσα αποικία της Ερυθραίας. Είχε μια στεφανωμένη προτομή του Umberto I (1878-1900) στην μπροστινή όψη και έναν αετό με το οικόσημο του οίκου της Σαβοΐας στο πίσω μέρος. Οι Ιταλοί ήλπιζαν να το επιβάλλουν στο εμπόριο με την Αιθιοπία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, οπότε εγκαταλείφθηκε το 1921. Το τάληρο της Θηρεσίας παρέμεινε νόμιμο στην Αιθιοπία μέχρι το 1945 και η Αιθιοπία τύπωσε ακόμη και τάληρα σε τραπεζογραμμάτια.

Τα τάληρα της Μαρίας Θηρεσίας με τα αρχικά S.F. αρχικά κόπηκαν στο νομισματοκοπείο του Günzburg στη σημερινή νότια Γερμανία. Όταν οι Αψβούργοι έχασαν την περιοχή κατά τη διάρκεια των ναπολεόντειων πολέμων το 1805, οι μήτρες μεταφέρθηκαν στη Βιέννη. Από το 1824 αυτές χρησιμοποιήθηκαν στα νομισματοκοπεία του Μιλάνου και της Βενετίας (τότε στην Αυστριακή επικράτεια) καθώς και στο κεντρικό νομισματοκοπείο της Βιέννης. Αργότερα την Αυστρία έχασε το Μιλάνο το 1859 και τη Βενετία το 1866, τα τάληρα κόβονταν μόνο στη Βιέννη, όπου περίπου 185 εκατομμύρια κόπηκαν μεταξύ 1858 και 1915.

Σε μια συμφωνία-εξαναγκασμό που υπογράφηκε στις 9 Ιουλίου 1935, παραχωρήθηκε από την Αυστρία στον Μουσολίνι, για 25 χρόνια, το δικαίωμα παραγωγής του τάληρου της Θηρεσίας. Επίσης η Αυστρία επιτρέπονταν να κόβει μόνο μέχρι 10.000 τεμάχια ετησίως και απαγορευόταν να συνάπτει εξωτερικές συμβάσεις με άλλα κράτη για το σκοπό αυτό. Έτσι άρχισε η παραγωγή του τάληρου στη Ρώμη σε μεγάλες ποσότητες, μέχρι και 100.000 κομμάτια την ημέρα.  Περίπου 18 εκατομμύρια τάληρα μεταφέρθηκαν στην Ανατολική Αφρική για να τροφοδοτήσουν τον Μουσολίνι στον πόλεμο κατά της Αιθιοπίας και την κατοχή της χώρας αυτής. Επίσης οι Ιταλοί αμέσως απαγόρευσαν σε μη Ιταλικές τράπεζες και εμπόρους να κατέχουν τέτοια τάληρα και αυτό οδήγησε, από το 1937, στην κοπή τους από το Βασιλικό Νομισματοκοπείο στο Λονδίνο και στο Μπέρμιγχαμ για τα Βρετανικά στρατεύματα που βρίσκονται στο Σουδάν, το Άντεν, και τα αραβικά εδάφη γύρω από την Ερυθρά Θάλασσα. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 19 εκατομμύρια τάληρα της Μαρίας Θηρεσίας κόπηκαν στη Βομβάη και την Καλκούτα για τα Ινδικά στρατεύματα που αναπτύχθηκαν εναντίον των Ιταλών στην Αφρική.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία συνέχισε να κόβει τα τάληρα της Μαρίας Θηρεσίας για την περιοχή του Άντεν στην Αραβική χερσόνησο και τις γύρω περιοχές. Η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και το Βέλγιο ακολούθησαν το παράδειγμα της Βρετανίας και άρχισαν να κόβουν τάληρα της Θηρεσίας στο Παρίσι, την Ουτρέχτη και τις Βρυξέλλες για την υποστήριξη των οικονομικών τους συμφερόντων στην Ερυθρά Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο και την ανατολική ακτή της Αφρικής. Εκτιμάται ότι μεταξύ 1935 και 1949, 72 εκατομμύρια τέτοια τάληρα κόπηκαν.

Το 1960, έληξε η 25ετή παραχώρηση του δικαιώματος κοπής από την Ιταλία και οι μήτρες επιστράφηκαν στη Βιέννη. Στη συνέχεια, η Αυστρία έκανε διπλωματικές κινήσεις με σκοπό τον τερματισμό της κοπής των τάληρων από άλλα κράτη. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η τελευταία χώρα που συμφώνησε επίσημα με το αυστριακό αίτημα τον Φεβρουάριο του 1962.

Το τάληρο της Μαρίας Θηρεσίας που φέρει την ημερομηνία του 1780 είναι πλέον «προστατευόμενο νόμισμα» σύμφωνα με το Βρετανικό νόμο περί πλαστογραφίας και παραποίησης του 1981, μέρος ΙΙ, άρθρο 27. Συνεχίζει να κόβεται μέχρι σήμερα από το Αυστριακό νομισματοκοπείο κατόπιν ειδικών παραγγελιών.

[Διηνέκης]

Πραγματικά χάνομαι στον κόσμο μου,όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες-πληροφοριες!σε ευχαριστώ πολύ Στέλιο!! έχεις πραγματική αγαπη κ μεράκι για το αντικείμενο....μέσα από αυτα που μας έγραψες,στο μυαλό μου σχηματίστηκε η ιδέα ότι οι Αμερικάνοι πιθανόν να χρησιμοποίησαν το αρχέτυπο του άκρως επιτυχημένου ταληρου της Θηρεσίας για να φτιάξουν το δολάριο τους,που κ αυτό κυριάρχησε στον κόσμο...δλδ από τη μια πλευρά να βάλουν μια εστεμμένη γυναίκα και από την άλλη έναν αετό!

[cat]

Τελικα αυτο το ταληρο συνεβαλε τα μαλα στην ενοια της παγκοσμιοποιησης

[kostakis88]

    

[thaler]

Φίλοι μου πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σας για το "παγκοσμιοποιημένο" τάληρο της Θηρεσίας.

Θα δούμε όμως σε επόμενες παρουσιάσεις νομισμάτων μου, πως ο ρόλος αυτός (του παγκόσμιου τάληρου) διεκδικείται από δύο ακόμη τάληρα.

[ΚΑΡΑΜΑΝΙΚΟΣ]

αραγε ενα τελληρο αιθιοπικο ποσο να κοστιζει?

[thaler]

Αυτά τα τάληρα είναι γνωστά ως Ethiopian Birr. Μπορείς να τα βρεις σε χαμηλές καταστάσεις από 30-40 ευρώ ως μερικές χιλιάδες ευρώ σε UNC.
Πάντως σε μια καλή, σχετικά, κατάσταση τα βρίσκει κανείς, raw, γύρω στα 80-100 ευρώ.

[ΚΑΡΑΜΑΝΙΚΟΣ]

πραγματικα θα ειναι μια πανεμορφη συλλογη με ταλληρα..και ατελειωτη..ευχαριστω πολυ

[thaler]

.

Στάλθηκε από το MEIZU_M5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[thaler]

Φίλοι μου συλλέκτες σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα από τα πιο γνωστά και φημισμένα τάληρα. Πρόκειται για το νόμισμα των 8 reales. Στην Ελλάδα είναι γνωστό και ως ‘κολωνάτο’ ή ‘δίστηλο’ από τις δύο κολώνες (στήλες του Ηρακλή – Γιβραλτάρ) που απεικονίζονται στη μία όψη του. Η ιστορία του και η διαδρομή του είναι συναρπαστική. Συντέλεσε στη δημιουργία νέων παγκόσμιων οικονομικών ισορροπιών και ανέδειξε – αλλά και υποβάθμισε – μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Ας δούμε όμως πρώτα τα χαρακτηριστικά το νομίσματος:

Βάρος: 26,70 gr.
Διάμετρος: 40 mm
Βιβλιογραφία: KM# 106,  Cal-916
Αξία: 8 reales  (γνωστό ως “κολονάτο ή δίστηλο”)
Ασήμι: 0.917
Χρονιές κοπής: 1772-1789
Τιράζ:  Δεν αναφέρεται
Νομισματοκοπείο: Πόλη του Μεξικού
Assayer (ελεγκτής των νομισμάτων): FM. Ο Francisco Antonio de la Pena y Flores (1762-84) ήταν ο κύριος ελεγκτής των νομισμάτων ενώ ο βοηθός του ήταν ο Manuel de la Rivera (1770-77).
Προσανατολισμός:  ↑↓

Μπροστά:
Προτομή του βασιλιά της Ισπανίας Καρόλου του Γ΄
Επιγραφή CAROLUS·III DEI· GRATIA  1772
Μετάφραση: Κάρολος Γ΄ ελέω Θεού

Πίσω:
Ο Ισπανικός βασιλικός θυρεός Είναι χωρισμένος σε 4 μέρη. Το λιοντάρι επάνω αριστερά και κάτω δεξιά συμβολίζει το βασίλειο της Καστίλης, ενώ το κάστρο επάνω δεξιά και κάτω αριστερά συμβολίζει το βασίλειο του Λεόν. Στη μέση έχουμε το εραλδικό σύμβολο του οίκου των Βουρβώνων ενώ κάτω ένα μικρό ρόδι που συμβολίζει το βασίλειο της Γρανάδας. Επάνω του το βασιλικό στέμμα. Δεξιά και αριστερά δύο κολώνες που συμβολίζουν τις στήλες του Ηρακλή (Γιβραλτάρ) που έχουν επάνω τους την επιγραφή: PLUS ULTRA* (=ακόμα παραπέρα)

Επιγραφή: HISPAN[IARUM]·ET IND[IARUM]·REX· Mo . 8R . FM
Μετάφραση: Βασιλιάς της Ισπανίας και των Ινδιών
Μο= το σύμβολο του νομισματοκοπείου του Μεξικού
8R= 8 Reales
FM = Francisco Antonio de la Pena y Flores και Manuel de la Rivera

Το συγκεκριμένο τάληρο είναι του 1772 που είναι η πρώτη χρονιά που κόβεται ο συγκεκριμένος τύπος των 8 reales με την προτομή. Τα τάληρα αυτής της χρονιάς είναι τα πιο σπάνια από αυτή τη σειρά (της προτομής).

*Η έκφραση Plus Ultra (λατινικά για το «παρά πέρα») αποτελεί το εθνικό ρητό της Ισπανίας. Υιοθετήθηκε από τον Καρόλου Α΄ της Ισπανίας (1516-1556). Σχετίζεται άμεσα με το μύθο των Ηράκλειων Στηλών, τις οποίες σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία κατασκεύασε ο Ηρακλής, κοντά στα Στενά του Γιβραλτάρ, οριοθετώντας το τέλος του γνωστού κόσμου. Σύμφωνα με το μύθο οι πύλες έφεραν την προειδοποίηση «Nec plus ultra» (επίσης «Non plus ultra», "τίποτα παρά πέρα"), ώστε να αποτρέψουν τους ναυτικούς και τους εξερευνητές να προχωρούν παρά πέρα.
Πιστεύεται πως ο Κάρολος Α΄ υιοθέτησε το «Plus ultra» (μια αλλαγή στάσης λοιπόν, μια παρότρυνση για να ενθαρρύνει για «πάρα πέρα») μετά από υπόδειξη του ιατρού και στενού του συνεργάτη Λουίτζι Μαρλιάνο. Σκοπό είχε να τον ενθαρρύνει ώστε να αγνοήσει την αρχαία προειδοποίηση και να πάρει το ρίσκο να ανοίξει νέους δρόμους με τις αποικίες σε όλο τον κόσμο.

Για τον Κάρολο Γ΄ των Βουρβόνων έχω γράψει σε προηγούμενη παρουσίαση τάληρου στη σελίδα 4 του θέματος (πιάστρα των 120 grana του βασιλείου της Νεάπολης και Σικελίας του 1735), οπότε τώρα θα επικεντρωθώ σε πληροφορίες για το νόμισμα.

Tο ασημένιο νόμισμα των 8 Reales, που αναφέρεται ως το ισπανικό milled dollar (=νόμισμα που παράγεται από μηχανή-πρέσα και όχι με σφυρηλάτηση), κομμάτι των οκτώ (piece of eight) ή οκτώ bit, ήταν το κύριο νόμισμα κυκλοφορίας στης ΗΠΑ. Αυτό το νόμισμα και τα κλασματικά του μέρη, τα μισά, ένα, δύο και τέσσερα reales, ήταν νόμιμο νόμισμα έως τις 21 Φεβρουαρίου 1857 στις Η.Π.Α., 1858 στον Καναδά και 1895 στο Πουέρτο Ρίκο.

Το πρώτο real κόπηκε από τον βασιλιά Pedro the Cruel (1350-65) με τη λατινική έκφραση Numus Regalis (βασιλικό νόμισμα). Το 1642 δημιουργήθηκαν δύο ξεχωριστά reales, το Real de Plata (από ασήμι) και το Real de Vellón (από το billon ή "λιγότερο από το μισό ασήμι"). Το real de plata ήταν το πρότυπο, που κόβονταν ως νομίσματα μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα.

Το real ήταν συχνά κόβονταν σε κομμάτια (bits), σαν αυτά μιας πίτας. Ένα νόμισμα των 8, για παράδειγμα, θα μπορούσε να κοπεί σε οκτώ κομμάτια που άξιζε όσο ένα real το καθένα. Αν το νόμισμα κόβονταν στη μέση, είχαμε τότε δύο νομίσματα αξίας 4 reales το καθένα. Η πρακτική αυτή ήταν νόμιμη και συνηθισμένη την εποχή εκείνη, καθώς τα νομίσματα δεν αποτιμώνταν με βάση την ονομαστική τους αξία, αλλά με βάση την αξία του βάρους τους σε μέταλλο που περιείχαν. Επίσης, το νόμισμα αυτό το προτιμούσαν σε σχέση με άλλα και γιατί η περιφέρειά του είχε σχήματα, εμποδίζοντας έτσι το ‘ξύρισμα’ από επιτήδειους (κάτι ανάλογο είδαμε πως ίσχυε και για το τάληρο της Θηρεσίας).

Από τον 16ο μέχρι τον 18ο αιώνα, το real κυριάρχησε στη διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά και ήταν το πιο περιζήτητο και αξιόπιστο νόμισμα στον κόσμο.

Να τονίσω στο σημείο αυτό, πως, όταν αναφέρομαι στο real, εννοώ το νόμισμα των 8 reales και όχι το μικρό νόμισμα του ενός real.

Γενικά, ένα νόμισμα προοδεύει ταυτόχρονα με το έθνος που το εκδίδει, αλλά αυτό δεν συνέβαινε με το real. Το αποκορύφωμα της Ισπανικής αυτοκρατορίας ήταν το 1580 και από τότε η αυτοκρατορία εξασθενούσε σταθερά μέχρι να χάσει τη θέση της ως μεγάλη δύναμη στα μέσα του 17ου αιώνα. 

Το real όμως παρέμεινε ως κύριο διεθνές νόμισμα για άλλα διακόσια χρόνια, παρά την κατάρρευση της Ισπανικής αυτοκρατορίας και τη συνεχιζόμενη εξασθενημένη εγχώρια οικονομία. Πώς μπορούσε μια χώρα με ρημαγμένη οικονομία να υποστηρίζει ένα τέτοιο νόμισμα;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Καταστροφικές οικονομικές αποφάσεις τον 16ο αιώνα οδήγησαν την Ισπανία σε σοβαρή έλλειψη προϊόντων αλλά, ταυτόχρονα, και σε μεγάλη εισροή χρήματος (ασημένιων 8 reales) από τα πλούσια ορυχεία της Λατινικής Αμερικής. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ιδιαίτερα η Ολλανδία, η Γαλλία και η Αγγλία, έσπευσαν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στην Ισπανική αγορά, καθώς αυτοί είχαν μεν προϊόντα, αλλά δεν είχαν χρήματα, αφού υπήρχε έλλειψη ασημιού στην Ευρώπη. Οι χώρες αυτές, λόγω της σταθερής αξίας του real, απέφευγαν να τα λειώνουν ή να τα χρησιμοποιούν για άλλους μη χρηματικούς σκοπούς.  Έτσι μεγάλες ποσότητες από reales βρέθηκαν στο Ευρωπαϊκό εμπόριο, και από εκεί, μέσω των εμπορικών δρόμων, σε εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Μόλις το real άρχισε να εξαπλώνεται, έγινε σχεδόν ανεξάρτητο από την Ισπανία λόγω της ισχυρής διεθνούς ζήτησης για αυτό (όπως γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες με το δολάριο).

Το real κόπηκε για πρώτη φορά τον 14o αιώνα υπό τον βασιλιά της Καστίλης και Λεόν, Pedro the Cruel. Ωστόσο, το 1497, η νομισματική μεταρρύθμιση του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας, καθιέρωσαν το real ως λογιστική μονάδα στην Καστίλη και την Αραγονία. Σύμφωνα με το νέο σύστημα, η maravedi ήταν η βασική μονάδα. Το ασημένιο real ισοδυναμούσε με 34 maravedi, και 375 maravedis ισοδυναμούσαν με το χρυσό excelente. Το real διαιρέθηκε περαιτέρω σε οκτώ κλάσματα, εξ ου και το άλλο του όνομα, τα οκτώ ρεάλια. Παρόλο που άλλα νομίσματα, όπως τέσσερα reales και δύο reales, κόπηκαν, ήταν απλά νομισματικές υποδιαιρέσεις των 8 reales.

Άλλοι, όμως, παράγοντες προκάλεσαν την αυξημένη κοπή: τα Πορτογαλικά ταξίδια στην Ασία αποκάλυψαν τη μεγάλη ζήτηση της Ασίας για το ασήμι και η ανακάλυψη της Αμερικής από την Ισπανία παρείχε μια φαινομενικά απεριόριστη προσφορά του πολύτιμου μετάλλου. Έτσι η ζήτηση για Ισπανικό ασήμι αυξήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την αύξηση της προσφοράς του. Η μεταρρύθμιση του 1497 καθιέρωσε το real ως λογιστική μονάδα και προετοίμασε τα Ισπανικά νομισματοκοπεία για να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη εισβολή του Ισπανο-αμερικανικού αργύρου.

Για να πάμε όμως στην Αμερικανική ήπειρο. Ξεκινώντας από το 1536, τα πρώτα νομίσματα που κόπηκαν στην Αμερική ήταν αυτά του Carolus και Johanna. Το πρώτο 8-reales κομμάτι που κόπηκε στην Αμερική ήταν εκείνο του Felipe II (1556-1598), και παρέμεινε να παράγεται για πάνω από 450 χρόνια στο νομισματοκοπείο του Μεξικού. Σε όλο το δυτικό ημισφαίριο κυριαρχούσαν τα Ισπανικά νομίσματα. Πολλά Ισπανικά αποικιακά νομισματοκοπεία συνέχιζαν αν κόβουν τέτοια τάληρα μέχρι τη δεκαετία του 1820.

Έτσι, στο δυτικό ημισφαίριο, το real κυριάρχησε ως πρωτεύον νόμισμα σε όλη την Ισπανική Αμερική, που περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Αμερικής, όλη την Κεντρική Αμερική και ένα μεγάλο μέρος της Καραϊβικής έως ότου κάθε χώρα κέρδισε την ανεξαρτησία της κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και άρχισε να κόβει εθνικά νομίσματα. Παρόλα αυτά, τα σημερινά νομισματικά πρότυπα όλων των χωρών της Κεντρικής και της Βόρειας Αμερικής προέρχονται από το real.

Στις Αγγλικές αποικίες, παρά το επίσημο νόμισμα της Αγγλικής λίρας, οι περισσότερες πληρωμές γίνονταν σε reales. Το real κυριάρχησε επίσης στην Ευρώπη, ιδιαίτερα σε χώρες που ενδιαφέρονται για το εμπόριο με τη Νοτιοανατολική Ασία και την Κίνα, την σημαντικότερη περιοχή κυκλοφορίας για το real. Οι Κινέζοι εμπιστεύονταν το νόμισμα των 8 στο βαθμό που δεν θα δέχονταν υποκατάστατα ακόμα και αν το βάρος και η αξία αυτών των κερμάτων ήταν ακριβώς ίσα με αυτά του real. Με το πλεονέκτημα αυτής της εμπιστοσύνης, το real διατήρησε μια σταθερή θέση στην κινεζική οικονομία μέχρι το 1914, όταν αντικαταστάθηκε από ένα κινεζικό ασημένιο δολάριο που ονομάζεται «Yuan Shi Kai Dollar» ή απλά Γιουάν.

Την εποχή που η Ισπανία άρχισε να κόβει το real, τα χρυσά ήταν τα πιο σημαντικά νομίσματα στο διεθνές εμπόριο. Τότε, η Ευρώπη εμπορεύονταν σε μεγάλο βαθμό με τους Άραβες που έφερναν ανατολίτικα προϊόντα. Ωστόσο, όταν οι Πορτογάλοι εξερευνητές έφτασαν στην Ινδία το 1498, διαπίστωσαν ότι οι ντόπιοι έμποροι δέχονταν πρόθυμα το ασήμι και απέρριπταν το χρυσό (!!!). Αυτό συνέβαινε γιατί ο χρυσός ήταν άφθονος στην Ινδία, ενώ το ασήμι, ως πιο σπάνιο, είχε μεγάλη ζήτηση.

[thaler]

Συνέχεια…

Πριν από την ανακάλυψη του Ισπανο-αμερικανικού ασημιού, δεν υπήρχε αρκετό ασήμι για να εφοδιάσει τον κόσμο με μεγάλους όγκους ασημένιων νομισμάτων. Περισσότερα από τα 4/5 όλου του ασημιού που παράγονταν για χρήση στον πολιτισμένο κόσμο μεταξύ του 1493 και του 1850 προέρχονταν από Ισπανο-αμερικανικά ορυχεία, και αυτό απεικονίζει τον κεντρικό ρόλο του αμερικανικού ασημιού στην αύξηση της παγκόσμιας προσφοράς και την εγκαθίδρυση του real ως παγκόσμιου νομίσματος.

Η Ισπανική κυβέρνηση διατήρησε την υψηλή αξία του real. Το real ως πρότυπο βάρους και καθαρότητας έχει υποστεί συγκριτικά λίγες μεταβολές από την ίδρυσή του. Στην πραγματικότητα δεν δέχτηκε σοβαρή υποτίμηση μέχρι τον 18ο αιώνα, όταν υποτιμήθηκε πολύ λίγο μόνο δύο φορές. Έτσι, μεταξύ του 1497 και των αρχών του 20ου αιώνα, η αξία του κέρματος μειώθηκε μόνο κατά 5,9%. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ άλλα κράτη υποβάθμιζαν το νόμισμά τους, το real διατηρούσε σταθερή αξία.

Στον Νέο Κόσμο τα reales και άλλα Ισπανικά κέρματα ορίστηκαν ως επίσημο νόμισμα, αλλά υπήρχαν λίγα νομίσματα, αυτά μόνο που έφεραν μαζί τους οι άποικοι από την Ισπανία. Έτσι οι Ισπανοί άποικοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να χρησιμοποιήσουν το χρυσό και το ασήμι ως υποκατάστατο χρήματος και εμπορεύονταν με τους ντόπιους σύμφωνα με το βάρος των πολύτιμων μετάλλων.

Μετά από επανειλημμένα αιτήματα, η βασίλισσα εξέδωσε τελικά ένα βασιλικό διάταγμα στις 11 Μαΐου 1535 που εξουσιοδότησε τον αντιβασιλέα της Νέας Ισπανίας να ιδρύσει ένα βασιλικό νομισματοκοπείο. Τα κέρματα έπρεπε να κόβονται σύμφωνα με τους κανονισμούς που υπήρχαν στην Ισπανία και να τηρούν αυστηρά το βάρος, το μέγεθος και το σχεδιασμό των υφιστάμενων Ισπανικών νομισμάτων. Επιπλέον, απαγορεύτηκε ρητώς η κοπή χρυσών νομισμάτων. Δεδομένου ότι οι ντόπιοι δεν θα δέχονταν χάλκινα νομίσματα, το νομισματοκοπείο του Νέου Κόσμου παρήγαγε αποκλειστικά ασημένια νομίσματα, τα οποία θα γίνονταν αποδεκτά ως νόμιμο χρήμα σε όλη την Ισπανική αυτοκρατορία, συμβάλλοντας στη διεθνή επιτυχία του real.

Από το 1556 μέχρι το 1751, τα νομισματοκοπεία του Νέου Κόσμου παρήγαγαν τα γνωστά ‘Kob coins’. Στην ουσία, σφράγιζαν πλάκες ασημιού και τις έκοβαν για να έχουν το σωστό βάρος. Άρχισαν να φέρουν ημερομηνία μετά το 1580. Tο 1732 αρχίζει η κοπή των πρώτων κερμάτων με πρέσα (hammered coins). Έχουμε τον 1ο τύπο των 8 reales χωρίς την προτομή μέχρι το 1771. Από το 1772 μέχρι το 1821 κόβεται ο 2ος τύπος του κέρματος που στην μπροστινή όψη φέρει την προτομή του βασιλιά της Ισπανίας. 

Εκτός από τις Ισπανικές αποικίες, οι υπόλοιπες Αμερικανικές αποικίες επίσης είχαν μεγάλη έλλειψη νομισμάτων και έτσι οι άνθρωποι προμηθεύονταν νομίσματα οποιασδήποτε χώρας μέσω του εμπορίου. Παρ’ όλο που κέρματα από τις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης κυκλοφόρησαν στις αποικίες, το κυρίαρχο νόμισμα ήταν το Ισπανικό real, το οποίο οι άποικοι αποκαλούσαν ως "Ισπανικό δολάριο". Οι αποικίες λάμβαναν τις μεγαλύτερες ποσότητες των reales από το εμπόριό τους με τις Δυτικές Ινδίες. Επιπλέον, Ισπανικά κέρματα μεταφέρθηκαν στις αποικίες από Ευρωπαϊκούς οικισμούς κατά μήκος του Κόλπου του Μεξικού, αλλά και οι πειρατές που δρούσαν στην περιοχή του Ατλαντικού αύξαναν την προσφορά των νομισμάτων αυτών.

Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, το Κογκρέσο έκανε αρκετές προσπάθειες για την εξάλειψη των ξένων νομισμάτων από την κυκλοφορία, αλλά η μεγάλη ποσότητα των ισπανικών reales σε κυκλοφορία και η μακροχρόνια χρήση του κέρματος οδήγησε στη συνέχιση της χρήσης του όπως έγραψα παραπάνω, μέχρι το 1857.

Ένα παρόμοιο φαινόμενο συνέβαινε στην Κίνα. Πώς έφτασε όμως, φίλοι μου συλλέκτες, το real στην Κίνα; Κάποιες ποσότητες έφθασαν εκεί μέσω Πορτογαλικών εμπορικών οδών προς την Ινδία. Η Πορτογαλική αυτοκρατορία, η οποία βασιζόταν στα reales, συναλλάσσονταν τακτικά με την Ινδία και την Κίνα. Κατά το δεύτερο ήμισυ του δέκατου έκτου αιώνα, η Πορτογαλία εξήγαγε 750.000 8 reales ετησίως στην Ασία.

Παρά το Πορτογαλικό εμπόριο, τα reales δεν διείσδυσαν ουσιαστικά τη Νοτιοανατολική Ασία και την Κίνα μέχρι να αρχίσει το εμπόριο με την Ισπανία.  Ξεκινώντας από το 1565, η Ισπανία εμπορεύονταν τακτικά με τη Μανίλα μέσω ενός μικρού στόλου που ονομάζονταν Manila Galleones που ταξίδευε μεταξύ του Μεξικού και των Φιλιππίνων. Οι Galleons εμπορεύονταν σε έναν κύκλο: το ταξίδι πίσω στο Μεξικό έφερε Κινέζικα μεταξωτά και άλλα αγαθά της ανατολής, τα οποία αγοράζονταν στην Αμερική με reales. Μετά την ανταλλαγή των αγαθών τους με ασημένια νομίσματα, τα πλοία επέστρεφαν στη Μανίλα με reales που προορίζονταν να αγοράσουν περισσότερα ανατολίτικα προϊόντα που θα πωλούνταν για ασημένια νομίσματα στην Αμερική κ.ο.κ.. Μετά από μία δεκαετία συνεχιζόμενης μεταφοράς Ισπανο-αμερικανικού αργύρου στη Νοτιοανατολική Ασία, οι Ισπανοί αύξησαν στη ροή των νομισμάτων στέλνοντας άλλα 100.000 κέρματα των 8 reales στη Μανίλα ετησίως.

Οι Κινέζοι έμποροι ήθελαν ασήμι και οι Ισπανοί ήθελαν εξωτικά ανατολίτικα προϊόντα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα Κινέζικα πλοία κυριάρχησαν στην αγορά των Φιλιππίνων καθώς αναζητούσαν και επωφελούνταν από το Ισπανικό εμπόριο. Μεταξύ 1611 και 1612, το 91,5% των τελωνειακών εσόδων της Μανίλας προήλθε από τα Κινέζικα πλοία. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, τα δρομολόγια από τη Νέα Ισπανία έστελναν πέντε εκατομμύρια reales ετησίως στη Μανίλα και από εκεί στην Κίνα. Μόνο το 1597, εκτιμάται ότι δώδεκα εκατομμύρια reales έφτασαν στην Κίνα μέσω της Μανίλας.

Υπήρξαν στην Κίνα πολλές περιπτώσεις πλαστών κερμάτων, έτσι οι Κινέζοι επισήμαναν τα γνήσια κέρματα με μικρές σφραγίδες (τα γνωστά chopmarks). Το ίδιο συνέβαινε και στις Φιλιππίνες, αλλά εκεί η επισήμανση γίνονταν από τις Ισπανικές αρχές με μια στρόγγυλη σφραγίδα.

Αλλά τι δημιούργησε την Κινέζικη ζήτηση για το real; Το Κινέζικο νομισματικό σύστημα βασίζονταν σε χάλκινα νομίσματα που κόπηκαν από την δυναστεία των Μινγκ, αλλά λόγω έλλειψης χαλκού, τα κέρματα ήταν λιγοστά. Έτσι, ιδιωτικά χάλκινα νομίσματα και διάφορες μορφές αργύρου άρχισαν να ανταγωνίζονται το νόμισμα των Ming σε μια προσπάθεια να τροφοδοτήσουν τη ζήτηση της Κίνας για χρήματα. Μετά το 1600, η δυναστεία των Ming υποτίμησε το νόμισμά της και, παρά τις αυξημένες εισαγωγές ξένου αργύρου, η συναλλαγματική ισοτιμία ασημένιων νομισμάτων αυξάνονταν σταδιακά.

Γιατί όμως, ο Κινέζικος λαός επέλεξε το ασήμι αντί για άλλα χρυσά ή χάλκινα νομίσματα; Να κάτι πολύ ενδιαφέρον: Το ασήμι είχε διπλάσια αξία στην Κίνα, απ’ ότι είχε στην Ευρώπη: ο λόγος χρυσού-αργύρου στην Κίνα ήταν 1:6, ενώ στην Ευρώπη ήταν 1:11-12.

Ως εμπόρευμα, το ασήμι αποτιμώνταν ανάλογα με το βάρος του, και επειδή το real είχε τόσο υψηλή όσο και σταθερή περιεκτικότητα σε ασήμι, οι Κινέζοι το χρησιμοποίησαν γρήγορα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν επίσης άμεσα διαθέσιμο λόγω του μεγάλου όγκου των συναλλαγών μεταξύ της Ισπανικής Αμερικής και της Ευρώπης με τη Νοτιοανατολική Ασία. Επίσης, ήταν το πρώτο ξένο νόμισμα που είχε εισέλθει στην Κίνα σε σημαντικές ποσότητες. Αυτοί οι παράγοντες συνδυαστικά έκαναν τόσο ευρεία τη χρήση και αποδοχή του Ισπανικού real στην Κίνα. Με την πάροδο του χρόνου η διεθνής ζήτηση με πρωταγωνίστρια την Κίνα έγινε τόσο μεγάλη ώστε το μόνο που έπρεπε να κάνει η Ισπανία για να διατηρήσει το real, ήταν να παρέχει μια σταθερή προσφορά των πολυπόθητων νομισμάτων (μήπως κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει σήμερα με το δολάριο?).

Η ζήτηση για το real στην Κίνα ήταν ουσιαστική για την συνεχόμενη ευημερία του νομίσματος για τρεις αιώνες. Δεδομένου ότι η Κίνα και το μεγαλύτερο μέρος της Νοτιοανατολικής Ασίας δέχονταν μόνο το real, οποιοδήποτε έθνος επιθυμούσε να συμμετάσχει στο επικερδή Ασιατικό εμπόριο έπρεπε να διαθέτει επαρκή ποσότητα των Ισπανικών νομισμάτων.

Η μεγάλη ζήτηση για reales στη Νοτιοανατολική Ασία και την Κίνα ενίσχυσε τη ζήτηση για το νόμισμα και στη Δύση, σε βαθμό που ακόμη και η Βρετανική East India Company έκανε τις συναλλαγές της στην Κίνα πρωτίστως με Ισπανικά δολάρια. Μεταξύ του 1710 και του 1759 η εταιρεία εμπορεύθηκε £ 26.833.614 σε ασήμι με τη μορφή Ισπανικών reales με την Κίνα.

Αξίζει εδώ να σημειώσω πως η Αγγλία έκανε εκτεταμένη χρήση επισήμανσης (countermark) των 8 reales, καθώς μετά την αποτυχημένη Γαλλική εισβολή στην Ουαλία, το 1797, προκλήθηκε οικονομικό χάος στην Αγγλία, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν όλα τα χρυσά και ασημένια νομίσματα από την αγορά. Έτσι, η τράπεζα της Αγγλίας άρχισε να επισημαίνει ξένα νομίσματα – κυρίως Ισπανικά – που είχε στην κατοχή της. Η κατάσταση εξομαλύνθηκε μόνο μετά τη μάχη του Βατερλό.
 
Το real ελεύθερα κυκλοφορούσε σε όλα τα μέρη του πλανήτη και ήταν το κυρίαρχο νόμισμα σχεδόν σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο από τα τέλη του 15ου αιώνα μέχρι τον 19ο αιώνα.

Μπορεί να σας κούρασα λιγάκι με τον όγκο των πληροφοριών, αλλά νομίζω πως πήρατε μια ολοκληρωμένη εικόνα για την πορεία αυτό του – παγκόσμιου – νομίσματος.

Θα ήθελα να ακούσω με χαρά τυχών σχόλια, παρατηρήσεις, επισημάνσεις και πληροφορίες που έχετε.

[thaler]

Η παράγραφος αυτή, για άγνωστο λόγο, δεν φαίνεται ολόκληρη. Την επαναλαμβάνω.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Καταστροφικές οικονομικές αποφάσεις τον 16ο αιώνα οδήγησαν την Ισπανία σε σοβαρή έλλειψη προϊόντων αλλά, ταυτόχρονα, και σε μεγάλη εισροή χρήματος (ασημένιων 8 reales) από τα πλούσια ορυχεία της Λατινικής Αμερικής. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ιδιαίτερα η Ολλανδία, η Γαλλία και η Αγγλία, έσπευσαν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στην Ισπανική αγορά, καθώς αυτοί είχαν μεν προϊόντα, αλλά δεν είχαν χρήματα, αφού υπήρχε έλλειψη ασημιού στην Ευρώπη. Οι χώρες αυτές, λόγω της σταθερής αξίας του real, απέφευγαν να τα λειώνουν ή να τα χρησιμοποιούν για άλλους μη χρηματικούς σκοπούς.  Έτσι μεγάλες ποσότητες από reales βρέθηκαν στο Ευρωπαϊκό εμπόριο, και από εκεί, μέσω των εμπορικών δρόμων, σε εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Μόλις το real άρχισε να εξαπλώνεται, έγινε σχεδόν ανεξάρτητο από την Ισπανία λόγω της ισχυρής διεθνούς ζήτησης για αυτό (όπως γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες με το δολάριο).

[Διηνέκης]

Στέλιο,σε ευχαριστούμε φίλε....κάθε άρθρο σου είναι πραγματικός θησαυρός γνώσης...

[sksnpl]

Λεπτομερέστατη ανάλυση..
Όντως το νόμισμα αυτό ήταν πολυ σημαντικό για τον τότε κόσμο..
Άλλωστε και η πρώτη Δραχμή του Όθωνα, όπως και ο Φοίνικας παλαιότερα, συνδέθηκε αρχικά με το ισπανικό δίστηλο, του οποίου αποτελούσε το 1/6..