Τάληρα της συλλογής μου

[ΚΑΡΑΜΑΝΙΚΟΣ]

οσο ειμαι μελος στο στεκι πραγματικα μου εχουν κανει κλικ δυο ειδη συλλογων,πανεμορφων,δυσκολων αλλα οχι κ απλησιαστων οικονομικα,διχως βεβαια να λοιπουν τα ζορικα κομματια σε σπανιοτητες με την αναλογη τιμη..αυτες ειναι τα ταλιρα του φιλου και οι αιλουροι του δημητρη {CAT}..με το που δω οτι κατι ανεβηκε σε αυτες τις συλλογες τρεχω αμμεσα να παρω ΜΑΤΙ..μπραβο παιδια

[cat]

Ευχαριστω πολυ Μανο. Αλλη μια παρατηρηση. Το τριγωνο μεσα στον ηλιο μου θυμιζει μασωνικο λετε ναχει καμια σχεση?

[thaler]

Φίλε Γιώργο (Lary) ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια όπως πάντα 

εχουμε ιστορικο υποβαθρο και κανενα trivia για το "Χ ΕΙΝΕ FEINE MARK" ?

και δευτερη απορια μου δημιουργηθηκε : τι συμβολιζει η κινησεολογια της κυριας ? δεν ειμαι σιγουρος και για την κινηση καθ' αυτη, προσφερει το κλαδι ? ή μας λεει οτι το κλαδι ειναι εξαιτιας του θεου ?

Φίλε συνονόματε Στέλιο έχεις δίκιο!!! Ξέχασα να αναφέρω τη σημασία αυτής της επιγραφής. Ο Γιώργος (Lary) άνοιξε ένα εξαιρετικό θέμα με τίτλο "Ασημένια τάληρα - ονομασία και προέλευση". Μπορείς να διαβάσεις το θέμα λίγο παρακάτω. Εκεί μέσα έχω συμπληρώσει και εγώ κάποια λίγα στοιχεία για τα τάληρα και, ανάμεσα σε αυτά, αναφέρομαι και σ' αυτό που ρωτάς. Παραθέτω, για να μην ψάχνεις, το κείμενο που μας ενδιαφέρει:

"(*Το Μάρκο της Κολωνίας ήταν μια μονάδα βάρους ισοδύναμη με 233.856 γραμμάρια (περίπου 3.609 grains). Χρησιμοποιήθηκε ως μονάδα βάσης για μια σειρά νομισματικών προτύπων, συμπεριλαμβανομένου του νομισματικού συστήματος Lübeck, το οποίο ήταν σημαντικό στη βόρεια Ευρώπη κατά τα τέλη του μεσαίωνα και τα συστήματα νομισματοκοπίας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το σημαντικότερο είναι το Conventionsthaler, το οποίο αντιστοιχούσε στο ένα δέκατο του Μάρκου της Κολωνίας. Το μάρκο ορίστηκε ως μισό Pfund (λίβρα) με 16 Unze (ουγγιές) του Pfund. Το Unze υποδιαιρέθηκε σε 2 Lot, 8 Quentchen, 32 Pfennig ή 36 Gran, με το Gran ίσο με 0.812 γραμμάρια.)"

...και λίγο πιο κάτω αναφέρω:

"1754: Με τη νομισματική συμφωνία μεταξύ της Αυστρίας και της Βαυαρίας το 1753 αρχίζει η περίοδος του Conventionsthaler,  με αναλογία 10 τάληρα προς ένα μάρκο Κολωνίας. Το βάρος του ήταν 28,0 g με καθαρότητα .833. Με την πάροδο του χρόνου το τάληρο αυτό εξαπλώθηκε σε μεγάλο τμήμα της κεντρικής και νότιας Γερμανίας (παράδειγμα το τάληρο από  το κρατίδιο Pfalz Birkenfeld Zweibrucken όπου η αναλογία 1/10 αναγράφεται πάνω στο κέρμα)."

Όσο για το συμβολισμό της στάσης της κυρίας, δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Νομίζω πως δείχνει τον κλάδο ελιάς ή δάφνης (ως σύμβολο ειρήνης ή δόξας) και ταυτόχρονα με το άλλο χέρει δείχνει το Θεό, ως έκφραση πίστης και ευσέβειας (?)

[dsp]

οκ, ειμαστε σε κεινη την εποχη δλδ
τα ψιλοθυμαμαι αλλα δεν θυμαμαι χρονολογιες

οσο για την κυρια, εγω υπεθεσα οτι ολη μαζι παει η κινηση της
"δοξα επι γης ελεω κυριου" ή κατι τετοιο και φυσικα και η ασπιδα που λογικα ειναι της πολης ετσι ?
δοξα επειδη δαφνη λενε οι περισσοτεροι οτι ειναι
αρα ολο μαζι τη νυρεμβεργη προστατεψε και δοξα προσφερε της κυριε και ολη η δοξα ανηκει σε σενα
μαλλον κατι τετοιο
(βεβαια, καλα ειπε και ο δημητρης, υπαρχει και ενα τριγωνακι μεσα στον ηλιο και εχει κατι σημαδακια που δεν βγαζω τι ειναι)

η απορια μου ειναι τι προσπαθουσανε να πουνε με αυτο το σχεδιο, ιστορικα δλδ γιατι το διαλεξανε και αν ηταν υποννοουμενο για καποιον ή ζητουσαν κατι ή ηταν απλα για την προηγουμενη επιτυχια τους ?

[thaler]

Φίλε Καραμανίκο σε ευχαριστώ κι εγώ για τα καλά σου λόγια.



[quoteΤο βλεπω ως ενα απο τα κορυφαια που μας εχεις δειξει Στελιο. Πολυ ενδιαφερουσα η παρασταση στην ασπιδα. Μισος αετος η μισος δικεφαλος αετος?][/quote]

Δημήτρη νομίζω πως είναι δικέφαλος αετός γιατί σύμφωνα με περιγραφή του εμβλήματος, το μισό αποτελεί τμήμα του δικέφαλου αετού της αυτοκρατορίας και το άλλο μισό, (έξι διαγώνιες κόκκινες και λευκές γραμμές), προέρχονται από το θυρεό του Βουργραβιάτου τους Νυρεμβέργης, στο οποίο ανήκε η πόλη μέχρι το 1427.

Αλλη μια παρατηρηση. Το τριγωνο μεσα στον ηλιο μου θυμιζει μασωνικο λετε ναχει καμια σχεση?

Καλή ερώτηση. Είναι πράγματι μασωνικό σύμβολο, ή, για να το πω καλλύτερα, μυστικιστικό σύμβολο. Δεν ήθελα να επεκταθώ άλλο εδώ γιατί είναι μεγάλη συζήτηση και θα χάναμε το θέμα. Θα επανέλθω όμως κάποια άλλη φορά για διεξοδική κουβέντα. (Δημήτρη είσαι γάτα, δεν σου ξεφεύγει τίποτα  )

[thaler]

Στέλιο συμφωνώ μαζί σου για τη στάση της κυρίας. Κι εγώ νομίζω πως έτσι είναι. Για την ασπίδα και το τρίγωνο μόλις απάντησα.

η απορια μου ειναι τι προσπαθουσανε να πουνε με αυτο το σχεδιο, ιστορικα δλδ γιατι το διαλεξανε και αν ηταν υποννοουμενο για καποιον ή ζητουσαν κατι ή ηταν απλα για την προηγουμενη επιτυχια τους ?

Κι εσύ μεγάλη γάτα είσαι σαν τον Δημήτρη . Πράγματι, κι εγώ προβληματίστηκα για το τι θέλει να πει ο ποιητής. Ποιο είναι το νόημα ή το μήνυμα του νομίσματος.
Νομίζω πως θα πρέπει να το δούμε λίγο από απόσταση. Εκείνη την εποχή, η Νυρεμβέργη διέρχεται μια περίοδο πτώσης και παρακμής στον οικονομικό και πολιτικό-στρατιωτικό τομέα. Αντίθετα, όπως είπα στην παρουσίαση, αργά αλλά σταθερά, παρατηρείται άνοδος του πολιτιστικού επιπέδου της πόλης (έξοχο δείγμα είναι αυτό το τάληρο). Έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η πόλη δείχνει αυτό που θέλει, αυτό που έχει ανάγκη, δηλαδή την ειρήνη για να μπορέσει και πάλι να σταθεί στα πόδια της. Άλλωστε, μετά από μια μικρή έρευνα που έκανα, δεν βρήκα κάποια σημαντική συνθήκη ειρήνης εκείνη την περίοδο ή κάποιο τέλος ενός πολέμου που να δικαιολογεί αυτό το θέμα του νομίσματος.

[herakliotis]

Πάρα πολλές φορές οι χαράκτες από μόνοι τους περνάνε τα δικά τους μηνύματα ή πιστεύω πού έχουν στο μυαλό τους δίχως να τούς τό έχει προτείνει κάποιος.
Σε άλλες περιπτώσεις κάποιος φίλος ή δυνατός εξέχων παράγωντας  έχει βάλει το χέρι του , κοινός προέτρεψε να γίνει κάτι.
Παραδείγματα τέτοια υπάρχουν αυθονα.
Από τήν Αμερική έως και εδώ στην Ελλάδα !!!
Πόσες φορές δεν υποψιάστηκαν μασονικά σύμβολα μέσα σε δολάρια;; Σε ελληνικό πεντακοσαρικο αδελφότητα;; Σε νόμισμα ελληνικό το όνομα του χαράκτη ενώ απαγορευόταν;;
Ενώ κάτι μπορεί να φαίνεται αθώο στα μάτια χιλιάδων ή εκατομμυρίων ανθρώπων ,  στα μάτια μιας μικρής μερίδας μπορεί να είναι ένα σύμβολο.

[dsp]

Πάρα πολλές φορές οι χαράκτες από μόνοι τους περνάνε τα δικά τους μηνύματα ή πιστεύω πού έχουν στο μυαλό τους δίχως να τούς τό έχει προτείνει κάποιος.

ισχυει.
εχει πολλα φυλλα αυτο το κρομμυδι
εσυ και ο μητσος γιωργο πατε να ξετυλιξετε το τριτο φυλλο, τον χαρακτη
εγω ειμαι στο δευτερο ακομα και ρωταω... την "επισημη" βερζιον, τι ηθελαν να πουνε τα αφεντικα της νυρεμβεργης δλδ

[noobcollector]

Πάρα πολλές φορές οι χαράκτες από μόνοι τους περνάνε τα δικά τους μηνύματα ή πιστεύω πού έχουν στο μυαλό τους δίχως να τούς τό έχει προτείνει κάποιος.

Πολύ σωστά! Και να συμπληρώσω, όχι απαραίτητα με κάποιο σχέδιο συνωμοσίας, πολλές φορές το κάνουν έτσι για πλάκα..

[thaler]

Υποθέτω όμως πως εκείνες τις εποχές έπαιζαν το κεφάλι τους κορώνα-γράμμα, γιατί μπορεί να τους κατηγορούσε κάποιος για μαγεία, σατανισμό κλπ. Άρα, λογικά, για να το κάνουν θα έπρεπε να είχαν γερές "πλάτες".

[noobcollector]

Είχαν κάποιοι και την τρέλα, οι καλλιτέχνες είναι και λίγο "φευγάτοι"! 

[thaler]

.

Στάλθηκε από το MEIZU_M5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[thaler]

Φίλοι μου συλλέκτες σήμερα θα σας παρουσιάσω το, κατά 4 χρόνια μικρότερο «αδερφάκι» του προηγούμενου τάληρου. Αυτά τα δύο τάληρα αποτελούν μια ενότητα, καθώς και στα δύο παρουσιάζεται γυναικεία αλληγορική μορφή. Ας δούμε όμως πρώτα τα χαρακτηριστικά του νομίσματος:

Βάρος: 28,01 gr.
Διάμετρος: 41 mm
Βιβλιογραφία:  Davenport 2490, Kellner 341, Erlanger 715, KM-347.
Αξία: 1 Conventionsthaler = 1/10 Cologne Mark
Ασήμι: 0.900
Χρονιά κοπής: 1765
Τιράζ:  Δεν αναφέρεται
Νομισματοκοπείο: Νυρεμβέργη
Αρχηγός νομισματοκοπείου: Georg Nikolaus Riedner (G.N.R.) και ο βοηθός του  Sigmund Scholz (S.S.)
Χαράκτης: Daniel Friedrich Loos (LOOS) [1]
Προσανατολισμός:  ↑↑




[1] Ο Daniel Friedrich Loos (1735-1819) γεννήθηκε στο Αλτενμπούργκ, παρέμεινε πολλά χρόνια στη Πρωσία και διορίστηκε ως κύριος χαράκτης στην αυλή του Βερολίνου το 1768.
Ήταν φοιτητής του Friedrich Stieler (1705-1758) στο Altenburg, από το 1754 εργάστηκε στο νομισματοκοπείο της Λειψίας και από το 1756/57 στο Μαγδεμβούργο στο τοπικό νομισματοκοπείο. Το 1768 διορίστηκε ως κύριος χαράκτης στην αυλή του Βερολίνου το 1768. Ο Loos ήταν διαπρεπής καλλιτέχνης, ο οποίος, σε μια εποχή μάλλον κακού γούστου, αφιερώθηκε στη μελέτη των πορτραίτων και των αρχαίων τύπων. Ο Loos έκανε επίσης διάφορες ανακαλύψεις στην τέχνη και στην τεχνική κοψίματος νομισμάτων.

Μπροστά:
Η προσωποποιημένη μορφή της ειρήνης ή της θεάς Τύχης, η οποία βρίσκεται πάνω από ένα βωμό και πραγματοποιεί μια τελετή θυσίας. Στο ένα της χέρι κρατάει κλάδο ελιάς ή κατά άλλες περιγραφές δάφνη, και με το άλλο ρίχνει καρπούς σε ένα δοχείο που καπνίζει. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως πρόκειται για μία καθαρά αρχαιοελληνική ή Ρωμαϊκή αλληγορική αναπαράσταση στην οποία λείπει κάθε Χριστιανικό στοιχείο. Να σας θυμίσω πως στην αντίστοιχη αναπαράσταση του προηγούμενου νομίσματος είχαμε το τρίγωνο που συμβόλιζε τον τριαδικό θεό.

Στο βωμό είναι ακουμπισμένη μια ασπίδα με το θυρεό της Νυρεμβέργης. Γύρω υπάρχει η επιγραφή:
DOMINE CONSERVA NOS IN PACE = Κύριε, διατήρησέ μας σε ειρήνη

X.St . E.[INE] F.[EINE] MARK.   1765  SS [= Sigmund Scholz]  GNR [=Georg Nikolaus Riedner]. Στο κάτω δεξί μέρος της γυναικείας φιγούρας υπάρχει το όνομα του χαράκτη (LOOS).

Πίσω:
Στέμμα πάνω από τον δικέφαλο αετό (σύμβολο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) που κρατάει την αυτοκρατορική ράβδο και σπαθί. Στο μέσο ο θυρεός του Οίκου των Αψβούργων-Λωρραίνης [2], κυκλωμένος από την αλυσίδα του χρυσόμαλλου δέρατος.

[2] Όπως κοιτάζουμε, αριστερά είναι ο θυρεός του Οίκου της Λωρραίνης και δεξιά ο θυρεός του Οίκου των Αψβούργων.
Ο Φραγκίσκος Γ' δούκας της Λωρραίνης νυμφεύτηκε την Μαρία-Θηρεσία των Αψβούργων, αρχιδούκισσα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας, Βοημίας, Γερμανίας το 1736. Έτσι ο οίκος της Λωρραίνης συνδέθηκε με τον οίκο των Αψβούργων και ονομάστηκε οίκος των Αψβούργων-Λορραίνης. Οι απόγονοί του όμως προτιμούσαν το επώνυμο της μητέρας τους (Αψβούργοι).

Επιγραφή: FRANCISCVS· D[EI]· G[RATIA]· ROM[ANORUM]· IMP[ERATOR]· SEMP[PER]· AVG[USTUS]·
Μετάφραση: Φραγκίσκος Ελέω Θεού Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παντοτινός Αύγουστος

Όπως έχω αναφέρει την εποχή εκείνη (18ος αιώνας) η Νυρεμβέργη περνούσε μια περίοδο παρακμής. Μια από τις βασικές αιτίες ήταν η εμπλοκή της πόλης σε πολέμους. Γι΄ αυτό και η πόλη έδωσε τόση σημασία στο τέλος του Τρίτου πολέμου της Σιλεσίας με την συνθήκη ειρήνης του Hubertusburg[3], ώστε αφιέρωσε αυτό το όμορφο τάληρο, ελπίζοντας πως με την επερχόμενη ειρήνη θα μπορούσε να ανακτήσει την παλιά της αίγλη. Άλλωστε, ο μεγάλος πόθος για ειρήνη εκφράζεται και στην επιγραφή της μπροστινής όψης του κέρματος.

[3] Η συνθήκη του Hubertusburg υπογράφηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1763 στο Κάστρο του Hubertusburg από τη Πρωσία, την Αυστρία και τη Σαξονία τερματίζοντας τον Τρίτο Πόλεμο της Σιλεσίας. Μαζί με τη Συνθήκη του Παρισιού, που υπογράφηκε πέντε ημέρες νωρίτερα, σηματοδότησε το τέλος του Επταετούς Πολέμου [4]. Η συνθήκη έληξε την ηπειρωτική σύγκρουση χωρίς σημαντικές αλλαγές στα προπολεμικά σύνορα. Η Αυστρία και η Σαξονία παραιτήθηκαν από όλες τις αξιώσεις προς τα εδάφη της Σιλεσίας που είχαν παραχωρηθεί στη Πρωσία με τη Συνθήκη του Βερολίνου του 1742 και στη Συνθήκη της Δρέσδης του 1745. Η Πρωσία αναδείχθηκε σε μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη, ενώ με τη συνθήκη αυτή ενισχύθηκε η αντιπαλότητά της με την Αυστρία.

[4] Ας δούμε όμως κάποιες πληροφορίες για τον Επταετή Πόλεμο:
Όλα άρχισαν με την πρόθεση της Αυστρίας για ανάκτηση της πλούσιας επαρχίας της Σιλεσίας, την οποία είχε κερδίσει η Πρωσία το 1748. Η Μαρία Θηρεσία, η Αρχιδούκισσα της Αυστρίας και βασίλισσα της Ουγγαρίας και της Βοημίας, πέτυχε την υποστήριξη της Ρωσίας, της Σουηδίας, της Σαξονίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας, με συγκεκριμένο στόχο να διεξάγει πόλεμο κατά της Πρωσίας και της συμμάχου της, Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν όμως ο βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας, ο οποίος ξεκίνησε τις εχθροπραξίες με την επίθεση και κατάληψη της Σαξονίας το 1756.
Παρόλο που τον Ιανουάριο του 1757 η πλειοψηφία των αντιπροσώπων της αυτοκρατορικής δίαιτας της Πρωσίας ψήφισαν κατά εμπλοκής σε πόλεμο, ο Φρειδερίκος πέτυχε στην προσπάθειά του να επεκτείνει την επιρροή, τη δύναμη και την επικράτεια της Πρωσίας.

Μέσα στο πρώτο μισό του πολέμου, οι Πρώσοι νικούσαν. Στη μάχη του Rossbach στις 5 Νοεμβρίου 1757, ο πρωσικός στρατός όχι μόνο νίκησε τους Γάλλους, αλλά και τους Αυτοκρατορικούς στρατιώτες (της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας – Αυστρίας) που πολεμούσαν μαζί τους. Νίκησαν τους Αυστριακούς στο Leuthen το 1757 και τους Ρώσους στο Zorndorf το 1758. Σε αυτό το σημείο, ωστόσο, όταν η Σουηδία εισήλθε στον πόλεμο και σχεδόν όλη η Ευρώπη ήταν εναντίον της Πρωσίας, τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν αντίστροφα. Το 1759 η ανατολική Πρωσία καταλήφθηκε από τους Ρώσους, οι οποίοι καταλαμβάνουν και το Βερολίνο για μερικές εβδομάδες. Αυστριακές δυνάμεις είχαν εισβάλει στη Νότια Πρωσία. Ξεμένοντας από στρατιώτες, ο Φρειδερίκος βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση.
Το 1758 ο στρατός της Αγγλίας και του Αννόβερου, συμμάχων της Πρωσίας, νίκησε τους Γάλλους και κατέλαβε την πόλη του Münster. Το 1759 αυτοκρατορικά (Αυστριακά) στρατεύματα εισέβαλαν στη Σαξονία, εκδιώκοντας τους Πρώσους.

Δύο σημαντικοί παράγοντες, ωστόσο, οδήγησαν στην επιστροφή της κυριαρχίας των Πρώσων στον πόλεμο. Η μία ήταν η ενεργός υποστήριξη των Βρετανών και του Αννόβερου, καθώς πέτυχαν νίκες κατά των Γάλλων. Η δεύτερη και πιο σημαντική ήταν η απόσυρση της Ρωσίας και της Σουηδίας από τον πόλεμο το 1762. Αυτό συνέβη ως αποτέλεσμα του θανάτου της αυτοκράτειρας Ελίζαμπεθ της Ρωσίας. Ο διάδοχός της, ο Πέτρος Γ΄, ήταν θαυμαστής του Φρειδερίκου, και υπέγραψε γρήγορα μια ειρηνευτική συνθήκη με τον Πρώσο ηγέτη. Με τη Συνθήκη της Αγίας Πετρούπολης το 1762 η Ρωσία έκανε ειρήνη και αποσύρθηκε από όλες τις κατακτήσεις. Η Σουηδία έκανε την ειρήνη την ίδια χρονιά.

Τώρα, αγωνιζόμενοι μόνοι τους στα ανατολικά, οι Αυστριακοί νικήθηκαν στη μάχη του Burkersdorf (Ιούλιος 1762). Αλλά και οι σύμμαχοί τους Γάλλοι είχαν υποστεί σοβαρές ήττες. Στην Αμερική έχασαν το Louisbourg (1758), το Κεμπέκ (1759) και κάποιες κτήσεις στις Δυτικές Ινδίες. Η (αναγκαστική) είσοδος της Ισπανίας στον πόλεμο στο πλευρό των Γάλλων σύμφωνα με ένα Οικογενειακό Σύμφωνο του 1761 (οι μονάρχες των δύο κρατών ήταν συγγενείς) δεν βοήθησε πάρα πολύ τη Γαλλία.

Μετά από παρατεταμένες διαπραγματεύσεις μεταξύ των εμπόλεμων, έγινε ειρήνη μεταξύ της Πρωσίας, της Αυστρίας και της Σαξονίας στο Hubertusburg και μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας στο Παρίσι. Η συνθήκη του Hubertusburg, αν και αποκατέστησε το προπολεμικό status quo, σηματοδότησε την άνοδο της Πρωσίας ως μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη. Μέσω της Συνθήκης του Παρισιού, η Μεγάλη Βρετανία έγινε η κύρια αποικιακή αυτοκρατορία του κόσμου, ο οποίος ήταν ο πρωταρχικός της στόχος στον πόλεμο, και η Γαλλία έχασε τα περισσότερα από τα υπερπόντια εδάφη της.

Η φράση "Η ειρήνη Hubertsburg" χρησιμοποιείται μερικές φορές στη διπλωματία ως περιγραφή μιας Συνθήκης η οποία αποκαθιστά την κατάσταση που υπήρχε πριν από τον πόλεμο.

Διαβάστε επίσης τι έχω γράψει σε παλαιότερη παρουσίαση νομίσματος για τον Επταετή Πόλεμο:

«Ο Επταετής Πόλεμος έλαβε χώρα μεταξύ των ετών 1755 και 1764. Σε αυτόν ενεπλάκησαν όλες οι υπερδυνάμεις της Εποχής με εξαίρεση την Οθωμανική Αυτοκρατορία, και επηρέασε την Ευρώπη, τη Βόρεια και Νότια Αμερική, τη Δυτική Αφρική, την Ινδία και τις Φιλιππίνες. Θεωρούμενος πρελούδιο των Παγκοσμίων Πολέμων αλλά και ο σημαντικότερος ευρωπαϊκός πόλεμος από τον Τριακονταετή του 17ου αιώνα (σας έχω γράψει γι' αυτόν σε προηγούμενη παρουσίαση νομίσματος), χώρισε για άλλη μία φορά την Ευρώπη σε δύο αντιμαχόμενους συνασπισμούς κρατών, υπό την καθοδήγηση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη μία και της Γαλλίας από την άλλη πλευρά. Για πρώτη φορά η Γαλλία, προσπαθώντας να αντισταθμίσει την ολοένα αυξανόμενη ισχύ της Βρετανίας και της Πρωσίας, δημιούργησε από τη δική της πλευρά μια μεγάλη Συμμαχία. Η προσπάθεια αυτή στέφθηκε τελικά με αποτυχία καθώς η Βρετανία αναδείχθηκε η ισχυρότερη παγκοσμίως υπερδύναμη, αλλάζοντας τις ισορροπίες ισχύος στην Ευρώπη. Αρχικά, διαμάχες ξέσπασαν μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας το 1754-1756 όταν οι Βρετανοί πραγματοποίησαν επίθεση σε εδάφη που διεκδικούσε και η Γαλλία στη Βόρεια Αμερική, επιτάσσοντας εκατοντάδες γαλλικά εμπορικά πλοία. Ταυτόχρονα, η ανερχόμενη Πρωσία ανταγωνιζόταν με την Αυστρία για επικράτηση εντός κι εκτός των εδαφών της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κεντρική Ευρώπη.

Καταλαβαίνοντας πως θα ξεσπούσε σύντομα πόλεμος, η Πρωσία χτύπησε απροειδοποίητα τη Σαξονία και γρήγορα την προσάρτησε. Το αποτέλεσμα αυτό προκάλεσε μεγάλες αναταράξεις στην Ευρώπη. Καθώς η Πρωσία ήταν σύμμαχος της Βρετανίας, η Αυστρία συμμάχησε με τη Γαλλία, διαβλέποντας την ευκαιρία να ανακαταλάβει τη Σιλεσία, την οποία είχε χάσει σε παλαιότερο πόλεμο. Με επιφύλαξη, ακολουθώντας αυτοκρατορικό διάταγμα, τα περισσότερα κρατίδια της Αυτοκρατορίας ακολούθησαν την Αυστρία στους σκοπούς της. Στην αγγλοπρωσική συμμαχία εντάχθηκαν μικρότερα γερμανικά κράτη. Η Σουηδία, φοβούμενη τις επεκτατικές διαθέσεις της Πρωσίας, μπήκε στον πόλεμο το 1757 για προστατέψει τις κτήσεις της στη Βαλτική, παίρνοντας θάρρος από το γεγονός ότι φαινομενικά ολόκληρη η Ευρώπη αντιμαχόταν την Πρωσία. Η Ισπανία, που δεσμευόταν από την Πακτ ντε Φαμίγ, επενέβη υπέρ της Γαλλίας και μαζί εξαπέλυσαν μια καταστροφική εισβολή στην Πορτογαλία το 1762. Η Ρωσική Αυτοκρατιορία αρχικά συνασπίστηκε με την Αυστρία, φοβούμενη τις φιλοδοξίες της Πρωσίας σε σχέση με την Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία, ωστόσο άλλαξε πλευρά μετά την ενθρόνιση του Τσάρου Πέτρου του Γ΄ το 1762.»

Δεκτά όπως πάντα δικά σας σχόλια, παρατηρήσεις, απορίες. Τελικά ποιο από τα δύο αυτά τάληρα σας άρεσε περισσότερο?

[cat]

Αλλη μια εξαιρετικη παρουσιαση. Στελιο εμενα μου αρεσει περισσοτερο αυτο το ταληρο. Τελικα δεν γνωριζα οτι οι Ρωσοι ειχαν ξανακαταλαβει το Βερολινο πριν τον ΒΠΠ.

[thaler]

Φίλε Δημήτρη ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ναι, υπήρξε κατοχή του Βερολίνου από τους Ρώσους αλλά δεν αναφέρεται συχνά γιατί ήταν μικρής διάρκειας. Θα έπρεπε οι Γερμανοί να περιμένουν σχεδόν άλλα 200 χρόνια για την επόμενη κατοχή της πρωτεύουσάς τους από τους Ρώσους. Πάντως η ειρωνεία της ιστορίας είναι πως η πρώτη εισβολή στο Βερολίνο σηματοδότησε την άνοδο της Πρωσίας ως μεγάλης Ευρωπαϊκής δύναμης και συνεπώς την αρχή του Γερμανικού μιλιταρισμού, ενώ η τελευταία εισβολή, το τέλος αυτού του μιλιταρισμού (αφού πρώτα αιματοκύλησε την Ευρώπη πολλές φορές).