Καλώς ορίσατε, Επισκέπτης. Παρακαλούμε συνδεθείτε ή εγγραφείτε.
Μάρτιος 29, 2024, 11:45:15 πμ
Σελίδες: 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 40
  Εκτύπωση  
Αποστολέας Θέμα: Τάληρα της συλλογής μου  (Αναγνώστηκε 166280 φορές)
0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #225 στις: Μάιος 11, 2018, 10:55:28 μμ »

.

Στάλθηκε από το MEIZU_M5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #226 στις: Μάιος 11, 2018, 11:36:06 μμ »

Γειά σας φίλοι μου συλλέκτες. Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα πολύ όμορφο νόμισμα της συλλογής μου. Πρόκειται για ένα τάληρο της Βενετίας του 1785 ή αλλιώς όπως είναι γνωστό  “Τάληρο του Λεβάντε” ή "Tallero per il Levante". Μερικές πληροφορίες για το νόμισμα:
Δόγης: Paolo Renier (1779-1789)
Assayer: Allesandro Semitecollo (A.S.)
Βιβλιογραφία: Davenport 1575, CNIVIII 137, Paolucci 35, KM-C#137.
Διάμετρος: 40mm
Βάρος: 28.2gr.
Ασήμι: 0.835

Εμπρός όψη: Γυναικεία μορφή με διάδημα κοιτάζοντας δεξιά και την επιγραφή:
* RESPUBLICA VENETA * § *

Πίσω όψη:  ο φτερωτός Λέων της Βενετίας με φωτοστέφανο, κρατώντας το Ευαγγέλιο και με την επιγραφή:
* PAULO RANIERO DUCE LUDO VICO MANIN DUCE * § *   *1785 *
 Το περίγραμμα έχει φύλλωμα.
Η σειρά συμπληρώνεται με νομίσματα του 1/2, 1/4 και 1/8 τάληρου.

Γιατί όμως λέγεται τάληρο του Λεβάντε?
Ιστορικά, το "εμπόριο στο Levant" μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν μεγάλης οικονομικής σημασίας.
Ο όρος Levant, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε στα αγγλικά το 1497, σήμαινε αρχικά μια ευρύτερη έννοια "μεσογειακών εδαφών ανατολικά της Βενετίας", όπως στα γαλλικά “soleil levant”= "rising Sun" - από το ρήμα lever = "να ανέβει" από το Λατινικό levare . Αναφέρονταν έτσι στην ανατολική θέση του ανερχόμενου Ήλιου.

Η Δημοκρατία της Βενετίας (επίσημη ονομασία: Γαληνοτάτη* Βενετική Δημοκρατία) κατά το δεύτερο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα εγκατέστησε ένα ειδικό μηχάνημα για την κοπή αυτών των τάληρων  (απόφαση Γερουσίας, 15 Μαρτίου 1755, υπό τον Δόγη Francesco Loredan) στη θέση του σφυρίλατου τρόπου που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε.
Σκοπός της δημιουργίας αυτού του τάληρου ήταν η οικονομική επικράτηση της Βενετίας στην ανατολική μεσόγειο και τις γύρω περιοχές της, μέσω του εμπορίου που τόσο είχε ανάγκη. Σχεδιάστηκε αντιγράφοντας το τάληρο της Μαρίας Θηρεσίας , το οποίο ήταν πολύ δημοφιλές στις ανατολικές αγορές, αντικαθιστώντας την προτομή της αυτοκράτειρας με αυτήν της δημοκρατίας. Το 1755 έγινε πειραματική κοπή, το εργοστάσιο όμως άρχισε πραγματικά να κόβει τάληρα το επόμενο έτος 1756 και συνέχισε να κόβεται μέχρι την πτώση της Δημοκρατίας. Πάντως δεν πέτυχε τον στόχο του, που ήταν η αντικατάσταση του τάληρου της Μαρίας Θηρεσίας με αυτό της Βενετίας.
Ο πρώτος τύπος είναι αυτός (δεν είναι στη συλλογή μου):


Το νόμισμα δεν είχε την επιθυμητή επιτυχία – αποδοχή στο εξωτερικό και στη συνέχεια έγινε μια δεύτερη προσπάθεια: Η Γερουσία με το διάταγμα της 6ης Φεβρουαρίου 1768 υιοθέτησε το νέο νόμισμα και στη συνέχεια όρισε τον μηχανικό Ferracina di Bassano ως αρχηγό του νομισματοκοπείου.

Διαβάστε λίγα για τον Δόγη του νομίσματος:
Ο Paolo Renier (Βενετία, 21 Νοεμβρίου 1710 - Βενετία, 14 Φεβρουαρίου 1789) ήταν πολιτικός και διπλωμάτης, Δόγης της Δημοκρατίας της Βενετίας από το 1779 μέχρι το θάνατό του.
Γονείς του ήταν ο Andrea di Daniele Renier και η Elisabetta di Girolamo Morosini. Η οικογένεια των Renier ήταν αριστοκρατική και συμμετείχε στο Μεγάλο Συμβούλιο της Βενετίας από το 1378, ενώ είναι γνωστή η παρουσία της από το 970. Το σόι της μητέρας του ήταν επίσης πολύ γνωστό στη Βενετία, με πολλούς ανώτατους αξιωματούχους. Είχε δώσει τρεις Δόγηδες με το όνομα Morosini.

Είχε άριστη εκπαίδευση βασισμένη στην κλασική λογοτεχνία (λέγεται ότι γνώριζε απ’ έξω και στην πρωτότυπη γλώσσα την Ιλιάδα και την Οδύσσεια) και τη ρητορική. Επιπλέον, έχοντας φυσική προδιάθεση στην πολιτική, είχε μια ταχεία πολιτική καριέρα.
Το 1733 παντρεύτηκε την Giustina di Leonardo Donà, η οποίος θα του δώσει τον Andrea και τον Leonardo. Η προίκα ήταν μεγάλη και περιελάμβανε και τέσσερις πιστούς της οικογένειας της νύφης.  Έχοντας πολλές διακρίσεις, εκλέχθηκε στη Γερουσία, η πρώτη φορά το 1746 και παρέμεινε αδιάκοπα από το 1750 έως το 1764.
Το 1764 διορίστηκε πρεσβευτής στην έδρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έφτασε στη Βιέννη στις 28 Σεπτεμβρίου 1765 την ημέρα που πέθανε ο Αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ι. Είχε άριστες προσωπικές σχέσεις με τη χήρα Μαρία Θηρεσία και τον γιο της Ιωσήφ Β΄ και κατάφερε να χειριστεί τις συνοριακές διαφορές (γύρω από τη λίμνη Garda, και στην Ίστρια) σχετικά με τους δασμούς.  Πρότεινε μεταρρύθμιση του Αυτοκρατορικού στρατού αλλά και άλλες μεταρρυθμίσεις στο εμπόριο και τη μεταποίηση.
Ανακηρύχθηκε Ιππότης από τον Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β', επέστρεψε στη Βενετία το 1769 και μετά διορίστηκε πρέσβης της Βενετίας στην Κωνσταντινούπολη.  Έφτασε στο Πέρα στις 17 Ιουλίου 1771: εκείνη την εποχή η Οθωμανική Αυτοκρατορία περνούσε κρίση, εξασθενημένη από τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο και από την πείνα. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του σουλτάνου Mustafa III και του αδελφού του Abdul Hamid I, και διαδόχου του από το 1774, με τον οποίο είχε επίσης εξαιρετικές σχέσεις. Έκλεισε συμφωνία για τη μεταφορά τροφίμων με βενετσιάνικα πλοία και η Βενετία βγήκε οικονομικά ωφελημένη από αυτό. Στη συνέχεια επανέλαβε τις διαπραγματεύσεις που είχε ήδη ξεκινήσει στη Βιέννη με τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Γκάλιτσεν για να ανοίξει τη Μαύρη Θάλασσα στους Βενετούς εμπόρους, κάνοντας το πρώτο ταξίδι ο ίδιος στην Κριμαία με το πλοίο Madonna del Rosario. Το 1775  επέστρεψε στη Βενετία.
Έμεινε χήρος το 1751, ενώ το 1776 παντρεύτηκε τη Giovanna Margherita Dalmet (είχαν γνωριστεί στην Κωνσταντινούπολη). Ήταν ταπεινής προέλευσης και είχε αμφισβητούμενο παρελθόν (μάλλον ήταν ακροβάτισσα σε τσίρκο), ηλικίας μικρότερης των 35, ο γάμος προκάλεσε το σκάνδαλο των αντιπάλων, χωρίς όμως να θέτει σε κίνδυνο την πολιτική άνοδο του Renier.
Εκλέχτηκε Δόγης στις 14 Ιανουαρίου 1779. Λέγεται ότι, λόγω της μικρής εκτίμησης που απολάμβανε στην κοινή γνώμη (κυρίως λόγω του γάμου με μία κοινή), είχε εξαγοράσει την εκλογή του χρησιμοποιώντας τα χρήματα που κέρδισε στην Κωνσταντινούπολη.
Η θητεία του δεν ήταν χωρίς γεγονότα. Στις ημέρες της λεγόμενης «συνωμοσίας» του Giorgio Pisani και του Carlo Contarini**, παρενέβη αρκετές φορές και κατάφερε να καθησυχάσει το κλίμα. Το 1782 υποδέχθηκε τον Paul Petrovich Romanov, μελλοντικό τσάρο της Ρωσίας, και τη συζύγό του Sophie Dorotea της Βυρτεμβέργης, ενώ το 1783 δέχτηκε τον Πάπα Πίο VI.  Πέθανε στις 14 Φεβρουαρίου 1789 από «ρευματικό πυρετό», μετά από τριάντα επτά ημέρες ταλαιπωρίας.

*Ο Επίσημος τίτλος της Βενετίας ήταν “Γαληνοτάτη Βενετική Δημοκρατία”
Η Γαληνοτάτη Δημοκρατία (Serenissima Respublica στα λατινικά) είναι τίτλος που χρησιμοποιείτο από αριθμό ευρωπαϊκών κρατών ανά την ιστορία. Κατά παράδοση, ο τίτλος "Γαληνοτάτη" είναι ενδεικτικός εδαφικής κυριαρχίας (επίσης Γαλήνια Εξοχότητα ή Γαληνοτάτη Εξοχότητα για έναν ανεξάρτητο μονάρχη) και, ως συνέπεια, ο τίτλος "Γαληνοτάτη Δημοκρατία" αναφέρεται συγκεκριμένα στην εδαφική κυριαρχία ενός δημοκρατικού καθεστώτος.
Το Σαν Μαρίνο αποτελεί το μοναδικό σύγχρονο ανεξάρτητο κράτος το οποίο χρησιμοποιεί ακόμη τον όρο αυτό. Αν και η επίσημη ονομασία του είναι "Δημοκρατία του Σαν Μαρίνο", με συντομευμένη εκδοχή το "Σαν Μαρίνο", αναφέρεται ανεπίσημα, σε ορισμένες περιπτώσεις, ως  Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Σαν Μαρίνο, (Ιταλικά: Serenissima Repubblica di San Marino)

** Το 1780 οι Γερουσιαστές Giorgio Pisani and Carlo Contarini, και οι δύο φτωχοί ευγενείς, έκαναν τολμηρές προτάσεις ενώπιον του Μεγάλου Συμβουλίου, για μεταρρύθμιση της Κυβέρνησης, αποκατάσταση της παλαιάς δύναμης της γερουσίας και να περιορίσουν τα προνόμια των λίγων ευγενών οικογενειών και του συμβουλίου των Δέκα. Ρίχτηκαν στη φυλακή γι’ αυτές τους τις προτάσεις. Άλλο ένα κίνημα με ανάλογα αιτήματα εκδηλώθηκε το 1779-1780, αλλά ο Renier κατηγόρησε τους κινηματίες ως φορείς αναταραχής και συνωμοσίας.

Στις αρχές του Μεσαίωνα, η Βενετία έγινε εξαιρετικά πλούσια χάρη στον έλεγχο του
εμπορίου με την Ανατολή, και άρχισε να επεκτείνεται πέρα από την Αδριατική θάλασσα.
Αυτή η επεκτατική φάση άρχισε γύρω στο έτος 1000, όταν ο στόλος της, καταπολέμησε τους πειρατές που λεηλατούσαν τις βενετικές ακτές, και έτσι ο δόγης Peter ΙΙ Orseolo έλαβε τη διαδοχική αναγνώριση από μέρος των βυζαντινών αυτοκρατόρων του τίτλου του δούκα της Βενετίας και της Δαλματίας (Dux Venetiae ET Dalmatiae).

Στη νότια Ιταλία η νορμανδική κατοχή του Δυρραχίου και της Κέρκυρας προκάλεσε τους βενετούς να
επέμβουν στρατιωτικά. Μετά την αποχώρηση των Νορμανδών η Βενετία πήρε από το Βυζάντιο αυτό που επιθυμούσε διακαώς: Τη χρυσή βούλα του Μαΐου του 1082, με την οποία ο Αυτοκράτορας χορηγούσε στους εμπόρους προνόμια και απαλλαγές: Αυτή η αρχική παραχώρηση στη συνέχεια πολλές φορές διευρύνθηκε με άλλες συμφωνίες με τις οποίες οι αυτοκράτορες αντάμειβαν και πλήρωναν την ναυτική υποστήριξη πρώην αποίκων τους.

Η αυξανόμενη δύναμη και ο υψηλός αριθμός των προνομίων έφερε σε αντίθεση το Βυζάντιο με την Βενετία οδηγώντας σε μία σειρά συρράξεων ( 1122-1126 και 1171-1175), που ευνόησαν την Γένοβα να επεκταθεί προς την Ανατολή. Η Βενετία έκανε πολύ λίγες προσπάθειες για να ενισχύσει τις πρώτες σταυροφορίες: Συμμετείχε για την κατάληψη της Ιερουσαλήμ όταν η 1η σταυροφορία είχε ήδη ξεκινήσει, δεν συμμετείχε στην δεύτερη αλλά έστειλε έναν στόλο στην τρίτη σταυροφορία, χάρη στην οποία αποκόμισε διάφορα ωφελήματα όπως επίσης η Πίζα και η Γένοβα. Το 1204 ο στρατός των Σταυροφόρων κατέστρεψε τη βυζαντινή πρωτεύουσα.

Στην τελευταία εικοσαετία του 12ο αιώνα η Βενετία συμμετείχε ενάντια στην Ουγγαρία στον πόλεμο της Zara (Ντουμπρόβνικ) για τον έλεγχο της Δαλματίας, που ολοκληρώθηκε το 1202 με την κατοχή της πόλης. Υπό τον Δόγη Enrico Dandolo η συμμετοχή στην τέταρτη σταυροφορία αποδείχθηκε θεμελιώδης για την κυρίευση της Zara (1202) και την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204).  Οι αμύθητοι θησαυροί μοιράστηκαν ανάμεσα στον αυτοκράτορα Baldovino της Φλάνδρας, στον μαρκήσιο του Monferrato, στους Φράγκους πρίγκιπες και βαρώνους και τους Βενετούς, οι οποίοι έλαβαν ένα τέταρτο και μισό των εδαφών της κατεστραμμένης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας καθώς και μία συνοικία στην Κωνσταντινούπολης. Στη συνέχεια, ο Δόγης της Βενετίας έλαβε τον τίτλο "dominator quarte partis et dimidae totius imperii Romanii" = κυβερνήτης του ενός τετάρτου και μισού ολόκληρης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Βενετία κέρδισε πολλά εδάφη στο Αιγαίο, ανάμεσα στα οποία την Κρήτη και την Εύβοια, καθώς και πολυάριθμα λιμάνια και οχυρά στην Πελοπόννησο.
Η κατάκτηση της Κρήτης ιδιαίτερα, ήταν επίπονη τη Δημοκρατία, απαιτώντας για την ολοκλήρωσή της σχεδόν ολόκληρο το πρώτο μισό του 1200. Μεταξύ 1255 και 1270 η δημοκρατία συνεπλάκη βίαια με τη Γένοβα για τον έλεγχο των αγορών της Ανατολής. Η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Βυζαντινούς, θα παρείχε σύντομα την αιτία για νέες συγκρούσεις μεταξύ των ιταλικών θαλασσοκρατοριών.
Αποκλείοντας από το Μεγάλο Συμβούλιο -1297- την πρόσβαση στην κυβέρνηση
σε νέες οικογένειες, η Βενετία έδωσε την οριστική μορφή στην ολιγαρχική Δημοκρατία, η οποία κυβερνιόνταν από έμπορους ευγενείς.

Η Δημοκρατία επεκτάθηκε στους επόμενους αιώνες σε πολλά νησιά και εδάφη της
Αδριατικής και της Μεσογείου περιλαμβάνοντας, για αιώνες σχεδόν, όλες οι ακτές της
ανατολικής Αδριατικής, αλλά και τα μεγάλα νησιά της Κρήτης και της Κύπρου, μεγάλο μέρος των ελληνικών νησιών και την Πελοπόννησο («Morea» για τους Βενετούς). Οι άκρες της έφταναν μέχρι τον Βόσπορο. Όλο αυτό το συγκρότημα παράκτιων και νησιωτικών κτήσεων ονομάστηκε Stato da Màr, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, τα οποία ονόμαζαν Stato da Tera η Stato di Terraferma (κτήσεις της ηπειρωτικής χώρας) και Dogado. (πόλη και προάστια της πρωτεύουσας). Διεξήγαγε μεταξύ του 1368-1370, τον πόλεμο της Τεργέστης, προκειμένου να τιμωρήσει την πόλη αυτή για τις απειλές που εκδήλωνε ενάντια στους εμπορικούς βενετικούς δρόμους. Αλλά το 1379 η Βενετία απειλήθηκε σοβαρά στην Αδριατική από τη Γένοβα, κατά τη διάρκεια του πολέμου της Chioggia ο οποίος  τελείωσε με μηδενικό αποτέλεσμα, αποδυναμώνοντας τον αντίπαλό της.

Για αιώνες η Δημοκρατία ήταν πρώτιστα ένα κράτος αποτελούμενο από νησιά και παράκτιες
ζώνες, το αποκαλούμενο Stato da Màr. Μόνο περιορισμένες περιοχές της βενετικής ενδοχώρας είχαν συμπεριληφθεί προκειμένου να αποτελέσουν αμυντικά εμπόδια ενάντια στην επέκταση γειτονικών πόλεων. Στην αρχή του 15ο αιώνα, οι βενετοί άρχισαν εντούτοις να επεκτείνονται αρκετά επίσης και στην ενδοχώρα. Το 1410 η Βενετία είχε κατακτήσει ήδη μεγάλο μέρος του Βένετο, συμπεριλαμβάνοντας σημαντικές πόλεις όπως τη Βερόνα και Πάδοβα. Το 1428 έγιναν επίσης βενετικές οι πόλεις της Λομβαρδίας Μπέργκαμο, Μπρέσια, και Κρέμα. Το 1489 προσαρτήθηκε το νησί της Κύπρου.  Παράλληλα, στις αρχές του 16ο αιώνα έγιναν βενετικές οι πόλεις Κρεμόνα, Φορλί, Τσεζένα, Μονόπολι, Μπάρι κλπ. ερχόμενοι όμως σε σύγκρουση με το παπικό κράτος. Αυτό έφερε το 1508 στο σχηματισμό της Συμμαχίας του Καμπράι ενάντιων της Βενετίας, στην οποία ο πάπας, ο βασιλιάς της Γαλλίας, ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο βασιλιάς της Αραγονίας ενώθηκαν προκειμένου να την καταστρέψουν. Το 1509 ο συνασπισμός έσπασε, και η Βενετία σώθηκε. Ο στόλος όμως καταστράφηκε σχεδόν εντελώς σε ναυμαχία στο τέλος εκείνου του έτους.
 Τον 16ο αιώνα ο διάδοχος του Σουλεϊμάν στον οθωμανικό θρόνο, Σελίμ ΙΙ, ξανάρχισε τις εχθροπραξίες με τις εναπομείναντες βενετικές κτήσεις της ανατολής κάνοντας επίθεση στην Κύπρο, η οποία έπεσε ύστερα από μακρά και ηρωική αντίσταση. Η Βενετία αντέδρασε στέλνοντας στόλο στο Αιγαίο και συνδέοντας σχέσεις με τον Πίο Β’, με σκοπό την δημιουργία μίας χριστιανικής ένωσης που θα υποστήριζε την πολεμική προσπάθεια της Γαληνοτάτης. Η Ένωση έγινε τελικά το 1571. Οι ενωμένες τις δυνάμεις της Βενετίας, της Ισπανίας, του παπισμού και της αυτοκρατορίας, κάτω από τις διαταγές του Ιωάννη της Αυστρίας, αδελφό του Φιλίππου ΙΙ βασιλιά της Ισπανίας με 236 χριστιανικά σκάφη ενωμένα στον κόλπο της Ναυπάκτου (Lepanto) συναντήθηκαν με 232 τουρκικά σκάφη διοικούμενα από τον Capudan Αλί πασά. Ήταν η 7η Οκτωβρίου 1571 και η μεγάλη ναυμαχία, που κράτησε από το μεσημέρι μέχρι το ηλιοβασίλεμα, τελείωσε με τη νίκη της χριστιανικής ένωσης.  Η εξασθενημένη Βενετία αναγκάστηκε όμως να υπογράψει μια συνθήκη ειρήνης και να παραχωρήσει στους Οθωμανούς την Κύπρο και άλλα εδάφη στις ακτές της Πελοποννήσου.
Με αυτήν την συνθήκη άρχισε η στρατιωτική και θαλάσσια συρρίκνωση της Γαληνοτάτης.
Τον 17ο αιώνα, μετά από μακρά σύγκρουση (1645-69) χάθηκε επίσης και η Κρήτη, ύστερα
από μία πολιορκία που διάρκεσε περίπου 24 έτη. Η Βενετία πέτυχε εντούτοις να
ανακαταλάβει ακόμα το 1683-87 ολόκληρη την Πελοπόννησο, χάρη στις δυνατότητες του
τελευταίου μεγάλου στρατηλάτη της, Francisco Morosini, και ως συνέπεια της ειρήνης του
Carlowitz (1699). Ο Μοριάς ανακαταλήφθηκε όμως σύντομα από την οθωμανική
αυτοκρατορία το 1718.

Μετά τη συνθήκη του Πασάροβιτς (1718), η Βενετία έπρεπε να παραχωρήσει στους Τούρκους την Κρήτη και την Πελοπόννησο αλλά θα μπορούσε να κρατήσει τα Επτάνησα και να επεκτείνει τις κτίσεις της στη Δαλματία. Τον 18ο αιώνα η Δημοκρατία, που είχε χάσει σταδιακά την δύναμη της, αποφάσισε να ακολουθήσει μία συντηρητική πολιτική ουδετερότητας. Εντούτοις σε αυτήν την περίοδο η Βενετία – αν και ήδη πολιτικά στον δρόμο της παρακμής - πολιτιστικά έλαμπε ακόμα (Vivaldi στη μουσική, Goldoni στη λογοτεχνία, Tiepolo και Canaletto στη ζωγραφική).

Την παραμονή του νέου 19ου αιώνα, η δημόσια βενετική ζωή ταράχτηκε από εσωτερικά πολιτικά προβλήματα που προκλήθηκαν από τις νέες ιδέες που εισήχθηκαν από τη γαλλική
επανάσταση. Η κυβέρνηση, άκαμπτη και με συντηρητικές θέσεις, δεν μπόρεσε να δώσει μια
αποτελεσματική αντίδραση. Αυτή η κατάσταση ευνόησε την τελική πτώση της Δημοκρατίας.
Παρά την δηλωμένη ουδετερότητα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας στην Ιταλία από την
επαναστατική Γαλλία, η Δημοκρατία γνώρισε την εισβολή από τα γαλλικά στρατεύματα του
Ναπολέοντα Βοναπάρτη (1797), τα οποία κατέλαβαν την ηπειρωτική χώρα, φθάνοντας στα
όρια της λιμνοθάλασσας. Ως συνέπεια των γαλλικών απειλών να εισχωρήσουν στην πόλη,
στην συνεδρίαση της 12ης Μαΐου 1797, ο Δόγης και οι δικαστές παραιτούνται ενώ και το
Μεγάλο Συμβούλιο παραιτείται και κηρύσσει λήγουσα την Δημοκρατία, καθιερώνοντας μία
προσωρινή δημοτική κυβέρνηση. Ο Ναπολέοντας μπαίνει λοιπόν στη Βενετία χωρίς αυτή να ρίξει ούτε έναν πυροβολισμό, εκτός από έναν κανονιοβολισμό από οχυρό που θα καταστρέψει μία Γαλλική φρεγάτα. 
Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
Lary
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1675


One man's trash is another man's treasure


Προφίλ
« Απάντηση #227 στις: Μάιος 11, 2018, 11:51:42 μμ »

Εγκυκλοπαιδική παρουσίαση Στέλιο!
Καταγράφηκε

Collectables are items that our grandparents bought, our parents threw them away and we....rebought!
kostakis88
Πλατινένιο
******
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 5734


Προφίλ
« Απάντηση #228 στις: Μάιος 12, 2018, 12:42:03 πμ »

Καλησπερα στελιο!θα επαναλαβω τα γνωστα..πολυ ομορφο νομισμα και εκπληκτικη παρουσιαση για αλλη μια φορα! Να το χαιρεσαι!

ερωτηση: ολα αυτα τα γνωριζεις απ'εξω η τα αντιγραφεις απο καπου??ειναι πιστευω πολυ 'ειδικες' γνωσεις-πληροφοριες για να υπαρχουν απλα καπου στο ιντερνετ...
Καταγράφηκε

"Collecting is a hereditary disease, and I fear incurable." - Augustus Wollaston Franks
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #229 στις: Μάιος 12, 2018, 02:53:40 μμ »

Γειά σου φίλε μου Κώστα. Καιρό είχα να σε "ακούσω"... (μακάρι βρε παιδιά να μπορούσα να σας ακούσω από κοντά γύρω από ένα τραπέζι για καφέ. Νομίζω θα είχαμε πολλά να πούμε).
Τις περισσότερες φορές παίρνω τις πληροφορίες από το internet. Κάποιες φορές εύκολα, και κάποιες άλλες φορές θέλει αρκετό ψάξιμο. Επίσης, χρησιμοποιώ κάποιες, λίγες, δικές μου γνώσεις αλλά και πληροφορίες από διάφορα ιστορικά βιβλία που τυχαίνει να έχω. Πάνω απ' όλα όμως χρειάζεται μεράκι... και νομίζω πως όλοι οι συλλέκτες έχουμε αρκετό.
Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
kostakis88
Πλατινένιο
******
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 5734


Προφίλ
« Απάντηση #230 στις: Μάιος 12, 2018, 03:47:46 μμ »

Η κουβεντα απο κοντα σε καφε,θα ηταν παααρα πολυ ωραια κατασταση!αν και καφες δεν θα εφτανε ουτε για να πουμε τα 'βασικα'..συγχαρητηρια για το ψαξιμο που κανεις,και επειδη ασχοληθηκα και εγω λιγο με την ευρεση πληροφοριων για την περιοδο του μεσαιωνα,ξερω ποσο δυσκολο ειναι να συλλεξει κανεις τοσο συγκεκριμενες πληροφοριες για την περιοδο αυτη,περα απο τα βασικα του βικιπαιδεια..και παλι μπραβο σου φιλε!!
Καταγράφηκε

"Collecting is a hereditary disease, and I fear incurable." - Augustus Wollaston Franks
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #231 στις: Μάιος 12, 2018, 11:14:32 μμ »

Πράγματι Κώστα η συλλογή πληροφοριών για αυτές τις περιόδους είναι μια επίπονη διαδικασία και βασίζεται κυρίως σε ξένες πηγές. Γι' αυτό αργώ πολλές φορές, γιατί δεν θέλω να γράφω ανακρίβειες ή να λείπουν σημαντικές πληροφορίες για τα νομίσματα.
Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
cat
Διαχειριστής
Πλατινένιο
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 2643



Προφίλ
« Απάντηση #232 στις: Μάιος 13, 2018, 05:30:32 μμ »

Αλλο ενα υπεροχο ταξιδι στον χρονο δωσμενο με αριστοτεχνικο τροπο απο τον φιλο μας τον Στελιο.
Νασαι καλα φιλε. Σ ευχαριστουμε
Καταγράφηκε

VENCEREMOS
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #233 στις: Μάιος 14, 2018, 04:50:42 μμ »

Κι εγώ σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια παιδιά. Οσο για το καφεδάκι, επιφυλάσσομαι μόλις θα κατέβω Αθήνα.
Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #234 στις: Ιούνιος 04, 2018, 10:07:58 μμ »

.

Στάλθηκε από το MEIZU_M5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #235 στις: Ιούνιος 04, 2018, 10:09:11 μμ »

.

Στάλθηκε από το MEIZU_M5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #236 στις: Ιούνιος 04, 2018, 10:10:49 μμ »

Τάληρο του Saxe-Coburg-Eisenach 1598

Γειά σας φίλοι μου. Σήμερα σας παρουσιάζω ένα ενδιαφέρον τάληρο 420 ετών από το μικρό Γερμανικό Δουκάτο του  Saxe-Coburg-Eisenach. Η ζωή αυτού του δουκάτου ήταν πολύ σύντομη, όσο δηλαδή και των δύο αδελφών που το ηγεμόνευσαν. Μετά διαλύθηκε. Ας δούμε όμως πρώτα κάποια χαρακτηριστικά του νομίσματος:

Βάρος:  28,75gr.
Διάμετρος: 41 mm
Βιβλιογραφία:  Dav. 9758;  Grasser 87
Αξία: 1 Thaler
Χρονιά κοπής: 1598
Τιράζ:  Δεν αναφέρεται αλλά είναι αρκετά σπάνιο
Νομισματοκοπείο:  Saalfeld

Μπροστά:
Πορτραίτο των δύο αδελφών, αντικριστά, με την ημερομηνία από κάτω και την επιγραφή:
(D[EI] G[RATIA] IOH[ANNES] CASI[MIRUS] ET IOH[ANNES] ERNS[T] FRA[TRES] DVCES SAXONI[AE]

Μετάφραση:  Ελέω Θεού Αδελφοί Johann Kasimir και Johann Ernst,  Δούκες της Σαξονίας

Πίσω:
Στο κέντρο το οικόσημο του Saxe-Coburg-Eisenach κυκλωμένο από 12 οικόσημα των επαρχιών με την επιγραφή:
LANTG[GRAVIUS] : THVRI[NGIAE] : ET : MARCHIO : MISN[IE] : MON[ETA] : IMPER[II] :

Μετάφραση:
Landgraf (Γερμανικός τίτλος ευγενείας, αντίστοιχος με αυτόν του Δούκα) της Θουριγγίας και Μαργράβος (επίσης Γερμανικός τίτλος ευγενείας που αντιστοιχεί στον τίτλο του μαρκησίου) του Meissen (πόλη της Γερμανίας) Αυτοκρατορικό νόμισμα

Ο Johann Ernst του Saxe-Eisenach (1566 - 1638), ήταν δούκας του Saxe-Eisenach και αργότερα του Saxe-Coburg. Ήταν ο τέταρτος (αλλά δεύτερος επιζών) και ο νεώτερος γιος του Johann Frederick II΄,  Δούκα της Σαξονίας και της κοντέσας Ελισάβετ του Simmern-Sponheim. Ο αδελφός του, Johann Casimir του Saxe-Coburg (1564 - 1633) ήταν δούκας του Saxe-Coburg. Ήταν ο μεγαλύτερος από τους δύο εναπομείναντες γιούς.  Ο πατέρας τους ήρθε σε σύγκρουση με τον Αυτοκράτορα και φυλακίστηκε ισόβια. Τα εδάφη του δόθηκαν στον αδελφό του, όπως και η κηδεμονία των παιδιών του.

Αργότερα, ο θείος τους έχασε την αυτοκρατορική εύνοια. Στη δίαιτα του Speyer (1570), ο αυτοκράτορας αποφάσισε να αποκαταστήσει στους τρεις γιους του Johann Frederick II τα κληρονομικά τους δικαιώματα. Το 1572 όμως ο μεγαλύτερος αδελφός τους Frederick Heinrich πέθανε. Την ίδια χρονιά στα εδάφη του πατέρα τους ιδρύθηκε το νέο δουκάτο του Saxe-Coburg-Eisenach. Ο Johann Ernst και μεγαλύτερος αδελφός του, Johann Casimir, έγιναν κυβερνήτες της νέας χώρας, καθώς όμως ήταν ανήλικοι, την εξουσία ορίστηκαν να ασκούν τρεις πρίγκιπες.

[Όπως καταλαβαίνετε, την εποχή εκείνη τα διάφορα κρατίδια ήταν προσωπική περιουσία του ηγεμόνα τους. Άμα αυτός πέθαινε χωρίς διάδοχο, τότε αυτά χωρίζονταν ή ενώνονταν, κατά περίπτωση, με άλλα. Γι’ αυτό και έχουμε τόσα πολλά κρατίδια που συνεχώς άλλαζαν ονόματα και εκτάσεις. Αυτό είναι καλό για τους συλλέκτες, μιας και έχουμε την κοπή πολλών διαφορετικών τάληρων, σχεδόν κάθε λίγα χρόνια, πολλά από τα οποία είναι πανέμορφα και αρκετά σπάνια λόγω του μικρού τους αριθμού].

Το 1578 τα δύο αδέλφια φοίτησαν στο πανεπιστήμιο της Λειψίας.  Το 1586, μετά το γάμο του Johann Casimir με την Άννα της Σαξονίας, την κόρη του εκλέκτορα Αυγούστου, τελείωσε η κηδεμονία και τα δύο αδέλφια πήραν στα χέρια τους τη διακυβέρνηση του Saxe-Coburg-Eisenach για τα επόμενα 10 χρόνια. Το δουκάτο δημιουργήθηκε από το τμήμα της Ερφούρτης το 1572.  Ωστόσο, ο Johann Casimir ανέλαβε την κύρια ευθύνη για την διακυβέρνηση ως μεγαλύτερος αδερφός. Επίσης, οι κατοικίες τους χωρίζουν και ο Johann Ernst εγκαθίσταται στη μικρή πόλη Marksuhl το 1587.

Από το 1590 ο Johann Ernst  αποσύρθηκε οριστικά και επέστρεψε στο κυνηγετικό του καταφύγιο στο Marksuhl, αφού συμφώνησαν ότι ο αδερφός του θα κυβερνούσε για τα πρώτα 5 χρόνια, αλλά τελικά συμφώνησαν το 1596 να χωρίσουν το δουκάτο σε δύο ανεξάρτητα δουκάτα, το Saxe-Eisenach υπό τον Johann Ernst και το Saxe-Coburg υπό τον Johann Casimir.
Το 1591 ο Johann Ernst παντρεύτηκε αρχικά με την Elisabeth of Mansfeld-Hinterort η οποία πέθανε τέσσερις ημέρες μετά τη γέννηση του μοναδικού γιου τους, ο οποίος απεβίωσε επίσης λίγο αργότερα. Το 1598 παντρεύτηκε ξανά την Christine του Hesse-Kassel. Ο γάμος ήταν ευτυχισμένος, αλλά παρέμεινε άτεκνος.

Το 1633 ο αδελφός του, ο δούκας Johann Casimir του Σαξ-Κόμπουργκ, πέθανε χωρίς παιδιά. Γι’ αυτό, ο Johann Ernst κληρονόμησε το Saxe-Coburg και, μέχρι το θάνατό του, κυβερνούσε και τις δύο χώρες σε μια προσωπική ένωση, διατηρώντας όμως την κατοικία του στο Eisenach.  Με το θάνατο του Johann Ernst εξαφανίστηκε η παλαιότερη γραμμή του Saxe-Coburg-Eisenach. Το πριγκιπάτο του χωρίστηκε  μεταξύ του Saxe-Weimar και του Saxe-Altenburg.

Ο John Casimir τώρα, έδωσε μεγάλη ώθηση στην πρωτεύουσά του, Coburg, χτίζοντας πολλά νέα κτίρια με αναγεννησιακό στυλ και ανακαινίζοντας άλλα.  Η χορωδία του Morizkirche προικίστηκε  το 1598 προς τιμήν των γονέων του με ένα τεράστιο αναγεννησιακό επιτάφιο - ένα μνημείο αλαβάστρου ύψους 12 μέτρων με πλούσια γλυπτική σειρά εικόνων. Επιπλέον, ίδρυσε Γυμνάσιο, επέκτεινε τη βιβλιοθήκη του κάστρου για να συμπεριλάβει την κληρονομιά του σε συλλογές βιβλίων και το 1603 προσέλαβε τον συνθέτη Melchior Franck. Το προσωπικό της αυλής του, για ένα διάστημα, είχε 213 άτομα και 130 άλογα (μεγάλα μεγέθη για την εποχή του).

Από πολιτική άποψη, ο John Casimir πέτυχε να θέσει υπό την κυριαρχία του το Reichsritterschaft (Κοινότητα των Ελεύθερων Αυτοκρατορικών Ιπποτών*), εξασφαλίζοντας τη δικαιοδοσία των αγροτικών περιουσιών τους. Ίδρυσε την Κρατική Λουθηρανική Εκκλησία με τον Δούκα ως "ανώτατο επίσκοπο", τακτική που υιοθετήθηκε αργότερα από πολλά κράτη της Θουριγγίας. Ως μοναδική ανώτατη αρχή δικαιοσύνης και θρησκείας στο Πριγκιπάτο, έχτισε στο Coburg το 1589 ένα ειδικό δικαστήριο για τους ευγενείς, ένα εφετείο και ένα τακτικό δικαστήριο.

Πάνω απ 'όλα όμως δημιούργησε μία διοικητική οργάνωση, η οποία εξακολούθησε μετά το θάνατό του. Ο Casimir κατάφερε να παραμείνει ουδέτερος στον τριακονταετή πόλεμο (έχω μιλήσει γι’ αυτόν σε προηγούμενη παρουσίαση) μέχρι το 1631. Μετά την ένταξή του στην προτεσταντική πλευρά στο πλευρό της Σουηδίας, τα αυτοκρατορικά και βαυαρικά στρατεύματα κυρίευσαν το Coburg, απέτυχαν όμως στην πολιορκία του Veste το 1632. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, οι δίκες και καύσεις μαγισσών ήταν στο ζενίθ τους (178 περιπτώσεις).  Το 1593 ο Casimir χώρισε την πρώτη του σύζυγο για μοιχεία, κρατώντας την αιχμάλωτη μέχρι το θάνατό της. Το 1599 παντρεύτηκε τη Margaret, κόρη του Ουίλιαμ, δούκα του Brunswick-Lüneburg.  Πέθανε στο Coburg το 1633 άτεκνος. Είναι θαμμένος στο Morizkirche στο Coburg. Το φέρετρο του βρίσκεται στην κρύπτη κάτω από την εκκλησία.


Ένα ερώτημα με απασχολεί: Γιατί τα δύο αδέλφια, οι οποίοι ηγεμόνευαν ανεξάρτητα δουκάτα, έκοψαν κοινό τάληρο και δεν έκοβε ο καθένας το δικό του ΑπορίαΑπορίαΑπορίαΑπορίαΑπορίαΑπορίαΑπορία
Ομολογώ πως, όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Μόνο δύο προσωπικές μου εκδοχές έχω να δώσω:

1. Το κοινό τάληρο κόπηκε για οικονομικούς λόγους, καθώς τα δύο δουκάτα ήταν πολύ μικρά και ήταν ίσως ασύμφορη η κοπή δικών τους νομισμάτων. Ίσως είχαν κοινή οικονομία, κάτι ανάλογο με σημερινές πρακτικές κρατών π.χ. ο Παναμάς που έχει μόνο κέρματα στο εθνικό του νόμισμα (Balboa) ενώ χρησιμοποιεί σε χαρτονομίσματα το δολάριο ΗΠΑ με σχέση 1:1.

2. Το κοινό τάληρο κόπηκε για γεωστρατηγικούς λόγους, χωρίς απαραίτητα κοινή οικονομία, τονίζοντας την ενότητα και συμμαχία των δύο κρατών προς κάθε μελλοντικό εχθρό.
Ίσως να συνέβησαν και τα δύο μαζί. Αν κάποιος γνωρίζει ή έχει μια διαφορετική άποψη, ας την καταθέσει.

*Οι ελεύθεροι αυτοκράτοροι ιππότες ήταν ελεύθεροι ευγενείς της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι υπάγονταν απευθείας στον Αυτοκράτορα.  Αυτό που τους διέκρινε από τους άλλους ιππότες, οι οποίοι ήταν υποτελείς ενός ανώτερου άρχοντα, ήταν το γεγονός ότι τους είχε χορηγηθεί "αυτοκρατορική αμεσότητα" που ισοδυναμούσε από πολλές απόψεις με άλλα άτομα ή οντότητες, όπως οι κοσμικοί και εκκλησιαστικοί κατά τόπους κυβερνήτες της Αυτοκρατορίας και οι ελεύθερες αυτοκρατορικές πόλεις, που επίσης απολάμβαναν την αυτοκρατορική αμεσότητα. Για να προστατεύσουν τα δικαιώματά τους και να αποφύγουν την υποταγή σε πιο ισχυρούς ευγενείς, οργανώθηκαν σε τρία συνδικάτα (Partheien) στα τέλη του 15ου αιώνα και σε ένα ενιαίο σώμα το 1577 και αγωνίστηκαν για να κερδίσουν την αναγνώριση.  Ως εκ τούτου, οι Ιπποτοί Ιππότες άσκησαν περιορισμένη μορφή κυριαρχίας στο έδαφός τους. Οι Αυτοκρατορικοί Ιππότες ήταν ένα περιφερειακό φαινόμενο που περιοριζόταν στη νοτιοδυτική και νότια κεντρική Γερμανία - στη Σουαβία, στη Φραγκονία και στη περιοχή του Μέσου Ρήνου - περιοχές που ήταν πολύ κατακερματισμένες πολιτικά και στις οποίες δεν υπήρχαν ισχυρά κράτη. Στη βόρεια και βορειοανατολική Γερμανία, καθώς και στη Βαυαρία και την Αυστρία, περιοχές με μεγαλύτερα κράτη και ισχυρότερους ηγέτες, δεν ήταν σε θέση να αναπτύξουν και να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους. 
Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
Lary
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1675


One man's trash is another man's treasure


Προφίλ
« Απάντηση #237 στις: Ιούνιος 05, 2018, 03:26:14 μμ »

Άλλη μια ξεχωριστή παρουσίαση Στέλιο για ένα τάληρο με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό - αυτό της απεικόνισης των δύο ηγεμόνων.
Καταγράφηκε

Collectables are items that our grandparents bought, our parents threw them away and we....rebought!
cat
Διαχειριστής
Πλατινένιο
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 2643



Προφίλ
« Απάντηση #238 στις: Ιούνιος 05, 2018, 09:37:09 μμ »

Η απαντηση Νο 1 μου κανει πιο πολυ. Μπραβο Στελιο αλλη μια φανταστικη παρουσιαση!!!!!!!!!!
Καταγράφηκε

VENCEREMOS
thaler
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1203


Προφίλ
« Απάντηση #239 στις: Ιούνιος 07, 2018, 02:39:49 μμ »

Φίλοι μου σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Κι εμένα μάλλον η πρώτη απάντηση μου φαίνεται πιο πειστική. Αν κάποια στιγμή μάθω κάτι νεότερο, θα σας ενημερώσω.
Καταγράφηκε

Coins is history you can hold in your hands.
Σελίδες: 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 40
  Εκτύπωση  
 
Μεταπήδηση σε:  

advertisement

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2008, Simple Machines | Theme Sus By CeeMoo
Cookies preferences