To ταξίδι ενός χαρτονομίσματος

Το μωβ χαρτονόμισμα

Το "ατσαλάκωτο" ποθούσε να δραπετεύσει από την φαρδιά τσέπη του πετυχημένου σκηνοθέτη και δεν το μπορούσε. Η αφηρημάδα και η αδιαφορία του καταπιεστικού κατόχου του το κρατούσαν φυλακισμένο για πάρα πολύ καιρό στις τσέπες ενός λινού καλοκαιρινού παντελονιού. "Πόσα χρόνια είχε άραγε να το φορέσει αυτό το παντελόνι ο Νικήτας" αναρωτήθηκε η φωνή του αφηγητή. Το καλοκαίρι του 2008 το είχε βάλει για να πάει στο γάμο του καλύτερου του φίλου. Μιλάμε για εκείνο το γάμο με τους πολλούς διάσημους καλεσμένους... που είχε γίνει στην Καλντέρα της Σαντορίνης.
Πήρε κάποια κιλά από τότε, πήρε αρετά κιλά... χώρισε χώρισε και ο φίλος του μετά από δύο χρόνια και το δόλιο το παντελόνι με το χαρτονόμισμα στην τσέπη του περίμενε καρτερικά μέσα στην ντουλάπα. Ασφυκτιούσε το χαρτονόμισμα! Ήθελε σαν μανιακό την επαφή με τα χέρια κάποιου νεαρού ατόμου. Και τα άψυχασ στη συνείδηση της γραφής του αφηγητή ενίοτε δρουν κι αποζητούν.
Τέσσερα χρόνια τώρα , εν μέσω της οικονομικής κρίσης - άλλοι δεν είχαν να φάνε - κι αυτό να είναι αδρανοποιημένο και μετέωρο στην ντουλάπα του αφεντικού του, δεν ήταν και το πιο όμορφο πράγμα... " Για να αλλάξει την μοίρα του ίσως να πήγαινε να τον επισκεφτεί στα όνειρα του" μονολόγησε κάπως μονότονα η φωνή της αφήγησης. Κι η φωνή της αφήγησης παρασυρμένη από τα πάθη και τις αδυναμίες της δε θέλει να χαλάει χατίρια... Θα έλεγε τα παράπονα του στον Νικήτα και θα του ζητούσε να ταξιδέψει... Τα χρήματα αλλάζουν χέρια και τόπους.
Ξαφνικά μπήκε το κλειδί στην εξωτερική πόρτα της έπαυλης κι ακούστηκε η γνωστή φασαρία! Πάλι δεν θα μπορούσε να ησυχάσει όλο το βράδυ! Ο Νικήτας για μία ακόμα φορά είχε κουβαλήσει τους γνωστούς νεαρούς ηθοποιούς του θίασου του για να κάνουν πρόβα... Θα ανέβαζαν ένα περίεργο έργο... Δε θυμόταν ούτε το όνομα του! Ο καθένας από τους μικρούς είχε να υποδυθεί τουλάχιστον πέντε ρόλους.. Ο Πάνος, ο Γιάννης και η Δανάη περίμεναν υπομονετικά στο σαλόνι.
"Χρειαζόμαστε ένα ακριβό παντελόνι για να κάνει ο Πάνος τον πλούσιο κύριο που επισκέπτεται τα ελληνικά νησιά" του είπε ευγενικά η Δανάη. Το μυαλό του Νικήτα δραπέτευσε από το παρόν και γύρισε πίσω το χρόνο... Το παντελόνι που είχε φορέσει στο γάμο του Νικόλα... Το έπιασε στα χέρια του... Το μύρισε. Γνώρισε την κολόνια του, αλλά και την κολόνια του Νικόλα... Έβαλε το χέρι στην αριστερή τσέπη και έπιασε το ξεχασμένοι χαρτονόμισμα των πεντακοσίων ευρώ... Τα πολλά χρήματα τα έβαζε πάντα στην αριστερή τσέπη. Θυμήθηκε. Το δώρο στον Νικόλα για το γάμο του... Ένα δώρο που δεν δέχτηκε ποτέ ο Νικόλας για να μην πληγώσει τημέλλουσα γυναίκα του, την Ειρήνη.
Ήθελε ο σκηνοθέτης μας να φέρει κάποιες κοπέλες στο ξενοδοχείο και να περάσουν ονειρικά την τελευταία νύχτα του φίλου του. Του άρεσε πολύ να σκηνοθετεί τις σκηνές της ζωής τους. Αυτό το χαρτονόμισμα - που θα οδηγούσε τις υπάρξεις της αμαρτίας στα κρεβάτια τους - δεν έφερε τύχη σε κανέναν τους...
Ο Νικόλας χώρισε... Είχαν να μιλήσουν καιρό οι δυο τους. Έλεγε πως δεν ήθελε επαφές με τα κομμάτια του παρελθόντος του. Το βλέμμα του Νικήτα αγρίεψε. Θα το ξεφορτωνόταν αμέσως το μωβ... και θα το έδινε στον Πάνο. Δεν θα του το έλεγε φυσικά, αφού τον ήξερε πόσο περήφανος ήταν! "Το παντελόνι αυτό πάει γάντι για τον ρόλο, κύριε Νικήτα" είπε με κατεβασμένο το κεφάλι ο Πάνος. "Το παίρνετε και φεύγετε πάιδες. Με έχει πιάσει ξαφνικά ένας φοβερός πονοκέφαλος.." βιάστικε να ψελλίσει ο Νικήτας. Τα παιδιά αποχώρησαν από το σαλόνι, ο Νικήτας χώθηκε ακόμα πιο βαθιά στη γνωστή μιζέρια του και το χαρτονόμισμα πανηγύριζε.
Ο αφηγητής μεταφέρει αναγνώστες και εαυτόν σε ένα νεανικό χώρο... Ο Πάνος κάνοντας μία γκριμάτσα έκλεισε την πόρτα του δωματίου του για να μην ακούει τα γλυκόλογα που αντάλασσαν ο Γιάννης και η Δανάη, κάθισε απότομα στον κόκκινο διθέσιο καναπέ του κι έπιασε με τα δυο του χέρια το παντελόνι του ειδώλου του. Τον θάυμαζα τον Νικήτα... Η ακατέργαστη χαρά διαδέχτηκε την έκπληξη. Δεν είχε ξαναδεί ξύπνιος χαρτονόμισμα των πεντακοσίων ευρώ.
Οι πολλές σκέψεις έδιξαν να κλειδώνουν το μυαλό του... Θα μπορούσε επιτέλους να πάει σε εκείνη τη συναυλία του αγαπημένου του συγκροτήματος στο Λονδίνο. Εισιτήρια και ένα μέτριο ξενοδοχείο για δύο μέρες. Έφταναν τα χρήματα για να ικανοποιήσει το όνειρο του! Σκεφτόταν όμως και τον σκηνοθέτη... "Δεν θα ήταν καθαρή κλεψιά, ατιμία... να κρατήσω κάτι που δεν μου ανήκει?" ψιθύρισε... Ημία σκέψη υπονόμευε την άλλη και την έδιωχνε από μπροστά του. Η μία ιδέα γύριζε προκλητικά την πλάτη της στην επόμενη... Πώς είχε μπλέξει τόσο άσχημα?
Ο αφηγητής δεν έδωσε βήμα στο χαρτονόμισμα. Τελικά καλά λένε οι άλλοι πως αυτοί που έχουν τα χρήματα... έχουν και τα περισσότερα προβλήματα. Σχημάτισε το νούμερο του κινητού τηλεφώνου του Νικήτα... Του είπε τα πάντα... ακόμα και για το ταξίδι στο Λονδίνο. Και το θαύμα ξεδιπλώθηκε μπροστά του! Θα πήγαιναν μαζί στο Λονδίνο... Ο μεγάλος ήθελε να δει την παράσταση που θα ανέβαζε τον επόμενο χειμώνα στο θέατρο του και σε αυτή την παράσταση θα τον έπαιρνε για βοηθό σκηνοθέτη... Το χαρτονόμισμα των πεντακοσίων ευρώ ο Νικήτας δεν το δέχτηκε πίσω. "Δεν μου έφερε τύχη" του είπε...
Κι ο Πάνος πήγε στην τράπεζα που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι του και ζήτησε να του το χαλάσουν. "Θέλω πενήντα δεκάρικα" τους είπε. Και μοίρασε τόσο απλόχερα πενήντα ελπίδες στους άστεγους της περιοχής του..
Κι ο άκαρδος αφηγητής κλείδωσε το μωβ χαρτονόμισμα στα υπόγεια μιας τράπεζας...

Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος

	Αποστολέας	Θέμα: To ταξίδι ενός χαρτονομίσματος (Αναγνώστηκε 6364 φορές)
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.