Εγώ θα πω μια άποψη (τη δική μου) και πάρ'τε την όπως θέλετε.
Και ΔΕΝ βλέπω το πράμα πολιτικά (ή -ακόμα περισσότερο- κομματικά) γιατί νομίζω ότι ιδεολογίες και κόμματα δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα που ο κ. herakliotis έθεσε. Είναι καθαρά θέμα διαχείρισης.
Αναγκαστικά θα αναφερθώ σε ονόματα πολιτικών, γιατί προσδιορίζουν εποχές.
Λοιπόν, σήμερα, ΕΞΗ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ χρόνια από τη στιγμή που ο ΓΑΠ βγήκε στο Καστελλόριζο και ανακοίνωσε αυτά που ανακοίνωσε, νομίζω ότι έχει περάσει αρκετός καιρός, ώστε να μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Σχεδόν ιστορικά συμπεράσματα.
Τι ανακοίνωσε ο ΓΑΠ? Αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=4pC_d1M82uQ(Όποιος δεν το θυμάται, ας κάνει τον κόπο να το δει. 5 λεπτά είναι).
Με απλά λόγια, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας είπε:
"Δεν τη βγάζουμε οικονομικώς, ζήτησα απ' έξω βοήθεια".
Απ' τη στιγμή που βγαίνεις στην (πλούσια) γειτονιά σου με το χέρι απλωμένο, ναι μεν μάλλον δε θα πεινάσεις, αλλά κ ά τ ι θα δώσεις σε αντάλλαγμα αυτού που σου δίνουν (για να μην πεινάσεις).
Εγώ, τότε (όπως και πολλοί άλλοι) δεν κατάλαβα τι θα σήμαινε αυτό. Το κατάλαβα στη συνέχεια, και γι΄ αυτό λέω πως τα έξη χρόνια είναι αρκετά.
Ήταν σωστή η απόφαση να βγει (βγούμε) με το χέρι απλωμένο?
Εγώ λέω πως όχι.
Τι θα έπρεπε να κάνουμε (κάνει)?
Ας δούμε ποια ήταν τότε η κατάσταση:
Χρέος 110-120% του ΑΕΠ, έλλειμα 15% του προϋπολογισμού, ανεργία 10%.
Τι θα έπρεπε να γίνει για να ανατραπεί η κατάσταση και ΝΑ ΜΗΝ αναγκαστούμε να δώσουμε το κ ά τ ι που δώσαμε απλώνοντας την παλάμη?
Μα προφανώς, να γυρίσουμε το χρέος σε πλεόνασμα. Δηλαδή, να περικόψουμε τις δημόσιες δαπάνες. Θα έπρεπε δηλαδή ο τότε πρωθυπουργός να πει:
"Δεν πληρώνω μισθούς και συντάξεις για 3 μήνες (βολευτείτε όπως μπορείτε), και μειώνω τα έξοδα του δημοσίου από 110δις ευρώ που ήταν το 2009 σε 80 δις για το 2010. Και το 2011 θα είναι 65δις".
Αυτή η απόφαση θα έδινε νέα πνοή στη χώρα. ΔΕΝ θα υπογράφαμε τίποτα (με ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ κλπ) και η οικονομία μας μέσα σε 1-2 χρόνια θα γύριζε πάλι σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Στην αυτονόητη ερώτηση "Μα πως θα πας τα έξοδα από τα 110δις στα 65?" η αυτονόητη απάντηση είναι "θα μειώσω το μέγεθος του δημοσίου". Δηλαδή, θα διώξω κόσμο. Απ' το 1εκ. ανθρώπους που "απασχολούνται" στο δημόσιο τομέα (για το 2010 μιλάω) θα έμεναν 500.000.
Στη δεύτερη αυτονόητη ερώτηση: "Μα, δεν θα αυξανόταν κάθετα η ανεργία αν 500k άνθρωποι έχαναν τη δουλειά τους?"
Η απάντηση είναι: "Ναι, η ανεργία από 10% θα πήγαινε σε μια νύχτα στο 20%, αλλά θα σταμάταγε εκεί". Γιατί η οικονομία θα ξανάπαιρνε μπροστά, και μέσα σε λίγα χρόνια και αυτοί, και οι άλλοι (το άλλο 10%) θα εύρισκαν δουλειά. Δουλειά ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ όμως, όχι "δουλειά στο δημόσιο".
Αυτή είναι η δική μου κρίση.
Θα βρεθούν πολλοί να πουν: "Δεν γίνονται αυτά τα πράματα, δεν μπορεί κανείς πρωθυπουργός (όποιος κι αν είναι) να τα κάνει. Θα τον ρίξουν την επόμενη μέρα".
Θα συμφωνήσω. Γι' αυτό και δεν έγιναν (όχι ότι ο ΓΑΠ είχε καταλάβει ότι αυτά έπρεπε να γίνουν - μη με παρηξηγήσετε - μπορεί και να είχε καταλάβει κάτι, αλλά μάλλον όχι. Σε κάθε περίπτωση (κατάλαβε - δεν κατάλαβε) δεν μπορούσε να τα κάνει).
Γι' αυτό και κανείς επόμενος δεν ήταν σε θέση να τα κάνει. Και οι μελλοντικοί, επίσης ΔΕΝ θα τα κάνουν.
Από τη σκοπιά αυτή, είμαστε καταδικασμένοι.
Και θα συνεχίζουμε τον κατήφορο, ζημιούμενοι χρόνο με το χρόνο, κατά το ποσοστό μείωσης του ΑΕΠ μας.
Τα περί Σώρρος, Σώρρας, γερμανικών αποζημιώσεων, κλπ φίδια εγώ τα ακούω βερεσέ...
Στο τέλος, θα μας κοτσάρουν και ένα δημοψήφισμα "Ευρώ ή δραχμή", και την απόφαση για την επίσημη ταφόπλακα μας θα την έχει πάρει "ο πάνσοφος Ελληνικός λαός".
