Άσχετη εισαγωγή: Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη "όχι", γιατί ξεφτιλίστηκε πολύ τελευταία. :-)
Το χρυσό νόμισμα για την 28η Οκτωβρίου του 1990 έχει τη δική του ιστορία και δεν είναι η ποσότητα που του έδωσε αξία.
Τέλος πάντων, εγώ παραμένω στη φάση "φυλάτε τα ρούχα σας, να έχετε τα μισά".
Διακρινω μια ηττοπαθεια Γιωργο,εγω στο ταβλι παω για να κερδισω και οχι για να κοψω το παιχνιδι μονο.
Θα το πω λίγο πιο "μαθηματικά". Στο τάβλι προσπαθείς να "μπλοκάρεις" τον αντίπαλό σου, με διάφορους τρόπους, ώστε να χάσει κάποιες ζαριές (να μην έχει να τις παίξει) και να μείνει πίσω. (Στο πλακωτό και να τον γυρίσεις πίσω.) Αν κανένας από τους δύο δεν χάσει ζαριές, τότε είναι θέμα τύχης ποιος θα κερδίσει. Όποιος φέρει καλύτερες ζαριές θα προχωρήσει πιο γρήγορα, θα "σπάσει" λιγότερα κλπ.
Άρα, το παραπάνω μπορεί να μεταφραστεί "να φροντίσεις να παίξεις όλες τις ζαριές σου και να μην έχεις πισωγυρίσματα". Οπότε ή θα χάσεις 7-6 ή θα κερδίσεις 7-6.
"Με τους αιώνες" έχει αποδειχτεί η σωστότερη στρατηγική.
Και μπορεί να μεταφερθεί και στα συλλεκτικά: "Κοίτα μη χάσεις τα λεφτά σου (μην μπεις μέσα) και το κέρδος, αν είναι να 'ρθει... θα 'ρθει..." Αν δεν έρθει, τι είχαμε, τι χάσαμε.
