Ότι οι Αρχαίοι Έλληνες κλωτσάγανε μπάλες, είναι γνωστό. Και ότι ο Σαφακλής ήταν από τους πιο... αξιοσέβαστους διαιτητές (περιλαμβανόταν στα καθήκοντά του ως ιερέα).
Αλλά όταν λέμε "ποδόσφαιρο", εννοούμε το άθλημα που παίζεται σύμφωνα με τους κανονισμούς του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, όπως υιοθετήθηκαν από τη Football Association το 1863. Τα βασικά στοιχεία που το ξεχωρίζουν από κάθε άλλο είδος ποδοσφαίρου είναι η πλήρης απογόρευση της χρήσης των χεριών (για δύο χρόνια δεν υπήρχαν ούτε τερματοφύλακες) και... το κουβάλημα της μπάλας γενικώς, το offside με το πόδι και οι τρόποι τζαρτζαρίσματος. Για αυτόν το λόγο ονομάζεται association football (ποδόσφαιρο του "συνδέσμου" ή, πιο απλά, της ένωσης).
https://en.wikipedia.org/wiki/Cambridge_RulesΣτα αγγλικά υπάρχουν και εκφράσεις, που έχουν μόνο ιστορική σημασία, "ποδόσφαιρο των 11 κανονισμών", "των 13" ή "των 14".
(Ότι... η ίδρυση της FA έγινε στην "ταβέρνα των ελευθερομασόνων", ενδιαφέρει κανέναν;)
Πέρα από τα υπόλοιπα ωραία λόγια, πρέπει να αναγνωρίσουμε στους Βρετανούς και τη συμβολή τους στην τυποποίηση και την κανονικοποίηση των ολυμπιακών αγωνισμάτων. Τα περισσότερα από αυτά, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα, τυποποιήθηκαν στην 4η Ολυμπιάδα του Λονδίνου το 1908. Μπορεί οι Έλληνες, οι Γάλλοι και... οι Αμερικάνοι να "αναβίωσαν" τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά οι Βρετανοί τους έβαλαν "σε τάξη".
(Και τα αθλήματα του στίβου τα ανακάλυψαν οι Έλληνες, αλλά οι Βρετανοί τα "κανονικοποίησαν.")
Εξάλλου, σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, τίποτα δεν δημιουργείται "εκ του μηδενός".