Καραμανληδικο βιβλιο.

[Μιχάλης 80]

Είναι προφανής η αδυναμία της ελληνικής γραφής να αποδώσει φθόγγους της τούρκικης γλώσσας.

Σύμφωνα με τον Κεμάλ, και η αραβική γραφή δεν ήταν επαρκής, χεχε...

Διευκρινήσεις και θέματα για συζήτηση:

1. Οι καραμανλήδες "γενικά" δεν είναι εθνική ομάδα (όπως οι Πόντοι, οι Κρητικοί, οι Μοραϊτες), αλλά γλωσσική ομάδα. Για αυτό άλλωστε πιο σωστό είναι να γράφεται με μικρό η λέξη.

Αλλα σε αυτό το 1 διαφωνώ.

[Μιχάλης 80]

Στο κείμενο της φωτογραφίας το "ταραφηνδακί" είναι προφανώς ταραφουντακ(ού-ε) κάτι ενδιάμεσο. (= από δω , σ' αυτή την άκρη)
Το "σαδηκλαρά" είναι σαντ(ου-ε)κλαρά . Σαd(ου-ε)κ είναι πιστός , είναι και κύριο όνομα ανθρώπου.

Πιστεύω ότι είναι το ευαγγελικό απόσπασμα για την ημέρα της κρίσεως .

Αν δεν ξέρεις τουρκικά ή δεν έχεις έστω ακούσματα τουρκικών , το google translate είναι τελείως άχρηστο σ' αυτή την περίπτωση

[sac]

http://www.ipet.gr/kivotos/description2.cfm?ID_1=3140&start=1

Ήθελα να δώσω επιπλέον το παράδειγμα της λέξης "Σταμπολτά" που σημαίνει "στην Κωνσταντινούπολη" (τόπος έκδοσης). Στα "σωστά" Τούρκικα είναι Instabul'da. Φαινομενικά... τελείως άσχετα...

Επίσης και τη λέξη "Σταμπολτζί" = "Πολίτης", που έχει δώσει διάφορα επώνυμα, από Σταμπολτζής/Σταμπουλτζής μέχρι Σταμπολτζίεφ!

Άσχετο: Μιχάλη, και ο Θρύλος στα μέρη σου!
http://sports.in.gr/football/superleague/article/?aid=1500013510

[Μιχάλης 80]

Ναι , οι προθέσεις δηλώνονται με μια συλλαβή στο τέλος των ουσιαστικών.

[sac]

Είναι προφανής η αδυναμία της ελληνικής γραφής να αποδώσει φθόγγους της τούρκικης γλώσσας.

Σύμφωνα με τον Κεμάλ, και η αραβική γραφή δεν ήταν επαρκής, χεχε...

Διευκρινήσεις και θέματα για συζήτηση:

1. Οι καραμανλήδες "γενικά" δεν είναι εθνική ομάδα (όπως οι Πόντοι, οι Κρητικοί, οι Μοραϊτες), αλλά γλωσσική ομάδα. Για αυτό άλλωστε πιο σωστό είναι να γράφεται με μικρό η λέξη.

Αλλα σε αυτό το 1 διαφωνώ.

Από όσο ξέρω εγώ (και... συμφωνεί και Βικιπαδεία) το copyright της καραμανλήδικης γραφής το έχουν οι Καππαδόκες. Οι "Καϊσερλήδες" και οι "Κιουταχιουλήδες" κατοικούσαν σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, για να θεωρηθούν ενιαία υποομάδα των Ελλήνων. Αν οι καραμανλήδες είναι εθνική (υπο)ομάδα, τότε τους "εντοπίζουμε" στην Καππαδοκία.

Ό,τι πιο παρόμοιο μπορώ να σκεφτώ, είναι οι "ατικίζοντες" Φαναριώτες του Πατριαρχείου, που μιλάνε μια... δική τους διάλεκτο, άσχετα από την ιδιαίτερη πατρίδα του καθενός.

[sac]

Ναι , οι προθέσεις δηλώνονται με μια συλλαβή στο τέλος των ουσιαστικών.

Η Τουρκική είναι "κατεξοχήν" συγκολλητική γλώσσα. Φτιάχνει λέξεις "αλυσσιδωτά" προσθέτοντας προσφύματα, με αποτέλεσμα οι λέξεις να μοιάζουν με μικρές προτάσεις.

Π.χ. gelmedin = δεν ήρθες : αναλύεται gel (ρίζα "έρχομαι") me (άρνηση) di (παρελθόν) n (δεύτερο πρόσωπο)
tepsimdeyi = (μέσα) στο ταψί μου : αναλύεται tepsi (ταψί) m (κτητικό "μου") de (σε, μέσα) y (συνδετικό) i (άρθρο) Σημείωση: το άρθρο και το κτητικό σπάνια εμφανίζονται μαζί στην πράξη, το έβαλα για παράδειγμα.

Αντίθετα οι ευρωπαϊκές γλώσσες αλλάζουν καταλήξεις και δεν προσθέτουν. ("Γενικά", βέβαια, γιατί όλα είναι σχετικά.) Αν και η Νεοελληνική αρχίζει να προτιμάει βοηθητικά ρήματα και εμπρόθετες συντάξεις, όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες (Γαλλικά, Αγγλικά).

Εμπρόθετη σύνταξη: "Είναι πιο νέος από τον αδελφό του" αντί "είναι νεώτερος του αδελφού του" που θα προτιμούσε η καθαρεύουσα. Για αυτό στη "δημοτική" χρειάζεται να γράφουμε (ή να λέμε) περισσότερα πράγμα που καμιά φορά μας κάνει να βαριόμαστε και να το γυρνάμε στην καθαρεύουσα για πιο γρήγορα (κυριολεκτικά).

Η Ρωσική είναι η πιο παραδοσιακή από τις σύγχρονες ευρωπαϊκές γλώσσες. Διατηρεί έξι(!) πτώσεις στο ουσιαστικό, έχει μονολεκτικούς τύπους ρημάτων παντού και... δεν έχει άρθρο! Ακόμα και η Ουκρανική έχει κάνει "άνοιγμα" στα βοηθητικά ρήματα...

[giannist]

Γιωργο μου εξηγεις το εχει κανει ανοιγμα? η ουκρανικη στο ουσιαστικο,τα αλλα τα καταλαβα.

[sac]

Γιωργο μου εξηγεις το εχει κανει ανοιγμα? η ουκρανικη στο ουσιαστικο,τα αλλα τα καταλαβα.

Σε τρώει... ο πισινούλης σου...
(Στα βοηθητικά ρήματα έγραψα, ορέ!)

Το "έκανα" στα ρώσικα είναι "ρομπίλεμ", ενώ στα ουκρανικά "μαμ ρομπίλ" (έχω κάνει). Τα Ελληνικά ξεχωρίζουν τον αόριστο από τον παρακείμενο, αλλά οι περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες δεν τους ξεχωρίζουν. Δηλαδή στον Έλληνα το ένα φαίνεται αόριστος και το άλλο παρακείμενος, αλλά για τους Ρώσους και τους Ουκρανούς δεν υπάρχει παρακείμενος.

Αντίστοιχα, στα Αρχαία Ελληνικά οι τύποι των ρημάτων είναι όλοι μία λέξη (μονολεκτικοί). Στα Νέα Ελληνικά έχουμε πολλούς "περιφραστικούς" τύπους με βοηθητικά ρήματα "έχω κουραστεί", "είμαι κουρασμένος" και... "έχω δοσμένο" που λέμε και στη Μεσσηνία, αντί "έχω δώσει" .

Επίσης να σε πληροφορήσω ότι και ό γάτος μου μιλάει πολύ καλά Πολωνικά. Κλείινει άψογα τον αόριστο του "έχω". Μιάουεμ, μιάουες, μιάαααααου... :-)

[Μιχάλης 80]

Εμπρόθετη σύνταξη: "Είναι πιο νέος από τον αδελφό του" αντί "είναι νεώτερος του αδελφού του" που θα προτιμούσε η καθαρεύουσα.

Και εγώ έτσι θα το έλεγα.

Για αυτό στη "δημοτική" χρειάζεται να γράφουμε (ή να λέμε) περισσότερα πράγμα που καμιά φορά μας κάνει να βαριόμαστε και να το γυρνάμε στην καθαρεύουσα για πιο γρήγορα (κυριολεκτικά).

Εγώ το κάνω πολύ συχνά όπως ξέρεις.

[sac]

Για αυτό το σημείωσα. Φυσικά ο καθένας μιλάει και γράφει όπως θέλει, αλλά είναι πιο όμορφο να διατηρείς σταθερούς κανόνες. Αν γράφεις μια έτσι - μια αλλιώς... είναι "άσχημο"...

[giannist]

Καλο Απόγευμα Γιωργο,Ασε τα περιεργα Γιωργο,βαλε κανενα μωραιτικο,ξενερωσαμε.

+1 Καλημέρα Γιωργο.

[xmac]

 Ναι, διολου απιθανο,να το εγραψε ο παπας για να διατηρησει την γραφη, δεν ξερω και μεχρι ποτε τα εξεδιδαν αυτα,οι Καραμανληδες καποια στιγμη μεταναστευσαν Ελλαδα σε καποιες κοινοτητες η απλως απορροφηθηκαν και ξεχαστηκε η γραφη? Δεν εχω χρονικο παραθυρο το ποτε εξεδοθη, το ειχε παρει, ηδη παλιο τοτε, απο παλαιοβιβλιοπωλειο στο Μοναστηρακι ο συγχωρεμενος ο πατερας μου πριν το λιγοτερο 40 χρονια, τοτε τα πουλουσαν με την οκα και για πολυ ευτελες αντιτιμο.
Χαθηκε ο κοσμος να μαζευε νομισματα ο χριστιανος??
Ε ρε πατερα...

Μετανάστευσαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη συνθήκη της Λωζάνης.
Και οι Βαλαάδες (το ακριβώς αντίστροφο δλδ ελληνόφωνοι εξισλαμισθέντες μουσουλμάνοι της Μακεδονίας κυρίως) μεταναστευσαν στην Τουρκία.
Δηλαδή το στοιχείο της θρησκείας έκανε τους καραμανλήδες Έλληνες και τους βαλαάδες Τούρκους.
Οι καραμανλήδες ήρθαν εδώ ως τουρκόφωνοι και μάθαν τα ελληνικά στην Ελλάδα.
Η προγιαγιά μου δεν μιλησε παρά μόνο ελάχιστα ελληνικά και μάλιστα στα βαθιά γεράματα . Ουσιαστικά ήταν τουρκόφωνη. Η γιαγιά μου ήταν δίγλωσση , ήξερε εξίσου καλά και τα τουρκικά και τα ελληνικά.
Στην πορεία των χρόνων η ανάγκη για καραμανλίδικη γραφή εξέλιπε και έτσι ξεχάστηκε αφού ήταν πλέον ελεύθερα τα ελληνικά.
 

Α! μπράβο σωστά τα είπες Μιχάλη!

[teris3]

Αν δεν υπήρχαν σήμερα τα επίθετα Καραμανλής, Καραμάνος, Καραμανόγλου κτλ να μας θυμίζουν αυτές τις ιστορίες, τα πιο πολλά στοιχεία θα είχαν σβηστεί στον χρόνο αφού και η ιδιαίτερη γραφή τους πλέον εξαφανίστηκε.
Το πιο σημαντικό που μένει από αυτήν την υπόθεση - και άλλες παρόμοιες στον ελλαδικό και όχι μόνο χώρο - είναι πόσο δυνατή εθνική συνείδηση μπορεί να έχει κάποιος Ελληνας δίχως να μπορεί ή να ξέρει να μιλήσει Ελληνικά.

[val21]

Καλησπέρα. Το πουλάτε το εν λόγω βιβλίο;