Πολυ ενδιαφερον το παραδειγμα του Λευτερη, προσωπικα αναφερομουν κυριως στην επεξεργασια που εχει σκοπο να "ομορφυνει" την εικονα, και οχι τοσο στην καραμπινατη παραποιηση -ρετουσαρισμα-κρυψιμο προβληματων, αλλα υποθετω οτι η διαχωριστικη γραμμη ειναι λεπτη.
Γιατι και ο τονισμος η , ουσιαστικα, η δημιουργια χρωματων, αποχρωσεων κλπ εκει που δεν υπαρχουν στο χερι, μια μορφη παραποιησης ειναι, εστω και εαν δεν γινεται για να κρυψει γρατζουνιες η αλλα θεματα.
Δηλαδη, προσπαθω να πω οτι σε λιγο, ετσι οπως παμε, αντι να κυνηγαμε ωραια νομισματα, θα κυνηγαμε ωραιες φωτο για τα νομισματα...
Φιλε coll, για ολα υπαρχει εξηγηση.
Τα επενδυτικα ημισυλλεκτικα δημιουργουν μια αισθηση ασφαλειας στην περιοδο που ζουμε στον τοπο.
Τα συλλεκτικα Ελληνικα, τα μεν χαμηλης καταστασης (ο κυριος ογκος αγγελιων παλαιοτερα) εχουν πεσει στα ταρταρα, οποτε τι να πουλησει κανεις, τα δε καλα κομματια φευγουν στους λιγους που φευγουν στο μιλητο, δεν χρειαζονται αγγελιες στο στεκι...
Κατα τον καιρο και αρμενιζε που λενε.
Y.Γ. Για τα ατομα που λες οτι συχναζουν, ξερω απο πρωτο χερι οτι ολοι διαβαζουν στεκι, ασχετα εαν δεν γραφουν, ολη η γνωστη συλλεκτικη κοινοτητα των Αθηνων τουλαχιστον..