Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω...
Αφού η αποτίμηση της "αποθήκης" γίνεται στο τοπικό σου νόμισμα, αυτό είναι πάντα η σταθερά σου. Απλά η αξία της "αποθήκης" μπορεί να αλλάξει αλλά αυτό ισχύει για οποιαδήποτε άλλη "αποθήκη" χρησιμοποιήσεις (π.χ. τα υψηλής αξίας έργα τέχνης έχουν αποδειχτεί πολύ καλύτερες "αποθήκες" πλούτου, αυξάνουν σταθερά την αποτίμησή τους σε οποιοδήποτε νόμισμα). Ο νόμος προσφοράς και ζήτησης ισχύει πάντα και εκφράζεται στο τοπικό νόμισμα.
Η αποτίμηση της "αποθήκης"
θέλουν κάποιοι να γίνεται σε νόμισμα, αυτό όμως είναι τελείως λάθος αφού η αξία του χρυσού είναι εσωτερική, ενώ των νομισμάτων όχι
Στο δεύτερο που επισημαίνεις θα συμφωνήσω, η προσφορά και η ζήτηση καθορίζουν την τιμή,
αλλά η αποτίμησή της σε νομίσματα προκαλεί στρεβλώσεις, ενώ σε χρυσό (συντριπτικά σχεδόν) όχι...
Ο χρυσός αποτελεί μέσο διατήρησης της αγοραστικής δύναμηςΠράγματι ο χρυσός διαφυλάσσει και συντηρεί την αγοραστική ισχύ, και μπορούμε αυτό το βασικό χαρακτηριστικό να το καταλάβουμε με τον εξής συλλογισμό. Διαχρονικά και κατά τις περιόδους που παρατηρείται άνοδος της τιμής του, δεν είναι η αξία του χρυσού που ανεβαίνει, αλλά είναι η αξία του δολλαρίου (ευρώ, γιέν, φράγκου, κλπ) που πέφτει. Εδώ μπορούμε να το καταλάβουμε καλύτερα με το παρακάτω γράφημα.
Εδώ βλέπουμε την πορεία της σχέσης αργού πετρελαίου εκπεφρασμένου σε δολλάρια και ταυτόχρονα σε γραμμάρια χρυσού (goldgrams) με βάση το εκατό, από το Δεκέμβρη 1945 έως τον Αύγουστο 2006. Παρατηρούμε ότι η τιμή του αργού σε $ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 64 φορές (!). Μία άλλη όμως εικόνα εμφανίζεται εάν χρησιμοποιήσουμε σαν μέτρο το χρυσό. Η πορεία της τιμής ενός βαρελιού αργού διατηρείται στο περισσότερο χρονικό διάστημα από το 1945 σταθερή όταν εκφράζεται σε γραμμάρια χρυσού!
Ώστε παρόλο που το δολλάριο έπαυσε να ορίζεται με συγκεκριμένο βάρος χρυσού όπως ήταν την εποχή του Χρυσού Κανόνα, το γράφημα καταδεικνύει ότι ο
χρυσός αποτελεί το χρησιμότερο και σταθερότερο μέτρο αποτίμησης και σύγκρισης διαχρονικά της αξίας εμπορευμάτων και αγαθών.http://oikonomikablog.pblogs.gr/oktw-pragmata-gia-to-hryso.html