Καλησπέρα
Κατ' αρχάς να απομακρυνθούμε λίγο από το χόμπι, το πάθος ή το κουσούρι μας (πείτε το όπως θέλετε) και να δούμε λίγο πιο ψύχραιμα την κατάσταση.
Ένας που δεν έχει καμία σχέση με τα συλλεκτικά έχει μια μεγάλη απορία: Πώς καταδέχεσαι (με ρωτάει) να πληρώνεις για κάτι που γράφει πάνω του 2 ευρώ τρία χιλιάρικα; Σε πιάνουν κορόιδο, δεν το καταλαβαίνεις;
Φυσικά αυτό το έχουμε ξεπεράσει και ξέρουμε όλοι πολύ καλά όλοι μας ότι το πάθος (βλέπε χόμπι) και η καλοπέραση πληρώνονται ακριβά.
Επίσης δεν νομίζω να υπάρχει έστω και ένας εδώ μέσα που να μην έχει πληρώσει ακριβά τα "ιδιαίτερα", δηλαδή κάποια μαθήματα που αργότερα τον έκαναν πιο σοφό και πιο προσεκτικό στις αγορές του. Μέχρι να φτάσει όμως εκεί σκόρπισε αρκετά χρήματα. Ακόμη δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην αγόρασε παλιότερα κάτι ακριβά και σήμερα να μην βρίσκει να το πουλήσει ούτε στην μισή τιμή.
Το θέμα είναι κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο. Κανείς λοιπόν δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέρουμε τι έχει γίνει στο παρελθόν και προσπαθούμε να μαντέψουμε τι θα γίνει στο μέλλον με βάση τα στοιχεία του παρελθόντος.
Μέχρι στιγμής λοιπόν παρατηρούμε μια παγιωμένη κατάσταση αδιαφορίας σε blister ευρώ ειδικά στις πρώτες εκδόσεις (2002-2010) και η αδιαφορία αυτή μεγαλώνει με τον χρόνο. Γιατί συνέβη αυτό; Πολλοί οι λόγοι, ένας είναι και το μεγάλο τιράζ αλλά δεν είναι ο μοναδικός γιατί αν η ζήτηση ξεπερνούσε το τιράζ τότε και αυτά θα ήταν στα ύψη. Όμως δεν είναι έτσι η κατάσταση σήμερα. Εδώ να αναφέρω ότι έχω δει σειρά proof γερμανική 2002 να πουλιέται ελάχιστα πάνω από την ονομαστική των 3,88 ευρώ, μόλις 5 ευρώ.
Αύριο τι θα γίνει; Κανείς δεν ξέρει. Ίσως αν αλλάξουν τα συλλεκτικά γούστα να έχουμε διαφορετικές αποτιμήσεις. Το σίγουρο είναι ότι τις τιμές στην δευτερογενή αγορά και αφού το συλλεκτικό προϊόν εξαντληθεί στον κατασκευαστή την τιμή του την καθορίζει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης χωρίς καμία λογική.
Δεν μας ενδιαφέρει αν είναι ωραίο, δεν μας ενδιαφέρει αν είναι σπάνιο, μας ενδιαφέρει μόνο αν το θέλουν περισσότεροι από όσα είναι τα κομμάτια του. Και αυτό είναι κάτι που η αγορά αργά ή γρήγορα το ανακαλύπτει.
Φανταστείτε είκοσι ανθρώπους κλεισμένους (αποκομμένους) από τον έξω κόσμο σε ένα απομονωμένο οικοσύστημα. Κάποιος, ένας μόνο, έχει ένα στυλό. Η ζήτηση για γραπτό λόγο υπάρχει και είναι έντονη. Μπορείτε να φανταστείτε την τιμή που μπορεί να φτάσει το στυλό; Χρήματα ευτυχώς υπάρχουν και μάλιστα πολλά.
Ξαφνικά εμφανίζεται κάποιος με 100 στυλό που τα βρήκε παραπεταμένα σε ένα συρτάρι και μπαίνει σε αυτό το αποκομμένο οικοσύστημα. Μπείτε τώρα στην θέση αυτού που αγόρασε τελευταίος το στυλό (φυσικά σε εξωφρενική τιμή). Η ζήτηση για γραπτό λόγο παραμένει και είναι έντονη. Μόνο που τώρα η προσφορά υπερκαλύπτει την ζήτηση.
Θα μπορούσα να αναφέρω πλήθος παραδειγμάτων όπως την σημερινή κατάσταση στην αγορά ενέργειας και αρκετά ακόμη.
Συγγνώμη αν σας κούρασα.
Αν το βρίσκετε παράταιρο ή άσχετο ας το διαγράψουν οι διαχειριστές.
Πέραν αυτών των πολύ σωστών, για τον κανόνα τής προσφοράς και της ζήτησης, εγώ να παραθέσω μόνο ότι έχω ψάξει τις ψυχαναλυτικές θεωρίες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την τάση προς την δημιουργία συλλογών. Από καιρό σκέφτομαι να αναρτήσω κάποια γενικά πράγματα, αλλά φοβάμαι ότι κάποιοι μη γνώστες μπορεί να παρεξηγηθούν με τις έννοιες και αυτό θα ήταν άδικο. Ποια είναι οι γνώμη σας; Να τολμήσω να γράψω από τι "πάσχουμε" όλοι εδώ μέσα (αστειεύομαι προφανώς) ή να το αποφύγω καλύτερα, γιατί πολλοί έχουν μύγα, ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιούν και θα μυγιαστούν;
