Θα συνεχισω το θεμα που ανοιξε ο Γιωργος για να μην ανοιγω καινουργια θεματα. Παρακατω υπαρχει ενα αρθρο το οποιο ειναι στα αγγλικα και το εκανα μια απλη google μεταφραση για οποιον δυσκολευεται με την γλωσσα. Το αρθρο ονομαζεται
Τα περίεργα αντικείμενα κρυμμένα μέσα στους τοίχους του ΠαρθενώναΚαλο ειναι οποιος διαβασει την μεταφραση να παει και στο λινκ για να δει τις εικονες
https://www.greece-is.com/the-strange-artifacts-discovered-hidden-inside-the-parthenons-walls/Τα περίεργα αντικείμενα κρυμμένα μέσα στους τοίχους του Παρθενώνα -
Μία από τις πιο περίεργες ιστορίες που αναδύονται από τα έργα αποκατάστασης στην Ακρόπολη των Αθηνών είναι η ανακάλυψη αρχαίων αντικειμένων - που χρονολογούνται στην εποχή του Περικλή - που βρέθηκαν κατατεθειμένα μέσα στο μαρμάρινο 'ύφασμα' του Παρθενώνα.
Αυτά τα μυστηριώδη αντικείμενα, κρυμμένα πολύ ψηλά μέσα στην υπερκατασκευή του κτηρίου, ρίχνουν φως στις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες των οικοδόμων του Παρθενώνα και την ιδιαίτερη πνευματική ή πολιτισμική συμβολική σημασία που οι Αθηναίοι του 5ου αιώνα π.Χ. συνδέονταν με ορισμένα μέρη της σεβαστού προστάτη της θεάς Αθηνάς ναός.
Τακτικές προσφορέςΦανταστείτε την έκπληξη που αισθάνθηκαν οι σύγχρονοι λιθοτεχνίτες, οι αρχιτέκτονες και οι μηχανικοί όταν σκόνταψαν στα αρχαία αντικείμενα που άφησαν πίσω τους οι ομολόγοι της κλασσικής εποχής κατά τα χρόνια της αρχικής κατασκευής του Παρθενώνα (447-438 π.Χ.).
Η Ακρόπολη υπήρξε ήδη από καιρό ένα ιερό μέρος όπου οι εύποροι Αθηναίοι δημιούργησαν προεξέχοντες, προσεγμένες και αφοσιωμένες προσφορές. Στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ., η σύνοδος κορυφής του «Ιερού Βράχου» άρχισε να σκαρφαλώνει επίσης με εργαζόμενους, που εργάζονται για το φιλόδοξο πρόγραμμα ανακαίνισης του Περικλή. Φαίνεται τώρα ότι αυτοί οι εργαζόμενοι, επίσης, ήθελαν να αφήσουν ένα ίχνος της δικής τους πίστης, ευγνωμοσύνης και ελπίδες για συνεχή θεία προστασία.
Μυστικά μέσα στους τοίχουςΗ ιστορία των κρυμμένων αντικειμένων του Παρθενώνα ήρθε στο φως στην Αθήνα πριν από τέσσερα χρόνια, αλλά πρόσφατα παρουσιάστηκε πριν από την ετήσια διάσκεψη του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αμερικής στην Ουάσιγκτον, από την αρχαιολόγο της Ακρόπολης Ελένη Καρακίτσου.
Τον Μάρτιο του 2012, καθώς η νοτιοδυτική γωνία του Παρθενώνα έγινε το επίκεντρο της προσοχής για την υπηρεσία αποκατάστασης μνημείων της Ακρόπολης (YSMA), συναντήθηκε απροσδόκητα ένας μικροσκοπικός, εγκλωβισμένος αρχαιολογικός χώρος ή 'χαρακτηριστικό γνώρισμα' όταν οι εργαζόμενοι άρχισαν να αποσυναρμολογούν το θριγκό του ναού. Μέσα σε μια στενή κοιλότητα, μεταξύ του 14ου τριγλύφου (από τα βόρεια) και του μπλοκ πίσω του, αποκαλύφθηκε μια απρόσκοπτη απόθεση χαλαρών εδαφών και μαρμάρινων τσιπς, που περιείχε ένα ρηχό χάλκινο μπολ που ονομάζεται 'φιάλη'. Σε αυτό ήταν μέρος ενός οστού ζώων με ένα χάλκινο σωλήνα τοποθετημένο μέσα - πιθανώς ένα μουσικό σωλήνα ή 'aulos'.
Τα αντικείμενα αυτά βρίσκονται κοντά στον πυθμένα της κοιλότητας, ακριβώς κάτω από την επιφάνεια των τσιπς και της βρωμιάς που φαίνεται να έχουν συσσωρευτεί μέσα στο κενό (πάχος 10-20 cm) από τη δραστηριότητα των μαστόρων και πιθανώς ως αποτέλεσμα της έκθεσης στα στοιχεία. Ορατά στη γη γύρω από τα αντικείμενα ήταν σκοτεινά, διακριτικά ίχνη καύσης, προφανώς από μια τοπική, ίσως τελετουργική φωτιά.
Το χάλκινο μπολ έχει αναγνωριστεί από την Καρακίτσου ως μεσοφφανική φιάλη (~ 22 εκ. Διάμετρος), με κεντρικό 'ομφαλό' ή προβολή μέσα. Η εσωτερική και εξωτερική του διακόσμηση αποτελείται από ρευστά στεφάνια από φύλλα λόγχης γύρω από τον κεντρικό ομφάλιο, ενώ οι πλευρές του είναι διακοσμημένες με φύλλα λόγχης και διασταυρούμενη ταινία. Το χείλος φέρει μια ελάχιστα ευανάγνωστη αναθηματική επιγραφή, αρχαϊκής ημερομηνίας, που κατευθύνεται 'πιθανότατα στη θεά Αθηνά'.
Ο Καρακίτσου σημειώνει ότι τέτοιες χάλκινες προσφορές στην Ακρόπολη διατηρήθηκαν στο μόνιμο θησαυροφυλάκιο των αναθηματικών αφιερώσεων και ως εκ τούτου θεωρήθηκαν ότι έχουν «θεϊκή ενέργεια». Περιστασιακά εξέρχονταν για θρησκευτικά τελετουργικά, με κάθε νέα επαναχρησιμοποίηση καθιστώντας τα 'ακόμη πιο πολύτιμα και ιερά'.
Μια ιστορία τριών δοχείωνΗ ανακάλυψη του 2012 δεν ήταν το πρώτο χάλκινο σκάφος που βρέθηκε μέσα στα τείχη του Παρθενώνα. Το 1986, μια ρηχή, χάλκινη φιάλη που μοιάζει με φιάλη ανακτήθηκε από ένα κενό μεταξύ των αρχιτράβων στο ανατολικό άκρο του ναού. Η κακή κατάσταση και τα εσωτερικά ίχνη κόκκινου γήινου χρώματος (miltos), ωστόσο, έδειξαν ότι ήταν ένα δοχείο χρώματος ενός εργαζομένου που είχε πέσει κατά λάθος μεταξύ δύο μελών.
Στη συνέχεια, το 1994, ανακαλύφθηκε ένα άλλο χάλκινο σκάφος κοντά στη νοτιοανατολική γωνία της δυτικής βεράντας του Παρθενώνα, που επίσης έπεσε σε κενό μέσα στον τοίχο. Παρόλο που μοιάζει με φιάλη, αυτό το ρηχό μπολ αποδείχθηκε μέρος ενός παλιού κυλικού, το 500-480 π.Χ., σύμφωνα με την αρχαιολόγο Χριστίνα Βλασσοπούλου. Ήταν επίσης μια αγαπημένη αναθηματική προσφορά στην Αθηνά (με επιγραφή που ονόμαζε τον αφάντανο ως «Ναούρχο»), που είχε χάσει τη βάση του και τις λαβές του. Επίσης, είχε και ίχνη μίλτου στο εσωτερικό του, καθώς επίσης χύθηκε γύρω από το σημείο εστίασής του και σαφώς επαναχρησιμοποιήθηκε ως δοχείο χρώματος ενός εργάτη, όταν γλίστρησε και χάθηκε στον τοίχο.
Ο μύθοςΟι ασυνήθιστες περιστάσεις της φιάλης του 2012, με την καύση και το aulos, υποδεικνύουν ότι αυτό το τελευταίο χάλκινο σκάφος συμμετείχε σε κάποιο είδος θρησκευτικής τελετής, πιθανώς μια προσφορά θυσίας που συνοδεύεται από μια μικρή τελετουργική πυρκαγιά. Οι Φιάλες χρησιμοποιούνταν συχνά για αλεπούδες, όταν το κρασί, το πετρέλαιο, το μέλι, το γάλα ή ακόμα και το ιερό νερό χύθηκαν ως ευχαριστήρια προσφορά ή δόξα στους θεούς.
Οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου αρχικά κρατούσαν φιάλες στα δεξιά τους, ίσως καθώς προετοίμαζαν να προσφέρουν έθιμα στον Κεκρόπο, τον μυθικό βασιλιά της Αθήνας, που πίστευε ότι ήταν κτισμένος ακριβώς κάτω από τη βεράντα τους. Οι βιβλιοθήκες ήταν κοινές στα συμπόσια, στους γάμους (μερικές φορές ως δώρα), στους εορτασμούς της νίκης των αθλητών, στις σημαντικές αναχωρήσεις και στις κηδείες. Κατά τη διάρκεια του τελετουργικού, ένας ιερέας ή ιέρεια θα προσφέρθηκε ευγνωμοσύνη ή μια ανατρεπτική έκκληση για θεϊκή εύνοια, ενώ θα ρίχνει έξω τη σπονδυλική στήλη, στη μουσική συνοδεία ενός σπονδυλικού ή φλάουτου.
Μια έκκληση προς τον ΟυρανόΣε αντίθεση με τα τυχαία χαμένα δοχεία ποτίσματος του 1986 και του 1994, η φιάλη του 2012 είχε τοποθετηθεί σκόπιμα στον τελικό χώρο ανάπαυσης πίσω από τον τριγλύφα. Αλλά για ποιο λόγο; Και γιατί έμεινε σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο της ακόμα ατελούς δομής του Παρθενώνα;
Ο Καρακίτσου προτείνει ότι ήταν 'ένα διαρκές δώρο που παρουσιάστηκε στην Αθηνά', καθώς και 'μια επίσημη έκφραση ευσέβειας και ένα αίτημα για προστασία, για λογαριασμό ολόκληρης της πόλης'. Παρ 'όλα αυτά, η μοναδική θέση της φιάλης, μέσα στους τοίχους του ημιτελικού Παρθενώνα, που βρίσκεται ψηλά σε ένα σημείο που είναι προσβάσιμο μόνο με την κλιμάκωση των ξύλινων σκαλωσιών που ακόμα έσωσαν το ναό, κάνει να αναρωτιέται κανείς εάν η θρήνη ήταν λιγότερο από μια τυπική δημοτική τελετή από την πόλη αξιωματούχους παρά μια ad hoc προσφορά από τους εργάτες του ναού και ίσως από τους αρχιτέκτονες του, τον Ικτίνο και τον Καλλικράτη.
Τα συμπεράσματα της Καρακίτσου σχετικά με αυτή την αινιγματική τελετή είναι εμπνευσμένα και προκαλούν σκέψη. Η ελευθερία έγινε σε μια κρίσιμη συγκυρία στην κατασκευή του Παρθενώνα όταν το κτίριο είχε σχεδόν τελειώσει, αλλά περίμενε ακόμα την οροφή του. Οι οικοδόμοι 'επιθυμούσαν να ευχαριστήσουν τη θεά για τη βοήθειά της στην ολοκλήρωση του ναού μέχρι εκείνη τη στιγμή και να της ζητήσουν περαιτέρω βοήθεια για την επιτυχή ολοκλήρωση του έργου'. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, η Αθηνά 'έγινε συνεργάτης και προστάτης κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Οι οικοδόμοι προσπάθησαν να ενισχύσουν τη γωνία του ναού κάτω από το άγρυπνο μάτι του, επειδή οι στέρεες και ασφαλείς γωνιές συνέβαλαν στη δομική δύναμη και την ανθεκτικότητα του ναού.
Επιπλέον, σημειώνει ο Καρακατσού, η λεηλασία που διεξήχθη στο θρίλερ δεν είχε καμία σχέση με το αρχικό τελετή εγκαινίων του κτιρίου - τη 'engainia' του - που πραγματοποιήθηκε στο εργοτάξιο πριν από την έναρξη της κατασκευής του ναού. Στην περίπτωση αυτή, ένα θυσιαστικό ζώο και διάφορα αντικείμενα αναθηματικά τοποθετήθηκαν σε μια πυρκαγιά που πυροδοτήθηκε σε ένα ρηχό λάκκο στο έδαφος, το οποίο αργότερα αποκρύπτεται από τα θεμέλια και το πάτωμα του κτιρίου.
Μια engainia ήταν μια έκκληση για τις κακές αποτροπιαστικές δυνάμεις των χθονικών θεοτήτων βαθιά στη γη, ενώ η θρησκεία ψηλότερη στον Παρθενώνα ήταν αντ 'αυτού ευχάριστη προσφορά και έκφραση 'για τις θεϊκές, ζωτικές δυνάμεις από πάνω, στο ουράνια.'
Ένας σύνδεσμος καλλιτεχνικής, θείας και πολιτισμικής δύναμηςΗ νοτιοδυτική γωνία του Παρθενώνα φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σημασία. Ήταν εδώ που άρχισε η ιωνική ζωφόρος του ναού, ρέοντας προς τα ανατολικά και προς τα βόρεια μέχρι να συναντηθεί ξανά πάνω από την κύρια ανατολική είσοδο του κτιρίου. Στο εξωτερικό του ναού, οι γλυπτικές μετόπες ανέφεραν τους αλληγορικούς μύθους της Centauromachy (νότια) και της Amazonomachy (δυτικά), οι οποίοι από καιρό κατανοούνταν ότι αντιπροσωπεύουν την αποκατάσταση της τάξης από το χάος των Ελλήνων. τη σημασία του Θησέα που οδήγησε την αθηναϊκή νίκη στην Αττική πάνω από τους εισβολείς Αμαζόνες. και την υπεροχή της Αθήνας έναντι άλλων ελληνικών πόλεων-κρατών, λόγω του ηγετικού της ρόλου στην καταστροφή των Περσών το 480 π.Χ. Επίσης στο δυτικό άκρο του Παρθενώνα υπήρχαν τα αετώματα που απεικόνιζαν τον αγώνα της Αθηνά εναντίον του Ποσειδώνα.
Έτσι, η νοτιοδυτική γωνία, η μοναδική γωνία του ναού που δείχνει απευθείας στη θάλασσα, χρησίμευσε ως ένα ιδιαίτερο σημείο εστίασης - που προέρχεται από τη σύνδεσή της με την κοντινή Αθηνά, τον Ποσειδώνα (προστάτη της αθηναϊκής δύναμης) και τον Θησέα από τον Ποσειδώνα και τον θνητό Αιγέα), σε συνδυασμό με την άμεση οπτική του σύνδεση
