πάντα θα υπάρχει ένας που θα θέλει να μοιραστεί την διαφορά αγορά πώλησης στην μεση.
Μα αυτό είναι το σωστό και δίκαιο, όταν οι συναλασσόμενοι δεν είναι επαγγελματίες του είδους.
Και γιατί εξαιρώ τους επαγγελματίες:
Γιατί ο επαγγελματίας, αυτός δηλαδή που από αυτή του τη δραστηριότητα βιοπορίζεται, πρέπει να βγάλει από αυτή του τη δραστηριότητα. Αν δεν βγάλει, δεν έχει να ζήσει, δεν έχει να ταϊσει τα παιδιά του.
Η πλάκα είναι ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ "ερασιτέχνη" (ή συλλέκτη, απ' ότι έχω καταλάβει για εδώ) και του επαγγελματία, είναι δυσδιάκριτη. Γιατί υπάρχουν αμιγώς επαγγελματίες (που έχουν μαγαζιά, ασχολούνται μόνο με αυτό κλπ) αλλά υπάρχουν και... "ημι"-επαγγελματίες, που ασχολούνται με το... σπορ συμπληρωματικά ως προς κάποια άλλη πηγή ευρέσεως εισοδήματος. Και νομίζω ότι εκεί είναι που μπερδεύεται το πράμα.
Γιατί όταν ο ενδιαφερόμενος ("πελάτης" εννοώ) πάει στον επαγγελματία για να ικανοποιήσει μια ανάγκη του θεωρεί αποδεκτό το να έχει ο επαγγελματίας κάποιο όφελος από τη συναλλαγή. Ενώ αν (νομίζει ότι) κάνει συναλλαγή με έναν άλλο ερασιτέχνη (όμοιον του δηλαδή) αυτό δεν του κάθεται καλά.
Γι' αυτό βλέπεις τους αμιγώς επαγγελματίες, που καθαρά ανακοινώνουν ακόμα και στο website τους την τιμή αγοράς και πώλησης (άρα και το κέρδος τους) να έχουν πελατεία, κανείς από την πελατεία να μην δυσανασχετεί για το (προφανές) κέρδος, ενώ στην περίπτωση της απ' ευθείας συναλλαγής να... τσινάει, για ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ όρους.
Κατανόηση χρειάζεται παιδιά, εκατέρωθεν.
Δεν είναι ντροπή να κάνει κάποιος μια δουλειά, για να βγάλει το ψωμί του. Ακόμα κι αν αυτή η δουλειά είναι 2η, ή και 3η.
Αρκεί κάνοντας αυτή τη δουλειά να την κάνει ΕΝΤΙΜΑ.
