Από που πήραν τα ονόματά τους οι Ελληνικές Πόλεις;

[athas]

Λευτέρη κι εγώ από το Google πήρα την πληροφορία. Εχει 4 από τα 26 ακατοίκητα. Πρέπει να το ψάξουμε. Είναι απορίας άξιο γιατί Δωδεκάνησα και όχι πχ. Πολύνησα!! Ισως κάτι να παίζει με λατινική ορολογία. Ο Νικ the Rhod θα βοηθήσει σίγουρα, όταν μας διαβάσει!

[KRISTHEGREEK]

Για τα Δωδεκάνησα δείτε εδώ http://1lyk-ko.dod.sch.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=61&Itemid=79

[τσοτσος]

Για την Λαρισα σύμφωνω  με την εκδοχή οτι η νύμφη Λάρισα παίζοντας με το τόπι της δίπλα στον Πηνειό, γλίστρησε και πνίγηκε στα νερά του και από τότε η πόλη πήρε το όνομά της.

[sac]

Να κάνω κι εγώ δυο-τρεις παρατηρήσεις...

Όλοι ξέρουμε τον μύθο της ονοματοδοσίας της Αθήνας, αλλά ο μύθος δεν είναι... λογική εξήγηση :-) Παρ' όλο που συνειδητοποιούμε ότι δεν έγινε κανένας διαγωνισμός Αθηνάς και Ποσειδώνα, λέμε ότι η Αθήνα οφείλει το όνομά της σε αυτόν τον μύθο...

Πέρα από αστεία, προφανώς "Αθήναι" σημαίνει "φωτεινές", από το "αίθω". Ο πληθυντικός οφείλεται στους διάφορους συνοικισμούς που σχημάτισαν την πόλη. Και το πιθανότερο είναι η Αθηνά να πήρε το όνομά της από την Αθήνα, ως "θεά των Αθηναίων".

Δεύτερη παρατήρηση είναι η "παρετυμολογία" των ονομάτων που δυσκολεύει την σωστή ετυμολόγηση. Ο απλός κόσμος "ταίριαζε" τις λέξεις με κάτι που του φαινόταν γνωστό. Έτσι το Mezzo-lago έγινε Μεσολόγγι από τους Έλληνες. Και το "Μέσο-" βολεύτηκε, αλλά το "-λόγγι" δεν βγάζει νόημα, γιατί δεν υπάρχει εκεί ούτε λόγγος, ούτε κάμπος... Παρομοίως και με την Τρίπολη.

Τέτοια λάθη, όμως, έκαναν και οι επιστήμονες, δυστυχώς. Έτσι η Καλαμάτα ονομαζόταν "Καλάμαι" για πολλά χρόνια, επειδή θεωρήθηκε ότι το όνομα προέρχεται από τις καλαμιές (που πράγματο αφθονούν, ακόμα και σήμερα).

Πιο φοβερή περίπτωση είναι το Νησί, δίπλα στην Καλαμάτα. Νησί δεν τους άρεσε, γιατί δεν μπορούσαν εξηγήσουν την ονομασία του. Έτσι το έβγαλαν Μεσσήνη, πιστεύοντας ότι πρόκειται για παραφθορά της αρχαίας Μεσσήνης. Η original Μεσσήνη, όμως, αποδείχτηκε ότι είναι πάνω στο βουνό, γύρω στα 30 χιλιόμετρα από το Νησί...

Το ίδιο έπαθε και το Νιόκαστρο που έβγαλαν Πύλο...

Οι "παρετυμολογίες", όμως, μπορεί να έγιναν και... σκόπιμα... Όπως και το Ντεντέαγατς, έτσι και η Γιενιτζέ (Νεάπολη στα τούρκικα)... δεν μπορούσε να μείνει με τούρκικο όνομα. Ελληνικό δεν υπήρχε, οπότε την έκαναν Γιαννιτσά!

[sac]

(Λόγω μεγάλου μεγέθους, τα έκανα τεύχη, σαν εγκυκλοπαίδεια...)

Προελληνικά τοπωνύμια της Αττικής που δεν εξηγούνται στα Ελληνικά: Λυκαβηττός, Υμηττός, Ιλισσός, Κηφισσός κλπ. Το διπλό σύμφωνο πριν από την κατάληξη (ο χαρακτήρας του θέματος, επιστημονικά) αποδεικνύει ότι δεν είναι ελληνικές λέξεις.

Η Κηφισσιά πήρε το ονομά της από το ποτάμι. Γράφονται και με ένα "σ" (Κηφισός, Κηφισιά), αλλά δεν ξέρω ποιο είναι το πιο σωστό.

Με την ευκαιρία να σχολιάσουμε την προφορά των Αθηναίων της Τουρκοκρατίας. Η Κηφησιά λεγόταν "Τσιβιζία" (καμιά σχέση με... αυτό που σκεφτήκατε...) Το "Τζερατζίνι", του "Γαλάτση", του "Καρύτση" (αντί "Γαλάκη", "Καρύκη") δείχνουν μια "βαριά" προφορά, που χάθηκε εξαιτίας της καθαρεύουσας...

Και τέλος ο Πειραιάς. Η λέξη σημαίνει κάτι σαν Πέραμα. Πιθανότατα ο Πειραιάς ήταν κάποτε νησί που επιχωματώθηκε και έγινε στεριά. Αν κοιτάξετε τον χάρτη, θα δείτε ότι είναι σαν "δίδυμος" της Σαλαμίνας. Έχει παρόμοιο σχήμα και χωριζόταν από τη στεριά με ένα παρόμοιο στενό. Οι επίπεδες περιοχές γύρω του πρέπει να ήταν το στενό (Νέο Φάληρο, Καμίνια κλπ). Ο πρώτος που το παρατήρησε ήταν ο Αριστοτέλης.

Επίσης το Αιγάλεω οι αρχαίοι το ονόμασαν από τα κατσίκια, αλλά οι νεώτεροι από τα... πουλιά. Κατά εποχές λεγόταν Περιστέρι ή Κορυδαλλός. Και οι δύο ονομασίες έμαιναν στος συνοικίες από τη μια κι από την άλλη πλευρά του...

[sac]

τα δωδεκανησα τα βγαλανε ετσι επειδη τα νησια ηταν δωδεκα τωρα γιατι δωδεκανησα ενω το συμπλεγμα εχει καμια 25αρια νησια αυτο δεν το ξερω!!

Τα Δωδεκάνησα είναι μάλλον ιταλικής καταγωγής ονομασία. Το "ελληνικότερο" όνομά τους είναι (Νότιες) Σποράδες, σε αντίθεση με τις Κυκλάδες. Βόρειες Σποράδες ονομάστηκαν οι Σκιάθος, Σκόπελος, Αλλόνησος κλπ που παλιότερα ονομαζόντουσαν "Δαιμονόνησοι". Έτσι αναφέρονται και στη συνθήκη του 1832 που σχημάτισε το πρώτο Ελληνικό Κράτος.

[nestor34]

(Λόγω μεγάλου μεγέθους, τα έκανα τεύχη, σαν εγκυκλοπαίδεια...)

Προελληνικά τοπωνύμια της Αττικής που δεν εξηγούνται στα Ελληνικά: Λυκαβηττός, Υμηττός, Ιλισσός, Κηφισσός κλπ. Το διπλό σύμφωνο πριν από την κατάληξη (ο χαρακτήρας του θέματος, επιστημονικά) αποδεικνύει ότι δεν είναι ελληνικές λέξεις.

Θα με ενδιέφερε να γίνεις πιο σαφής κι εμπεριστατωμένος.

[sac]

Πόσο πιο σαφής, αγαπητέ μου;

Καμιά ελληνική λέξη (της εποχής εκείνης) δεν μπορεί να έχει στον χαρακτήρα του θέματος διπλό (ίδιο) σύμφωνο.

Παράλληλα, κανένα από αυτά τα ονόματα δεν "θυμίζει" κάτι στα Ελληνικά. Ο Λυκαβηττός μπορεί να θυμίζει λύκο, αλλά το υπόλοιπο δεν βγάζει νόημα.

Να σχολιάσω επίσης: Τόσο η Κηφισιά, όσο και τα Ιλίσσια πήραν τα ονόματά από τα ποτάμια. Τα Ιλίσσια έγιναν και... Ηλύσια (Ηλυσιακός, Champs Elysees).

[nestor34]

τι θα μπορούσε να είναι; Κεκροπικές; Πελασγικές; Ατλάντιες; διαφώτισε, εφόσον γνωρίζεις.

[nestor34]

υπόψιν, η ρίζα 'λυκ' σχετίζεται με το φωτεινό κι όχι με το ζώο λύκος, αφού κι ο τελευταίος χαρακτηρίζεται φωτεινός, ίσως επειδή μπορεί να ήταν ιερό ζώο του Απόλλωνα (θεού του φωτός)

[ellinas]

παραγεται απο τις λεξεις λυκη και βαινω...λυκη ειναι το λυκοφως δηλαδη ο λοφος οπου βαδιζει το λυκοφως...αυτη την εξηγηση δινουν ορισμενοι γλωσσολογοι

[sac]

τι θα μπορούσε να είναι; Κεκροπικές; Πελασγικές; Ατλάντιες; διαφώτισε, εφόσον γνωρίζεις.

Δεν ξέρω περισσότερα, αν ήξερα θα τα είχα γράψει...

Την Αττική διάλεκτο (όπως και τη Λατινική) τις γνωρίζουμε λεπτομερώς. Για τις υπόλοιπες ελληνικές διαλέκτους μαζί γνωρίζουμε όσα για την Αττική μόνη της (αστείο ήταν αυτό...)

Για άλλους λαούς που γειτόνευαν με τους Έλληνες γνωρίζουμε ελάχιστα. Για τους Θράκες γνωρίζουμε καμιά πενηνταριά λέξεις και διακόσια ονόματα. Για τους Φρύγες περίπου δέκα λέξεις...

Για παλιότερους λαούς δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα. Οι Πελασγοί που αναφέρεις δεν είναι σαφές αν είναι κάποιος συγκεκριμένος λαός ή σημαίνει απλά "γείτονες".

υπόψιν, η ρίζα 'λυκ' σχετίζεται με το φωτεινό κι όχι με το ζώο λύκος, αφού κι ο τελευταίος χαρακτηρίζεται φωτεινός, ίσως επειδή μπορεί να ήταν ιερό ζώο του Απόλλωνα (θεού του φωτός)

Τα ονόματα των ζώων και των φυτών... δεν ετυμολογούνται, εκτός από ειδικές περιπτώσεις. Κατά κανόνα είναι "τυχαία" ονόματα.

Θα πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι αλλιώς ετυμολογούνται οι "λόγιες" λέξεις και αλλιώς οι "λαϊκές". Με άλλη λογική ετυμολογούνται η Θεσσαλονίκη και η Αλεξανδρούπολη και με άλλη λογική η Τριπολιτσά και το Μεσολόγγι. Αντίστοιχα, αλλιώς ετυμολογείται ο "Λύκειος Απόλλων" και αλλιώς ο λύκος (ενδεχομένως και ο Λυκαβηττός).

[sac]

παραγεται απο τις λεξεις λυκη και βαινω...λυκη ειναι το λυκοφως δηλαδη ο λοφος οπου βαδιζει το λυκοφως...αυτη την εξηγηση δινουν ορισμενοι γλωσσολογοι

Εχμμμμ.... θα ρωτήσω τώρα εγώ: Υπάρχει άλλη παρόμοια λέξη στα Ελληνικά; Που το "βήναι" να γίνεται "-βηττός" (και μάλιστα με δύο "τ");

Υπάρχει "επιβάτης", υπάρχει "επιβήτορας"(!), αλλά δεν υπάρχει "επιβηττός" π.χ....

Επιπλέον, η κατάληξη -τος δεν δίνει ουσιαστικό στην Αττική διάλεκτο, αλλά επίθετο που σημαίνει "δυνατό", δηλαδή "βατός". Ο Λυκαβητός/Λυκαβατός = ο λόφος που μπορεί να ανέβει το φως...

[nestor34]

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα ξεκινούν απο κάποια αιτία και καταλήγουν σε κάποιο αποτέλεσμα (Αριστοτέλης).
Για τους Θράκες γνωρίζουμε οτι κάναν και περιτομή. Κοψοτσούτσουνους τους αναφέρει ο Αριστοφάνης σε μια κωμωδία (τους χρησιμοποιούσαν οι Αθηναίοι σαν μπάτσους).
Ο κύριος Κασταμονίτης σε ένα πρόσφατο άρθρο του, μας λέει οτι το τοπονύμιο Αττική προήλθε απο το ΄΄ατι εκεί'. Δείχνει μάλιστα κι έναν χάρτη όπου φαίνεται η Αττική ως κεφάλι αλόγου, στο στόμα υπάρχει η Γλυφάδα κλπ. Αυθαίρετη, κατ εμέ, η προσέγγιση αυτή, με όλο τον σεβασμό προς τον κύριο Κασταμονίτη. Η δικιά σου γνώμη ποια είναι, φίλε Sac;

[sac]

Πέρα από αστεία, προφανώς "Αθήναι" σημαίνει "φωτεινές", από το "αίθω".

Επειδή πήρα φόρα και γράφω... ξέχασα να διευκρινήσω ότι το παραπάνω είναι η δική μου (αυθαίρετη) άποψη. Η ετυμολογία της Αττικής (καθώς και της Αθήνας) δεν είναι ξεκαθαρισμένη. Εμένα μου αρέσει να τα καταγάγω από το φως.

Προσπαθώ να αποφεύγω τις "τερατολογίες", αλλά... έχω κι εγώ τις ανθρώπινες αδυναμίες μου...