Αν και "θάφτηκε" λίγο το θέμα, το επαναφέρω με μερικές παραπάνω σκέψεις... Όντως φαίνονται πολλά τα 6.500 ευρώ για ένα κράνος κι όμως "παίζουν" αρκετές παράμετροι. Απ' τη μια τα ελληνικά Adrian είναι όντως εξαιρετικά σπάνια, περισσότερο από τα αντίστοιχα Ρωσικά και Σερβικά για παράδειγμα και ίσως να συναγωνίζονται μόνο ορισμένα που είχαν πωληθεί από τους Γάλλους σε κράτη της Άπω Ανατολής.
Αυτό βέβαια με μια μικρή επισήμανση. Τα "ελληνικά" Adrian ήταν ούτως ή άλλως σχετικά σπάνια, από άποψη αριθμού. Αν βάλουμε μέσα και το πόσα "επιβίωσαν", πέφτουμε ακόμη περισσότερο. Η λεπτομέρεια που ανεβάζει την τιμή όμως είναι το εθνόσημο, καθώς τα περισσότερα αφαιρέθηκαν και καταστράφηκαν την περίοδο '25-'35. Αυτό είναι που αποδεικνύει ουσιαστικά ότι το κράνος χρησιμοποιήθηκε από τον ΕΣ. Μπορεί δηλαδή να υπάρχουν γύρω μας αρκετά ελληνικά Adrian, χωρίς εθνόσημα, που όμως δύσκολα αποδεικνύεται πως πραγματικά είναι αυτό που είναι.
Απ' την άλλη, πέρα από τη σπανιότητα, είναι και η ζήτηση. Τα ελληνικά Μ33/39 είναι φυσικά πολύ πιο σπάνια από τα γερμανικά Μ35, Μ40 και Μ42, δεν "πιάνουν" όμως ούτε το 1/5 της τιμής των τελευταίων. Είναι ακόμη πιο σπάνια και από τα αντίστοιχα των SS, που μπορεί όμως να "πιάσουν" και τα 10.000 ευρώ.
Τέλος, είναι και αυτό ακριβώς που ειπώθηκε, η "τρέλλα" της δημοπρασίας. Θα πωλούνταν το συγκεκριμένο κράνος σε αυτήν την τιμή σε ένα site παλαιοπωλείου; Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Τον τελευταίο μήνα παρακολουθώ σε ένα διεθνές forum ένα αντίστοιχο ρώσικο Adrian πάντως, σε αξιοπρεπή κατάσταση, που ξεκίνησε από τα 2000 δολλάρια κι έχει πέσει στα 1500...
Είναι νομίζω θέμα σπανιότητας, "ζήτησης" και του πόσο πολύ το θέλει κάποιος εκείνη τη συγκεκριμένη ώρα. Αν τώρα το επεκτείνουμε και στο (φαύλο) κύκλο της μεταπώλησης με την κακή (
νοοτροπία του "το αγόρασα χ ευρώ, γιατί να μην το πουλήσω χ+ψ", η τιμή μπορεί να φτάσει σε περίεργα ύψη...
