Ψάχνοντας το τι μπορεί να προκάλεσε τεχνικά τις ατέλειες της κατασκευής, έπεσα πάνω σε αυτό, που είναι πολύ αναλυτικό και εξηγεί τόσο τους διάφορους τρόπους χάραξης με τις μήτρες, όσο και τις ατέλειες που μπορεί να προκληθούν από λάθος χειρισμούς, από ελαττωματικές μηχανές και μήτρες ή και λόγω της ποιότητας του μετάλλου.
http://www.ijsrp.org/research-paper-0614/ijsrp-p3024.pdfΕδώ μιλάμε μάλλον για "hot forging", όπου το μέταλλο μπαίνει στη μήτρα καυτό και για "impression-die forging", όπου η μήτρα δεν κλείνει εντελώς, αφήνοντας ένα μέρος του υλικού να ρεύσει έξω, δημιουργώντας ένα λεπτό στρώμα μετάλλου γύρω από το κομμάτι. Αν έχετε πετύχει έναν διαφορετικής ποικιλίας, μισοτελειωμένο Σταυρό στο ebay, αυτό είναι το αποτέλεσμα.
Με βάση τα όσα περιγράφονται, οι ατέλειες που είδαμε (ανατροπή, σημάδια στην επιφάνεια, ρωγμές και σπασίματα) μπορούν να οφείλονται σε κακούς χειρισμούς όχι καλά εκπαιδευμένου προσωπικού, κακής ποιότητας κράματα, όχι καλά θερμασμένο μέταλλο, βρώμικες μήτρες και έλλειψη λιπαντικού σε αυτές κ.α.
Δεδομένου ότι τα μεταπολεμικά μετάλλια είναι πολύ καλύτερης ποιότητας, δεν ξέρω αν οι παραπάνω συνθήκες είναι ενδεικτικές της περιόδου της Κατοχής και μάλιστα για τα πρώτα κομμάτια παραγωγής, μέχρι τουλάχιστον να διορθωθούν κάποιες ατέλειες. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι είναι ένας από τους λίγους τύπους που παράχθηκαν και στις τρεις τάξεις, με την πρώτη απονομή σε μια οποιαδήποτε από αυτές να γίνεται μέχρι το 1942.
Αυτό βέβαια παραμένει προς το παρόν μόνο μια υπόθεση.Μακάρι κάποτε να βρούμε στοιχεία που θα ξεκαθαρίσουν το τοπίο σε σχέση με τον κατασκευαστή και τη χρονική περίοδο κατασκευής του κάθε τύπου.
