Η σπανιοτητα εχει 2 οψεις. Η μια οψη ειναι η γενικη ας πουμε σπανιοτητα, δηλαδη αν ενα κομματι ειναι σπανιο σε ολες τις καταστασεις. Η αλλη οψη ειναι να ειναι κοινο σε χρησιμοποιημενες καταστασεις και σπανιο σε ακυκλοφορητες
Δημήτρη, καθόλου 2 όψεις δεν έχει η σπανιότητα.
Μια μόνο όψη έχει και είναι και σαφέστατη: Ένας τύπος ή είναι σπάνιος η όχι.
Το πρώτο σκέλος του ορισμού σου της σπανιότητας είναι το σωστό και το μοναδικό.
Αυτό που λές οτι
"Η αλλη οψη ειναι να ειναι κοινο σε χρησιμοποιημενες καταστασεις και σπανιο σε ακυκλοφορητες" δεν υπάρχει, είναι εντελώς παραπλανητικό και εκεί είναι που την πατάνε οι περισσότεροι...
Η αλήθεια είναι η εξής:
Κάποιοι (όχι όλοι, το τονίζω αυτό) απο τους τύπους που πάνε με το κιλό σε χαμηλές καταστάσεις, ενδέχεται (το τονίζω,
ενδέχεται) να είναι απλώς σχετικά
δυσεύρετοι σε υψηλές καταστάσεις, αλλα μέχρι εκεί, και πολύ τους είναι, ας τους κάνουμε την χάρη να τους πούμε
δυσεύρετους... Αλλα μέχρι εκεί. Και αυτό, επαναλαμβάνω, μπορεί να ισχύει για
κάποιους τύπους και σίγουρα όχι για όλους που πάνε με το κιλό.
Μην μπερδεύεις το
σπάνιο με το
σχετικά δυσεύρετο. Αλλο
rare και άλλο
scarce. Καμία σχέση, μέρα με τη νύχτα. Θέλει πολλά ούμπαλα για να πείς πως κάτι είναι σπάνιο. Ως σπάνιο διαχρονικά ορίζεται κάτι που τα αντίτυπα του ανεξαρτήτως κατάστασης (το τονίζω,
ανεξαρτήτως κατάστασης) είναι ελάχιστα, εντοπίζονται δύσκολα εως δυσκολότατα και υπάρχουν συνολικά λιγότερα απο όσους επιθυμούν να τα έχουν, με λίγα λόγια ... δεν υπάρχουν για όλους.
Γιαυτό και όταν μιλάμε για πραγματικά σπάνια πράγματα (και όχι για τιριτόμπες) το θέμα των καταστάσεων περνάει εντελώς σε δεύτερη μοίρα...
Ξαναλέω, θέλει πολλά ούμπαλα για να πείς πως κάτι είναι σπάνιο. Είναι "πονηρή" λέξη και πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή.
Τα νομισματάκια του Παύλου και τα χαρτονομισματάκια της ΤτΕ του '35 και του '55 είναι τύποι που πάνε με το κιλό, είτε χρέπια είτε MS1000000. Aπλώς, τα ΜS1000000 ειναι σαφώς λιγότερα απο τα f και λογικό φυσικά είναι να πωλούνται ψηλότερα έναντι των κατώτερων τους και μπράβο τους.
Ε, και; Aυτό σε καμία περίπτωση δεν τα κάνει
σπάνια. Ας τα πούμε "ελαφρώς δυσεύρετα σε υψηλότατες καταστάσεις", αλλα και πάλι, νιώθω πως μεγάλη χάρη τους κάνουμε... Έχει να φάνε και οι κότες απο αυτά, όσο υψηλόβαθμα και αν είναι, για όλα τα γούστα, σε όλες τις καταστάσεις, και θα έχει πάντα, εκτός εαν αύριο γίνουν συλλέκτες όλοι οι Έλληνες (σενάριο επιστημονικής φαντασίας) ή -όπως είπαμε και χαίρομαι που σε βλέπω να συμφωνείς-
αρχίσουμε κάποτε να παίρνουμε την κατάσταση πραγματικά στα χέρια μας ...
"Διότι κύριοι, λέγω, ΑΥΤΟ θα ήτο πράγματι πρόοδος και μια κάποια λύσις εις τα προβλήματα που διαχρονικώς ταλανίζουν την δύσμοιρη συλλεκτική μας κοινότητα, η διαλογή, περιθοριοποίησις και τελικώς η ΚΑΥΣΙΣ της κοινής σαβούρας, αντί της θεοποιήσεως και του εγκλεισμού αυτής εν κυτίο... βεβαίως - βεβαίως..." 