Κατά την γνώμη μου,οι δημοπρασίες αντικατοπτρίζουν τον κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης,έστω μόνο για την χρονική στιγμή που γίνονται.Αν ένα νόμισμα με "αξία καταλόγου"200€ δημοπρατείται με αρχική τιμή 1€και φτάσει στα 400,ο κατάλογος είναι "λάθος".Αν φτάσει τα 50 ή δεν χτυπηθεί καθόλου,ο κατάλογος είναι πάλι "λάθος",και το νόμισμα έχει αξία 0;
Δεν ξέρω άν είναι φιλοσοφικό το ερώτημα και άν έχει απάντηση.
Και ουτε καν, πολλες φορες ειναι θεμα συγκυριων για το ποιοι ειναι οι συμμετεχοντες στην καθε δημοπρασια,αν βρεθουν δυο-τρεις συγχρονως που το θελουν πολυ, ποιος ειναι ο πωλητης κλπ κλπ.
Βεβαια εαν ενα νομισμα εμφανιζεται συχνα, βγαινει καποιος σχετικος μεσος ορος για το που ειναι η "δικαιη" τρεχουσα τιμη του.
Για πολυ σπανια η top grade κομματια δεν υπαρχει ουτε δικαιη, ουτε τρεχουσα τιμη.
Ο καταλογος υπαρχει για να δινει μια ενδειξη, ενα σχετικο πεδιο τιμων, πολλες φορες ατελες εαν δεν συνδυαστει και με περαιτερω ψαξιμο.