Ρε τα ρεμαλια...εχουν βαλει στο ματι και τον Χρυσο μας 
Το αρθρο ειναι αναδημοσιευση απο οικονομικο σαιτ , αλλα πιστευω
οτι κρυβει πολλες αληθειες..
Η …χρυσή διάσωσηΜε την κρίση στις αγορές να διογκώνεται και να επεκτείνεται γεωγραφικά, φουντώνει η συζήτηση για τον εγγυητικό ρόλο που μπορούν να παίξουν τα αποθέματα χρυσού για τα κράτη μέλη αλλά και τα ευρωομόλογα.
Με την κρίση στις ευρωπαϊκές αγορές να μην λέει να κοπάσει, να χτυπά απειλητικά τη πόρτα της Γαλλίας και να κοστίζει ακριβά ακόμη και στη Γερμανία (δεδομένης της άνευ προηγουμένης χθεσινής αποτυχίας στη δημοπρασία 10ετών ομολόγων), η προσφυγή σε εναλλακτικά σχέδια φαντάζει αναπόφευκτη. Κάπως έτσι τέθηκε και πάλι πάνω στο τραπέζι η πρόταση των ευρωομολόγων, με τη στήριξη πλέον και της Κομισιόν, και σε πείσμα των ενστάσεων του Βερολίνου, ενώ άρχισε να συζητείται και ο εγγυητικός ρόλος που θα μπορούσαν να παίξουν τα αποθέματα χρυσού.
Πραγματικά, θαμμένο κάπου στο προσχέδιο της μελέτης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα ευρωομόλογα, βρίσκει κανείς την επισήμανση ότι ο χρυσός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση για τα περίφημα ευρωομόλογα. Αν και η μελέτη δεν φαίνεται να αναφέρεται αναλυτικά στο τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο χρυσός, αναφέρει ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να παράσχουν εγγυήσεις που μεταξύ άλλων θα μπορούσαν να είναι σε μορφή χρυσού, καθώς τα υπάρχοντα αποθέματα εκτιμάται ότι εν γένει ξεπερνούν τις ανάγκες των περισσότερων κρατών της Ε.Ε.
Η χρήση του χρυσού ως εγγύηση ιστορικά δεν είναι ασυνήθιστη. Και οι κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης εκτιμάται ότι διαθέτουν σημαντικά αποθέματα που φτάνουν περίπου τους 10.792 τόνους χρυσού, που με τις τρέχουσες τιμές κοστίζουν περίπου 650 δισ. δολάρια. Όμως, είναι προφανές ότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ άλλοτε συλλογικά από την ενωμένη Ευρώπη. Και βέβαια πέρα από το γεγονός ότι συνιστά μια λύση απελπισίας, που θα επιβεβαίωνε την ευάλωτη κατάσταση της ενωμένης Ευρώπης, θα σκόνταφτε σε ποικίλα εμπόδια, πρακτικά αλλά και νομικά, δεδομένου ότι αντίκειται στις αρχές της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η ενωμένη Ευρώπη δεν έχει βιώσει ποτέ άλλοτε μια ανάλογη κρίση. Και το γεγονός ότι τα κερδοσκοπικά παιχνίδια στις αγορές της δεν λένε να καταλαγιάσουν, κλονίζοντας το πυρήνα της Ευρωζώνης, δείχνει ότι οι πολιτικές της αποφάσεις και εγγυήσεις δεν έχουν δυστυχώς το κύρος που θα έπρεπε, και έχουν αποτύχει να αποκλιμακώσουν τις πιέσεις. Έτσι με δεδομένο ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακά σημεία, ίσως η προσφυγή σε ακραία μέτρα να είναι πλέον απαραίτητη. Με την προφορά μιας ασφαλούς και αναμφισβήτητης εγγύησης, όπως είναι ο χρυσός, η καχυποψία των επενδυτών -που πλέον φαίνεται να επεκτείνεται ακόμη και στη κραταιά γερμανική αγορά- θα καταλάγιαζε, και αυτό θα έπειθε ακόμη και στρατηγικούς διεθνείς παίχτες, όπως η Κίνα, να γίνουν πιο δεκτικοί στη στήριξη των ευρωπαϊκών αγορών.
Ειδικά, για χώρες που βρίσκονται στη μάτι του κυκλώνα, όπως για παράδειγμα η Ιταλία, η χρήση της εγγύησης του χρυσού θα ήταν μια από τις ασφαλέστερες λύσεις για την άμεση αποκόμιση θετικών αποτελεσμάτων. Μάλιστα, η Ιταλία είναι από τις χώρες που έχει χρησιμοποιήσει και πάλι σχετικά πρόσφατα τα αποθέματα της στο πολύτιμο μέταλλο ως εγγύηση, και συγκεκριμένα το 1974, προκειμένου να αποσπάσει οικονομική στήριξη από τη γερμανική κεντρική τράπεζα, τη Bundesbank.
Η ιταλική κεντρική τράπεζα υπολογίζεται ότι διαθέτει τα τέταρτα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού στην Ευρώπη, περίπου 2.451 τόνους χρυσού, αξίας 100 δισ. δολαρίων. Αν και το ποσό αυτό είναι ασήμαντο σε σχέση με τα συνολικά χρέη του ιταλικού δημοσίου, θα μπορούσε να αποκλιμακώσει τη πίεση που δέχεται σήμερα η αγορά της, αποτελώντας μια ασφαλή εγγύηση για ένα μέρος των νέων ομολόγων που θα εκδώσει, χαρίζοντας της έτσι πολύτιμο χρόνο έως ότου οι αγορές ηρεμήσουν και η νέα κυβέρνηση κατορθώσει να βάλει τα δημοσιονομικά δεδομένα στο σωστό δρόμο αποκαθιστώντας την αξιοπιστία της χώρας. Και βέβαια αυτό θα είχε ανάλογες κατευναστικές επιδράσεις και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές αγορές, καθώς όταν ένα κομμάτι του ντόμινο δεν πέσει, τότε η ροή του παιχνιδιού διακόπτεται.
Βεβαίως, σε πρώτη φάση το Βερολίνο δεν φαίνεται ιδιαίτερα δεκτικό, όπως άλλωστε και στην ιδέα των ευρωομολόγων. Αλλά διεθνείς αναλυτές έχουν ήδη σπεύσει να επισημάνουν ότι αυτό δεν μπορεί να εμποδίσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πόσο μάλλον τις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών να προσφύγουν στη χρήση των αποθεμάτων τους αν το κρίνουν χρήσιμο. Δεν είναι δε, τυχαίο ότι το θέμα έφτασε να συζητηθεί -αν και δεν ήταν στην επίσημη ατζέντα- και στη πρόσφατη σύνοδο κορυφής του G20 στις Κάννες, καθώς είναι προφανές ότι οι ευρωπαϊκές χώρες αναζητούν διακαώς τρόπους να αποσπάσουν την οικονομική στήριξη των πλούσιων σε ρευστότητα αναπτυσσόμενων αγορών, με πρώτη και κυριότερη τη Κίνα.
http://www.axiaplus.gr/Default.aspx?id=334821&nt=108&lang=1
