Ευχαριστώ. Είναι ωραίο και φαίνεται να αξίζει και κάτι....
Πολύ ωραίες και οι φωτο και οι καρτ ποσταλ!

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. Θα λάβω υπόψιν μου όλων τις απόψεις και θα αποφασίσω...

Η τελική τιμή είναι 60 ευρώ, για 24 νομίσματα (αντίγραφα), χάλκινα με επίστρωση αργυρου τα περισσότερα και χάλκινα με επίστρωση χρυσού 4-5 κομμάτια...Αλλάζει κάτι, ή θα είναι πεταμένα λεφτά;;;

Ποιας χρονολογίας είναι η ταυτότητα;

Ε και τα παλιά δεν γυαλίζουν, δεν πρέπει να γυαλίζουν πως να το κάνουμε...[/quote]
 Τα γυαλιστερά νομίσματα, σε μένα τουλάχιστον δείχνουν ψεύτικα, ενω τα παλιότερα,πιο αυθεντικά...Γενικά δεν είναι όμορφα τα παλιά νομίσματα, όταν γυαλίζουν, γιατί δείχνουν καινούρια..Αν ήταν για καινούρια, μαζεύεις κάθε φορά ότι αναμνηστικό βγάζουν τα κράτη...Τότε δεν λέγεσαι συλλέκτης, αλλά επενδυτής.......

Μέχρι το 21 στην παλιά Ελλάδα! Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη 1912 δυστυχώς.....
Να μην υπολογίσουμε και τα Δωδεκάνησα που ενσωματώθηκαν το 47 (Ιταλική κατοχή βέβαια....)
 Το είδα το θέμα των ξένων νομισμάτων, αλλά τα οθωμανικά λόγω αριθμού, ιστορίας, γλώσσας θα μπορούσαν να αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία μόνα τους...,

Και εγώ έτσι έλεγα για τα αντίγραφα, μέχρι που ήρθαν στα χέρια μου κάτι πολύ ωραία αντίγραφα σε τσάμπα τιμή (5 ευρώ, 11 νομίσματα) και από τότε πέφτει το μάτι μου και σε ωραία αντίγραφα. Αυτά είναι περίπου καμιά 20αριά κομμάτια και τα πουλάει ο τύπος προς 5 ευρώ το ένα. Φυσικά με λίγη προσπάθεια, θα κόψει (φαντάζομαι) ένα με δύο ευρώ το τεμάχιο...

Πόσο θεωρείται ικανοποιητική τιμή για πιστα αντίγραφα αρχαίων Ελληνικών νομισμάτων (χαλκάργυρα/χάλκινα με επίστρωση αργύρου) το τεμάχιο; Είναι καλής εμφάνισης, σε θήκες απλές νάϋλον ανά 4 κομμάτια,με χαρτάκι που περιγράφει τι είναι το καθένα και είναι έκδοση της εφημερίδας Ελληνικός Βοράς του 1980. Δεν έχω φωτογραφίες, αν μπορέσω θα ανεβάσω αύριο, (αν δεν πουληθούν), αλλά θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας, γιατί θα ήθελα να τα αγοράσω. Ευχαριστώ για την κατανόηση....

Επειδή για 500 χρόνια είχαμε Οθωμανους και τα νομίσματα που κυκλοφορούν είναι ανάλογα...Νομίζω οτι θα ενδιέφερε αρκετούς μια τέτοια κατηγορία...

Είναι μετά τους πολέμους που διπλασίασαν σε έκταση και πληθυσμό την Ελλάδα! Χαλάλι, αλλά μετα από λίγο ήρθε η Μικρασιατική καταστροφή, που έβαλε τέλος στην άνοδο της χώρας μας και από κει και μετά αρχίζει η συρίκνωση (Μικρά Ασία, Πόντος, Κωνσταντινούπολη, Κύπρος) και ελπίζω να μην έπεται συνέχεια...

 Εγώ πάντως συνεχίζω να μην καταλαβαίνω τι συλλεκτικό έχει η αγορά πχ μοντέρνων κοσμημάτων, ή οπως είδα ράβδων πολύτιμων μετάλλων...Το ενδιαφέρων αυτό μόνο στην τσέπη μπορώ να το δω... Υποκειμενικό θα πείτε αλλά αυτή είναι η αποψή μου. "Για να είναι κάτι συλλεκτικό πρέπει να έχει κάτι από τα παρακάτω: Σπανιότητα, παλαιότητα, καλλιτεχνία, ιστορικότητα". Όσα περισσότερα έχει, τόσο το καλύτερο..Για παράδειγμα, δεν μου αρέσουν καθόλου οι proof κοπές των νομισμάτων (καινούριων) που βγαίνουν αποκλειστικά για συλλέκτες....

ΔΕΝ γυαλίζουμε τα νομίσματα!!! Δεν είμαστε συλλέκτες κοσμημάτων (νέων), αλλά παλιών πραγμάτων (νομισματα στη συγκεκριμένη) . Ε και τα παλιά δεν γυαλίζουν, δεν πρέπει να γυαλίζουν πως να το κάνουμε...
 ΥΓ Δεν είμαι ειδικός, αλλά άλλη η χάρη της όποιας παλιάς πατίνας...

Ας βάλω κάτι και εγώ....

Για μένα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε κάρτες και γενικά φωτογραφίες και έντυπα ή επιστολές της περιόδου (περίπου 100 χρόνια πριν), είναι το τι γράφουν (αν γράφουν) και το τι πληροφορίες δίνουν για την εποχή...(τιμές, ρούχα, πολιτική κατάσταση, συνήθειες, τεχνολογία)κτλπ Όλα τα άλλα, με ενδιαφέρουν δευτερευόντως..(τιμή, κατασταση κτλπ) .ΥΓ. Πάντα έχω απορία, γι αυτή τη "μανία" των συλλεκτων για την κατάσταση (νομίσματα,
χαρτονομίσματα, κάρτες, επιστολές, κ.α). Πολλές φορές ένα νόμισμα ακυκλοφόρητο (ειδικά κάποια proof και ειδικές εκδόσεις), δεν μου κάνει κανένα κλικ, σε αντιθεση με ένα κυκλοφορημένο vf,xf. Για μένα ή χρήση είναι που έχει ενδιαφέρων, γιατί κουβαλάει μια ιστορία..Διαφορετικά θ αγόραζα γραμμάρια χρυσού ή άλλων μετάλλων και θα τα είχα σε καμιά θυρίδα, να μην τα βλέπω..Δεν μου περισεύουν χρήματα για να το παίζω υπεράνω, αλλά πραγματικά, τα χρησιμοποιημένα (σε καλή κατάσταση, βεβαίως), μου αρέσουν περισσότερο...