Λίαν ατυχής ο ως άνω παραλληλισμός. Δεν προσομοιάζουν οι σπάνιες εκδόσεις του Royal Mint με τις απατηλές μετοχές του «χρηματιστηρίου» της Ψωροκώσταινας.
Και γιατί άραγε δεν χαρακτηρίζεται ως συλλεκτική μια επίσημη-αναμνηστική κοπή μόλις 200 αντιτύπων; Η περίπτωση της επανέκδοσης της χρυσής Ούνας, είναι ο ορισμός του σύγχρονου άκρως συλλεκτικού νομίσματος, από κάθε άποψη. Βαρύνουσα εκδούσα αρχή, διάσημο τιμώμενο γεγονός, εξαιρετικά μικρό τιράζ, παγκόσμια ζήτηση.
Άλλωστε, τί έτερον -πέραν του χαμηλότατου mintage, σε συνδυασμό με την αθρόα και ακόρεστη ζήτηση- δύναται να υφίσταται, ώστε να χαρακτηριστεί ένα επίσημο νομισματικό αντικείμενο άκρως επιτυχημένο, από συλλεκτική άποψη;
Συνοψίζοντας, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως δικαίως το συγκεκριμένο αντικείμενο «χτυπάει» τόσο υψηλές τιμές μεταπώλησης και δεν νομίζω πως θα απαξιωθεί συν τω χρόνω. Η τιμή του θα είναι πάντα πολλαπλάσια της αρχικής και η έκδοσή του θα καταγραφεί ως ένα σημαντικό ορόσημο της σύγχρονης νομισματοκοπίας.
+1000