Δεκάρα του Γεωργίου Α, 1882, κοινή σε όλες τις καταστάσεις, αυτή εδώ μου κάνει για ΑU55-58. Έχει φθορές στα ψηλά σημεία , στο μουστακι και κάποια καθόλου ενοχλητικά κτυπήματακια. Σε καλή μέρα ίσως και 61ΒΝ. Όσο βέβαια καταλαβαίνω από τη φωτογραφία, γιατί ούτε λούστρο φαίνεται ούτε τίποτα εξ ου και η αρχική μου εκτίμηση σε 55-58.

Θερμή παράκληση: αν είναι τόσο μεγάλες οι φωτό, καλύτερα  να τις σμικρυνες πρώτα και μετά να τις έβαζες στα συνημμενα. Αν πάλι ακόμη και μετά τη σμίκρυνση ξεπερνάνε έστω και κατά 1ΚΒ το όριο των 150 τότε δεν πειράζει, βαλτές στο κείμενο, που όμως τώρα θάναι πολύ μικρότερες σε μέγεθος (εκατοστά).

Η συνήθης φωτογραφία από κινητο χωρίς επεξεργασία και ειδικά σε closeups ξεπερνάει και το 1.5 ΜΒ συχνα, με αρκετή ανάλυση για να μεγεθυνθεί σε billboard (σε διαφήμιση στους αυτοκινητοδρόμους κλπ δλδ). Δεν είναι απαραίτητο, μόνον το αρχείο σας γεμίζετε τζάμπα, μια πρώτη σμίκρυνση στα 150ΚΒ , υπεραρκετά για νομισματική φωτογραφία την κάνει και το κινητο χωρίς προγραμμα photoshop η παρόμοια.

Την προμήθεια σε κάθε δημοπρασία την πληρώνει ο αγοραστής και όχι ο καταθέτης του λότ. Άν πάω εγώ ένα λότ σε έναν οίκο θα πληρωθώ το κλείσιμο του λότ . Την προμήθεια και το ΦΠΑ επί αυτής τα πληρώνει ο αγοραστής του ΛΟΤ όχι ο καταθέτης. Επίσης την τιμή εκκίνησης την συναποφασίζει ο καταθέτης και ο δημοπράτης  και είτε συμφωνεί ο καταθέτης και το αφήνει το λοτ στον δημοπράτη είτε όχι και ψάχνει γι άλλον δημοπράτη.  Δέν ξέρω οίκο να παίρνει προμήθεια και από τον αγοραστή και από τον πωλητή (καταθέτη) .

Προφανώς περισσότερο θα χάσει κανείς αν πάει να πουλήσει σε έμπορο με μαγαζί γιατί θα τον σφάξει κανονικά. Και αν ο έμπορος με μαγαζί έχει και νοοτροπία ενεχυροδανειστική και όχι συλλεκτική νοοτροπία ή παιδεία θα τον σφάξει και βαθειά.