Στα 10 μου χρόνια. Με τον πατέρα μου στο χωριό. Μου άρεσε να ψάχνω για παλιά πράγματα, να εξερευνώ. Μια μέρα σκάλιζα ανάμεσα στις γωνιακές πέτρες του τοίχου ενός παμπάλαιου πατητηριού (εκεί έριχναν τα σταφύλια για να τα πατάνε και να βγάζουνε το μούστο)... Ξαφνικά κάτι πετάχτηκε .... 10 λεπτά 1882 Γεώργιος Α΄... Μαγεύτηκα κυριολεκτικά... Χάζεψα.. Όλα ευδιάκριτα.. Ημερομηνία, αξία, περιγραφή, το κεφάλι του Γεωργίου. Το καθάρισα λίγο ως μη γνώστης τότε.. Ε αυτό ήταν.. "Αρρώστια έκτοτε".. Μια φορά το μήνα έτρεχα τον πατέρα μου στο Μοναστηράκι ψάχνοντας τενεκέδια που πουλούσαν νομίσματα... Τον "έχωσα" να ζητάει από γνωστούς, φίλους και συγγενείς παλιά νομίσματα.. Όλο και κατι έφερνε.. χαμηλής οικονομικής αξίας βέβαια αλλά τεράστιας συναισθηματικής. Παράτησα την συλλογή όταν έφυγα για φοιτητής και την ξανάπιασα αρκετά χρόνια μετά εμπλουτίζοντάς της αυτή τη φορά με πιο ακριβά και πιο "καλά" νομίσματα.
Εκείνη η πρώτη δεκάρα όμως έχει την πρώτη και καλύτερη θέση στη συλλογή μου.