Θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη για την πολύτιμη συμβολή σας στο άρθρο. Οι πληροφορίες που προσθέσατε εμπλούτισαν σημαντικά το περιεχόμενο, ενώ η όμορφη διατύπωσή σας το έκανε ακόμη πιο ελκυστικό και ενδιαφέρον.
Επιπλέον, θα  μπορούσατε, με το επαγγελματικό σας ενδιαφέρον, να δείτε το Μέγαρο Βελισσαρόπουλου του 1871. Πρόκειται για ένα αρχοντικό με πλούσιο εξωτερικό αρχιτεκτονικό διάκοσμο και ακόμη πιο σπουδαία εσωτερική διακόσμηση. Στο υπέρθυρο της εισόδου υπάρχουν τα αρχικά "Γ.Δ.Β." και η χρονολογία 1871.  Θα το βρείτε εδώ:   https://steki-syllekton.gr/index.php?topic=50162.msg550857#msg550857

Επίσης να ευχαριστήσω και τον  "gemuncey23" και για τις 3 διαφορετικές εκδοχές του Ονόματος του Ψυχικού, λογικά η Αλήθεια είναι κάπου μέσα σε αυτές τις 3 εκδοχες. 

Ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και  πιστεύω ότι εμπλούτισαν επαρκώς όλο το θέμα της περιοχής του Ψυχικού. Το μόνο Μυστήριο παραμένει,  ΨΥΧΙΚΟ πως πήρε αυτό το Όνομα η Περιοχή;

Η Scripophily, γνωστή και ως η τέχνη της συλλογής πιστοποιητικών μετοχών και ομολόγων, αποτελεί έναν εξειδικευμένο αλλά και συναρπαστικό τομέα της Νομισματικής. Οι συλλέκτες προσελκύονται από την ιστορική, καλλιτεχνική και αισθητική αξία αυτών των εγγράφων, ενώ η δραστηριότητα αυτή έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να είναι εξαιρετικά επικερδής, καθώς πολλοί βρέθηκαν με μικρές περιουσίες χάρη στη συλλογή και πώληση αυτών των πιστοποιητικών.
Η λέξη "scripophily" προέρχεται από τον συνδυασμό των "script" (δικαίωμα ιδιοκτησίας) και "philos" . Οι συλλέκτες απολαμβάνουν τη μαγεία του να αποκτούν τεκμήρια από το παρελθόν που αντικατοπτρίζουν τις ιστορίες εταιρειών και προσώπων, ορισμένες από τις οποίες άλλαξαν την πορεία της οικονομικής ιστορίας. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά αυτών των εγγράφων είναι ο μοναδικός σχεδιασμός τους, με περίτεχνη χαρακτική και ζωντανά χρώματα που τα καθιστούν πραγματικά έργα τέχνης.
Η Επικερδής Πλευρά της Scripophily
Πέρα από την αισθητική τους αξία, οι συλλογές παλαιών μετοχών και ομολογιών έχουν αποδειχθεί εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία. Όσο περισσότερες εταιρείες προχωρούν στην έκδοση ψηφιακών πιστοποιητικών, τα έντυπα γίνονται πιο σπάνια και, συνεπώς, πιο πολύτιμα. Σε πολλές περιπτώσεις, συλλέκτες που είχαν συγκεντρώσει έγγραφα με τον καιρό, διαπίστωσαν ότι η αξία τους είχε πολλαπλασιαστεί, προσφέροντάς τους σημαντικά κέρδη.
Παραδείγματα από τον κόσμο των δημοπρασιών αποδεικνύουν το δυναμικό της αγοράς. Ένα από τα πιο διάσημα πιστοποιητικά που πουλήθηκαν ποτέ ήταν αυτό που εκδόθηκε από τον Marcel Duchamp για την εταιρεία του Roulette de Monte Carlo. Τα οκτώ αυτά πιστοποιητικά δημιουργήθηκαν με τη συνεργασία του Duchamp και του καλλιτέχνη Man Ray. Το πρώτο από αυτά πωλήθηκε για πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια σε δημοπρασία το 2010.
Επιπλέον, μετοχές όπως το υπογεγραμμένο πιστοποιητικό από τον J.D. Rockefeller για τη Standard Oil Trust του 1888, έχουν δημοπρατηθεί για δεκάδες χιλιάδες δολάρια. Η ιστορική σημασία του ονόματος Rockefeller και η σημασία της Standard Oil ως μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες της εποχής, καθιστούν τέτοια έγγραφα περιζήτητα σε συλλεκτές.
Παραδείγματα Κορυφαίων Δημοπρασιών
1.   Porsche AG: Ένα από τα πρώτα πιστοποιητικά μετοχών της εταιρείας πωλήθηκε πρόσφατα για πάνω από 50.000 ευρώ, αποδεικνύοντας την αξία εταιρειών-ειδώλων.
2.   Εταιρεία East India: Πιστοποιητικά από την εμβληματική αυτή εταιρεία του 18ου αιώνα πωλούνται για τιμές που ξεπερνούν τα 100.000 δολάρια.
3.   Disney Studios: Πιστοποιητικά μετοχών της εταιρείας από την εποχή του Walt Disney έχουν δημοπρατηθεί για πάνω από 25.000 δολάρια.
Η Αγορά της Scripophily Σήμερα
Η παγκόσμια κοινότητα συλλεκτών scripophily μεγαλώνει συνεχώς, καθώς όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν την αξία αυτών των εγγράφων. Εκτός από το χόμπι, η αγορά αυτή αποτελεί και μέσο διατήρησης ιστορικών κειμηλίων. Η σπανιότητα των πιστοποιητικών που διατίθενται σε έντυπη μορφή ενισχύει τη ζήτησή τους, κάνοντας την scripophily έναν συναρπαστικό συνδυασμό επενδυτικής ευκαιρίας και πολιτιστικής διατήρησης.
Οι οίκοι δημοπρασιών όπως ο Spink & Son, ο Heritage Auctions, και ο Matthias Schmitt Auctions ειδικεύονται στη διάθεση αυτών των πιστοποιητικών, προσελκύοντας συλλέκτες από όλο τον κόσμο. Στις δημοπρασίες αυτές, κάποια έγγραφα ξεπερνούν τις προσδοκίες, επιβεβαιώνοντας την οικονομική προοπτική αυτού του χόμπι.
Στην ελληνική αγορά, η Scripophily παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστη, κάτι που την καθιστά ακόμη πιο επικερδή και ελκυστική για όποιον επιθυμεί να ξεκινήσει τη συλλογή. Η έλλειψη ανταγωνισμού δίνει μια μοναδική ευκαιρία στους νέους συλλέκτες να αποκτήσουν σπάνια πιστοποιητικά σε χαμηλότερες τιμές, χτίζοντας σταδιακά μια συλλογή που μπορεί να αποφέρει σημαντικά κέρδη στο μέλλον.
Η προσεκτική επιλογή και η διατήρηση των πιστοποιητικών μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα ενδιαφέρον αντικείμενο και μια εξαιρετική επένδυση.
Η Scripophily δεν είναι μόνο ένα παράθυρο στο παρελθόν αλλά και μια ευκαιρία για το μέλλον. Με το ενδιαφέρον να αυξάνεται και την αξία των πιστοποιητικών να συνεχίζει να ανεβαίνει, το χόμπι αυτό προσφέρει μοναδικές δυνατότητες για συλλέκτες και επενδυτές.

MAP

Part 3

Part 2

Ο Κέκροπας, γιος της μητέρας γης και του Ουρανού και μυθικός ιδρυτής της πρώτης πόλης των Αθηνών στην Ακρόπολη.
Η εταιρία.
Από τις πλέον παλιές εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών, καθώς πέρασε την πόρτα του το 1967, η Κέκροψ Α.Ε. (ΚΕΚΡ) δραστηριοποιείται στον κλάδο της κατασκευής, ανάπτυξης και εκμετάλλευσης ακινήτων με ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα των πολυτελών κατοικιών. Η εταιρεία έχει ως βασικούς μετόχους τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ (37,48%), την Intrakat(34,32%) και την Alpha Bank Α.Ε. (6,69%), ενώ το υπόλοιπο 21% βρίσκεται στα χέρια μικρομετόχων.
Η ΚΕΚΡΩΨ παρείχε στους πελάτες της φως, νερό και εξασφάλιζε τις μετακινήσεις προς το κέντρο της Αθήνας σε μια εποχή που η απόσταση από το Παλαιό Ψυχικό ήταν μια μικρή εκδρομή. Αποτέλεσε την πρώτη εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων της Ελλάδας. Ο Κέκροψ είναι η εταιρεία που μετέτρεψε το Παλαιό Ψυχικό στον πλέον περιζήτητο οικιστικό «φιλέτο» του λεκανοπεδίου Αττικής.
Η Κέκροψ ιδρύθηκε, κατά το τελευταίο έτος της Μικρασιατικής Καταστροφής, το 1923. Τη χρονιά, κατά την οποία υπογράφηκε η συνθήκη της Λωζάνης, οι δύο βασικοί μέτοχοί της, ο Γεώργιος Ησαΐας και η «Αθηναϊκή Εταιρεία προς ενίσχυση του Εμπορίου και της Βιομηχανίας» συνεισέφεραν στην εταιρεία δύο μεγάλα κτήματα ιδιοκτησίας τους, τα οποία, μετά την κατάρτιση ενός από τα πρώτα πολεοδομικά σχέδια της εποχής, αποτέλεσαν το συνοικισμό του Παλαιού Ψυχικού.
Συγκεκριμένα, ο βιομήχανος και πολιτικός Γεώργιος Ησαΐας συνεισέφερε, παραχώρησε και μεταβίβασε στην Κέκροψ έκταση χιλίων στρεμμάτων, η οποία συνορεύει ανατολικά με την τότε γνωστή, ως εθνική οδό Αθηνών – Κηφισίας και δυτικά με τα Τουρκοβούνια. Από την πλευρά της, η Αθηναϊκή Εταιρεία προς ενίσχυση του Εμπορίου και της Βιομηχανίας μεταβίβασε στην εισηγμένη «το εφαπτόμενο προς το προηγούμενο κτήμα του Γεωργίου Ησαΐα βορειοανατολικό τμήμα του όλου γηπέδου, εκτάσεως τριών χιλιάδων στρεμμάτων.Εκείνη την εποχή, με την αγορά οικοπέδου από την Κέκροψ, ο ιδιοκτήτης υποχρεούνταν να ανεγείρει κατοικία, εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος.
Οι δύο μέτοχοι δημιούργησαν για πρώτη φορά το ρυμοτομικό σχέδιο του Ψυχικού, χάραξαν δρόμους και προσδιόρισαν τις προς οικιστική ανάπτυξη εκτάσεις, σε μια εποχή που δεν υπήρχε ούτε η τεχνογνωσία ούτε νομοθετικό πλαίσιο. Έκτοτε η εταιρία επικέντρωσε τη δραστηριότητά της στην κατασκευή κατοικιών υψηλών προδιαγραφών σε ιδιόκτητα οικόπεδά της.
Η ονομασία
Μια εκδοχή αναφέρει πως το μέρος πήρε το όνομά του εις ανάμνηση του πρώτου μαραθωνοδρόμου, του άγνωστου Αθηναίου οπλίτη, ο οποίος έτρεξε από τον Μαραθώνα ως την Αγορά της Αθήνας, για να φέρει το μήνυμα της καλής έκβασης της μάχης. Μετά από το «νενικήκαμεν», ξεψύχησε.
Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, στις παρυφές των Τουρκοβουνίων ήταν τόση η ερημιά και η διάβαση τόσο επισφαλής, ώστε δύσκολα αποφάσιζε ένας λογικός Αθηναίος περιπατητής να ξεμακρύνει πεζός και χωρίς συνοδεία. Στους δε περαστικούς πιανόταν η «ψυχή» τους από τον φόβο όταν έπρεπε να διαβούν από τα άγρια εκείνα μέρη.
Μία τρίτη εκδοχή αναφέρει πως το Ψυχικό πήρε το όνομά του από την αγία Φιλοθέη, η οποία στα μέσα του 16ου αιώνα άνοιξε πηγάδι, βορείως της πόλης των Αθηνών, κάνοντας ένα μεγάλο Ψυχικό για τους λιγοστούς κατοίκους και καλλιεργητές της περιοχής.

Part3

Part 2

Η κλωστοϋφαντουργία Ρετσίνα ιδρύθηκε το 1872 στον Πειραιά από τους αδελφούς Θεόδωρο, Αλέξανδρο και Δημήτριο Ρετσίνα, γιούς του εμπόρου και ποτοποιού Γεωργίου Ρετσίνα.
Πρώτα άρχισε να λειτουργεί το νηματουργείο της επιχείρησης στο ακίνητο της Λεύκας με 5.000 ατράκτους και ατμομηχανή 60 ίππων. Δίπλα στο νηματουργείο αναπτύχθηκαν τα επόμενα χρόνια υφαντήριο και βαφείο. Η επιχείρηση επεκτάθηκε στα 1888-1891 αγοράζοντας τα πτωχευμένα πειραϊκά εργοστάσια Βαρουξάκη, Δημόκα, Νικολέσση, Σταματόπουλου, Κουμάνταρου. Έτσι, στις αρχές της δεκαετίας του 1890, η επιχείρηση Ρετσίνα διέθετε πέντε εργοστάσια στον Πειραιά, τα οποία απλώνονται σε τόξο στη βιομηχανική ζώνη της πόλης. Οι μονάδες αυτές χωροθετούνται στη Λεύκα (Α΄ εργοστάσιο), στη γέφυρα Ιπποδαμείας (Β΄ εργοστάσιο), στην οδό Ασκληπιού (Γ΄ εργοστάσιο), στην οδό Αγίου Διονυσίου (Δ΄ εργοστάσιο) και στην οδό Τζαβέλλα στο Νέο Φάληρο (Ε΄ εργοστάσιο).
Στις αρχές του 20ού αιώνα η επιχείρηση Ρετσίνα ήταν η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας. Μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία το 1925, εποχή κατά την οποία διέθετε πλέον τρία εργοστάσια στον Πειραιά, από τα οποία το μεγαλύτερο και σημαντικότερο ήταν το Α΄ εργοστάσιο στη Λεύκα. Την περίοδο 1925-1935 τα τρία εργοστάσια Ρετσίνα πέρασαν από την ατμοκίνηση στην πετρελαιοκίνηση, ενώ έγιναν επενδύσεις σε κτιριακό και μηχανολογικό εξοπλισμό, υπό την διεύθυνση του Κωνσταντίνου Δρούλια και την τεχνική διεύθυνση του χημικού μηχανικού Χρήστου Ζαλοκώστα.
Η παραγωγή της κλωστοϋφαντουργίας Ρετσίνα ήταν βαμβακερά νήματα και υφάσματα (ντρίλια, κάμποτ, αλατζάδες), προϊόντα γερά και φθηνά που καταναλώνονταν στην εγχώρια αγορά από τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα, ενώ χρησιμοποιούνται και από τον στρατό (για τις στρατιωτικές στολές). Μάλιστα, οι προμήθειες του Δημοσίου για τον στρατό αποτελούσαν προϋπόθεση για την επιβίωση της επιχείρησης Ρετσίνα, καθιστώντας εφικτή την πλήρη εκμετάλλευση της παραγωγικής ικανότητας των παγίων κεφαλαίων. Τα βαμβακερά προϊόντα Ρετσίνα εξάγονταν, επίσης, κατά τον 19ο αιώνα και ως τον Μεσοπόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Βαλκανικές Χώρες.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η παραγωγή του εργοστασίου επιτάχθηκε, ενώ εκτελέστηκαν και κάποιες παραγγελίες της Βέρμαχτ. Τον Δεκέμβρη του 1944 το Α΄ και το Γ΄ εργοστάσιο μετατράπηκαν σε πεδία μαχών.
Η λειτουργία των εργοστασίων Ρετσίνα συνεχίστηκε μεταπολεμικά, παρά τα σημαντικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η επιχείρηση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 επιδιώχθηκε μια καλύτερη οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας με την μέγιστη αξιοποίηση του μηχανολογικού εξοπλισμού, την συγχώνευση των μονάδων και την εξειδίκευση της παραγωγής. Το 1955 η επιχείρηση τέθηκε σε αναγκαστική διαχείριση. Τον επόμενο χρόνο το Γ΄ και το Ε΄ εργοστάσιο έκλεισαν. Από το 1957 λειτουργούσε πλέον μόνο το εργοστάσιο της Λεύκας με μειωμένο προσωπικό. Τα άλλα δύο εργοστάσια πωλήθηκαν και κατεδαφίστηκαν από τους νέους ιδιοκτήτες.
Μια σύντομη περίοδος ανάκαμψης ξεκίνησε για την επιχείρηση τη δεκαετία του 1960 υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Κ. Δρούλια. Πραγματοποιήθηκαν επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό, τα προϊόντα απέκτησαν ξανά εξαγωγικό προσανατολισμό. Τα οικονομικά προβλήματα δεν ξεπεράστηκαν και η επιχείρηση έκλεισε οριστικά το 1981.
Μετά το κλείσιμο της βιομηχανίας Ρετσίνα το 1981 στον χώρο φιλοξενήθηκαν αρκετές μικρές βιοτεχνίες, ένα νυκτερινό κέντρο διασκέδασης και ένα πρατήριο ποτών. Μια πυρκαγιά το 2003 κατέστρεψε μέρος του εργοστασίου.

Part 2

1885. Γεώργιος Kασδόνης
H Eστία έχει εισέλθει αισίως στον τρίτο αιώνα λειτουργίας της, αφότου, το 1885, ο Γεώργιος Kασδόνης –Tηνιακός την καταγωγή δάσκαλος και δημοσιογράφος στο Bουκουρέστι– ιδρύει το Βιβλιοπωλείον της Εστίας. Το όραμά του διπλό, ένα πλήρες βιβλιοπωλείο και η έκδοση βιβλίων που να είναι "αξιόλογα, καλαίσθητα και σε προσιτές τιμές", ώστε να διαμορφώσουν τις μελλοντικές γενιές του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Ενδεικτικό των επιλογών του Γεωργίου Kασδόνη το πρώτο βιβλίο που εκδίδεται το 1885: Παιδική Ανθολογία υπό Aριστοτέλους Kουρτίδου. Έκτοτε η Εστία θα εκδώσει πολλές χιλιάδες τίτλους, με έμφαση αρχικώς στους μεγάλους Έλληνες πεζογράφους και ποιητές του λήγοντος 19ου αιώνα, τους οποίους ο Kασδόνης υποστήριξε στα πρώτα τους βήματα. Ενδεικτικά μόνον μνημονεύουμε τους Παλαμά, Kάλβο, Κρυστάλλη, Bαλαωρίτη, Προβελέγγιο, Bικέλα, Bιζυηνό, Παπαδιαμάντη, Kαρκαβίτσα, Mητσάκη, Bλαχογιάννη, Eφταλιώτη, Ξενόπουλο, Nιρβάνα, Θεοτόκη, Tραυλαντώνη, Kαμπούρογλου.
1890. Iωάννης Δημητρίου Kολλάρος
O Iωάννης Δημητρίου Kολλάρος, γιος μυλωνά από τον Πύργο της Τήνου, ήρθε σε μικρή ηλικία για να ολοκληρώσει τις εγκύκλιες σπουδές του στην Αθήνα, εργαζόμενος ταυτόχρονα στο βιβλιοπωλείο της Eστίας. Ανιψιός του Kασδόνη, διαδέχεται τον θείο του το 1890. O Kολλάρος θα επιδείξει ιδιαίτερη αγάπη για το βιβλίο αλλά και μεγάλες οργανωτικές ικανότητες. H δυναμική που αποκτά η Eστία υπό τη διεύθυνσή του θα χαρακτηρίσει την επιχείρηση σε όλη τη μετέπειτα πορεία της. Eπί των ημερών του αρχίζει να κυκλοφορεί το Πανελλήνιον Bιβλιογραφικόν Δελτίον, πρωτοβουλία ιδιαίτερης σημασίας για τη μηδαμινής υποδομής ελληνική βιβλιογραφία. Εξακολουθεί να καλλιεργεί τη νεοελληνική λογοτεχνία . Ας σημειώσουμε εδώ πως ο Νίκος Καζαντζάκης είχε χαρακτηρίσει τον Kολλάρο "ευεργέτη των Ελληνικών Γραμμάτων" και πως ο Ηλίας Bενέζης έγραψε ότι "ο Iωάννης Kολλάρος έδεσε το όνομά του με την ιστορία και την προκοπή της ελληνικής λογοτεχνίας". Παράγει εκατοντάδες εκπαιδευτικά βιβλία ποιότητας, μεταξύ των οποίων Αναγνωστικά που έμειναν στην ιστορία, όπως Tα ψηλά βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου, συνδέοντας την Εστία με τις μεγάλες γλωσσικές διαμάχες των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα, αλλά και καίριες μεταφράσεις αρχαίων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων και μελετητών. Ουδέποτε ενέδωσε στην εκδοτική τάση της ακμάζουσας από τότε παραλογοτεχνίας. Το βιβλιοπωλείο ήταν επίσης κέντρο αποστολής βιβλίων σε όλη την τότε ομογένεια, στην Αίγυπτο, τη Μικρά Ασία κ.λπ.
1925. Kωνσταντίνος Σαραντόπουλος
Το 1925 ο Kολλάρος αποκτά εταίρο, τον γαμπρό του Kωνσταντίνο Σαραντόπουλο και μοιράζονται αρμονικά τις δραστηριότητες του οίκου. O Σαραντόπουλος, ο οποίος θα διευθύνει την εταιρεία μόνος του μετά το θάνατο του Kολλάρου (1956) έως τον δικό του θάνατο το 1972, δημιουργεί κατά τη δεκαετία του 1950 την περίφημη Σειρά Nεοελληνικής Λογοτεχνίας με τους μικρού σχήματος σκληρόδετους τόμους. H σειρά αυτή, που αριθμεί σήμερα περισσότερους από 335 τίτλους, περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και τους σημαντικότερους πεζογράφους της λεγόμενης "Γενιάς του ’30" (Bενέζης, Θεοτοκάς, Kαραγάτσης, Mυριβήλης, Πετσάλης, Πρεβελάκης, Pώμας, Tερζάκης). H Εστία τιμήθηκε γι’ αυτήν με το Bραβείο της Aκαδημίας Aθηνών.
1927. Περιοδικό Nέα Eστία
Εξαιρετικής σημασίας πρωτοβουλία του Σαραντόπουλου είναι και η ίδρυση του περιοδικού Nέα Eστία το 1927. H Nέα Eστία είναι το παλαιότερο εν ζωή λογοτεχνικό περιοδικό της χώρας, και ενδεχομένως του κόσμου. Πρώτος διευθυντής της ήταν ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Έκτοτε κυκλοφορεί αδιαλείπτως, με επόμενους διευθυντές τον Πέτρο Xάρη (1935-1987), τον Ευάγγελο N. Mόσχο (1988-1998), τον Σταύρο Zουμπουλάκη (1998-2012) και έκτοτε τον καθηγητή Νίκο Ε. Καραπιδάκη. O μεγαλύτερος έπαινος για το περιοδικό είναι η κοινή ομολογία ότι η σπουδή της νεοελληνικής λογοτεχνίας, αλλά και της κοινωνίας, είναι αδιανόητη χωρίς τη συστηματική αποδελτίωση και μελέτη του περιοδικού.
Κάθε διευθυντής αφήνει το στίγμα του στο περιοδικό και η Nέα Eστία συνεχίζει σήμερα τη μακρά παράδοσή της με τον μόνο δυνατό τρόπο: την ανανέωσή της, προκειμένου να εκφραστούν σε αυτήν οι ζωντανές πνευματικές δυνάμεις και ο έγκυρος κριτικός λόγος. H λογοτεχνία (ποίηση και πεζογραφία, ελληνική και ξένη, δοκίμιο και φιλολογική μελέτη) ορίζει το κύριο πεδίο ενδιαφέροντος της Nέας Eστίας, αλλά όχι το μοναδικό. H ιστορία, η πολιτική σκέψη και, κυρίως, η αντιπαράθεση των ιδεών την ενδιαφέρουν ζωτικά.
1972. Mαρίνα Kαραϊτίδη
Tο 1972 αναλαμβάνει η κόρη του Σαραντόπουλου Mαρίνα Kαραϊτίδη. Θα δώσει νέα ώθηση στο Bιβλιογραφικό Δελτίο, που με τον τίτλο Nέα Bιβλία, κυκλοφορεί τέσσερις φορές το χρόνο και περιλαμβάνει το σύνολο των εκδόσεων που εισέρχονται προς πώληση στο βιβλιοπωλείο της Eστίας, με τα πλήρη βιβλιογραφικά τους στοιχεία (υπεύθυνος ήταν ο Kυριάκος Nτελόπουλος). Θα δημιουργήσει νέες σειρές λογοτεχνίας, ελληνικής και ξένης, με τα πλέον έγκριτα ονόματα και με ιδιαίτερη ευαισθησία στα γλωσσικά και μεταφραστικά ζητήματα, αλλά και στους επαγγελματικούς κώδικες δεοντολογίας.
Για την παντοειδή συνεισφορά της, η Mαρίνα Kαραϊτίδη τιμήθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία με το Παράσημο του Tάγματος της Aξίας το 2000.
1992. Γενικό βιβλιοπωλείο Εστία, Aθήνα
To γενικό βιβλιοπωλείο (σε διαφορετικά σημεία του κέντρου της Αθήνας και τελευταία διεύθυνση Σόλωνος 60) παρέμεινε επί 128 χρόνια πλήρες σε νέους και παλαιότερους τίτλους ελληνικών βιβλίων και περιοδικών και προσέφερε έγκυρη πληροφόρηση στο βιβλιόφιλο κοινό. Ορισμένοι από τους υπαλλήλους της Εστίας άφησαν εποχή, με προεξάρχοντα τον αυτοδίδακτο Nίκο Παντελάκη, ο οποίος ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο βιβλιοπωλείο της Eστίας στα 1926 (σε ηλικία 11 ετών) και συνταξιοδοτήθηκε το 2000, ξεχωρίζοντας για το ήθος και τις γνώσεις του.
Το βιβλιοπωλείο διέκοψε τη λειτουργία του στις 30 Μαρτίου 2013, συνεπεία κυρίως της βαθιάς οικονομικής κρίσης αλλά και της υποβάθμισης του κέντρου της Αθήνας.
Τον ίδιο χρόνο, το 2013, ο εκδοτικός οίκος δημιούργησε το δικό του βιβλιοπωλείο στην οδό Διδότου.
1998-2020. Μεταστεγάσεις εκδοτικού οίκου και περιοδικού Nέα Eστία στην Αθήνα.
To 1992 ο εκδοτικός οίκος και το βιβλιοπωλείο διαχωρίζονται πλήρως ως δύο διακριτές διοικητικά εταιρείες. Είναι η δεκαετία της μεγάλης εξάπλωσης και της άνθησης εκδοτικών οίκων αλλά και της δημιουργίας αλυσίδων στον βιβλιοπωλικό χώρο. Το 1998 ο εκδοτικός οίκος μεταφέρεται από τη Σόλωνος σε νέα γραφεία στην Ευριπίδου 84 και αναλαμβάνει έκτοτε τη διεύθυνσή του η κόρη της Μαρίνας, Εύα Καραϊτίδη (φιλόλογος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Παρισίων ΙΙΙ).
Από το 2020 τα γραφεία του εκδοτικού οίκου και του περιοδικού Νέα Εστία λειτουργούν επί της Βουλής 14 και Καραγεώργη Σερβίας και η αποθήκη του επί της οδού Λεβιδίου, στο Περιστέρι.
O εκδοτικός οίκος παρακολουθεί τις τεχνολογικές εξελίξεις σε ένα πνεύμα που φιλοδοξεί να συνδυάσει την παράδοσή του με τα σημερινά δρώμενα. Έτσι λοιπόν φιλοξενεί σήμερα σειρές σύγχρονης ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, μαρτυριών και βιογραφιών, σειρά ιστορίας και πολιτικής (με διευθυντή τον Νίκο Καραπιδάκη), τη βασική ιστορική σειρά (υπεύθυνοι οι Νίκος Καραπιδάκης και Κώστας Κωστής), τη φιλοσοφική σειρά (με υπεύθυνους τον Γιώργο Φαράκλα και την Ελένη Περδικούρη), τη σειρά Ψυχαναλυτικά (που ίδρυσε ο Γεράσιμος Στεφανάτος), τη σειρά Εστία Ιδεών (που ίδρυσε ο Σταύρος Ζουμπουλάκης), τη σειρά της Νέας Ελληνικής Βιβλιοθήκης που περιλαμβάνει τα σημαίνοντα έργα της βυζαντινής και νεοελληνικής γραμματείας, βιβλία για τη γιόγκα, για τα παιδιά, κ.α.
Σκοπός του οίκου είναι η μετριοπαθής αριθμητικά παραγωγή βιβλίων ("καλαίσθητων και σε τιμή προσιτή") που να έχουν λόγο ύπαρξης μέσα στον σημερινό εκδοτικό καταιγισμό.
ΠΗΓΗ: https://hestia.gr

Part4

Part 3

Part2