νομίζω ότι η λίστα του πετρίδη αναφέρεται καθαρά σε τραγούδια τα οποία αντικειμενικά μπήκαν σε μαζικά ακροατήρια και έχουν αποκτήσει μια διαχρονική αξία σε όλο τον κόσμο. νομίζω ότι με αυτή την ματιά ο πετρίδης επεξεργάζεται την λίστα του και δεν απέχει πολύ από μια αντικειμενική λιστα ,έχοντας σαν βάση τα δύο αυτά κριτήρια. η λίστα με τα διακόσια τον 80ς έχει αρκετά προβλήματα καθώς μπαίνει καθαρά με υποκειμενικά κριτήρια κάποιων μουσικόφιλων και για αυτό περιεχόνται και κάποιοι δίσκοι που αντικειμενικά δεν έχουν κάποια αξία για τις μάζες. το σχόλιο για τo φοίβο με χατζιδάκη το θεωρώ κάπως άστοχο. ο χατζιδάκης έχει μπει σε πολλά περισσότερα σπίτια από ότι ο φοίβος. όμως ιστόρικα η διαχρονίκοτητα η ιστορικότητα και οι πωλήσεις του χατζιδάκη και στην ελλάδα και στον κόσμο δεν μπορούν να συγκριθούν. θέλω να καταλήξω ότι παίζουν και ένα σηματικό ρόλο οι πωλήσεις.
φιλικά βαγγέλης
υ.γ. τρομέρο το τραγούδι τον ιταλών που μου έστειλες!
Φίλε Βαγγέλη,
Αν το κριτήριο του κ.Πετρίδη είναι οι πωλήσεις , ήτοι σε πόσα σπίτια εχουν μπει τα τραγούδια αυτά , και αυτό το βαπτίζει 'αντικειμενικότητα' τότε ναι συμφωνώ, η λίστα δεν απέχει από την πραγματικότητα. Ωστόσο, το τι εμπαινε στα σπίτια τη δεκαετία του 70,80 και λίγο 90 εχει να κάνει αποκλειστικά με το ραδιοφωνο. Ο εκάστοτε παραγωγός αποφάσιζε ποιος θα γίνει γνωστός και ποιος όχι.
Να σου θυμίσω ότι τη δεκαετία του 80 μεχρι και αρχες 90 δεν υπηρχε ουτε youtube oyte internet. Για να φτιάξεις μία κασέτα 60 λεπτών πηγαινες ένα χαρτί με τραγούγια στο τοπικό μαγαζί και αυτός προσπαθούσε να τα βρει σε βινύλιο και να στα αντιγράψει. Πολλά δε, δεν τα ξέραμε , ή δε προλαβαίναμε να τα αντιγράψουμε στο χαρτί απο το MTV kαι περιμέναμε 1 κ 2 μήνες μεχρι να τα μάθουμε.... αυτά τα θυμούνται οι παλαιότεροι. Ετσι, το τι θα ακούγα εγώ ως εφηβος εξαρτιώταν εν πολλοίς απο τον κ. Πετρίδη και απο το ΜΤV / VH1. Αλλες πηγες στη Σύρο δεν υπήρχαν.
Δεν ειναι τυχαίο που σχεδόν ολα τα hits της δεκαετίας 80 δεν υπάρχουν ουτε ως αστρόσκονη τώρα.
Επίσης, η τέχνη δεν βοηθιέται καθολου ούτε απο το ραδιόφωνο ουτε απο την tv. Αυτος είναι και ο λόγος που τα περισσότερα τραγούδια είναι τρίλεπτα και όχι καπως παραπάνω.
Ακόμα, οι μάζες ακούνε πάντα τυποποιημενα πράγματα. Οτι τους βάλουν , ακούνε. Μπορώ να γράψω πάνω απο 100 δίσκους δεκαετίας 70/80 , που δεν εγιναν γνωστοί διότι απλά οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί δεν ηθελαν. Πόσο δισκάρα είναι το pampered menial των PAvlov's dog ? Δεν πουλησε απολύτως τπτ και διαλύθηκαν. Ο κόσμος δε πρόλαβε να τους μάθει διότι πρακτικά ήταν αδύνατον.
Τέλος, κάποια είδη μουσικής ειναι δυσκολότερα απο κάποια άλλα λόγω αντικειμενικών κριτηρίων, δυσκολότερες κλίμακες, πολυπλοκότερες μελωδίες συνδυαζόμενες με μεγάλης διαρκειας του κομματιού κ.α. Αυτά απο τη φύση τους είναι αντιεμπορικά. Καταλαβαίνω για παράδειγμα γιατί ολοι γνωρίζουν τον Σταυρό του Νότου και κανεις δεν ξέρει τη Μουσική πράξη στον Μπρεχτ που ανήκουν στον ιδιο συνθετη και με μικρη χρονικη διαρκει το ενα απο το άλλο, αλλα το δεύτερο μουσικά ειναι κατά τη ταπεινη μου άποψη ανώτερο και στα αυτιά μου μετα απο 20 χρόνια ακούγεται φρέσκο σε αντίθεση με τον Σταυρό που το βαρέθηκα.
Φίλε Βαγγέλη άκου αυτό και πες μου αν σε αγγίζει εσένα..
https://www.youtube.com/watch?v=_nS4Kxjx1CAΔες ποσες χιλιάδες πατσαβούρια εγιναν γνωστά και αυτό το έπος δεν το ξέρει άνθρωπος. Σου βαζω αυτο διότι ειχε και τις τυπικές προΫποθεσεις να γινόταν γνωστό (ευκολη μελωδία, αμεση , υπεροχη μουσική προσιτή απο το πρώτο ακουσμα).
ΥΓ. Οι πωλήσεις δεν παίζουν κανεναν ρόλο κατα τη γνώμη μου. Οι πωλήσεις είναι συνάρτηση της χειραγώγισης και της παιδείας του κάθε λαού. Να μην ακούω δηλαδή τις συμφωνίες του Malher που τις λατρεύω επειδή ειναι κλασική κ δεν πουλάει?
φίλε μου καταρχάς νομίζω ότι για να βγάλουμε ένα σωστό συμπέρασμα θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποια πράγματα.1) η μουσική είναι ένα εμπόρευμα και κίνεται μέσα στα πλαίσια της μουσικής βιομηχανίας(υπάρχει 100 περίπου χρόνια (βινύλιο-cd-mtv-internet).2) για να αποκτήσει αξία το εμπόρευμα πρέπει να καταναλωθεί από τις μάζες και τότε αποκτάει μια πραγματική αξία.
οι μάζες ιστορικά έχουν τα αντικειμενικά κριτήρια για να κρίνουν την αξία ενός έργου. ρόλος της βιομηχανίας είναι να εκμεταλλευτεί την αξία του έργου και τον καλλιτέχνη και να προσπαθήσει να ισορροπήσει σε αυτούς τους δύο παράγωντες έχοντας εξασφαλίσει ένα συγκεκριμένο ποσοστό κέρδους.
θα γίνω πιο σαφής για την αξία με τα συμβολικά παραδείγματα που ανέφερες. σπουδαίος ο δίσκος τον pavlos που επισήμανες( παρόλα αυτά είναι δίσκος με αρκετές πωλήσεις-κυκλοφορίες και έχει περάσει στις μάζες τουλάχιστων ένα τραγούδι του) όμως το wish you were here ( τον αναφέρω επειδή κινείται στα ίδια μουσικά μονοπάτια) εν τέλει επικράτησε σε πολλά περισσότερα αυτιά και έτσι οδήγουμαστε στο συμπέρασμα ότι είναι αντικειμενικά καλύτερος. τρομερός ο δίσκος του μικρούτσικου με τον Μπρεχτ τις μάζες όμως τις άγγιξε για συγκεκριμένους λόγος ο καββαδίας και στα 33-40 χρόνια της ιστορίας τους ο σταυρός σαν έργο έχει ξεπεράσει και τον ίδιο τον καλλιτέχνη, για να βγάλουμε ένα αντικειμενικό κρητίριο θα πρέμει να παραμερίζουμε όσο περισσότερο γίνεται το πρωσοπικό μας γούστο. έγω ίσως προτειμώ την συγκεκριμένη περίοδο τα τροπάρια για φονιάδες όφειλο όμως να ανγνωρίσω ότι ο σταυρός έχει περισσότερα αντικειμενικά κριτήρια για να θεωρηθεί ανώτερος σαν έργο στο σύνολο του.για την κλασική μουσική θα αναφέρω ότι έχει την παρακάτω διαφορά. δεν είχε ανακαλυφθεί η μουσική βιομηχανία και αρχικά αναφέροταν αυστηρά στους κύκλους της αριστοκρατίας (παλάτια-βασιλιάδεςκλπ) πέρασε όμως στην μάζες όταν οι καλιτέχνες (πχ μπετόβεν) αποφάσισαν να δίνουν δημόσιες συναυλίες και να μπουν σε όλα τα σπίτια. η απήχηση της στις μάζές τις έχει δώσει μια τεράστια διαχρονική αξία και πλέον είναι μέρος της μουσικής βιομηχανίας. ο μάλερ πέρασε την τελευταία δεκαετίατης ζωής του στις μάζες με μεγάλη απήχηση, και μετά τον θάνατό του αναγνωρίζεται και έχει μπει σε πολλά σπίτια.
φιλικά και γνωρίζωντας ότι όλα όσα αναφέρω είναι σχετικά και σχετίζονται από την απήχηση στις μάζες.
Εμφάνιση μηνυμάτων