Η στάση σου σε τιμά. Εύγε.

Εν κατακλείδι μια και δεν γράφει επ’αυτου κανείς να καταλήξω στα εξης:

1. Όλα αυτά που έχω γράψει αφορούν το συγκεκριμένο νόμισμα της πώλησης του Morton.
2. Δεν είμαι βέβαιος ότι είναι το ίδιο νόμισμα με αυτό της πώλησης του Spink 1979. Γιατί; Διότι εκεί περιγράφεται ξεκάθαρα ότι είναι ίδιο με το αργυρό που όμως αυτό περιγράφεται με οδοντωτη στεφανη. Είδαν την οδόντωση στο αργυρό αλλά όχι την λεία στο χρυσό; Αδύνατον δεν το πιστεύω.
3. Αν το 2 είναι σωστό τότε  οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι υπάρχει χρυσό με οδόντωση αυτό του spink 1979 και αυτό πιθανόν να είναι επίσημη κοπή του ελληνικού Κράτους και πάντα «χαριστική». Και αυτό δε πιθανόν να είναι «unique”.
4. Είναι πιθανόν σαν του Morton (κοπή με παραγγελία σε μεταγενέστερο χρόνο) να υπάρχει και άλλο ή άλλα.

Αυτά είχα να σας πω ελπίζω κάποια στιγμή να μάθουμε περισσότερα. Καλό μήνα σε όλους.

Και ίσως ο όρος restrike να είναι λάθος διότι υπονοεί την ύπαρξη ενός original πράγμα που φυσικά δεν συμβαίνει. Πιο σωστά θα το περιέγραφα ανεπίσημη κοπή του γαλλικού νομισματοκοπείου από γνήσιες μήτρες κοπής του δοκιμίου του αργυρού 2δραχμου. Το σλαμπ όμως κάπως έπρεπε να τα γράφει αυτά.

Επίσης το πήρε ξένος.

Ναι είναι αυτό που λες. Το 1OR σημαίνει fine quality gold δηλαδή .920 ή όπως λέει ο Morton .916 (το 2OR είναι .750, το 3OR .500).

Είναι επίσημο τελικά. Είναι restrike κατόπιν παραγγελίας ιδιώτη μεγαλοσυλλέκτη και χτυπημένο οποτεδήποτε μέχρι το 1930 χρονιά που το Παρίσι σταμάτησε την πρακτική των restrikes. Πιθανόν δεν είναι μοναδικό.
Αυτό που δεν μου είπε η πηγή μου είναι γιατί δεν το έγραψε αυτό η ngc. Αλλά νομίζω μπορεί ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματα του. Πάντως επίσημη κοπή του ελληνικού Κράτους δεν είναι.

Ένα τέτοιο ήταν:


https://coins.ha.com/itm/france/louis-xv-gold-restrike-essai-petit-louis-d-or-dated-1720-/a/3012-23860.s?ic16=ViewItem-BrowseTabs-Inventory-BuyNowFromOwner-ThisAuction-120115

Εδώ έχουν “test scratches on edge” σε μια προσπάθεια να σβήσουν τα συμβολάκια  της αμαλθειας και το OR. Αυτό που είχα εγώ τα είχε όμως.

Τέλος πάντων μακάρι να είναι γνήσιο και οποίος το πήρε να το χαίρεται……….

Καταρχάς και πάλι συγγνώμη για τα πολλαπλά. Τόση ώρα με βασανίζει που έχω ξαναδεί αυτό συμβολάκι (κέρας της αμαλθειας) σε νόμισμα στην στεφανη του (εκτός των μεταλλίων πχ του 1896 που προαναφέρθηκε). Λοιπόν το είδα σε ένα χρυσό restrike γαλλικό Louis d’or που μου είχε πουλήσει ο Mark Teller (άλλη μεγάλη αλεπού ίσως και μεγαλύτερη). Και είχε και την ένδειξη OR.  Που το βρήκε δεν ξέρω το μόνο που θυμάμαι να μου λέει ότι είναι επίσημη επανακοπή των Παρισιων. Το έχω δώσει χρόνια και δεν έχω κρατήσει φωτό αλλά θυμάμαι να το φωτογραφίζω την στεφανη του….
Αυτά.

Έχει και τις δυο φωτογραφίες. Τώρα να πω ότι πείστηκα από τον Matteo όσο σεβασμό απεριόριστο που του έχω δεν μπορώ να πω.
Εμένα τελικά για restrike μου κάνει να πω την αλήθεια μου.

Η γνώμη του φίλου μου και έγκυρου grader της ngc Matteo Cavedoni είναι ότι είναι γνήσιο της εποχής. Τον ρώτησα πως σχολιάζει το γεγονός ότι ο spink δεν το περιέγραψε ως plain edge. H απάντηση του είναι ότι η αγορά τότε ήταν διαφορετική και ότι κανείς δεν έδινε σημασία για τέτοιες λεπτομέρειες…….

Γράφω από κινητό και επειδή το αποθήκευσα συνεχίζω σε νέα ανάρτηση. Τι παρατηρώ εδώ; Ότι εφόσον στην περιγραφή του χρυσού γράφει similar to previous και το προηγούμενο έχει οδοντωτή στεφανη δεν πρέπει ως λογικός να υποθέσω ότι την ίδια στεφανη έχει και το χρυσό; Πράγματι αν και πολύ δύσκολα νομίζω ότι ξεχωρίζω τα δοντάκια στην (ασπρόμαυρη) φωτογραφία του χρυσού χωρίς να είμαι 100% βέβαιος όμως. Πάντως όπως βλέπετε ο spink δεν αναφέρει plain edge όπως ο Morton. Ε για όνομα του θεού τέτοια σοβαρή και προφανής λεπτομέρεια πέρασε απαρατήρητη από τα χέρια του πιο διάσημου οίκου δημοπρασιών της εποχής;
Εκτός της λεπτομέρειας 1 OR που επίσης δεν μπορεί να πέρασε και αυτή απαρατήρητη.
Επομένως τι να υποθέσω τώρα; Ότι αυτό του Morton δεν είναι το ίδιο με αυτό του Spink? Γιατί εκεί οδηγούμαι. Αλλά τότε τι είναι; Και αν είναι έτσι γιατί ο κάτοχος του νομίσματος του spink δεν αντέδρασε; Μήπως δεν ζει; Μήπως δεν το είδε; Δεν ξέρω τι να υποθέσω αρχίζω και μπερδεύομαι πάντως.
Επίσης η ngc. Θα το είδαν εκεί αλλά δεν το έγραψαν στην ταμπέλα. Μιλάω για την λεπτομέρεια 1 OR. Και τι στο καλό είναι αυτό; Μήπως μιλάμε για μεταγενέστερη κοπή σε κάποιο μικρό αριθμό και αυτό το 1 σηματοδοτεί το πρώτο από αυτά; Και τα άλλα που είναι θα μου πείτε. Μπάχαλο.
Πάντως αρχίζω να έχω σοβαρές επιφυλάξεις για το αν τα δυο νομίσματα του Spink και του Morton είναι το ίδιο νόμισμα.
Αυτά σταματώ εδώ και σας ακούω και σορρυ αν κούρασα.

Το νόμισμα όπως μας πληροφορεί ο Morton είναι ex lot 254 spink sale 1979. Έχω τον κατάλογο του spink στα χέρια μου και σας μεταφέρω την περιγραφή όπως την γράφει:
“2 Drachmai 1915, Paris mint struck in gold similar to previous coin (as Divo P98). Brilliant mint state and of the highest rarity”.
Note: ex Schulman auction 24-26 October 1963 (lot 1200) and described as unique.
Προσέξτε λίγο αυτό το «similar to previous coin”. Ποιο είναι αυτό; Είναι το λοτο 253 και σας το παραθέτω αυτούσια την περιγραφή του:
«2 Drachmai 1915 Paris mint in silver…..Κ. Δημητριαδης date below….essai to right reverse Greek arms….essai…reeded edge (Divo P98). As struck and extremely rare”.

Ξεκινάω με την υπόθεση-πεποίθηση ότι το νόμισμα είναι είδος χαριστικής κοπής δηλαδή δώρα προς υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της εποχής και ασφαλώς προς την Βασιλική οικογένεια και πιθανόν προς κάποιο Μουσείο. Είναι  από τα λεγόμενα off metal strikes μια και δεν υπήρχε πρόθεση να κυκλοφορήσει διδραχμο σε χρυσό. Είναι προφανώς χτυπημένο με την ίδια μήτρα του αργύρου διδραχμου που αυτό πιθανότατα είναι δοκίμιο. Για αυτό και έχει τις ίδιες ενδείξεις «essai» μπρος και πίσω στις ίδιες θέσεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι δοκίμιο.
Λοιπόν μέχρι εδώ οι πρώτες σκέψεις.
Εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά. Συνήθως χαριστικές κοπές (όπως πχ το 20δρχμο 1960 αλλά και το 10δραχμο 1959 και τα δυο σε χρυσό) κόβονται σε μικρό μεν αριθμό πάντως όχι όμως σε 1 κομμάτι. Πχ το 1960 γύρω στα 4-5 γνωστά, το δε του 1959 ο Καραμήτσος γράφει για 10. Να υποθέσω πως το 1915 είχαν λιγότερους πόρους και περιορίστηκαν σε 1; Ναι αλλά γιατί πχ το 1869 που η χώρα είχε ακόμη λιγότερους πόρους έκοψε σειρές χαριστικές με τα γνωστά νομίσματα; Δεν νομίζω χωρις να μπορώ να το τεκμηριώσω ασφαλώς.
Επομένως γιατί τόσα χρόνια είναι γνωστό μόνο 1 κομμάτι. Τι μπορεί να έχει συμβεί εκτός της περίπτωσης που ανέφερα δηλαδή λόγω περιορισμένων πόρων. Αν είχαν κόψει παραπάνω από 1 κάποια θα είχαν εμφανιστεί τόσα χρόνια όπως συμβαίνει με τα υπόλοιπα.
Η μόνη περίπτωση που δικαιολογεί την ύπαρξη μόνο ενός κομματιού είναι να έχει κοπεί κατά παραγγελία με τις γνήσιες μήτρες φυσικά. Παραγγελία από κάποιον μεγαλοσυλλέκτη της εποχής ή-και μεταγενέστερα σε άλλο χρόνο. Τέτοια παραδείγματα αν και όχι πολλά πάντως έχουν καταγραφεί στην νομισματική ιστορία. Ένα που μου έρχεται πρόχειρα στον νου είναι το Thaler του Ludwig II της Βαυαρίας που κόπηκε ένα μοναδικό σε χρυσό για κάποιον vip και βγήκε μεταγενέστερα σε δημοπρασία του Κουνκερ.
Μέχρι εδώ προς το παρόν  επανέρχομαι σε λίγο με τις ασύντακτες σκέψεις μου.

Ωραίο και διαφωτιστικό το κείμενο-παρένθεση της ανάρτησης  του φίλου gemuncey23. Ο Ulrich Künker μου έλεγε στο Βερολίνο προ δυο εβδομάδες ότι μια «κοινή» χελώνα της Αίγινας έπιασε €30.000+ σε μια πρόσφατη δημοπρασία τους: Δεν το παρακολουθώ αλλά προτίθεμαι πιο πολύ στο μέλλον.
Αυτά. Θέλω να επανέλθω στο θέμα του χρυσού δίφραγκου. Θα μαζέψω τις σκόρπιες σκέψεις μου και τα πολλά ερωτηματικά μου βάζοντας τα (αν μπορέσω) σε κάποια τάξη και θα τα ανεβάσω για τα σχόλια σας.

Αυτό το 1 OR δεν αναγράφεται πουθενά η αλήθεια είναι. Ούτε στον Schulman το 1963 ούτε στον spink το 1979 (συλλογή Λουλακακης) ούτε στον Divo ούτε στον Κραουσε. Και βέβαια ο Δημητρης Λουλακακης που ήταν γάτα και τα έψαχνε όλα θα το είχε δει. Μου κάνει εντύπωση.
Μα κανείς δεν το είδε; Ένα τόσο σπάνιο, βασικά μοναδικό από ο,τι λένε νόμισμα και δεν είδε κανείς τους αυτην την λεπτομέρεια;
Τι μπορεί να υποθέσει κανείς; Πραγματικά δεν ξέρω.
Δεν ξέρει κανείς;

Πολύ ωραία ανάλυση Δημήτρη εύγε. Επίσης τείνω να συμφωνήσω με την άποψη ότι το χρυσό 2φραγκο ως πολύ εξειδικευμένο ίσως δεν προσέλκυσε ξένους συλλέκτες ή όχι πολύ.