 Εμφάνιση μηνυμάτων
|
|
Σελίδες: 1 ... 5 6 [7] 8
|
|
94
|
Άλλες Συλλογές / Μετοχές Ομόλογα / Ελληνική Εταιρία Αεριόφωτος Αθηνών
|
στις: Ιανουάριος 07, 2023, 07:25:22 μμ
|
|
Ελληνική Εταιρία Αεριόφωτος Αθηνών
οδός Πειραιώς 100 & Περσεφόνης 1
Έτος: 1860-1914
Το εργοστάσιο φωταερίου ιδρύθηκε το 1857 σύμφωνα με το βασιλικό διάταγμα του Όθωνα, με το οποίο παραχωρούνταν στον Γάλλο επιχειρηματία François Theophile Feraldi το δικαίωμα εγκατάστασης και λειτουργίας μονάδας φωταερίου.
Οι πρώτες εγκαταστάσεις του εργοστασίου παραγωγής φωταερίου, που έδωσε το όνομά του στην περιοχή "Γκάζι" των Αθηνών, οικοδομήθηκαν περί το έτος 1860, βάσει γαλλικής μελέτης, για λογαριασμό του επιχειρηματία Φραγκίσκου Φεράλδη, που το 1857 είχε αποκτήσει το σχετικό αποκλειστικό προνόμιο εκμετάλλευσης για πενήντα χρόνια, το οποίο στη συνέχεια μεταβιβάστηκε στην "Εταιρεία Αεριόφωτος" και ανανεώθηκε διαδοχικά μέχρι το 1938, οπότε και περιήλθε στον Δήμο Αθηναίων. Παράλληλα, το εργοστάσιο συνέχισε να επεκτείνεται, με βασικές οικοδομικές φάσεις χρονολογούμενες μεταξύ των ετών 1862-1887, 1896-1920 και εξελισσόμενο σε ένα βιομηχανικό συγκρότημα που περιλάμβανε ξυλουργεία, σιδηρουργεία, μηχανουργεία, επισκευαστικά συνεργεία, αεροφυλάκια, φούρνους, κτίρια υπηρεσιών και διοικήσεως, κ.τ.λ. ανακαίνιση χαρακτηριστικών τμημάτων του, υπό την επωνυμία "Τεχνόπολις-Γκάζι", που λειτουργεί από το 1999, φιλοξενώντας ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Α’ (1862-1887): Δημιουργούνται τα πρώτα κτίρια και τοποθετούνται μηχανήματα όπως κλίβανοι απόσταξης (φούρνοι), αεριοφυλάκια για την αποθήκευση, καμινάδα, αίθουσα καθαρισμού, υδατοδεξαμενές, αποθήκες και κατοικία διευθυντή.
Β’ (1887-1920): Διευρύνονται οι ανάγκες χρήσης του φωταερίου. Εκτός από τον δημοτικό φωτισμό των δρόμων, στους χρήστες του γκαζιού προστίθενται σπίτια και βιομηχανίες. Το εργοστάσιο αποκτά νέα ιδιοκτησία (Σερπιέρη, der Vol), και επεκτείνεται ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Το 1887 ο Henri Foulon de Vaulx (Ανρί Φουλόν ντε Βω) ως εκπρόσωπος της εταιρείας Société Gaz et Eaux (Paris) και ο Ι.Β. Σερπιέρης, εξαγοράζουν την εταιρεία η οποία είχε τόσα οικονομικά προβλήματα το 1873, που ο τότε πιστωτής Γ. Δημητρίου, είχε κατάσχει το δίκτυο διανομής της. Το δίκτυο επαναγοράσθηκε τον ίδιο χρόνο με νόμο αλλά η κακή εκμετάλλευση της επιχείρησης οδήγησε το Δήμο Αθηναίων εκπροσωπούμενο από τον Δήμαρχο Δ. Σούτσο) να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον Henri Foulon de Vaulx και τον Ι.Β. Σερπιέρη, οι οποίες κατέληξαν σε σύμβαση που υπογράφτηκε στις 27 Ιουνίου 1887 για επέκταση του δικαιώματος λειτουργίας του εργοστασίου σε 30 χρόνια. Οι νέοι αδειούχοι ανέλαβαν και ολοκλήρωσαν μέχρι το 1889 επέκταση και σημαντικές εργασίες στο εργοστάσιο της «Société hellénique du gaz d'Athènes» («Ελληνική Εταιρία Αεριόφωτος Αθηνών») όπως ονομαζόταν την εποχή εκείν
|
|
|
|
|
96
|
Άλλες Συλλογές / Μετοχές Ομόλογα / Χαρίλαος Τρικούπης τα Δάνεια του 1989 και το «Κύριοι, δυσ
|
στις: Ιανουάριος 06, 2023, 07:24:53 μμ
|
|
H παρατεταμένη επιστράτευση που εφάρμοσε ο Δηλιγιάννης στα μέσα της δεκαετίας του 1880, διαχειριζόμενος με τον τρόπο αυτό την κρίση της Aνατολικής Pωμυλίας, αύξησε κατακόρυφα το δημόσιο έλλειμμα. Ως αποτέλεσμα η κατάσταση των δημόσιων οικονομικών πήρε διαστάσεις σοβαρού προβλήματος. O Χαρίλαος Tρικούπης που τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ενέτεινε τις φορολογικές επιβαρύνσεις και προχώρησε στη σύναψη μιας νέας σειράς δανείων τα έτη 1887, 1888 και 1889. Mε τα χρήματα των νέων δανείων επιδίωξε να αποπληρώσει παλαιότερες οφειλές, να καλύψει τα πάγια έξοδα του κράτους και να προχωρήσει στην υλοποίηση του προγράμματός του για τα δημόσια έργα. Όταν ανέλαβε και πάλι την εξουσία το 1892, το πρόβλημα του δημόσιου ελλείμματος ήταν ακόμη πιο οξυμένο. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές του δεν κατάφερε να συνάψει νέο δάνειο με στοιχειωδώς αποδεκτούς όρους και παραιτήθηκε. Tότε ανέλαβε την εξουσία ο Σ. Σωτηρόπουλος στηριζόμενος στη βασιλική εύνοια και χωρίς τη στήριξη της βουλής. Aξίζει να σημειωθεί ότι την κυβερνητική μεταβολή στήριξε και ο Aνδρέας Συγγρός, ο οποίος εκπροσωπώντας γαλλικά και ομογενειακά συμφέροντα έκανε ότι μπορούσε στην προηγούμενη φάση για να μη λάβει η Eλλάδα νέο δάνειο και να παγειωθεί η εντύπωση ότι οδεύει για πτώχευση το ελληνικό κράτος. O σκοπός από τότε ήταν η επιβολή διεθνούς ελέγχου, ώστε να εξασφαλιστούν οι απολαβές των δανειστών.
H κυβέρνηση Σωτηρόπουλου διαπραγματεύθηκε τη σύναψη δανείου με τον αγγλικό οίκο Χάμπρο το οποίο ονομάστηκε "δάνειο κεφαλαιοποιήσεως" και είχε εξαιρετικά τοκογλυφικούς όρους. Παρά ταύτα το συγκεκριμένο δάνειο έδινε τη δυνατότητα να μετατραπούν τα καθυστερημένα τοκοχρεολύσια των προηγουμένων δανείων σε τίτλους νέου δανείου. Λίγο αργότερα ο Χαρίλαος Τρίκούπης ανέλαβε και πάλι την εξουσία, ακύρωσε το "δάνειο κεφαλαιοποιήσεως" και προσπάθησε να συνάψει νέο. Mάταια όμως! H δανειοληπτική αξιοπιστία της Ελλάδας είχε πλέον πληγεί ανεπανόρθωτα. Στις 10 Δεκεμβρίου 1893 ο Τρικούπης αγκάστηκε να αναφωνήσει στη Βουλή το περίφημο «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν ».
Στην αντίληψη του Τρικούπη η ανάπτυξη της χώρας ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπλήρωση των αλυτρωτικών οραµάτων του Ελληνισµού. Η απελευθέρωση, δηλαδή, όλων των περιοχών της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας στις οποίες ζούσαν µεγάλοι ελληνικοί πληθυσµοί (µέχρι τότε η επικράτεια εκτεινόταν έως τη Θεσσαλία. ∆εν είχε ούτε την Ηπειρο, ούτε τη Μακεδονία και τη Θράκη, ούτε την Κρήτη και τα ∆ωδεκάνησα).
Γεγονός όµως είναι ότι τα δάνεια επί Τρικούπη αξιοποιήθηκαν και δεν σπαταλήθηκαν. Ολοκληρώθηκε η διώρυγα της Κορίνθου. Κατασκευάστηκαν 907 χιλιόµετρα σιδηροδροµικών γραµµών και 1.446 αµαξιτών δρόµων. Αποφάσισε να αποξηραθεί η λίµνη Κωπαΐδα, που απέφερε 130.000 στρέµµατα εξαιρετικά εύφορης γης. Αυξήθηκαν οι επενδύσεις και διευρύνθηκε η οικονοµία, αυξήθηκαν οι εξαγωγές, συγκροτήθηκαν αστικά κέντρα και µετατράπηκε η Αθήνα σε σύγχρονη πόλη. Το Ναυτικό ενισχύθηκε µε τα σύγχρονα σκάφη «Υδρα»,«Σπέτσες» και «Ψαρά». ∆εν πρόλαβε να πραγµατοποιήσει το όραµά του για τη ζεύξη του Ρίου µε τον Αντίρριο. Θα υλοποιηθεί ύστερα από 110 χρόνια (2004) και η γέφυρα θα φέρει το όνοµά του.
|
|
|
|
|
97
|
Άλλες Συλλογές / Μετοχές Ομόλογα / Τράπεζα θεσσαλονίκης Ετος Υδρυσεως 1888
|
στις: Ιανουάριος 06, 2023, 07:13:04 μμ
|
|
Τράπεζα Θεσσαλονίκης
Η Ιστορία της Τράπεζα Θεσσαλονίκης η οποία ιδρύθηκε από τη πλούσια εβραϊκή οικογένεια Αλλατίνι είχε ιδρύσει το 1888, με τη συμμετοχή της Lander Bank από την Βιέννη. Το κτίριο χτίστηκε στον Κήπο του Αρχοντικού των Αλλατίνι, με εντολή του Edmond Allatini και πουλήθηκε στον Alfredo Allatini μόλις ολοκληρώθηκε.
Ο λόγος που κτίστηκε ήταν για να στεγάσει την πρώτη Τράπεζα της Θεσσαλονίκης, η οποία ιδρύθηκε το 1888 και λειτούργησε μέχρι το 1940 (κατόπιν η Τράπεζα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη)
Στην περιοχή αναπτύχθηκε όλο το χρηματοοικονομικό σύστημα της εποχής.
Στη διάρκεια της κατοχής επιτάχθηκε από τους Γερμανούς.
Στη συνέχεια στεγάστηκε η Τράπεζα Χίου και το 1954 αγοράσθηκε από τους αδελφούς Βορεόπουλους οι οποίοι έκαναν διάφορες μετατροπές για να στεγαστούν καταστήματα.
Σήμερα, σ΄ένα από τα μαγαζιά στεγάζεται η Pizzeria Poselli που έχει το όνομα του σπουδαίου αρχιτέκτονα.
Το 1954, αγοράστηκε από τους αδελφούς Βορεόπουλους (στους οποίους ανήκει μέχρι σήμερα), με καταγωγή από την Μαλακοπή Καππαδοκίας, απ’ όπου πήρε και το όνομά του η στοά.
Στο ισόγειο, βρίσκονταν παλαιότερα τα γκισέ της τράπεζας. Στο υπόγειο, βρίσκονταν τα θησαυροφυλάκια. Στενοί διάδρομοι, οδηγούσαν στην αίθουσα που κάποτε φυλάσσονταν πολύτιμα αντικείμενα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον, η σειρά των τοίχων που οδηγεί στην κεντρική αίθουσα του θησαυροφυλακίου, μετά την ατσάλινη πόρτα, οι οποίες δημιουργούν έναν μικρό λαβύρινθο και ο σκοπός τους ήταν να προστατεύσει τα χρήματα που βρίσκονταν μετά την ατσάλινη πόρτα σε περίπτωση που κάποιος την ανατίναζε.
|
|
|
|
|
98
|
Άλλες Συλλογές / Μετοχές Ομόλογα / ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΩΝ
|
στις: Ιανουάριος 06, 2023, 07:10:50 μμ
|
|
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑΤΩΝ ιδρύθηκε το 1906 (ΦΕΚ 124/26-5-1906), με πρωτοστασία του διευθυντή της Τράπεζας Αθηνών Ιωάννη Πεσματζόγλου, αποσκοπώντας στην κατεργασία της σταφίδας, προϊόν που είχε πληγεί, λόγω του γνωστού σταφιδικού ζητήματος.
Το 1905το »Σταφιδικό Ζήτημα», δηλαδή η υπερπαραγωγή του τότε »εθνικού προϊόντος», της σταφίδας, η οποία στοιβάζονταν στις αποθήκες, καθώς η ζήτηση της είχε πέσει κατακόρυφα και η αγορά απορροφούσε πια πολύ μικρές ποσότητες και σε πολύ χαμηλές τιμές, δημιούργησε τις συνθήκες για την συγκρότηση της μοναδικής δυνατής λύσης του, δια μέσου της σύστασης της Ε.Ε.Ο.Ο. με την σύμπραξη των κορυφαίων οινοπαραγωγών και οινοπνευματοποιών της εποχής(Επαμεινώνδας Χαρίλαος, Λεωνίδας Οικονομίδης, Νικόλαος Κανελλόπουλος, Αριστείδης Ζάννος, Εμμανουήλ Ρως, Δημήτρης Γαλανόπουλος). Η ίδρυση της Ε.Ε.Ο.Ο πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαΐου του 1906.
Στον όμιλο (Ε.Ε.Ο.Ο), συμετείχαν:
1. Η «Προνομιούχος Εταιρεία προστασίας της παραγωγής και εμπορίας της σταφίδας», "Ενιαία ΑΕ", που συστήθηκε (1 Αυγούστου 1906), από την Tράπεζα Αθηνών και την τότε υφιστάμενη Σταφιδική Τράπεζα, με σκοπό την προστασία της καλλιέργειας και εμπορίας της κορινθιακής σταφίδας. Μετά από έντονους αγώνες των σταφιδοπαραγωγών, στα 1924 το κράτος αναγκάστηκε να κηρύξει έκπτωτη την "Ενιαία ΑΕ" για να τη διαδεχτεί στα 1925 ο Αυτόνομος Σταφιδικός Οργανισμός (ΑΣΟ) που ιδρύθηκε το 1925 ως Κοινωφελές Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου.
2. Εταιρεία «Οινοποιητική-Οινοπνευματική Εταιρεία Χαρίλαος και Σία» η οποία ιδρύθηκε το 1898 από τους Επαμεινώνδα Χαρίλαο και Νικόλαο Κανελλόπουλο και κατείχε ένα εργοστάσιο στην Ελευσίνα και ένα οινοποιείο στον Πύργο Ηλείας και στην Χαλκίδα, και
3. Η Εταιρεία Α. Ζάννου και E. Roch, που λειτουργούσε ως οινοποιείο από το 1885, ενώ το 1900 μετατρέπεται σε Α.Ε. υπό την επωνυμία «Εταιρεία Οινοποιίας και Γεωργικής Βιομηχανίας» (ΦΕΚ 5/26-1-1901), έχοντας ως περιουσία περιβόλι στην περιοχή «Μύλοι Αθηνών», αγορά του 1899 και εγκαταστάσεις στην Καλαμάτα.
Η Ε.Ε.Ο.Ο δημιούργησε νέες αγορές κατανάλωσης της σταφιδομάζας σε Ιταλία Γερμανία, Μεξικό κ.ά. για παραγωγή οινοπνεύματος και άλλες βιομηχανικές χρήσεις. Παρήγαγε κυρίως καθαρό οινόπνευμα για εξαγωγή και εσωτερική κατανάλωση (ποτοποιία και ανάμειξη με κρασί) αλλά και μετουσιωμένο οινόπνευμα για φωτισμό, θέρμανση και κίνηση. Παράλληλα ασχολήθηκε με την οινοποίηση, παράγοντας τα περίφημα κονιάκ της, εφάμιλλα των Γαλλικών. Η εταιρία παρήγαγε επίσης συμπυκνωμένο γλεύκος από την μουστοποίηση της σταφίδας, το οποίο εξήγαγε σε μεγάλες ποσότητες, κυρίως στην Αγγλία. Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκτός από την παροχή άφθονου φωτιστικού οινοπνεύματος σε τιμή κόστους, την ώρα που δεν υπήρχε σχεδόν πετρέλαιο, φωταέριο και ηλεκτρικό, αναπλήρωσε την παντελή έλλειψη ζάχαρης παρασκευάζοντας σταφιδίνη, την οποία διέθετε σε χαμηλή τιμή. Μετά το 1919 όταν νομοθετικά αυτό έγινε εφικτό, χρησιμοποίησε επίσης ως πρώτη ύλη για την παραγωγή του οινοπνεύματος, χαρούπια από την Κρήτη, σύκα από την Καλαμάτα και μελάσα (υπολείμματα ζαχαρότευτλων εισαγόμενο από το εξωτερικό).
Το 1938 η Ε.Ε.Ο.Ο αγοράστηκε εξ ολοκλήρου από τον Μποδοσάκη - Αθανασιάδη ο οποίος εξαγόρασε και τις ξένες μετοχές της εταιρίας. Ο ίδιος, ίδρυσε το 1973 το «ίδρυμα Μποδοσάκη» στο οποίο μεταβίβασε εν ζωή όλη του την περιουσία καθώς και τις μετοχές της Ε.Ε.Ο.Ο. Μετά το θάνατό του τελευταίου (1979), η διοίκηση πέρασε στα χέρια του ανιψιού του, Τζώρτζη Αθανασιάδη (συντάκτη της εφημερίδας «ΒΡΑΔΥΝΗ»), ενώ το 1986 σταμάτησε οριστικά η λειτουργία της.
Το βιομηχανικό συγκρότημα ΒΟΤΡΥΣ Α.Ε. στους Μύλους Αθηνών (σημ. Σεπόλια), αποτέλεσε τις αρχικές εγκαταστάσεις της εταιρείας Ε.Ε.Ο.Ο. Υπήρξε ιδιοκτησία της «Εταιρείας οινοποιίας και γεωργικής βιομηχανίας» των Α. Ζάννου και E. Roch, που συγχωνεύθηκε το 1906, στην Ε.Ε.Ο.Ο. Το αρχικό κτίσμα εμφανίζεται σε διάφορα συμβολαιογραφικά έγγραφα να εκμισθώνεται το 1897 μαζί με οικόπεδο 41.400 πήχεων από τους Α. Μάτσα και Ν. Βλάγκαλη, μηχανικούς της εταιρείας «Εταιρείας οινοποιίας και γεωργικής βιομηχανίας» των Α. Ζάννου και E. Roch. Από την ίδια εταιρεία αγοράστηκε το 1903, όταν επεκτάθηκε το συγκρότημα με νέα κτίσματα οινοποιίας, οινοπνευματοποιίας, σιγαροποιίας κ.ά., που εξοπλίστηκαν με σύγχρονα τότε μηχανήματα. Το συγκρότημα, μετά την μερική παύση λειτουργίας της Ε.Ε.Ο.Ο. το 1986, περιήλθε στην ιδιοκτησία του επιχειρηματία Γ. Μπατατούδη, και το 1999-2000 από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων. Σύμφωνα με μαρτυρία της Κ. Βέργου που εργάστηκε ως υπεύθυνη χημικός στο συγκρότημα, τουλάχιστον μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, το συγκεκριμένο εργοστάσιο λειτουργούσε για την παραγωγή μπράντυ, ούζου και κρασιού, ενώ η παραγωγή αποσταγμάτων είχε πωληθεί στην εταιρία 3Ε.(COCA COLA) Το συγκρότημα εντάσσεται μορφολογικά στα πρώτα δείγματα της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα. Αποτελείται από επιμήκη ισόγεια, διώροφα και ένα τριώροφο οικοδόμημα μεγάλων διαστάσεων, που περικλείουν ένα ασκεπή αύλειο χώρο. Τα αρχικά κτίσματα είναι λιθόκτιστα, στεγασμένα με ξύλινες στέγες που φέρουν κεραμοσκεπή και διακρίνονται για την υψηλή ποιότητα κατασκευής τους. Οι όψεις τους διαμορφώνονται με παράταξη πυκνών και συμμετρικών ανοιγμάτων κατά μήκος των εξωτερικών τοίχων και στρογγυλούς φεγγίτες. Τα ανοίγματα έχουν ξύλινα κουφώματα με τοξωτά υπέρθυρα, ενώ τα επίπλαστα πλαίσια τους διαμορφώνονται από οπτόπλινθους. Μερικά τμήματα στέφονται με αετωματική στέγη, η δε επίστεψη φέρει οδοντωτό γείσο. Ύστερα από κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής και με εισήγηση του τμήματος Παραδοσιακών Κτηρίων και Μνημείων της Δ/νσης Αρχιτεκτονικού του Δήμου Αθηναίων, προς το ΥΠΠΟ, τα κτίρια του παραπάνω βιομηχανικού συγκροτήματος, έχουν χαρακτηριστεί ως μνημεία σύμφωνα με την Υ.Α. ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/829/60707/1453/03-08-2004 (ΦΕΚ 1289/Β/23-08-2004).
Οι αρχικές εγκαταστάσεις του συγκροτήματος ΒΟΤΡΥΣ στην Ελευσίνα κατασκευάστηκαν περίπου το 1900, όταν ο Επαμ. Χαρίλαος σε συνεργασία με τον Λέοντα Οικονομίδη ίδρυσαν την «Οινοποιητική-Οινοπνευματική Εταιρεία Χαρίλαος και Σία», που συγχωνεύθηκε αργότερα το 1906 στην «Ελληνική Εταιρία Οίνων και Οινοπνευμάτων». Παρήγαγε κρασί, οινόπνευμα και κονιάκ. Το 1929 απασχολούσε περισσότερους των 250 εργαζομένων. Η λειτουργία ως οινοπνευματοποιείο σταμάτησε το 1974, όταν 1986 περιήλθε στην ιδιοκτησία του ομίλου Μποδοσάκη. Μέχρι το 1986 λειτούργησε ως αποθηκευτικός χώρος Χημικών προϊόντων της εταιρίας ΣΙΝΤΡΑ.
|
|
|
|
|
104
|
Άλλες Συλλογές / Μετοχές Ομόλογα / Απ: ΜΕΤΟΧΕΣ μερικες απο την συλλογη μου
|
στις: Φεβρουάριος 27, 2017, 07:35:12 πμ
|
|
Αυτο ειναι ενα Μεγαλο προβλημα που συναντω πολλες φορες δεν υπαρχη καποια τιμη μια βαση οπως στα νομισματα η τα χαρτονομισματα τα οποια διαπραγματεύονται στην αγορα εδω και χρονια και ολοι γνωριζουν πανω κατω ποσο κοστιζουν.Δυστυχως επειδη ειναι και σχετικα Νεο "σπορ" δεν Υπαρχη και καταλογος να μας Βοηθηση.
|
|
|
|
|
