Κοινό μονόλεπτο του 1828, η 113, με διάβρωση, τα μωβ και πράσινα σημεία, και συσσωματώσεις χώματος που καθαρίζονται. Η τιμή του, θα έλεγα, είναι γύρω στα 100 με 120 ευρώ.

Μπορεί να είναι και αναμνηστικό κάποιου γεγονότος που έλαβε χώρα στους Δελφούς, πάντως οπωσδήποτε δεν είναι αρχαίο.
Αν και δε νομίζω να χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για το ότι δεν είναι αρχαίο, εντούτοις θ' αναφέρω το ότι δε δικαιολογείται ούτε από τη αναγραφή του εθνικού. Αν κοβόταν στους κλασικούς χρόνους το εθνικό θα γραφόταν ως "ΔΑΛΦΙΚΟΝ" ή "ΔΕΛΦΙΚΟΝ". Το πρώτο είναι στη φωκική διάλεκτο.
Αν κοβόταν στην ελληνιστκή εποχή και μετά θα γραφόταν ως "ΔΕΛΦΩΝ".

Σύγχρονο μενταγιόν είναι που μάλλον χαράκτηκε για κάποιο κοσμηματοπωλείο.

Είναι μια εύκολη ποικιλία, η 167, κι εγώ το βλέπω για VF δηλαδή περίπου ένα XF40. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ ακριβό. Έχει ίσως και υπερδιπλάσια τιμή απ' ότι αξίζει αυτήν την περίοδο.

Δεν πειράζει. Ο γραπτός λόγος συχνά παρεξηγείται. Αυτην τη φωτο βρηκα πρόχειρη νομίσματος που μου ανήκει, αυτήν ανέβασα. Απλά πράγματα. Καμμιά σχέση μ' επίδειξη και πόσο μάλλον για χειραγώγηση που ανέφερε ο φίλος παραπάνω.
Κακώς έγραψα. Ο καθενας κάνει ό,τι είδους συλλογή θέλει και μετά από χρόνια ελπίζω να είμαστε όλοι στο χόμπι να κάνουμε απολογισμό.
Πάμε γι' άλλα...

Νίκο, νομίζω πως το θέμα έχει εξαντληθεί. Γράφουμε και στη θεματική ενότητα του Καποδίστρια συν τοις άλλοις.
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Δεν χάνετε, πάντως, και τίποτα να λάβετε υπόψη και μερικούς που κάνουνε κύκλους στο χόμπι αρκετούτσικα χρόνια. Μπορεί να κερδίσετε κάτι, μπορεί και τίποτα.

Φάνη, στο Σολφερίνο αναφερόμουν. Πάντως μερικά πράγματα θεωρώ ότι πρέπει να είναι αυτονόητα. Πολλοί συλλέκτες δεν ξέρουν καν την ύπαρξη τέτοιων νομισμάτων. Εκπληκτικό κι όμως αληθινό.

Παρεμπιπτόντως. Κώστα, βάλε, σε παρακαλώ, στα δοκίμια του Ιονικού Κράτους και το WW. Για την τάξη και τη γνώση των συλλεκτών.

Φυσικά και δεν εννοώ όλα τα proof Ιονικά. Οπωσδήποτε εξαιρώ μούλους, λιγότερο το ww, σίγουρα τις πλάγιες ανατροπές στους οβολούς, δυόβολα και τριαντάρια. Σε όλα τ' άλλα, όμως, επιμένω ότι τα ακυκλοφόρητα, και όταν λέω ακυκλοφόρητα δεν εννοώ τα MS62-63, είναι αρκετά πιο σπανια απο τα proof.
Υπολογίζω και τα τριαντάρια , Βασίλη

Παιδιά να είμαστε λογικοί. Αυτά που εξαιρώ είναι νομίσματα εξαιρετικά μεγάλης σπανιότητας, τρελό όνειρο για τους περισσότερους συλλέκτες. Τα υπόλοιπα προυφ, όμως, είναι αρκετά πιο εύκολα σε πολύ υψηλές καταστάσεις από τα κυκλοφορίας. Αντιστοιχίες υπάρχουν και σε άλλες περιόδους.

Αντώνη, κι εγώ θα έλεγα να μου το στείλεις.

Με την ευκαιρία, θεωρώ ότι καλό είναι να θίξω και το ζήτημα της σπανιότητας των Proof σε σύγκριση με αυτή των νομισμάτων που προορίζονται να κυκλοφορήσουν.
Περιορίζοντάς το στα Ιονικά νομίσματα, έχω τη γνώμη ότι τα ακυκλοφόρητα είναι πολύ πιο σπάνια σε υψηλές καταστάσεις από τα Proof και γενικά από τα νομίσματα που κόπηκαν σε περιορισμένο αριθμό αλλά δεν μπήκαν ποτέ στην κυκλοφορία. Και αυτό είναι εύλογο καθώς η πλειοψηφία αυτών των νομισμάτων σώθηκε και μάλιστα σε σχεδόν άψογη κατάσταση ενώ τ' άλλα είναι σαφώς λιγότερα επειδή ακριβώς μπήκαν στις συναλλαγές και φθάρθηκαν από την κυκλοφορία.
Αυτό που γράφω είναι ηλίου φαεινότερον για μερικούς συλλέκτες, αλλά επανάληψη μήτηρ μαθήσεως κλπ κλπ.

Παναγιώτη, αυτό είναι ένα παράδειγμα. Ο βαθμός είναι τρελός για διόβολο. Συμφωνώ. Αν δεν μπορεί να το πάρει MS65 , να το πάρει MS62. Τι θα συμβεί, όμως, αν συλλέγει τα παυλάκια σε 68αρια αντί σε κάποιους πιο γίηνους βαθμόυς; Απλούστατα δε θα προχωρήσει ποτέ παραπάνω από τη δραχμή του 1910. Αν, βέβαια, αυτό είναι το όνειρό του πάω πάσο.
Και αυτά τα νομίσματα δεν είναι παρτίδα. Παρτίδα είναι οι πεντάρες του 1895. Αυτή είναι συλλογή με το σίγμα κεφαλαίο. Νομίζω, τουλάχιστον

Η φωτογραφία της PCGS είναι μετριότατη. Παρόλα αυτά, αυτοί που μπορούν να καταλάβουν, καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται. Και για να σας βοηθήσω το ετικετάκι γράφει 30836331.
Λοιπόν, κύριοι, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.

Και κάτι ακόμη για να δικαιολογήσω αυτό που έγραψα σχετικά με τα msακια. Όποιος με γνωρίζει, έστω και λίγο, θα έχει καταλάβει ότι δεν έχω πρόβλημα αν ένας συλλέκτης μαζεύει πιστοποιημένα ή γυμνά, αν έχει ποσότητες ή ελάχιστα.
Το τελευταίο δείγμα το έδωσα πριν από λίγες ημέρες στο θέμα με το δίλημμα ανάμεσα στην ποσότητα και πληρότητα.
 Έγραφα:
" Δεν υπάρχει "πρέπει" στα συλλεκτικά και γενικά στα χόμπι.
 Ό,τι θέλει συλλέγει κανεις και όπως θέλει το συλλέγει. Άνετα γίνεται συλλογή και με τα 20 του Βασίλη και με ακόμη λιγότερα. "
Αυτό, όμως, που δεν καταλαβαίνω είναι γατί μερικοί συλλέκτες αναλώνονται σε υψηλές καταστάσεις σε κοινότατα νομίσματα, όπως αυτά του Παύλου ή της Α' Δημοκρατίας. Και ξέρετε ποιό είναι το αποτέλεσμα; Εξαντλούνται οικονομικά και όταν εμφανίζεται ένα πραγματικά δύσκολο νόμισμα έτσι όπως το προτιμούν, δηλαδή σε MS, απλά δε μπορούνε ν' ανταπεξέλθουν:

Κι εσύ αν είχες διπλά νομίσματα είμαι σίγουρος ότι θα τα πιστοποιούσες για να τα πουλήσεις. Αν όχι, απλά και μόνο θ' απαξίωνες τα νομίσματά σου. Είναι ρεαλισμός και προσαρμογή στα δεδομένα και το ρεύμα της εποχής. Τίποτε παραπάνω.
Δε χρειάζονται συγγνώμες. Το χόμπι μας κάνουμε

Τι έγινε, φιλαράκι, με ξέρεις, μ' εχεις δει ποτέ ή έχεις δει ποτέ τη συλλογή μου; Πως βγάζεις δημόσια συμπεράσματα χωρίς να γνωρίζεις; Ελπίζω να μην ακούς τους γνωστούς κακεντρεχείς της πιάτσας και τα ράδιο αρβύλα που έχουν γίνει θεσμός στο χόμπυ.