Καταθέτω προς γόνιμο προβληματισμό, μία προσωπική αντίληψη περί των θεμάτων που απαρέγκλιτα απεικονίζονται στην εγχώρια "αναμνηστική" νομισματοκοπία.
Συμφωνείτε αγαπητοί, πως η εμμονή στην αέναη ανακύκλωση ίδιων θεμάτων, συνδυασμένη με την έλλειψη τεχνικής και καλλιτεχνικής πρωτοτυπίας, είναι εν τέλει οι δύο κύριοι παράγοντες που δικαίως επιφέρουν "συλλεκτική κόπωση" και ενδεχομένως δικαιολογούν την προφανή -και συνεχώς αυξανόμενη- απαξίωση τους από τους συλλέκτες ?
Οι λεγόμενες "αναμνηστικές/τιμητικές/συλλεκτικές" κοπές μας, απεικονίζουν κατά κόρον, αρχαιοπρεπή θεματολογία, συγκεκριμένα ιστορικά/αθλητικά γεγονότα και εξέχουσες πολιτικές/καλλιτεχνικές προσωπικότητες.
Ουδέποτε -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- υπήρξαν κοπές αφιερωμένες σε κάτι διάφορο των ώς άνω αναφερθέντων. Όταν λόγου χάρη, το αυστριακό νομισματοκοπείο ρισκάρει, πρωτοτυπεί και κάνει θραύση με νιόβια (δικαίως) και.. φωσφορίζουσες νυχτερίδες (αμφιλεγόμενον), το ΙΕΤΑ εμμένει να πορεύεται στην ίδια ανέμπνευστη και μάλλον συντηρητική τεχνικοθεματολογική πεπατημένη.
Γιά να μην παρεξηγηθώ, σημειώνω πως δεν συμφωνώ με την αβίαστη υιοθέτηση του οποιουδήποτε ξενόφερτου νεωτερισμού από τους καθ 'υλην αρμόδιους της ελληνικής νομισματοκοπίας. Απλώς έχω απηυδήσει με όλη αυτή την υπνωτιστικά προβλέψιμη και ανακυκλούμενη θεματολογία της σύγχρονης ελληνικής νομισματοκοπίας.
Διερωτώμαι όμως, δεν υπάρχουν έτερα θέματα και έννοιες πολλά σημαίνουσες και δεόντως εμβληματικές για τον πολιτισμό, που να αξίζουν να τιμηθούν με την αποτύπώσή τους πάνω σε ένα νόμισμα ?
Και απαντώ, σαφώς και υπάρχουν!
Πέρα από την ατέρμονη μνημόνευση πολέμων και όλων των ειδών των καταστροφών, θα μπορούσαν κάλλιστα να τιμηθούν βαρυσήμαντες πανανθρώπινες έννοιες. Ειρήνη, Δικαιοσύνη, Ευημερία, Υγεία και τόσες αναρίθμητες άλλες, όπου επιπροσθέτως η απεικόνισή τους πάνω σε νόμισμα θα αποτελούσε μία ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική πρόκληση.
Έως και "ταπεινά"/"καθημερινά" πράγματα, με διαχρονική εμβληματική όμως παρουσία στο "ελληνικό βίωμα". Αναφέρω ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το ευλογημένο/ιερό δέντρο της ΕΛΙΑΣ, που αν και σαν έννοια είναι σύμφυτη με τον τόπο μας και τον πολιτισμό μας, και επιπλέον ενδελεχώς μας τρέφει, ουδεμία τιμή της αποδίδεται από την σύγχρονη νομισματοκοπία.
Σε αντιδιαστολή, η αρχαία (κλασική) νομισματοκοπία την τίμησε δεόντως (απεικονίζοντας τον καρπό της στο επιτυχημένο αθηναικό τετράδραχμο), όπως και πλείστα άλλα εξόχως σημαντικά φυτά/καρπούς της γής μας (άμπελος, σίτος). Ιδιαίτερη μνεία και στην ακούραστη μέλισσα με τους ποικίλους συμβολισμούς της
Θεωρώ πως οι προαναφερθείσες έννοιες, εκπέμπουν μεγαλύτερη πολιτισμική αίγλη από αρκετές υπάρχουσες νομισματικές εκδόσεις και συνεπώς είθισται να τιμώνται μέσω νομισματικών κοπών.
Κλείνοντας θα αναφερθώ και στην χαρακτηριστική απουσία ενός εμβληματικού ελληνικού "bullion coin".
Πόσο δύσκολο είναι άραγε να παραχθεί ένα τέτοιο, φερ' ειπείν αργυρό μιάς ουγγιάς τίτλου .999 ?
Ανάμεσα στα πλατανόφυλλα, τις φιλαρμονικές, τις κιβωτούς, τους αη γιώργηδες και τα κάθε είδους ζώα (αετούς, πάντα, κοάλα, ελέφαντες, κουκαμπούρα, κίουι, νεροχελώνες), θα μπορούσε άνετα να εμφανιστεί και να επιζήσει μία .. κλασική αθηναική γλαύκα.
Με την σοφία να της περισσεύει, θα έβρισκε θαρρώ και τον τρόπο να επιζήσει..
Πρωτίστως, ας εξέλθουν του ληθάργου οι επί του θέματος αρμόδιοι. Εύχομαι..