sac,

Δυστυχώς δεν γίνεται με μια λέξη (όπως "Παναγιώτης") να προσδιορίσεις σαφώς ένα πράμα. Καλά το είπες, αλλά δε γίνεται. Μπορούμε να το πούμε "Παναγιώτη" το παιδί, αλλά δε φτάνει αυτό. Για να συνεννοούνται οι υπόλοιποι πρέπει όταν μιλάνε να λένε "ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος", ή ακόμα περισσότερο "ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος του Γεωργίου", ή ακόμα περισσότερο "ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος του Γεωργίου και της Μαρίας", ή και ακόμα περισσότερο "ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος του Γεωργίου και της Μαρίας γεννηθείς την 10.2.1950 στο Αργοστόλι".

Η "Ανάπτυξη" λοιπόν κολλάει παντού. Σου έφερα και το παράδειγμα της αεροπορικής εταιρείας, και το παράδειγμα της Prisunic-Μαρινόπουλος, και παρόμοια "ανάπτυξη" (ή το αντίθετο που είναι η "ύφεση") έχουν και όλες οι επιχειρήσεις, και κάθε οικονομική μονάδα που μπορεί να προσδιοριστεί και να μετρηθεί.
Και ναι, "ανάπτυξη" είναι η (θετική) μεταβολή του παραγομένου προϊόντος.
Εφ' όσον μιλάμε για "εθνική" ή "κρατική" ανάπτυξη, τότε μιλάμε για τη μεταβολή του "Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος" (ΑΕΠ).
Το ΑΕΠ με απλά λόγια είναι η "σοδειά" της χώρας. Όχι μόνο η γεωργική, αλλά κάθε αποτέλεσμα δραστηριότητας που φέρνει εισόδημα ΣΤΗ ΧΩΡΑ. Παράδειγμα, ο μουσακάς του εστιατορίου. Για να φτιαχτεί ο μουσακάς χρειάζονται (και κοστίζουν):
Μελιτζάνες, πατάτες, κιμάς, αυγά, λάδι, μεροκάματο μάγειρα, ενέργεια, κτίριο, φούρνος, ταψί.
Για να πουληθεί ο μουσακάς (στον τουρίστα, που φέρνει λεφτά ΑΠ' ΕΞΩ για να τον αγοράσει) χρειάζονται: Πιάτα, μαχαιροπήρουνα, τραπέζια, καρέκλες, τραπεζομάντηλα, αίθουσα, σεβιτόρος.
Έχουμε λοιπόν το κόστος του μουσακά που είναι:
Η αξία των πρώτων υλών συν τα μεροκάματα συν οι αποσβέσεις των παγίων (όπως ο φούρνος: κάθε 20 χρόνια πρέπει να πάρεις καινούριον - τραπεζομάντηλα κάθε χρόνο). Αυτά βγάζουν ένα κόστος έστω €5 για κάθε μερίδα μουσακά.
Αν ο μουσακάς πουλιέται €12,40 στον τουρίστα, τότε το ποσό κατά το οποίο συμμετέχει η δραστηριότητα "φτιάνω και πουλάω μουσακά" στο σχηματισμό του ΑΕΠ είναι τα €7,40 (από τα €12,40).
Τα €7,40 όμως δεν συμμετέχουν ΜΟΝΟ στο ΑΕΠ. Συμμετέχουν και στο "προϊόν" του νησιού πάνω στο οποίο είναι το εστιατόριο, και στο "προϊόν" που μπαίνει στην τσέπη του εστιάτορα (και που λέγεται "κέρδος" του εστιάτορα), και στο ΑΕΠ των βαλκανικών χωρών, και στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ, και στο παγκόσμιο ΑΕΠ.
Με τον ίδιο τρόπο μετριέται το αποτέλεσμα όλων των πραγμάτων, όχι μόνο προϊόντων, αλλά και υπηρεσιών (π.χ. κούρεμα, γιατρός, χρήση ξαπλώστρας, όλα). Και γεωγραφικώς προσδιορισμένων περιοχών, π.χ. το προϊόν του Θεσσαλικού κάμπου.

Μιλώντας ΜΟΝΟ για το ΑΕΠ (της χώρας), αυτό κάθε χρόνο προσδιορίζεται σε ένα νούμερο.
Συγκρινόμενο αυτό με το νούμερο του προηγούμενου χρόνου, μας δίνει την ανάπτυξη της χώρας για το τρέχον.
Π.χ. η Ελλάδα το 2014 είχε ΑΕΠ €178 δις και το 2015 €176 δις. Αυτό μας δίνει (για το 2015) ύφεση (το αντίθετο της ανάπτυξης) 1,12%.

Ο δείκτης οικονομικής ευημερίας που απολαμβάνει ο πληθυσμός μιας χώρας δεν μετριέται με το ΑΕΠ. Μετριέται με το "κατά κεφαλήν εισόδημα", που είναι ο αριθμός ΑΕΠ δια τον αριθμό του πληθυσμού.
Αντιλαμβάνεσαι, ότι αν με τα €176bn του 2015 είχαμε να ταϊσουμε 5 εκ. πληθυσμό (και όχι 11, όπως έχουμε τώρα), κατά μέσο όρο όλοι, θα πέρναγαν "το διπλό" καλά.
Και ομοίως θα χειροτερέψει το επίπεδο μας, αν κάποια στιγμή με ίδιο (€176bn) ΑΕΠ χρειάζεται να ταϊσουμε (και να περιθάλψουμε, και να μορφώσουμε) 20 εκ. κόσμο.

Γι' αυτό και τα γεγονότα του 1922 λέγονται "Μικρασιατική Καταστροφή". Γιατί στην Ελλάδα των (τότε) 5-6 εκ. κατοίκων, προστέθηκε άλλο ένα μύριο, που ήρθε μόνο με τα ρούχα που φόραγε, και έπρεπε να τραφεί, να στεγαστεί, κλπ. Το κατά κεφαλήν εισόδημα έπεσε δραματικά.

Έτσι λοιπόν οι κάτοικοι του Λουξεμβούργου περνάνε καλύτερα από μας, αν και έχουν ΑΕΠ μόνο €65 δις.
Γιατί είναι μόνο 502.000, ενώ εμείς είμαστε 11.000.000 (2010).
Το κατά κεφαλήν εισόδημα το δικό μας είναι €16.000, ενώ του Λουξεμβούργου περίπου €90.000.

"Economic growth" και "economic development":
Σαφώς μιλάμε για growth. Μόνο αυτό μετριέται. Η έννοια economic development, παρ' ότι το "development" είναι πιο κοντά στη δική μας λέξη "ανάπτυξη", στα αγγλικά έχει άλλη έννοια. Έχει την έννοια των προσπαθειών για βελτίωση της οικονομικής απόδοσης (που δύσκολα μετριώνται).
Επί πλέον, το "development" έχει κι άλλες έννοιες, π.χ. film development είναι η εμφάνιση του φωτογραφικού φίλμ (όταν υπήρχε).

ΑΕΠ σε μέγεθος επιχείρησης πράγματι δεν υπάρχει, και δεν υπάρχει γιατί το ΑΕΠ περιέχει το "Ε", που σημαίνει "εγχώριο", που σημαίνει "εντός χώρας". Συνεπώς μιλάμε αναγκαστικά σε επίπεδο χώρας.
Στην επιχείρηση όμως υπάρχει ο κύκλος εργασιών (που δεν υπάρχει στη "χώρα"), τα κέρδη της (που επίσης δεν υπάρχουν στη χώρα) και άλλα νούμερα που προσδιορίζουν την ανάπτυξη της (ή την συρίκωναση της).

"Οικονομία".
Τεράστια έννοια. "Κάνω οικονομία" σημαίνει "δεν ξοδεύω περιττά, μαζεύω πόρους". Σημαίνει επίσης "διδάσκομαι οικονομία" ή "διδάσκω οικονομία".
Σαν δραστηριότητα (με τα παρακλάδια της: παραοικονομία, πραγματική οικονομία, παρασιτική οικονομία κλπ) σημαίνει τη δραστηριότητα η οποία στόχο έχει την παραγωγή πλούτου από αυτόν που την ασκεί, ή την προσπόριση πόρων - έστω κι αν δεν είναι παραγωγικός.
Σημαίνει επίσης την επιστήμη της οικονομίας.

Φτάνει μέχρι εδώ.

Μπερδεύεις πολλά πράματα μαζί.
Έτσι, δεν πρόκειται να βγάλεις ποτέ άκρη.
Η κουβέντα (η συγκεκριμένη) ήταν για τις παροχές κρατών προς τους πολίτες, όχι για την ανάπτυξη "γενικώς".

Και γιατί τον υποτιμάς τον katrugal... Ξέρεις που θα πάει η τιμή του χρυσού αν αποφασίσει να αγοράσει χρυσό κολλιέ για τη γυναίκα του?

Quiz:  Αν ο κύριος αυτός αποφασίσει να αγοράσει χρυσό κολλιέ για τη γυναίκα του η τιμή του χρυσού θα ανέβει, ή θα πέσει?

Εσύ τι λες?
Το καθεστώς παροχών των (π.χ.) Δανίας, Σουηδίας, Νορβηγίας, Ελβετίας, Αυστρίας, Καναδά, Αυστραλίας, Λουξεμβούργου, Ολλανδίας, Νέας Ζηλανδίας, και μερικών άλλων που ξεχνάω, πρόκειται να καταρρεύσει εντός του ορατού μέλλοντος?
Κινδυνεύουν λες κι αυτοί από Κατρούγκαλο, Άδωνι, Πολλάκη, Λοβέρδο και άλλους τέτοιους τύπους?
Αυτό λες?

Οικονομολόγο ζήτησες, οικονομολόγος σου ξεφύτρωσε μπροστά σου (εγώ), ούτε αυτό σ' αρέσει. Ε, τι να σου κάνω...

Εν πάσει περιπτώσει, πες μου ποιων λέξεων τους ορισμούς θέλεις, να στους δώκω.

@ sac

ας συνεχίσει και κάποιος οικονομολόγος...  >>> Είμαι. Με πτυχίο μάλιστα. Αλλά το λέω μόνο επειδή το έθιξες, δεν σκόπευα να δικαιολογήσω τις απόψεις μου λόγω... πτυχίου.
(Είδαμε και το Γιάνη, που έχει πολλά πτυχία, πως τα έκανε!)

Το ΑΕΠ, έτσι λαϊκά, είναι ο πλούτος μιας χώρας. >>> Λάθος, Το ΑΕΠ είναι η σοδειά της χώρας (για ένα έτος συνήθως), όχι ο συσσωρευμένος πλούτος της (που μπορεί να έχει μαζευτεί από σοδειές πολλών ετών).

όταν λέμε "μηχανή" (σκέτη) με την έννοια της "μοτοσυκλέτας μεγάλου κυβισμού", εννοούμε μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού και δεν υπάρχει λόγος να ανακατεύουμε αυτή την έννοια με τη φωτογραφική μηχανή ή την εκτυπωτική μηχανή.  >>> Σωστό. Αλλά αν λέμε σκέτη τη λέξη "μηχανή" μπορεί να σημαίνει όλα αυτά που είπες, συν μοτοσυκλέτα μικρού κυβισμού, συν αυτό το πράμα που είναι μπροστά απ’ το τραίνο και το σέρνει.

Όταν μιλάμε για ανάπτυξη, αναφερόμαστε στην οικονομία μιας χώρας. Δεν υπάρχει ανάπτυξη ενός ατόμου ή μιας οικογένειας. Μπορούμε βέβαια να μιλήσουμε για την ανάπτυξη ενός παιδιού καθώς ενηλικιώνεται ή για την ανάπτυξη μιας στρατιωτικής μονάδας, αλλά... νομίζω ότι είναι απλό να μην τα κάνουμε αχταρμά...  >>>  Βεβαίως και υπάρχει και η άλλη έννοια (της οικογενειακής οικονομικής ανάπτυξης). Όταν π.χ. έχεις μια αεροπορική εταιρεία που το 2000 έχει 3 αεροπλάνα και 10 δρομολόγια, και η ίδια εταιρεία το 2010 έχει 30 αεροπλάνα και 150 δρομολόγια έχει «αναπτυχθεί».
Όταν ο Prisunic-Μαρινόπουλος το 1983 έχει 3 καταστήματα και το 2013 έχει 203, έχει «αναπτυχθεί» (χα-χα, καλό έ?)
Επομένως «ανάπτυξη» υπάρχει και στις επιχειρήσεις, και με την ίδια λογική δεν βλέπω γιατί δεν υπάρχει και στην οικογένεια. Και δε μιλάμε για τη φυσική σωματική ανάπτυξη (που είναι η περίπτωση του παιδιού που μεγαλώνει), αλλά για την οικονομική ανάπτυξη της οικογένειας (που είναι μια οικονομία της οποίας μπορείς εύκολα να ορίσεις τα όρια, ώστε να μετρήσεις τι γίνεται μέσα της).

Αυτό που περιγράφεις στην τελευταία παράγραφο είναι διαφορετικό μοίρασμα της "πίτας". Και αυτό λέει ο ελπιδοφόρος. Μπορεί το μέταλλο να σου αποφέρει μεγαλύτερο κομμάτι της "πίτας", αλλά δεν συμβάλλει στην αύξησή της. >>> Πρόσεξε: Εδώ υπάρχουν υποπεριπτώσεις:
1) Εξετάζουμε την πίτα του νησιού, που είναι αποκομμένο.
2) Εξετάζουμε την πίτα του νησιού, που ΔΕΝ είναι αποκομμένο.
Στην (1) δεν αυξάνεται η πίτα του νησιού.
Στην (2) όμως, αν η «χασούρα» του αντισυμβαλλόμενου με το βοσκό μεταφέρθηκε σε άλλη νησί, τότε το νησί που εξετάζουμε (του βοσκού μας) αύξησε την πίτα του.
Σίγουρα πάντως το μέταλλο δεν αποτελεί στοιχείο αύξησης του παγκόσμιου ΑΕΠ. Το γιατί, ελπίζω ότι το καταλαβαίνεις.

Επίσης, όταν υπάρχει ανάπτυξη και μεγαλώνει το ΑΕΠ, όλοι γίνονται πλουσιώτεροι (έστω και κατά μέσο όρο). >>> Ναι, μόνο κατά μέσο όρο όμως. Δεν μπορείς αυτό που είπες να το ξαναπείς χωρίς την παρένθεση.

Όταν βέβαια ανεβαίνει η τιμή του μετάλλου, κάποιος γίνεται πλουσιώτερος και κάποιος φτωχότερος και αυτό (μαζί με τα άλλα) δείχνει γιατί το μέταλλο δεν έχει σχέση με την ανάπτυξη. >>> Να το ξαναπώ: Πρέπει να προσδιορίσεις ποιανού την ανάπτυξη μετράς. Υπάρχουν περιπτώσεις (σαν του βοσκού) που το μέταλλο συντέλεσε στην ανάπτυξη της οικονομίας του. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε μια εθνική οικονομία, αν η ανάπτυξη της έχει σαν αίτιο την μεταφορά χασούρας σε άλλες εθνικές οικονομίες, με τις οποίες έχει σχέσεις. Αν θέλεις παράδειγμα (σαν του βοσκού) πάνω και σ' αυτά τα μεγέθη, έχω να σου δώσω.

Το θέμα δεν με ενδιαφέρει από οικονομική άποψη, αλλά από φιλολογική. >>> Σε κάλυψα? (Δεν είμαι φιλόλογος όμως).

Το πρόβλημα είναι μην πλακώσει κανένας και φωνάζει ότι χαλάμε το "ωραίο θέμα" με τις γενικότητες... >>> Θα δείξει.

Καλημέρα κι από μένα.

Καθόλου αγενής, συζητάμε.
Δεν είναι μονοσήμαντη η έννοια.
Π.χ. θα έχεις ακούσει (υποθέτω) για το ΑΕΠ της χώρας μας, ή για το παγκόσμιο ΑΕΠ. Διαφορετικά πράματα είναι.
Και επειδή ο elpidoforos μίλησε για ανάπτυξη χωρίς να διευκρινίσει ποιανής οικονομίας την ανάπτυξη δεν ενισχύει το μέταλλο, να σου πω ένα παράδειγμα οικονομίας που το μέταλλο θα μπορούσε να την αναπτύξει:

Έχεις ένα βοσκό με 1.000 πρόβατα. (Οικονομία επιχείρησης είναι κι αυτός).
Η φυσιολογική του ετήσια ανάπτυξη είναι 5%, δηλ. στο τέλος κάθε χρόνου έχει +50 πρόβατα.
Πες λοιπόν ότι τον Απρίλιο πούλησε 500 πρόβατα και πήρε 500 λίρες (μια που μιλάμε για το μέταλλο).
Τον Αύγουστο η λίρα έχει πάει x1,5.
Πουλάει τις 500 λίρες και με τα λεφτά που παίρνει αγοράζει πίσω 750 πρόβατα.
Στο τέλος του έτους βρίσκεται με 1.250 πρόβατα.
Αναπτύχθηκε ή όχι η επιχείρηση του βοσκού χάρη στο μέταλλο? Αντί για 1.050 πρόβατα έχει 1.250.
Να λοιπόν πως το μέταλλο, ανάλογα με το ποια οικονομία εξετάζεις, ΜΠΟΡΕΙ να φέρει ανάπτυξη.

Γι' αυτό ρώτησα "που τη μετράς την ανάπτυξη".

Αν ο βοσκός που λέμε είναι πάνω σε ένα κλειστό σύστημα (π.χ. νησί) στο οποίο δεν μπαινοβγαίνουν πρόβατα ή λίρες, και μετράμε την ανάπτυξη της οικονομίας συνολικά πάνω στο νησί, τότε βέβαια η κίνηση του βοσκού δεν έφερε μεγαλύτερη ανάπτυξη συνολικά πάνω στο νησί. Ο βοσκός κέρδισε 250 πρόβατα, κάποιος άλλος τα έχασε όμως (πάνω στο νησί).
Το θέμα είναι που μας ενδιαφέρει να μετρήσουμε την ανάπτυξη.

Σ' αυτό έχες δίκιο, αλλά για διευκρίνισε:
Που τη μετράς την ανάπτυξη στην οποία αναφέρεσαι?

(Εννοώ: Σε παγκόσμιο επίπεδο? Σε εθνικό επίπεδο? Σε οικογενειακό επίπεδο? Σε ατομικό? Σε επιχειρηματικό? )

Ναι, καν'το, γιατί δεν σε καταλαβαίνω.
Σε ΕΥΡΩ είναι όλα τα 7 διαγράμματα που έβαλα. Όχι σε USD. Επομένως, τι να προσαρμόσω?

Και τα υπόλοιπα 3 διαγράμματα
(κάτι με εμπόδισε να τα ανεβάσω όλα μαζί)

Να σας πω τι βλέπω εγώ, «διαβάζοντας» τα ιστορικά στοιχεία της τιμής του χρυσού (σε ΕΥΡΩ - μην παρασύρεσαι και κοιτάς την τιμή του σε USD (όπως κάνουν όλοι γιατί «έτσι συνηθίζεται» ) εμάς ΣΕ ΕΥΡΩ μας ενδιαφέρει η τιμή του (αφού ευρώ έχουμε στην τσέπη μας):

Στο διάγραμμα δεκαετίας (2006-2016) τα πέντε πρώτα χρόνια πέρασαν με συνεχή άνοδο, ένας χρόνος στάσιμος, πτώση επί ένα και κάτι, και «δειλή» άνοδος τα τελευταία δύο (περίπου) χρόνια.

Στο διάγραμμα πενταετίας (2011-2016) ο πρώτος 1,5 χρόνος είναι περίπου στάσιμος, ένας χρόνος (και κάτι) πτώση, και μετά η «δειλή» άνοδος.

Στο διάγραμμα διετίας η τάση είναι μάλλον ανοδική. Σ’ αυτό συντέλεσε αρκετά και η ιστορία του brexit που αρχίζει να φαίνεται, στα δεξιά της γραμμής.

Στο διάγραμμα έτους οι πρώτοι 6 μήνες είναι στα ίσα, καιμετά τραβάει την ανηφόρα.

Στο διάγραμμα μηνός φαίνεται σαφώς η επίδραση του brexit στην τιμή του χρυσού: «Άλμα» (από 1.100 σε 1.200 €/oz, = σχεδόν 10%) τη μέρα που βγήκε το αποτέλεσμα, εκεί που έχω το βέλος.

Στο διάγραμμα εβδομάδας, παρ’ ότι 5 με 6 Ιουλίου δεν υπάρχει λόγος αύξησης (εκτός κι αν θεωρήσουμε τις ανακοινώσεις για την Ιταλία σαν τέτοιον), τσιμπάει άλλο ένα 2-3% (εκεί που είναι ο κύκλος).

Και τέλος στο διάγραμμα ημέρας βλέπω ότι έχει σταθεροποιηθεί τις τελευταίες 10 ώρες.

Συμπέρασμα:
Κανένα.
Είναι απρόβλεπτος.
Και πάντα θα είναι.

Εγώ λέω πως ναι, σαφώς.
Εν ανάγκη αντιγράφοντας τις αμερικάνικες λύσεις.
Μπορεί να μην αρέσουν στους ευρωπαίους (δηλαδή στους Γερμανούς), αλλά είναι δοκιμασμένες με επιτυχία.

Μα δεν είμαι κατά του να γίνεται συζήτηση.
Απλώς εντόπισα ένα γεγονός. Το "ταμπού" αυτού του παράγοντα, σε όλες όσες συζητήσεις έχω διαβάσει/παρακολουθήσει. Σα να μην είναι άξιο λόγου να λαμβάνεται υπ' όψη. Σ' αυτό διαφωνώ (και μου φαίνεται "περίεργο". Κάτι σαν εθελοτυφλία (των συζητούντων).

Και το τι σημαίνει (ειδικά για την Αγγλία) φάνηκε το 1982 στα Falklands.
Σε μια αντίστοιχη περίπτωση, θα μπορούσε λες η Γερμανία (υπό κάποια Μέρκελ) να κάνει αυτό που έκανε η Αγγλία (υπό κάποια Θάτσερ)?
Εγώ λέω πως όχι, παρ' ότι η οικονομία της Γερμανίας είναι σαφώς πιο ανθηρή από την Εγγλέζικη.

Διαβάζω απόψεις γι' αυτή την ιστορία σε διάφορα μέρη (όπως κι εδώ) και βλέπω ότι παντού υπάρχει μια παράμετρος που δεν αναφέρεται πουθενά. Δεν την πιάνει κανένας στο στόμα του:
Οι χώρες που ανήκουν στο "πυρηνικό κλάμπ" του πλανήτη είναι:
ΗΠΑ
Ρωσία (τώρα πια έτσι λέγεται - όταν μπήκε λεγόταν αλλιώς)
Αγγλία
Γαλλία
Κίνα
Ινδία
Πακιστάν
Και κάτι πάει να κάνει κι αυτός ο Κιμ της Β. Κορέας (αλλά οι άλλοι δεν τον παίζουν).
Το Ισραήλ αν είναι, είναι "κρυφή".

Η Γερμανία ΔΕΝ είναι σ' αυτό το κλαμπ (και ευτυχώς δηλαδή).
Δε θα κάνω προβλέψεις, ούτε θα πω τι σημασία έχει στις σχέσεις της με τις υπόλοιπες για μια χώρα το αν είναι ή όχι στο κλαμπ.
Πάντως είναι μια παράμετρος.
Η παράμετρος "δημιουργήθηκε" (σαν στοιχείο) το 1945 (για τις ΗΠΑ, πρώτες), σιγά-σιγά μπήκαν και οι άλλοι 6 (ή οκτώ), και μετά δεν μπήκαν άλλοι στο κλαμπ. Πριν από το 1945 δεν υπήρχε το κλάμπ.
Δεν συζητιέται πια σήμερα σαν στοιχείο διαμόρφωσης της διεθνούς πολιτικής, αλλά δεν παύει να ΥΠΑΡΧΕΙ.

Και δεν ξέρω αν είναι σωστό το ότι την παράμετρο αυτή δεν τη λαμβάνουν υπ' όψη τους οι "αναλυτές".

ΔΕΝ ΕΧΑΣΑ ΚΑΜΙΑ ΑΓΩΓΗ!
(Πας γυρεύοντας να τα ακούσεις όλα) :

Κατέθεσα αγωγή στο διοικητικό πρωτοδικείο.
Περνάνε χρόνια.
Εκδικάζεται.
Περνάνε μήνες (9), καθαρογράφεται. Βγάζει 42.000 για μένα.
Το δημόσιο κάνει έφεση (κάνω κι εγώ αντέφεση, αναγκαστικά - αν δεν έκαναν, δεν θα έκανα. Θα έμενα με τα 42k) στο διοικητικό εφετείο.
Περνάνε χρόνια.
Μέσα σ' αυτά τα χρόνια, το ΣτΕ βγάζει μια απόφαση (για άλλη υπόθεση, άσχετη με μένα αλλά παρόμοιου αντικειμένου) ότι το διοικητικό δικαστήριο (πρωτοδικείο, εφετείο) ΔΕΝ είναι αρμόδιο για μια παρόμοια υπόθεση.
Παίρνει το δικό μου εφετείο αυτή την απόφαση του ΣτΕ, τη δένει κόμπο, και βγάζει την εξής απόφαση:
"Δεν είμαι εγώ αρμόδιο να δικάσω, πηγάνετε πάλι απ' την αρχή (πρωτοδικείο) σε κανονικό αστικό δικαστήριο".
(Για να καθαρογραφτεί ΑΥΤΗ η απόφαση, άλλοι 8-9 μήνες!!!)
Ξανά μανά απ' την αρχή η αγωγή. Κατατέθηκε το 2015.
ΑΥΤΗ θα δικαστεί το 2018.

Πρόκειται περί  ΜΠΟΥΡ-ΔΕ-ΛΟΥ φίλε miou, μην αμφισβητείς αυτό που σου λέω.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα (δυτικότερα από μας εννοώ) η ιστορία θα είχε τελειώσει σε 6 μήνες ΤΟ ΠΟΛΥ. Ακόμα και στην Αλβανία.
Εδώ δε θα έχει τελειώσει ΟΥΤΕ το 2023 (από το 2003).

Και υπάρχει και ακόμα χειρότερη πλάκα (ή αίσχος - όπως θέλεις πέσ'το) σε σχέση με αυτή την ίδια υπόθεση, αλλά βαριέμαι να στη γράψω κι αυτήν.

Τι μου λες λοιπόν τώρα εσύ ότι "η αγωγή κλείνει...". Τίποτα δεν κλείνει. Αυτό που θα έπρεπε να κλειστεί, είναι οι υπουργοί δικαιοσύνης, μέσα. Όλοι τους.

Τι θες τώρα, να σου ανεβάσω κι εγώ σκαναρισμένες τις αποφάσεις?
Για απαλλοτρίωση πρόκειται, πρώτη αγωγή μου 2003, μου έδιναν 470 ευρώ, ζήτησα 70.000, το πρωτοδικείο έβγαλε 42.000, έγινε εφετείο, μετά τα ακύρωσαν όλα, και πάλι απ' την αρχή. Όπως στα λέω είναι. Επόμενη δικάσιμος το 2018.

To «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» είναι πράγματι άλλη ιστορία, αλλά το πολεμάω (και ξοδεύομαι), έτσι, για το ####το...