Στέκι Συλλεκτών

Καλησπέρα

        Αναρωτιέμαι εάν είχε βγάλει ποτέ η Νόκια συλλεκτικά στυλό ?
Εαν γνωρίζει κάποιος και όντος ισχύει να το κρατήσω αλλίως να το δώσω στο μικρό να γράφει . ;)

Μου το έστειλαν σαν δώρο με μια αγορά από ebay λέγοντας πως είναι περιορισμένη έκδοση συλλεκτικό.

(http://i1131.photobucket.com/albums/m545/ProblepoTeam/w-general/WP_20140824_067.jpg) (http://s1131.photobucket.com/user/ProblepoTeam/media/w-general/WP_20140824_067.jpg.html)

 

Οι πένες είναι συλλεκτικό αντικείμενο με υψηλές αξίες, αλλά όχι τα στυλό. Τα στυλό έχουν συλλεκτική αξία παρόμοια με αυτούς που μαζεύουν καπάκια από μπουκάλια, μανταλάκια κλπ.

Το στυλό που παρουσιάζεις, είναι διαφημιστικό, κι όχι συλλεκτικό. Φαντάσου ένα γραμματόσημο να είχε σφραγίδα ΝΟΚΙΑ ή χαραγμένο το ίδιο πάνω σε ένα νόμισμα. Τι αξία θα είχε το νόμισμα ή το γραμματόσημο, τα συμπεράσματα δικά σου, γιατί το ίδιο ισχύει και για το στυλό.

Ο καθένας συλλέγει ότι του αρέσει. Γιατί κατ' ανάγκη θά πρέπει να έχει και σημαντική χρηματική αξία η συλλογή του;

Καλησπέρα


           νομίζω θα συμφωνήσω με τον Νίκο , ο συλλέκτης δεν είναι απαραίτητο πάντα να συλλέγει αντικείμενα αξίας και συνήθως τα   "δικά σου σκουπίδια δικός μου θησαυρός" , πολλές φορές έχω συναντήσει συλλέκτες να δαπανούν μεγάλα ποσά για βρουν αντικείμενα που η αξία τους είναι μηδαμινή.

Τώρα για το στυλό σαν αξία έχει 5-10 ευρώ , ας το ανεβάσω δημοπρασία ebay να δούμε εάν υπάρχουν συλλέκτες αυτού του είδους και που μπορεί να φτάσει. Απλά σαν πείραμα και τα έσοδα θα πάνε δωρεά στη ζυθοποιία  ;D.

 


           

Μα δεν έθιξα το θέμα έτσι όπως το τοποθέτησες. Έμεσα ρωτούσε την αξία του για να το δώσει στο παιδί του ή όχι.

Από την άλλη δες το αλλιώς. Την ίδια αξία έχει ένα πρωτάθλημα του Ο από του Π ? Ο πρώτος τα έχει άφθονα ενώ ο τελευταίος θα ξανάχει όταν βρεθεί ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου.

(για να μη μας κλειδώσουν πάλι)  ;D

´Ετσι που το έθεσες δεν μπορώ να διαφωνήσω.  :)

Σωστά αλλά ρίχνεται το επίπεδο για ακόμα μια φορά :P

Η αιωνια κουβεντα για το τι ειναι συλλεκτικο κλπ.
Εδω θα συμφωνησω με τον Νικο.
Φυσικα ο καθε ανθρωπος συλλεγει οτι του αρεσει, ασχετως αξιας, σιγουρα ενας συλλεκτης μαγνητακιων για το ψυγειο μπορει να ειναι πληρως αφοσιωμενος σε αυτο, να περνα αρκετο χρονο για να τα ψαχνει και να τα βρισκει, και αυτου του ειδους η συλλογη να του δινει μεγαλη ικανοποιηση.
 Ομως το τι ειναι συλλεκτικο ειδος, ειναι αντικειμενικο και οχι υποκειμενικο.
Απο την στιγμη που κατι το κυνηγουν πολλοι συλλεκτες και δεν βρισκεται σε αφθονια, αρα αποκτα και χρηματικη αξια (αφου το κυνηγουν πολλοι) , ειναι συλλεκτικο.
Στην προκειμενη περιπτωση, οι πενες αποτελουν αντικειμενα συλλογης απο πολλους, και μαλιστα τα σπανια κομματια ειναι εξαιρετικα ποθητα και (αναγκαστικα) πιανουν και μεγαλες τιμες.
Απο την αλλη, συλλογες με στυλο μπορει μεν να υπαρχουν, αλλα επειδη δεν αφορουν πολλους, δεν θεωρουνται συλλεκτικα αντικειμενα και γιαυτο δεν πιανουν και τιμες , επειδη δεν τα κυνηγουν αρκετοι.

κουίζ...τι ψάχνουν πολλοί συλλέκτες, δεν βρίσκεται σε αφθονία, και δεν έχει καθόλου χρηματική αξία?

Και κατι αλλο, το να ειναι κατι σπανιο, (να εχει βγει σε λιγα τεμαχια) δεν το καθιστα κατ αναγκη συλλεκτικο, πρεπει να συνυπαρχει με την επιθυμια πολλων να το αποκτησουν.
Μια π.χ. ιδιωτικη εκδοση αναμνηστικων νομισματων που μπορει να βγαινει σε 500 κομματια και να διαφημιζεται ως σουπερ-συλλεκτικη κλπ, δεν ειναι, γιατι απλα σχεδον κανεις δεν ενδιαφερεται να τα αποκτησει..
Αντιθετα μια αντιστοιχη εκδοση επισημη απο κρατικο νομισματοκοπειο με το ιδιο τιραζ,το ιδιο σχεδιο και το ιδιο μεταλλο ειναι συλλεκτικη γιατι υπαρχουν πολλοι που επιθυμουν να την αποκτησουν..

Το τι είναι συλλεκτικό είναι καθαρά υποκειμενικό. Ό,τι γουστάρει ο καθένας.

Το τι έχει αξία, το τι είναι δημοφιλές και (ενδεχομένως) το τι αξίζει να συλλέγει κανείς, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Νομίζω ότι συλλεκτικό είναι οτιδήποτε έχει συγκεκριμένο αριθμό έκδοσης και δεν έχει τη δυνατότητα να ξανα βγει...


Η προσφορά και η ζήτηση δεν καθορίζει αν κάτι είναι συλλεκτικό, απλά καθορίζει την αξία του.


π.χ. Τα αναμνηστικά είναι συλλεκτικά, γιατί σου λέει ότι θα βγουν σε τόσα κομμάτια...
      Τα νομίσματα κυκλοφορίας όμως δεν είναι συλλεκτικά γιατί έχουν τη δυνατότητα να ξανά τυπωθούν!

Να σας το πω με άλλα λόγια, επειδή είχα έναν καυγά με τα ΕΛΤΑ σχετικά. Όταν βρω και τα έγγραφα, θα σας τα δείξω.

Μου έγραψαν ότι "όλα τα προϊόντα των ΕΛΤΑ είναι συλλεκτικά". Τους απάντησα 1. δεν μπορούν να λένε κάτι τέτοιο, αν δεν το ορίζει κάποιος νόμος 2. τα κουτιά με τα κρασιά και οι θρησκευτικές εικόνες που πουλούσαν εκείνη την εποχή δεν μπορεί να είναι συλλεκτικά (δεν μπορεί να είναι καν "φιλοτελικά αντικείμενα").

Το τι είναι συλλεκτικό δεν μπορεί να το ορίσει κανένας, γιατί, απλούστατα, ο καθένας το ορίζει όπως γουστάρει. Εγώ ορίζω ότι συλλεκτικό είναι αυτό που συλλέγω και τα ΕΛΤΑ ορίζουν ότι συλλεκτικό είναι αυτό που πουλάνε. Επομένως, ο ορισμός ισχύει για τον καθένα προσωπικά και μόνο.

Σε αυτό, βέβαια, συμφωνούμε απόλυτα.

--------------------------------------------

edit:

Επομένως, αγαπητέ μου Νίκο, έπρεπε να γράψεις:

"Οι πένες έχουν μεγάλο συλλεκτικό κοινό και πιάνουν υψηλές αξίες. Τα στυλό δεν είναι τόσο δημοφιλή και δεν υπάρχουν πολλοί που τα συλλέγουν."

Εναλλακτικά μπορούσες να γράψεις επίσης:

"Οι πένες θεωρούνται κλασικό είδος και προσελκύουν πολλούς συλλέκτες και με ψηλό βαλάντιο. Αντίθετα, τα στυλό έχουν λίγους συλλέκτες και θεωρούνται πιο φτηνιάρικα."

Θεωρούνται > από τον πολύ κόσμο, από το ευρύ κοινό

Σίγουρα το συλλέγειν έχει διαφορετική σημασία από το ¨μαζεύειν¨  :D  αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Άμα θέλεις εσύ, έχει διαφορετική σημασία. Άμα δεν θέλεις, είναι ακριβώς το ίδιο. Γι αυτό είναι υποκειμενικό :-)

κι άμα δεν ξέρει ούτε αυτος τι θέλει, τότε τι είναι;

UFO = άγνωστης ταυτότητας αντικείμενα (ΟΚ, έφαγα το "ιπτάμενα", γιατί... έτσι με βολεύει...)

Όχι sac, εννοούσα ακριβώς αυτό που έγραψα.

Κάνω κι εγώ το διαχωρισμό της συλλογής από το "μάζεμα".

Οταν αναφερόμαστε σε "μεγάλο συλλέκτη" αναφερόμαστε σε κάποιον που έχει μαζέψει ομοειδή αντικείμενα με σχετική ή μεγάλη αξία. Αυτό επικρατεί πέρα της ετυμολογικής ανάλυσης των λέξεων. Δεν δίνουμε όμως την ίδια έννοια στο "μεγάλο συλλέκτη" με το συλλέκτη σκουπιδιών.
Γι αυτό όταν αναφερόμαστε στη "συλλογή του τάδε" εννοούμε "μάζεμα" με αξία και άρα "συλλογή".

Το ξέρω ότι εννοείς αυτό που έγραψες. Η γνώμη μου όμως είναι ότι θα έπρεπε να γράψεις και να εννοείς αυτό που έγραψα εγώ.

 :-)

Προσωπικά νομίζω ότι δεν είναι κάτι ξεκάθαρα αντικειμενικό, δεν μπορώ όμως σε καμία περίπτωση να πω ότι είναι και υποκειμενικό. Αυτό γιατί δε νομίζω ότι μπορεί να δοθεί αντικειμενικά ένας ορισμός που να θέτει αυστηρά κριτήρια, το να πούμε όμως ότι είναι κάτι υποκειμενικό, μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι τα πάντα είναι συλλεκτικά. Κάποιοι βέβαια πιστεύουν -κι έχουν το δικαίωμα να το κάνουν- ακριβώς αυτό.

Δε θα μπορούσα να πω π.χ. ότι οι χαρτοπετσέτες είναι συλλεκτικό είδος, επειδή αρκετά πιτσιρίκια τις μαζεύουν. Με τον ίδιο τρόπο είναι συλλεκτικό το χαρτί υγείας; Τα καλώδια; Σίγουρα έχουν ενδιαφέρον για κάποιον, κάπου.

Σίγουρα κάποιος θα μπορούσε να "συλλέγει" περίεργα σπασμένες καρέκλες. Ίσως σε κάποια χρόνια και αρκετά "κομμάτια" μετά να ονομάζαμε το αποτέλεσμα συλλογή και να είχε κι ενδιαφέρον, αυτό σημαίνει όμως ότι οι περίεργα σπασμένες καρέκλες είναι συλλεκτικό είδος; Τραβηγμένα παραδείγματα ίσως, αλλά δημιουργούν ερωτήματα πιστεύω.

Το παράδειγμα με τις χαρτοπετσέτες έχει όμως μια άλλη παράμετρο, αυτό της "κοινότητας". Και μια "κοινότητα" νομίζω ότι όταν μαζεύεται, ανταλλάσσει ιδέες, αντικείμενα, πληροφορίες, δημιουργεί σιγά σιγά και συλλεκτικά είδη. Ενίοτε παίρνει και το χαρακτήρα της "αγοράς". Εκεί με κάποιους όρους "δοκιμάζεται" το πόσο συλλεκτικό είναι ένα είδος και η αντοχή αυτής της "αγοράς" και της "κοινότητας" στο χρόνο. Έχουν πλασαριστεί αρκετά αντικείμενα σα συλλεκτικά, κόσμος έχει ρίξει χρήμα κι έχει μείνει με πράγματα στα χέρια που πλέον δεν έχουν πέραση. Με αυτό δεν εννοώ την αυξομείωση των τιμών στα "αναγνωρισμένα" συλλεκτικά είδη λόγω της προσφοράς και της ζήτησης και των τάσεων που αναπτύσσονται, αλλά φούσκες όπως τα "beanie babies" π.χ.

Δεν ξέρω αν ο πεπερασμένος αριθμός και η μη περαιτέρω παραγωγή στοιχειοθετούν την έννοια του συλλεκτικού είδους. Στα militaria υπάρχει και κοινότητα και αγορά για αντικείμενα από το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Επίσης το "συλλεκτικό" κολλάει πολύ εύκολα σε αντικείμενα για λόγους μάρκετινγκ. Βλέπω "συλλεκτική συσκευασία" πολλές φορές και γελάω. Σίγουρα υπάρχει αγορά για συσκευασίες του '20, του '30, του '60, αλλά μια σημερινή "συλλεκτική" συσκευασία σαμπουάν πότε θα την αποκτήσει; Ίσως επομένως να μπαίνει στο παιχνίδι και η έννοια της υπεραξίας, όχι απαραίτητα μόνο της χρηματικής, αλλά και της αισθητικής π.χ., παράγοντες άσχετους δηλαδή με τον αρχικό σκοπό απόκτησης ορισμένων αντικειμένων.

Αν σε κάθε 1.000 επαγγελματικές μου κάρτες τύπωνα και 10 αριθμημένες, διαφορετικού χρώματος, με αυθεντική υπογραφή μου, θα γινόταν αυτόματα συλλεκτικές; Σίγουρα θα μπορούσα μέχρι και να τις πουλήσω σε κάποιον που θα τύχαινε να μαζεύει κάρτες. Και πολλές φορές στα συλλεκτικά κάτι αξίζει όσο θέλει να πληρώσει αυτός που το θέλει, δε θεωρώ ότι οι κάρτες μου είναι όμως συλλεκτικό είδος.

Τώρα αν γίνω κάποτε σημαντική προσωπικότητα (είναι στα σκαριά εξ άλλου  ;D ) τότε και η "περιορισμένη κάρτα" θα έχει αξία και η υπογραφή μου. Εκεί δε θα μιλάμε για κάρτες αποκλειστικά όμως, αλλά για αυτόγραφα, "αναγνωρισμένο" συλλεκτικό είδος και για αντικείμενα προσωπικοτήτων.

Αυτά σα σκέψεις κι όχι σαν απαντήσεις, απλά νομίζω ότι το ζήτημα δεν είναι τόσο υποκειμενικό, μέχρι τουλάχιστον να δημιουργηθούν κάποιοι συλλογικοί όροι κοινότητας με κάποια αντοχή στο χρόνο και κάποια υπεραξία (όχι απαραίτητα χρηματική) στο αντικείμενο.

Επίσης δεν ξέρω αν είναι κάποια αδυναμία της γλώσσας, αλλά επίσης πιστεύω ότι μια συλλογή δεν αποτελείται απαραίτητα από συλλεκτικά είδη. Προβοκατόρικα τώρα, δείτε πώς χρησιμοποιείται η "συλλογή" στο χώρο της μόδας π.χ. αν το τραβήξουμε.

Χμμμμ.... τι είναι αντικειμενικό και τι είναι υποκειμενικό....

Ένα αντικείμενο είναι μαύρο, γιατί απορροφά το φως. Ένα άλλο αντικείμενο είναι άσπρο, γιατί αντανακλά το φως. Αυτή είναι μια σταθερή ιδιότητα που δεν μπορεί να την αλλάξει ο άνθρωπος. (ΟΚ, μπορεί να το βάψει ή να το αφήσει να βρωμίσει, αλλά τότε θα απορροφά ή θα αντανακλά το φως ένα άλλο αντικείμενο και όχι αυτό που συζητάμε.)

Την ποσότητα του φωτός που αντανακλάται μπορούμε να φτιάξουμε συσκευές να τη μετρήσουμε. Επομένως, μπορούμε να ορίσουμε "πιο άσπρο" ή "πιο μαύρο" αντικείμενο, ανάλογα με την ποσότητα του φωτός που αντανακλάται. Μπορούμε να ορίσουμε και γκρι.

Το ίδιο αντικείμενο θα είναι "εξίσου μαύρο" ή "εξίσου γκρι" σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Και οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να μετρήσει "πόσο άσπρο" είναι αυτό το αντικείμενο να να βρει το ίδιο νούμερο.

Όλα αυτά σημαίνουν "αντικειμενικό". Το αντικείμενο είναι αντικειμενικά άσπρο (ή κόκκινο).

-----------------------------------------

Όταν μία κοινότητα, ένας αριθμός ανθρώπων δίνει συλλεκτική αξία σε ένα αντικείμενο, τότε αυτό είναι "υποκειμενικό". Το ίδιο και όταν δεν του δίνουν καμιά αξία.

Δεν μπορεί να κατασκευαστεί μια συσκευή που να μετράει τη "συλλεκτικότητα" ενός αντικειμένου, γιατί η συλλεκτικότητα είναι υποκειμενική. (Το αντίθετο δεν ισχύει απαραίτητα.)

Μπορείς να κατασκευάσεις ένα αντικείμενο που να είναι "εξίσου γκρι" με ένα άλλο, αλλά δεν μπορείς να κατασκευάσεις ένα αντικείμενο που είναι "εξίσου συλλεκτικό" με ένα άλλο.


-------------------------------------

Σε κάθε περίπτωση, κάθε ιδιότητα είναι ή υποκειμενική ή αντικειμενική. Αλλιώς είναι "λίγο έγκυος". Και βέβαια, υπάρχουν και συλλογές εργαλείων, όπως τις ονομάζει και ο Ελληνικός Στρατός. Και... οποιδήποτε compilation (clipper, για παράδειγμα) μπορούμε να το μεταφράσουμε συλλογή. Και οι δίσκοι LP σαν συλλογές τραγουδιών ξεκίνησαν, με την έννοια του συνόλου, όχι της συλλεκτικότητας.

πιστεύετε ότι κάποιο πράγμα από την δημιουργία του, είναι συλλεκτικό ή μπορεί να γίνει και κατά την διάρκεια? εγώ και τα δύο, οπότε ορισμοί δεν χωράνε...

Φιλε dimmarko και μπορει να ειναι κατι απο την δημιουργια του συλλεκτικο και μπορει να γινει στο περασμα του χρονου (για πολλους λογους) , αλλα μπορει και να ...ξεγινει (αν για καποιους λογους παψει να ενδιαφερει ικανο αριθμο ανθρωπων για να το μαζευουν , οπως π.χ. διαφορα αντικειμενα που γινονται μοδα, κανουν ενα μπραφ και μετα απο λιγα χρονια δεν ασχολειται κανεις μαζι τους.)
 Εφοσον ομως βρισκομαστε σε ενα φορουμ συλλεκτων, αρα ειμαστε (λογικα) συλλεκτες, δεν καταλαβαινω απολυτα την λογικη να ισοπεδωνουμε τα παντα σε στυλ "συλλεκτικο ειναι οτιδηποτε νομιζει ο καθενας οτι ειναι τετοιο".
Μια χρησιμοποιημενη χαρτοπετσετα δεν ειναι συλλεκτικο αντικειμενο, ασχετα εαν υπαρχουν 5-10 ατομα στον κοσμο που μπορει να μαζευουν μεταχειρισμενες χαρτοπετσετες (η χαρτια υγειας).
Αν τρελλαθουν ξαφνικα 500.000 ατομα παγκοσμιως και αρχιζουν να μαζευουν μεταχειρισμενες χαρτοπετσετες, πληρωνοντας μαλιστα υπεραξια για αυτες, τοτε ναι, γινεται συλλεκτικο αντικειμενο.(απο την στιγμη που το συλλεγουν πολλοι, δημιουργειται μια αγορα γυρω του και αποκτα ετσι υπεραξια χρηματικη).

Σκεφτείτε, επίσης, ότι η αξία του χρήματος είναι υποκειμενική. Στη δική μας κοινωνία έχει αξία ο χρυσός. Σε άλλες κοινωνίες είχαν αξία τα κοχύλια. Και ετυμολογικά "νόμισμα" σημαίνει κάτι που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχει ανταλλακτική αξία.

Στον Άρη δεν υπάρχει χρήμα, γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι. Ο χρυσός που βρίσκεται στον Άρη (ίσως) δεν έχει χρηματική αξία εκεί. (Θα μπορούσε να έχει στη Γη.)

Ο χρυσός είναι χρυσός και στη Γη και στον Άρη. Αλλά χρηματική αξία έχει μόνο στη Γη.

---------------------------------------------------


Λάθος κατάλαβες. Ξαναδές εδώ:


-----------------------------------------------


Επίσης διαφωνώ. Η "συλλεκτικότητα" είναι τελείως διαφορετική ιδιότητα από την (χρηματική) αξία ή υπεραξία. Ένα συλλεκτικό αντικείμενο μπορεί να μην έχει καμιά χρηματική αξία. Π.χ. γραμματόσημα της δεκαετίας του 1970 και του 1980 που μπορείς να τα βρεις με 0,10 ευρώ το ένα (ίσως και λιγότερα). Τα δέκα λεπτά είναι μηδενική χρηματική αξία...

σωστά. άρα το συλλεκτικό είναι σχετικό..αλλά εδώ είμαστε και συζητάμε για αυτά που θεωρούμε σήμερα 'αντικειμενικα' συλλεκτικά (νομίσματα, γραμ/μα, βινυίλια, τηλ/ες, κόμικς κλπ). τώρα αν κάποιος έχει το τελευταίο βρακί που φόραγε ο Elvis, να το ανεβάσει φώτο, και το ξανασυζητάμε αν είναι συλλεκτικό ή όχι... :D :D

Μα.... γιατί να συζητάμε αν κάτι είναι συλλεκτικό ή όχι; Η συζήτηση ξεκίνησε από ένα στυλό.

Αν υπάρχει κανείς που ενδιαφέρεται, το ζητάει και το παίρνει. Ενδεχομένως πληρώνει και όσα πιστεύει ότι αξίζει. Αλλιώς το "κληρονομεί" ο γυιος.

Αν του κολλήσουμε την ταμπέλα "συλλεκτικό" ή "όχι συλλεκτικό" τι αλλάζει;

http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=16427.msg212969#msg212969 (http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=16427.msg212969#msg212969)

Εδώ ο συνοόματος μας έδειξε κάποιες ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Αν τις χαρακτηρίσουμε "συλλεκτικές" ή "όχι συλλεκτικές" θα γίνουν περισσότερο ή λιγότερο ενδιαφέρουσες; Θα κάτσεις να τις χαζέψεις (εσύ και ο καθένας) μόνο αν είναι "συλλεκτικές" ή θα κάτσεις να τις χαζέψεις αν είναι "ενδιαφέρουσες";

Το πόσο συλλεκτικές είναι και τι χρηματική αξία έχουν ενδιαφέρει αυτούς που μαζεύουν-συλλέγουν. Εμάνα και όσους άλλους δεν τις μαζεύουμε-συλλέγουμε δεν μας ενδιαφέρει αν είναι συλλεκτικές και τι χρηματική αξία έχουν.

Εγω μια χαρα καταλαβα, αλλα αν τεντωσουμε το νοημα των λεξεων και των ορων περα απο την σημασια που τους δινουμε στην καθημερινη χρηση τους, τοτε απλως παραγουμε διαλογο-αδιεξοδο.
Μια παλια Φεραρι ειναι αντικειμενικα συλλεκτικη, τωρα εαν αναλυσουμε οτι αυτο ειναι υποκειμενικο γιατι μια ομαδα ανθρωπων την θεωρει τετοια, καπου χανουμε και το νοημα της ολης κουβεντας.

σίγουρα το τελευταίο βρακι του Elvis σε δημοπρασία θα ξεπερνούσε σε τιμή το 1ο τεύχος του superman  ;)

Ενα γραμματοσημο που δεν μπορει να χρησιμοποιηθει πια, εχει αξια μηδεν.
Εαν, ως συλλεκτης, δινεις εστω 10 λεπτα του ευρω για να το αγορασεις ,τοτε εχει υπεραξια που την δημιουργει η επιθυμια μιας ομαδας  ανθρωπων (συλλεκτων) να το αποκτησουν.

Αν στην καθημερινή τους χρήση οι λέξεις χρησιμοποιούνται λάθος, δεν φταίω εγώ. Φταίνε αυτοί που τις χρησιμοποιούν λάθος. Παράδειγμα: Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει "νόμισμα", "κέρμα" και "νομισματική μονάδα". Ξέρουμε ότι χρησιμοποιούμε λανθασμένα τη λέξη "νόμισμα", αλλά ποτέ δεν μπερδευόμαστε.

Αν μπορείς να μου βρεις μια παλιά Φεράρι που να έχει ακριβώς τη διπλάσια συλλεκτική αξία με μια άλλη, πάω πάσο.

Αυτό είναι ο ορισμός της υποκειμενικότητας. Δεν μπορεί να ειπωθεί τιποτα άλλο.

---------------------------------------------

nestor34, τρολάρισέ μας. Ρώτα "πώς μπορεί να αποδειχτεί σε δικαστήριο η συλλεκτικότητα ενός αντικειμένου"... ;-)

Το δε βρακι της Παπαριζου απο την γιουροβυζιον , θα εσπαγε τα ταμεια στον χωρο των μερακληδων Ελληνων συλλεκτων ;D ;D ;D ;D

Αν αλλαζεις συνεχως τα ποστ σου , συμπληρωνοντας τα,  ειναι απολυτως αδυνατον να υπαρξει οποιαδηποτε λογικη συνεχεια σε διαλογο.
Τωρα θα μου πεις, τι καθομαι και εμπλεκομαι σε διαλογο μαζι σου, σωστο και αυτο, λες και δεν σε ξερω.
Αντε, καλη συνεχεια και καλο βολι.

.......


τι να πει κανείς.....

Καλησπέρα σε όλους

     Δεν περίμενα ότι ένα στυλό θα μπορούσε να ανοίξει τέτοια κουβέντα, πιστεύω ότι όλοι έχουν δίκιο από την δική του συλλεκτική γωνία ο καθένας.

   Τώρα όσο αφορά το στυλό είναι συλλεκτικό κομμάτι όπως πολλά προϊόντα της Νόκια και είναι επίσημη περιορισμένη έκδοση που πωλούνταν μόνο σε επίσημους αντιπροσώπους ανά χώρα, δεν βγήκε ποτέ πρός πώληση για το κοινό τουλάχιστον όχι επίσημα.

    Δίνω μια φώτο από το πίσω μέρος (ταμπελάκι) , το οποίο και εγώ χτές το παρατήρησα και το έψαξα λίγο αλλά δεν βρήκα τίποτα στο google, ένας φίλος παλιός πωλητής της Νόκια μου τα είπε.

Tο μόνο που με μπερδεύει λίγο είναι αυτό που λέει τελευταία "Use only for original purpose". Ti θέλει να πει ο ποιητής?

(http://i1131.photobucket.com/albums/m545/ProblepoTeam/w-general/Sigma3AC0rhoomegasigmaeta_201408272.jpg) (http://s1131.photobucket.com/user/ProblepoTeam/media/w-general/Sigma3AC0rhoomegasigmaeta_201408272.jpg.html)



     

Sac, (Γιώργο αν κατάλαβα καλά), σε γενικές γραμμές δε διαφωνώ με την οπτική σου, παρά μόνο σε επιμέρους ίσως ζητήματα και στο "λεπτό θέμα" της υποκειμενικότητας. Κι αυτό γιατί μάλλον την ορίζουμε διαφορετικά. Τέλος πάντων, δεν υπάρχει λόγος να το "κουράσουμε".  ;)


Ουσιαστικά δεν αλλάζει τίποτα και δεν υπάρχει και καμιά "ζημιά". Η κοινότητα και η αγορά της θα αποφασίσουν σε μικρό ή μεγάλο βάθος χρόνου τι θα γίνει με το αντικείμενο. Όσοι μάλιστα δεν ενδιαφέρονται και δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν, μένουν απόλυτα ανέγγιχτοι.

Αυτό μπορεί να λειτουργεί φυσικά και αντίστροφα. Η αξία κάποιων αντικειμένων δεν εξαρτάται μόνο από τη συλλεκτικότητά τους. Οι φωτογραφίες που ανέφερες όμως φέρουν κάποια "αντικειμενικά" συλλεκτικά χαρακτηριστικά. Υπάρχει μεγάλη κοινότητα συλλεκτών ιστορικών/στρατιωτικών φωτογραφιών διεθνώς εδώ και δεκαετίες, λίγο-πολύ κριτήρια για τη χρηματική αξία και τη συλλεκτικότητά τους κτλ. Και ταυτόχρονα, υπάρχουν χιλιάδες αντίγραφα, φτιαγμένα για να εξαπατήσουν, άλλα καλά και άλλα άθλια, η ύπαρξή τους είναι ενδεικτική όμως της υπεραξίας και της συλλεκτικότητας των αυθεντικών.

Υπεραξία που δεν είναι καθαρά χρηματική (αν και η μέση φωτο άνετα κοστίζει 10 ευρώ, με κάποιες να φτάνουν τα τριψήφια νούμερα) αλλά και ιστορική, καθώς εμπεριέχει πιθανά σημαντικές πληροφορίες. Πολλές φορές μια και μόνο φωτογραφία μπορεί να λύσει ιστορικούς ή συλλεκτικούς γρίφους. Και αυτό δεν απασχολεί μόνο τους συλλέκτες φυσικά, άρα και τη συλλεκτική τους διάσταση.

Στο δια ταύτα, κάποιους μπορεί να μην τους ενδιαφέρει το αν ένα αντικείμενο είναι συλλεκτικό ή όχι και να χαίρονται "απλά" την αισθητική και την (όποια) ιστορία του. Πάσο. Για κάποια αντικείμενα -και την αγορά τους- δε χρειάζεται να αποδειχθεί τίποτε, καθώς είναι γενικά καθιερωμένα σαν συλλεκτικά. Το να πείσει κανείς τον κόσμο ότι να νομίσματα δεν είναι συλλεκτικά αντικείμενα θα ακουστεί στους περισσότερους παράλογο. Κάποια άλλα αντικείμενα θα πρέπει να "πείσουν", τόσο για τη δημιουργία κοινότητας, όσο και τη δημιουργία αγοράς. Ειδικά καθώς η τελευταία μπορεί να αποδώσει κέρδη στους δημιουργούς της, ή έστω στα "μεγάλα κεφάλια της".

Γιώργος, σωστά.

Η "δευτερολογία" μου και η "τριτολογία" μου προς εσένα αναφερόταν ακριβώς στους ορισμούς. Προφανώς και το σημαντικό δεν είναι οι ορισμοί, αλλά το να συνεννοηθούμε. Για αυτό ανέφερα και το παράδειγμα με τη λέξη "νόμισμα" που δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα στη συνεννόηση.

Κι εγώ βλέπω ότι λίγο-πολύ συμφωνούμε. Η διαφωνία μου κυρίως είναι με τις "σχολές" του Νίκου και του harou. (Δεν έχω καταλάβει αν συμφωνούν μεταξύ τους, αλλά εγώ διαφωνώ και με τους δύο.)

Η συζήτηση είναι τεράστια και είναι αλήθεια ότι και εγώ δεν έχω καταλάβει ακριβώς τις απόψεις τους. Καθώς και κάποιων άλλων. Αυτός είναι ένας λόγος που η συζήτηση "χαλάει" μερικές φορές.

Για μένα το συλλέγειν είναι πάνω από όλα χόμπι, δηλαδή χαβαλές. Περνάω ευχάριστα κάποιες ώρες. Ναι, κάνω και μπίζνες. Αλλά αν δεν περνάω ευχάριστα, παύει να με ενδιαφέρει.

Παρομοιάζω συχνά τα νομίσματα με τις γυναίκες. Ή με το φαγητό. Θα φάω αυτό που θέλω εγώ. Θα την πέσω σε αυτή που θέλω εγώ. Όχι σε όποια "μετράει" ως γκόμενα, αλλά σε αυτή που μου γυάλισε.

Θα μου πεις ότι υπάρχει και το οικονομικό στη μέση. Να μη μου φάει τα λεφτά η γκόμενα. Συμφωνώ, έτσι είναι...

sac , οποιοσδήποτε μπορεί να βαφτίσει το γουρουνάκι ελιά και να νηστέψει.  Φτάσαμε να συζητάμε για υποκειμενικό και αντικειμενικο ορθολογισμό, πέρα της ετυμολογίας απλά και μόνο για να λέμε...

Το θέμα είναι -γιατί από εκεί ξεκινήσαμε- ότι το στυλό αυτό σε καμιά περίπτωση δεν είναι συλλεκτικό κομμάτι.

Απλά πράγματα. Στη κοινότητα αυτών που μαζεύουν και ενδιαφέρονται για ομοειδή, τα ομοειδή αυτά έχουν αξία. Εξω από αυτούς δεν υπάρχει αξία.
Τα παιδιά μου στο μέλλον θα μπορέσουν να ρευστοποιήσουν τη συλλογή μου από νομίσματα. Δεν θα μποέσουν όμως να ρευστοποιήσουν τη συλλογή μου από τις καρφίτσες. Δεν θα είναι συλλέκτες, παρόλα αυτά ο σκουπιδιάρης θα είναι συλλέκτης σκουπιδιών.

Τώρα μπορούμε να πάμε στον Πρωταγόρα...

Η διαφωνία μας βασικά εστιάζεται στο αν η "συλλεκτικότητα" εξαρτάται από την εμπορική αξία. Τα υπόλοιπα είναι πράγματι θέμα διατύπωσης, γραμματικής κλπ και αρκετά τα συζητήσαμε.


Σύμφωνα με αυτά, τα ομόλογα του γερμανικού δημοσίου είναι "συλλεκτικότατα"! Έχουν αξία σχεδόν παντού και τα παιδιά σου θα μπορέσουν να τα ρευστοποιήσουν πολύ εύκολα. Το ίδιο και ο χρυσός σε bullion.

Τα ομόλογα (αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν σε υλική μορφή) κανένας δεν πρόκειται να τα απλώσει στο τραπέζι του να τα καμαρώσει, να τα φωτογραφίσει, να τα δείξει στους φίλους του. (Εκτός αν είναι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ.)

Το στυλό της Νόκια μπορεί (ίσως...) να το βάλει στο γραφείο του να το χαζεύει. Και ίσως αποφασίσει να ψάξει να βρει και άλλο ένα παρόμοιο γιατί του αρέσει. Ίσως βάλει δίπλα και ένα στυλό της Eurobank.

Και με αυτά και άλλα, κρίνετε (κάποιοι εδώ μέσα) ότι αυτά που έχω μαζέψει δεν έχουν συλλεκτική αξία, γιατί δεν μπορούν να ρευστοποιηθούν καθόλου εύκολα.


Τα παιδιά μου ούτε ένα κομμάτι ψωμί δεν θα πάρουν για αυτά. Πιθανόν να τα χαρίσουν ή να τα πετάξουν.

Έτσι, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι εγώ δεν είμαι συλλέκτης (αλλά χαβαλετζής, ας πούμε). Επίσης, μπορουμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάποια χαρτονομίσματα δεν είναι συλλεκτικό είδος, γιατί δεν έχουν εμπορική αξία και δεν ρευστοποιούνται από τους κληρονόμους. (Αστειευόμενος το αφιερώνω στον giorgos_p.)

Σημαντικό: Όποιος θεωρεί ότι παίζω με τις λέξεις, ας μην ασχοληθεί και ας πάει παρακάτω. Όποιος θέλει να απαντήσει σοβαρά, ας μας δώσει τη γνώμη του στο ερώτημα "όλες αυτές οι βλακείες που έχω μαζέψει είναι συλλεκτικό είδος ή δεν είναι".

Παράλληλα, όποιος θέλει μπορεί να απαντήσει και στο ερώτημα "πόσα δίνεις για όλα αυτά", για να αποδειχτεί η μικρή τους εμπορική αξία.

Θα εκμεταλευτώ την ανοχή σας για να προσθέσω και ένα τρίτο ερώτημα. Αν κληρονομούσατε μια τέτοια συλλογή, τι θα την κάνατε; Θα την πουλούσατε όσο-όσο, θα την πετάγατε, θα την χαρίζατε;

Προφανώς, όλα τα ερωτήματα είναι ρητορικά...

Τραβηγμένο...  ;D Όπως και να 'χει, δείχνει ότι είναι άλλο πράγμα η συλλεκτική και άλλο η εμπορική αξία. Μπορεί ένα αντικείμενο να έχει μικρή συλλεκτική αξία και μικρή εμπορική, μπορεί να έχει μικρή συλλεκτική και μεγάλη εμπορική, μεγάλη συλλεκτική και μεγάλη εμπορική, ίσως και μεγάλη συλλεκτική αλλά μικρή εμπορική. Ίσως το τελευταίο να "χτυπάει" μυστήρια, συμβαίνει όμως να βρεθούν μοναδικά κομμάτια σε υποδεκαπλάσια τιμή συνηθισμένων, πλην όμως "hot" κομματιών. Όλα είναι πιθανά.

Τίθεται εδώ ταυτόχρονα και το θέμα της ρευστοποίησης σε συνάρτηση με την αξία και το πώς αγοράζει κανείς για τη συλλογή του. Εξίσου ενδιαφέρον, καθώς βάζει μέσα και το ζήτημα της πιθανής "επένδυσης" εκ μέρους κάποιων συλλεκτών, τουλάχιστον για να μη "χάσουν" (ή οι κληρονόμοι μάλλον) τα λεφτά τους σε βάθος χρόνου. Ενδιαφέρον ζήτημα και αυτό. Η οπτική όμως αυτή καθορίζει και αξίες, σε σχέση πάντα με την αναμενόμενη -για συλλεκτικά- υπεραξία.

Μια προσθήκη. Για κάποια αντικείμενα και κάποιες συλλογές, τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα, αντικειμενικά και μετρήσιμα, σε ό,τι αφορά την "ώρα της κρίσης".

Κάποιος που θέλει να πουλήσει μια συλλογή με κοινά, χαμηλής εμπορικής αξίας αντικείμενα, που όμως συνολικά ανεβάζουν το κόστος αρκετά, ίσως να δυσκολευτεί να την πουλήσει (γρήγορα). Αντίθετα, μια συλλογή με πολύ λιγότερα, περιζήτητα όμως και ίσως και σημαντικά πιο ακριβά κομμάτια μπορεί να "φύγει" πολύ γρήγορα και με τη "μια". Κι αυτό αποτελεί (μια κάποια τουλάχιστον) εγγύηση για τον νέο αγοραστή. Για αντικείμενα που είναι στο ντεμί αν είναι συλλεκτικά ή όχι, η πώληση της συλλογής μπορεί να αποδειχτεί πολύ δύσκολη.

Εδώ δεν εστιάζω στην εμπορική αξία, αλλά στη συλλεκτική, που διαφαίνεται, έστω και μέσα από τους όρους της (μισητής) "αγοράς".

Προφανώς συμφωνώ με όλα αυτά που λες...

Η διαφωνία μου με τον Νίκο (και κάποιους άλλους) είναι αν όλα αυτά αποτελούν το ένα και μοναδικό (ή το ύψιστο) κριτήριο του συλλέκτη.

(Όπως σημειώνει ο haros στην αρχή της σελίδας, το βρακί της Παπαρίζου θα έσπαγε τα ταμεία...)

Ίσως δεν είναι καν κριτήριο "συλλεκτικότητας", αλλά "επενδυτικότητας". Έγραψες παραπάνω ότι τα κομμάτια της συλλογής μας τα αγοράζουμε με πολλά και διάφορα κριτήρια. Άλλα γιατί έχουν επενδυτική αξία, άλλα γιατί τα βρήκαμε σε καλή τιμή, άλλα γιατί μας αρέσουν, άλλα για συναισθηματικούς λόγους, άλλα για λόγους πληρότητας (σε ακραίες περιπτώσεις και αναγκαστικά), άλλα... για να κάνουμε εντύπωση στην παρέα των συλλεκτών... Ακόμα και γιατί είναι απλώς φτηνά και δεν μας πειράζει να δώσουμε 10 ευρώ τζάμπα...

Επομένως δεν ξεχωρίζει το "συλλέγειν" από το "μαζεύειν". Φυσικά υπάρχουν τομείς/περιοχές που δίνουμε περισσότερη σημασία και επικεντρωνόμαστε, ενώ σε άλλες δίνουμε πολύ μικρή σημασία... κλπ. Οπότε ξαναγυρνάμε στο "υποκειμενικό" και ο καθένας βάζει τα δικά του κριτήρια.

Όχι η εμπορικότητα αλλά η μεταπωλητική αξία αποτελούν ΕΝΑ από τα συστατικά. ΔΕΝ είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ συστατικό.

Δεν θέλω να διαφωνώ μαζί σου σε κάτι που είμαι σίγουρος ότι συμφωνούμε.

Εξάλλου ένας γνωστός μου έγραψε "Και οι φτωχομπινέδες συλλέκτες... συλλέκτες είναι."  ;D. Να προσθέσω και εγώ ότι και οι...καπνοσυλλέκτες συλλέκτες είναι.  ;)

Βρεθηκε ;D

Πρωτάθλημα από τον Π ? :P

Πώς θα σου φαινόταν η διατύπωση:

"Τα στυλό είναι ενδιαφέρον ως συλλεκτικό είδος, γιατί δεν υπάρουν πολλοί που ασχολούνται και έτσι μπορείς να φτιάξεις μια θαυμάσια συλλογή με σχετικά μικρό κόστος. Βέβαια, θα έχεις σοβαρό πρόβλημα ρευστοποίησης, αν ποτέ το αποφασίσεις."

Η τελευταία πρόταση "ακυρώνει" την προηγούμενη ή είναι αδιάφορη;

Αυτό που έγραψες, είναι η επιβεβαίωση που σου έλεγα, ότι συμφωνούμε απόλυτα.