Στέκι Συλλεκτών

εχω μια χρυση λιρα georgivs v d g britt omn rex f d ind imp 1912..ποσο αξιζει σε αρκετα καλη κατασταση?

Καλησπέρα!
Περίπου 265-70!κοινή ημερομηνία!

Θανο καλως ηρθες!Λοιπον το κομματι σου δεν εχει καποιο δυσκολο μιντμαρκ!Αρα οπως λεει και ο Χρηστος οσο μια κοινη λιρα!!Αν δεν σου κανει κοπος βαλε μας μια φωτο να την δουμε κιολας!!

Εχω ρωτήσει και παλιότερα αλλά θα ξαναρωτήσω και τώρα γιατί έχω μείνει με την απορία.Γιατί κάποιες λίρες Γεωργίου 1927 S.A. στο rim είναι στραβές ;Αλλού είναι πιό παχύ και αλλού στενότερο; ???
Π.χ.:

Σε αυτές τις ημερομηνίες του SA , βγήκαν κάποιες restrike που είχαν αυτό το χοντρό rim!Δεν σημαίνει ότι είναι πλαστές απλά οι συγκεκριμένες έχουν το rim τους προς τα έξω!Γιαυτό δυσκολεύονται να περάσουν και απτο φισ!

Ευχαριστώ Χρήστο.

Η λιρα του 1927 SA εχει παγκοσμιως τις περισσοτερες κοπιες σαν ημερομηνια!!Γενικα ειναι ημερομηνια παγιδα!!Αρα οτιδηποτε δεν συναδει με τις αυστηρες προδιαγραφες της χρυσης λιρας στην ημερομηνια αυτη προσδιδει πλαστοτητα!!Μπορει να ειναι 22αρα αλλα να εχει κοπει στην Ιταλια π.χ!!Σαν συμβουλη θα ελεγα οτι αν σε μια λιρα του 1927 κατι μας ξενιζει δεν την ακουμπαμε!!

Οκ , αλλά δικαιολογείται να είναι στραβό ένα τέτοιο χρυσό νόμισμα;

επειδη ειμαι καινουργιος θα μου εξηγησει καποιος πως βαζω φωτο?

http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=7860.0 (http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=7860.0)

Πηγαινε εδω!!

Γιάννη και οι υπόλοιποι  πέστε μου σας παρακαλώ αυτή η λίρα σας φαίνεται πλαστή ή κόπια;Πάντως απο βάρος είναι οκ.:

Γνήσια είναι

Και κάτι ακόμα.Αν έχει κοπεί στην Ιταλία όπως λές και είναι 22 καράτια  πώς θα την καταλάβουμε αν είναι πλαστή.Απο τί χαρακτηριστικά;

υπάρχουν θέματα στο στέκι που μπορείς να διαβάσεις πως να αναγνωρίζεις τις πλαστές!
Για αρχή αν θες να προστατεύσεις την επένδυση σου και δεν γνωρίζεις πολλά μπορείς να πάρεις ενα φις και μια καλή ζυγαριά!Στην πορεία που θα έχουν περάσεις λίρες από τα χέρια σου θα καταλαβαίνεις αν κάτι πάει στραβά!
Πχ τα δοντάκια αν είναι ισόμετρα  μεταξύ τους και όχι όπως να ναι!
Καλτσοδέτα καβαλάρη , πλευρά , ουρά αλόγου! Να μάθεις πάνω κάτω ποιές ημερομηνίες δεν υπάρχουν και ποιοι είναι οι Βασιλιάδες και σε ποιά χρονική περίοδο κ.α.π! Εμπειρία θέλει και χρόνο!
Αν δεν είσαι σίγουρος για κάτι μην το παίρνεις!!Εμπιστεύσου περισσότερο  τις Ελισάβεθ αν το κάνεις για επένδυση!

Συγγνώμη για να καταλάβω ποιο το νόημα να πλαστογραφήσει κάποιος μια λίρα με 22 καράτια και χωρίς κάτι το ιδιαίτερο στην ημερομηνία? Έτσι όπως ακούγεται είναι μια η άλλη, δεν υπάρχει κέρδος για τον παραχαράκτη.

Σωστά γι αυτό και εγώ ρώτησα ;

Συμφωνώ με τον Χρήστο και να προσθέσω πως συνήθως οι πλαστές γίνονται σε συλλεκτικές ημερομηνίες που υπάρχει ένα πολύ υψηλό premium στις λίρες!Αν πχ μια καναδέζα του 1908 έχει 5.000 ευρώ και ο παραχαράκτης την πλαστογραφήσει με 22 καράτια θα βγει πολύ κερδισμένος!

http://i44.tinypic.com/2hmeqfo.jpg (http://i44.tinypic.com/2hmeqfo.jpg)
http://i41.tinypic.com/2a3vac.jpg (http://i41.tinypic.com/2a3vac.jpg)

Αυτές τις μουτζούρες τις έχεις κάνει με στυλό??? ???

Με στιλό φαίνεται να είναι, αλλά για ποιο λόγο; ???

Θάνο η λίρα σου είναι γνήσια αλλά είναι σε μέτρια κατάσταση!
Οι λίρες δεν είναι τετράδιο!  :P

ετσι ηταν οταν τις βρηκα δεν ξερω γιατι
δηλαδη ποσο αξιζουν περιπου?

Σπύρο εντάξει φαίνεται.

Την δεκαετια του 30 κ 40 ενοψι πολεμων πολλα κρατη σκεφτηκαν να μετατρεψουν ανεπισημα τον χρυσο τους σε  αγγγλικες λιρες.Για παραδειγμα η Ιταλια και ο Λιβανος.Ετσι κοψαν μονοι τους στο αρπα κολλα λιρες χρησιμοποιωντας κατα κορον την ημερομηνια 1927 καθως και 25 και 26.Δεν το κανανε για να κερδισουνε υπεραξιες απλα και μονο για να μετατρεψουν τον χρυσο τους σε ενα παγκοσμιο διαδεδομενο νομισμα.Οι λιρες αυτες αλλες ηταν τελεια αντιγραφα που δυσκολα ξεχωριζες και αλλα με εμφανεις ατελειες.Οι πιο πολλες ηταν 22αρες.

Οι Ιταλοί εκμεταλλεύτηκαν τις επανεκδόσεις στο μέγιστο,ο σκοπός τους ήταν η υπεραξία τις λίρας και όχι μόνο.
Ιταλικές βρίσκουμε και σε χαμηλότερα ελαφρώς καράτια.
Οι κανονικές έχουν 0,9167 χρυσό δηλαδή 7,32 γραμμάρια καθαρό,οι περισσότερες Ιταλικές είναι 0,9050 χρυσό δηλαδή 7,22 γραμμάρια καθαρό.
Αρα έχουμε δύο παράγοντες α) την υπεραξία σαν λίρα αγγλίας β)την μικρή διαφορά σε χρυσό.
Δηλαδή ένα κέρδος 20 -25 το κομμάτι ,δε είναι και λίγα.
Και φυσικά υπάρχει και αυτό που λέει και ο Γιάννης μετέτρεψαν τον χρυσο τους σε ενα παγκοσμιο διαδεδομένο νόμισμα
Πολλά τα κέρδη λοιπόν.

Τα πράγματα έχουν ως εξής:
Μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι εμπορικές συναλλαγές, τόσο μεταξύ ιδιωτών (για μεγάλης αξίας, πάγια περιουσιακά στοιχεία, π.χ. σπίτια) όσο και μεταξύ κρατών, γινόταν σε χρυσό.
Μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου στα προηγμένα κράτη της Δύσης, δηλαδή την Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική, καθιερώθηκαν οι συναλλαγές με χαρτονομίσματα, για τις διεθνείς δε συναλλαγές με δολλάρια ΗΠΑ, που ήταν (...και παραμένει) το διεθνές αποθεματικό νόμισμα.
Στη Μέση Ανατολή, ωστόσο, όπως και σε κάποια άλλα κράτη (π.χ. Ελλάδα) δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στην ανταλλακτική (και αποθεματική, λόγω πληθωρισμού) αξία του εθνικού (χαρτο)νομίσματος που υποκατέστησε τη λίρα Αγγλίας, ιδίως μάλιστα σε αγοραπωλησίες μεγάλης αξίας περιουσιακών στοιχείων!
(π.χ. ας μη ξεχνάμε ότι οι αγοραπωλησίες σπιτιών στην Ελλάδα, μέχρι περίπου τα μέσα της δεκαετίας του '50, γίνονταν με χρυσές λίρες).
Εξάλλου, ακόμη και σήμερα, σε κάποια κράτη με έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στην παρούσα και μελλοντική αξία του εθνικού νομίσματος οι σημαντικής αξίας εμπορικές συναλλαγές γίνονται σε ξένο αποθεματικό νόμισμα (π.χ. στη Σερβία σε Ευρώ, παρά την ύπαρξη του σερβικού δηναρίου και στο Λίβανο σε δολ. ΗΠΑ, παρά την ύπαρξη της Λίρας Λιβάνου!).

Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η τελευταία λίρα κόπηκε το 1932, προέκυψε αυτόματα και απότομα, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έλλειψη του βασικού ευρέως αποδεκτού μέσου συναλλαγών στη Μέση Ανατολή και κάποια κράτη της Βόρειας Αφρικής (κυρίως Αίγυπτο), δεδομένου ότι τα εγχώρια (χαρτο)νομίσματα αδυνατούσαν -και δικαίως, λόγω πληθωρισμού και υποτιμήσεων!!!- να εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη του συναλλακτικού κοινού.

Εκεί ακριβώς εμφανίστηκαν "πρόθυμοι" ιδιώτες να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε!
Ξεκίνησε δηλαδή η ιδιωτική (ΠΡΟΣΟΧΗ! Ιδιωτική και όχι κρατική/εθνική) κοπή χρυσών λιρών, αφού ήταν το μοναδικό (χρυσό) νόμισμα που ήταν γνώριμο και ευρέως αποδεκτό από τους πληθυσμούς της περιοχής.
Η διαφορά ήταν η εξής:
Οι Λιβανέζοι (και σε μικρότερο βαθμό και οι Αιγύπτιοι) ήθελαν απλά να εξασφαλίσουν/διευκολύνουν τις συναλλαγές σε χρυσό και υπήρξαν πιο τίμιοι στην ΙΔΙΩΤΙΚΗ (!) κοπή χρυσών λιρών.
"Έκοβαν" δηλαδή τα νομίσματα (δηλ. τις χρυσές λίρες) στα 21 Καράτια (ενώ η χρυσή λίρα είναι 22άρα), ενώ ταυτόχρονα "μάρκαραν" και το νόμισμα με τη σφραγίδα "21 Κ" στη μία όψη του, ώστε να είναι ευδιάκριτο ότι δεν πρόκειται για αυθεντική χρυσή λίρα.
Επιπροσθέτως, η "λίρα" τους είχε συνήθως ευδιάκριτες διαφορές με την αυθεντική, δεδομένου ότι, όπως είπαμε, δεν αποσκοπούσαν στην εξαπάτηση.
Οι Ιταλοί όμως ως (...παραδοσιακά!!!) πιο "παγαπόντηδες" αποσκοπούσαν ευθέως στην εξαπάτηση του συναλλακτικού κοινού, παραπλανώντας το ότι επρόκειτο για αυθεντική λίρα!!!
Έτσι, άρχισαν να κόβουν "λίρες", καταβάλλοντας τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια να προσομοιάζουν στις αυθεντικές, ενώ παράλληλα η περιεκτικότητά τους σε χρυσό απείχε ελάχιστα (...προς τα κάτω ασφαλώς!) από τις αυθεντικές.
Επιδίωκαν δηλαδή να παραπλανήσουν το συναλλακτικό κοινό, κάνοντάς το να πιστεύει ότι συναλλάσσεται με αυθεντική λίρα, ενώ στην πραγματικότητα συναλλασσόταν με μία λιποβαρή, κάλπικη λίρα.
Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που οι κάλπικες Ιταλικές λίρες είναι και οι δυσκολότερες στην αναγνώριση.
Το κέρδος ήταν προφανές για τον Ιταλό ΙΔΙΩΤΗ (!) παραχαράκτη, αφού διοχέτευε τη λίρα του στην αγορά στην αυξημένη τιμή της αυθεντικής.

Ήταν τόση η "δίψα" των πολιτών στα κράτη της Μέσης Ανατολής (κυρίως Λίβανο και δευτερευόντως Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτο και Ιράκ, όπου υπήρχε μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου "Αγγλική Εντολή" (εκτός Συρίας)) για χρυσά νομίσματα, για την πραγματοποίηση των καθημερινών συναλλαγών, ώστε οι Ιταλοί παραχαράκτες θησαύρισαν!!!

Υπήρχε ωστόσο το εξής πρόβλημα!
Η χρυσή λίρα ήταν (και εξακολουθεί να είναι!) επίσημο μέσο συναλλαγών της Μεγάλης Βρετανίας.
Η Μεγάλη Βρετανία, όταν το θέμα έλαβε τεράστιες διαστάσεις και εξέθεσε την κυβέρνηση, προέβη αρχικά ε καταγγελία του φαινομένου, ενώ αμέσως μετά άσκησε πιέσεις στην ιταλικη κυβέρνηση για πάταξή του και σύλληψη των υπαιτίων, με την υπαρκτή και βάσιμη κατηγορία της "παραχάραξης εθνικού νομίσματος"!!!
Μάταια όμως!
Όπως είπαμε τα κέρδη ήταν τόσο μεγάλα, ώστε η ιταλική κυβέρνηση δεν μπόρεσε (...κακές γλώσσες λένε μάλιστα ότι δεν θέλησε!!) να πατάξει το φαινόμενο.

Το ζήτημα απασχόλησε τη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, λόγω των διαστάσεων που είχε λάβει, και τότε ελήφθη η απόφαση ότι ο τρόπος για να παταχθεί το φαινόμενο ήταν ένας και μοναδικός.
Η ΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΖΗΤΗΣΗΣ ΣΕ ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ (ΚΥΡΙΩΣ ΑΡΑΒΙΚΗ) ΑΓΟΡΑ ΜΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΛΙΡΕΣ!!
Με άλλα λόγια, η Μεγάλη Βρετανία, τροφοδοτώντας τη διεθνή αγορά με επαρκείς, "γενναίες" ποσότητες χρυσών λιρών, κάλυψε την υπάρχουσα ζήτηση, απαλλάσσοντας έτσι τους συναλλασσόμενους από την ανάγκη να στραφούν σε κίβδηλες/κάλπικες λίρες, αποστερώντας παράλληλα τους κιβδηλοποιούς/παραχαράκτες από το προνόμιο να'ναι αυτοί που κάλυπταν (με λιποβαρείς ασφαλώς λίρες) τις ανάγκες του συναλλακτικού κοινού.
Αυτός είναι ο λόγος που ξεκίνησε πάλι, το 1957, η κοπή χρυσών λιρών!!!

Η κοπή χρυσών λιρών παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα, μέχρι την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των τοπικών πληθυσμών στα εθνικά νομίσματα, αλλά κυρίως μέχρι την πλήρη επικράτηση του αμερικανικού δολλαρίου, ως αποδεκτού ΚΑΙ στις ιδιωτικές συναλλαγές, μέσου συναλλαγών.
Αυτό έγινε στις αρχές, περίπου, της δεκαετίας του '80.
Αυτός είναι ο λόγος που παρατηρείται εξάλλου απότομη πτώση της ποσότητας κοπής χρυσών λιρών από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και η διατήρηση της κοπής τους, για πολλά χρόνια, σε πολύ χαμηλά επίπεδα, μόνο για συλλεκτικούς λόγους (ποιότητα Επιμελημένης Κοπής).

Αυτή είναι με λίγα λόγια (ή μήπως πολλά;!) η ιστορία της "άνθησης" και "παρακμής" της κάλπικης χρυσής λίρας, στις αρχές του 20ου αιώνα.

Πολύ σωστά Hannibal,ωραία το άπλωσες ιστορικά.

Πολύ ωραία η εξιστόριση!
Άρα πλαστές υπάρχουν με συγκεκριμένες ημερομηνίες και βασιλείς-βασίλισες;

Οχι πλαστες υπαρχουν σε ολες τις ημερομηνιες!!Οι πιο ασφαλεις ημερομηνιες ειναι οι Ελισαβετ καθως και ολες οι επιμελημενης κοπης(PROOF)

Με άλλα λόγια οι πιο πολλές πλαστές είναι προπολεμικές του Γεωργίου και του Εδουάρδου, ενώ λιγότερες της Ελισάβετ.

θα μου πειτε τελικα ποσο περιπου αξιζουν για να ξερω?

Οι ψεύτικες στο χωνί,οι γνήσιες οσο αγοραζει η τράπεζα συν ένα δεκάρικο.

μηπως ξερει κανεις κανα καλο μαγαζι που μπορω να την πουλησω στο κεντρο θεσσαλονικης?

Γιατί δεν τη βάζεις εδώ στις πωλήσεις; Πιο καλή τιμή θα πιάσεις.