Στέκι Συλλεκτών

Σήμερα ένας φίλος μου έφερε και είδα ένα αυθεντικό μπουκάλι Μαυροδάφνης Πατρών Achaia Clauss εσοδείας 1896! Μου το πρότεινε να το αγοράσω και μου ζήτησε πληροφορίες για οίκους δημοπρασιών που ειδικεύονται στο αντικείμενο αυτό. Με μια πολύ γρήγορη σημερινή έρευνα στο διαδίκτυο βρήκα αυτά:
1.  Με αφορμή τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Ελλάδα, η Achaia Clauss άνοιξε ένα από τα σπάνια βαρέλια της με μαυροδάφνη εσοδείας 1896! Εμφιαλώθηκαν φιάλες με αύξοντα αριθμό από 1896 έως 2004, όσες και τα χρόνια που κύλησαν από την πρώτη μέχρι τη δεύτερη διοργάνωση που επωμίσθηκε η Ελλάδα.[...] (http://www.espressonews.gr/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF/71654/achaia-clauss-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B8%CF%81%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9 (http://www.espressonews.gr/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF/71654/achaia-clauss-%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B8%CF%81%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9))
2. ...[...]Μικρές ποσότητες από τα βαρέλια εμφιαλώνονται κατά καιρούς και χαρίζονται σε γνωστές προσωπικότητες ή πωλούνται ως ειδικές εμφιαλώσεις σε πολύ περιορισμένο αριθμό. Τελευταία τέτοια ενέργεια ήταν η επετειακή εμφιάλωση Μαυροδάφνης Εσοδείας 1896 σε μόλις 109 φιάλες. Η εσοδεία αυτή επιλέχθηκε καθότι είναι εκείνη της χρονιάς στην οποία έγιναν οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα, ενώ η εμφιάλωση έγινε περισσότερο από έναν αιώνα μετά, ως φόρος τιμής για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004[...] (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_oiko1_1_08/04/2009_274469 (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_oiko1_1_08/04/2009_274469))
3. ''[...]Σε ανάμνηση της ιστορικής επισκέψεως του Πατριάρχου στη πόλη μας, η οινοποιία θα εμφιαλώσει επετειακό οίνο.'' (http://www.i-m-patron.gr/patriarxhs/programma_episkepseos_01.html (http://www.i-m-patron.gr/patriarxhs/programma_episkepseos_01.html))
Οποιαδήποτε πληροφόρηση και γνώμη είναι ευπρόσδεκτη!

κατά 99.9 τοις εκατο΄.πρέπει να έχει χαλάσει.
Αυτά που δημοπρατουνται και πιάνουν φραγκα ειναι πoσιμα,αλλιώς δεν πιάνουν κάστανο.

Εάν ήταν μελος ο Στέφανος ο Κοκος ο καποδιστριάκιας θα σου έλεγε περισοτερα μιας και ειναι επαγγελματίας γευσιγνώστης.

Γιάννη ειναι όντως παλιό η ειναι η επανέκδοση ?
Μπορείς να μας δείξεις μια φωτογραφία της ετικέτας?

Γιαννη, Τωρα που θα βρεθουμε ολοι μαζι παλι, πες και στον φιλο σου να ερθει και να φερει και αυτο το ευρημα!
Αυτο θελει κουβεντα, μπυριτσα και εννοειτε ψητουρα!!!!!  ;)

To Κρασι εαν εχει αποθηκευθει σε καταληλο χωρο με καταληλη θερμοκρασια και εαν εχει καλο φελο ο οποιος πρεπει να βρεχετε (γιαυτο και το μπουκαλι πρεπει να τοποθετειτε πλαγιος) τοτε το κρασακι ειναι μια χαρα εαν ο φελος ειναι κερομενος ακομα καλυτερα.

έχεις αποθηκεύση εσύ η κανένας προγονός σου εμφιαλωμένο κρασί πάνω απο 7 χρόνια?
Αμφιβάλω.
Για να μπορέσεις να αποθηκευσεις κρασιά θειούχα κοκκινα ,πρέπει να έχεις υποδομή και να χαλάσεις πολλά χρηματα,εκτος απο τους υγραντηρες κ τα καταλληλα εργαλεια συντηρησης πρέπει να ριξεις χρημα και για πολλά αλλα.
Οσο μεγάλη ειναι η τέχνη του να φτιάχνεις καλό κρασί ,ακομη μεγαλύτερη ειναι η συντήρηση τους.

Οσον αφορά τα λευκά,αστο ,ποτε.

Για την επιβεβαιωση οταν ο φιλος το πάει για έλενχο η σε δημοπράτη ας ακουσουμε τι θα του πούν.

Προσφατα βρέθηκαν σε υπογειο κελάρι στην Γερμανια κάτι κρασιά που έπινε ο αδόλφος με σβαστιγκες,ολα ξυδι και ας ήταν σε ιδανικο χώρο αποθήκευσης.

Γιαυτο και υπάρχουν κρασια 20ετιας που κάνουν 3000 και 12000 ευρο το μπουκάλι,το κόστος συντήρησης ειναι υπέρογκο και ακριβότερο της παραγωγής  και όχι να ειναι στην σκια και να βρέχει φελό και το σώσαμε.

Πχ ένας Αντωνόπουλος Νεα δρυς ,καμπερνε 2004 ειναι ένα απο τα καλύτερα στην τιμή τους μεχρι και το 2011 που πινόταν,τώρα τα περισότερα εάν υπάρχουν ειναι υποδεέστερα στην γεύση απο οτι πριν 3 χρόνια.

Τελσπαντων ρώτα έναν γευσιγνώστη,εγώ οτι έχω μάθει απο το Στέφανο σας ειπα.

+1

Έχω κρασί του 1966, και πλήρωσα μέχρι τώρα γύρω στα 1000, μόνο για την συντήρησή του. Φυσικά το ποσό σε βάθος χρόνου και όχι μονομιάς. Στην υγειά σας.

πολυ ενημερωμενους σας Βλεπω.... :D
Το κρασι χαλαει απο τον φελο εφοσον ειναι κρασι παλαιωσης κι εχει δυναμικη να ζησει .
Γιαυτο το λογο αν ο φελος αρχιζει να τα κακαρωνει το πας στο κτημα που το εμφιαλωσε και σου αλλαζουν το φελο.
Υποψιαζομαι οτι η μαυροδαφνη που μας λεει ο γιαννης δεν ειναι παλιο κρασι αλλα εχουν κανει μπλεντινκ απο παλιο Βαρελι μεσα σε νεα σοδια.Περιμενω να δω την ετικετα για να σας πω περισσοτερα.

Ευχαριστώ όλους για το ενδιααφέρον και τις πληροφορίες και θα εκτιμούσα αν βρεθούν και δοθούν κι άλλες!
Το κρασί εσοδείας 1896 συντηρείτο μέχρι και το 2004 στο αρχικό απείραχτο βαρέλι μες στο ονομαζόμενο 'αυτοκρατορικό κελάρι' στις εγκαταστάσεις της Αχάια Κλάους, όπως αναφέρεται και τους 3 συνδέσμους στο διαδίκτυο που προανέφερα. Έκτοτε έχει φυλαχθεί καταλλήλως με την απαραίτητη υποδομή ανάμεσα σε άλλα μπουκάλια σχετικής συλλογής.
Μόλις εξασφαλίσω την άδεια να το φωτογραφήσω θα σας δείξω ετικέτα, μπουκάλι, πιστοποιητικά χαρτιά κλπ και σειριακό αριθμό, ίσως ο τωρινός ιδιοκτήτης να μην θέλει να μαθευτεί ο αριθμός του μπουκαλιού κι άρα κι ο ίδιος  :-\ :-X
Υ.Γ. 1: έχω μιλήσει με το φίλο μας το Στέφανο και περιμένω την απάντηση και τις πληροφορίες του ;)
Υ.Γ. 2: θα  διαπιστώσω τα σχετικά με το φελλό και το κέρωμα, πάντως 99,99% δεν πρόκειται για ανάμιξη-blending
Υ.Γ. 3: σε κουβέντα, μπυρίτσα (φρέσκιας φετινής παραγωγής) και ψητούρα εννοείται πως είμαι πάντα μέσα! 8)

Να μην ανφιβαλεις καθολου.
Εχω εμφιαλωσει κρασι ( και εχω κρασι και 5 και 10 και 15 και 20 και 50 και 70 χρονων).
βεβαια εγω εχω εμφιαλωσει των 5 και 10 χρονων.αλλα ειχα την τυχη οι προγονοι μου να στελνουν κρασι στο Βατικανο (για την κατοχη λεω).Και μιλαω για το μαυρο γλυκο κρασι (το οποιο μιαζει στην μαυροδαφνη μονο που ειναι ποιο βαρυ) και για την ποικιλια φωκιανο και γι αυτο μονο.Η ποικιλια αυτη ειχε χαθει απο το νησι μεχρι που την ξαναβρηκαμε στην κρητη και την επαναπατρισαμε φερνοντας ειδικους στο μπολιασμα.Περιπου το ιδιο κρασι φτιαχνουν στην Ικαρια.Εχω ανοιξη κρασι των 5 και 10 και 20 χρονων τον μαιο που βαφτισα τον γιο μου,ηταν σαν να σε μεταλαμβανει παπας,και χωρις να εχω δωσει μια για συντηρηση.Εχω ενα και μοναδικο μπουκαλι 70 χρονων αλλα δεν ξερω, μπορει να εχει γινει ενα καλο ξυδι. 
Οι θειοι μου εχουν επαγγελματικο οινοποιειο και πουλαμε κρασι και μονο το συγκεκριμενο ειδος που προανεφερα.
Ο παπους μου ηταν εμπορας (λαθρεμπορας στην ουσια) και τα κρασια αυτα τα ειχε στο κελαρι του.
Ολα αυτα οχι επειδη θελω να κανω τον εξυπνο αλλα καμια φορα επειδη γνωριζουμε ενα ατομο το οποιο ειναι ειδικος δεν παει να πει οτι οι υπολοιποι ειναι ανιδεοι και απλα αναρτουν ποστ αερα πατερα.για να τελειωνω οταν το κρασι εχει φυλαχτει καλα και με καποιες προυποθεσεις μπορεις να το πιεις και μετα απο πολλα πολλα πολλα χρονια.

Υ.Γ και χωρις ιχνος για αντιπαραθεση με κανεναν,αντιθετος οποιος θελει κερναω και κανα μπουκαλακι απο την περσινη παραγωγη.

μαρέσει ο Παππούς σου!

Παιδιά υπάρχουν κρασιά και κρασιά και κυρίως διαφορετικές διαδικασίες τρύγου, πατήματος κτλ. Τα κρασιά όπως το Φωκιανό δεν φτιάχνονται όπως τα Καμπερνέ ή το Σαβινιόν ή οποιαδήποτε άλλο παρόμοιο. Θυμάμαι ακόμα το παππού μου, ο οποίος είχε αμπέλι και έφτιαχνε εκκλησιαστικό οίνο ή μια μίξη φωκιανού και μοσχάτου, να μαζεύει τα κλήματα και να τα στεγνώνει στον ήλιο, μέχρι σχεδόν να σταφυδιάσουν και μετά τα πατούσε. Το αποτέλεσμα ήταν το κρασί να φισκάρει στα σάκχαρα και στους βαθμούς οινοπνεύματος κατα επέκταση και να γίνεται γλυκό και δυνατό σαν δυναμίτης  :D Αυτό το κρασί συντηρείται χωρίς πολλά πολλά και για πολλά χρόνια. Στον αντίποδα όταν σπούδαζα στην Κρήτη βοηθούσα ένα φίλο μου από τον Κουρνά Χανίων που είχε και αυτός αμπέλια. Εκεί το σταφύλι μαζευόταν και πατιόταν φρέσκο, με αποτέλεσμα να έχει λιγότερα σάκχαρα και οινόπνευμα και αυτή η διαδικασία μας δίνει το κανονικής γεύσης κρασί, όπως πχ το καμπερνέ. Σε αυτά τα κρασιά απαιτούνται ειδικές συνθήκες διαφύλαξεις και κάποιες ποικιλίες όπως πχ το αηγιωργίτικο δεν επιδέχεται και παλαίωση. Μιλάμε για διαφορετικά πράγματα. Η μαυροδάφνη είναι κρασί της πρώτης περίπτωσης, γλυκό και δυνατό από ότι θυμάμαι δηλαδή :)

Ετσι ακριβως Γιαννη!!!
Αυτη ειναι η διαδικασια,γιαυτο και γω ειπα στο ποστ μου οτι μιλαω για το συγκεκριμενο μονο που μοιαζει με την μαυροδαφνη.

παιδιά τα σακχαρα και κατ επέκταση η ζάχαρη ειναι φυσικο συντηρητικο με ημερομηνια ληξεως ομως,τα σακχαρα οταν επελθει η ημερομηνια ληξεως τους(μεταλαξης τους)μετατρεπουν το κρασι σε ξυδι η δηλητηριο.

Αυτά.

Το μοσχατο της Κρητης οι Βενετοι το έκαναν εθνικο τους ποτο.

Πάντως όπως και να'χει, το κρασί είναι χιλιοτραγουδισμένο, τιμημένο και συγκαταλλέγεται στα 3 πιο ωραία 'πράγματα', που μπορεί να απολαύσει κάποιος, τα οποία είναι : Ένα κρασί πριν... και ένα τσιγάρο μετά.

Κώστα, ένα ποτό πριν . . . και έναι τσιγαρο μετά....

Έτσι είναι, όπως το είπες Βασίλη.  ;)
Αλλά είπα να είμαι εντός θέματος και το έθεσα πιο συγκεκριμένα.
Οι διαχειριστές... καραδοκούν.  ;D

αυτός πάντως μάλλον το ήπιε το ουίσκι το 100άρι!!!

25/07/2013 13:00
ΗΠΑ: Τον προσέλαβαν να φυλάξει ουίσκι αξίας 100.000 δολαρίων και το ήπιε!



Ο 62χρονος Τζον Σάντερς πρόκειται να δικαστεί καθώς φέρεται να “ρούφηξε” 50 φιάλες από το ακριβό αλκοολούχο ποτό σε μια περίοδο 12 μηνών. Έβαλαν το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα; Ένας επιστάτης που προσελήφθη για τη φύλαξη πολύτιμου ουίσκι 100 ετών αξίας 100.000 δολαρίων (76.000 ευρώ) έχει προβλήματα με το νόμο γιατί αντί να το φυλάξει... αποφάσισε να το πιει μέχρι τελευταίας σταγόνας!



Ο 62χρονος Τζον Σάντερς (φωτό) πρόκειται να δικαστεί καθώς φέρεται να “ρούφηξε” 50 φιάλες από το ακριβό αλκοολούχο ποτό σε μια περίοδο 12 μηνών. Στον Σάντερς είχε ανατεθεί η προστασία του πολύτιμου προϊόντος ενώσο εργαζόταν ως επιστάτης σε ένα ιστορικό πανδοχείο του Πίτσμπεργκ σύμφωνα με την προκαταρκτική ακρόαση της υπόθεσης που διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα.

Η ιδιοκτήτρια Πατρίσια Χιλ ανακάλυψε το πολύτιμο ουίσκι, κρυμμένο καλά λόγω της ποτοαπαγόρευσης, όταν αγόρασε το ιστορικό κτίριο. Ωστόσο, το Μάρτιο ανακάλυψε σοκαρισμένη ότι στα μπουκάλια δεν είχε μείνει ούτε σταγόνα!


Μετά από επτά μήνες αστυνομικών ερευνών, η Χιλ κατέθεσε μήνυση εναντίον του πρώην επιστάτη της, καθώς τα (άδεια) μπουκάλια ήταν γεμάτα με τo DNA του!

“Επρόκειτο για τέσσερα κιβώτια, 52 φιάλες, που παρήχθησαν από ένα παλιό αποστακτήριο εδώ στο Δήμο μας που έκλεισε πριν από πολλά χρόνια”, εξήγησε ο αρχηγός της αστυνομίας του Πίτσμπεργκ Πριτς Μπάρι.

“Κάποιος από την οικογένεια στην οποία αρχικά ανήκε το κτίριο έκρυψε τα κιβώτια κάτω από μια εσωτερική σκάλα στο υπόγειο, την οποία περιτοίχισε, και μετά το οίκημα πέρασε από διάφορες οικογένειες. Η κυρία που είναι σήμερα ιδιοκτήτρια έκανε ανακαίνιση και το συνεργείο βρήκε το ουίσκι” πρόσθεσε ο αρχηγός της αστυνομίας του Πίτσμπεργκ.

Ο Σάντερς, από την πλευρά του αρνείται ότι κατανάλωσε το αλκοόλ, και η βασική γραμμή υπεράσπισής του είναι ότι το “ουίσκι μάλλον εξατμίστηκε, και όντας τόσο παλιό, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήταν και καλό”... Η Χιλ σχεδίαζε να δωρίσει το ουίσκι σε ένα τοπικό μουσείο.

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/211719 (http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/211719)

Bλέπω τον κατηγορούμενο να του κάνουν αλκοτέστ, αλλά δε δείχνει πιωμένος. :D :D :D

Alko test (http://www.youtube.com/watch?v=QAkL1bUQlYc#)

Ωραιος ο τυπος!!!
Αλλα εχει σημασια και το ποτε εμφιαλωθηκε το ουσκι ;)

λογικά μεταξύ 1920-1933: Η Ποτοαπαγόρευση στην Αμερική
 
Η Ποτοαπαγόρευση: Η περίοδος από το 1920 έως το 1933 στις ΗΠΑ, όταν κηρύχθηκε παράνομη με συνταγματική πρόνοια η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών.

Η περίοδος από το 1920 έως το 1933 στις ΗΠΑ, όταν κηρύχθηκε παράνομη με συνταγματική πρόνοια η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών.

Το κίνημα της ποτοαπαγόρευσης είχε ξεκινήσει στις αρχές του 19ου αιώνα και ήδη ως το 1850 αρκετές πολιτείες, κυρίως του νότου, είχαν ψηφίσει νόμους που περιόριζαν ή απαγόρευαν τη διάθεση αλκοολούχων ποτών. Η πρωτοβουλία ανήκε σε θρησκευτικές προτεσταντικές οργανώσεις, κυρίως του Μεθοδιστικού δόγματος.

Γρήγορα, σχηματίσθηκαν δύο πανίσχυρες ομάδες πίεσης, η «Ένωση κατά των Σαλούν» (Anti-Saloon League) και η «Ένωση Γυναικών για τη Χριστιανική Εγκράτεια» (Women's Christian Temperance Union). Μέλη των δύο αυτών οργανώσεων σχημάτισαν το Κόμμα της Απαγόρευσης (Prohibition Party), που πήρε μέρος στις προεδρικές εκλογές του 1872, αλλά συγκέντρωσε μόλις 5.608 ψήφους.

Το 1879 ο Τζον Σεντ Τζον εκλέχθηκε κυβερνήτης του Κάνσας και τέσσερα χρόνια αργότερα το Κάνσας έκανε η πρώτη πολιτεία στην Αμερική, που κήρυξε παράνομο το αλκοόλ. Το 1884 ο Σεντ Τζον έθεσε υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Αμερικής με τη σημαία του Κόμματος της Απαγόρευσης και έλαβε 150.369 ψήφους. Ο σπόρος της Ποτοαπαγόρευσης είχε ριφθεί.

Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου πολλοί Αμερικανοί θεωρούσαν μη πατριωτική πράξη τη χρησιμοποίηση δημητριακών για την παραγωγή αλκοολούχων ποτών και όχι τροφίμων. Πολλές ζυθοποιίες είχαν ιδιοκτήτες γερμανικής καταγωγής, γεγονός που επαύξησε τα αντιγερμανικά αντανακλαστικά των Αμερικανών. Επιφανείς εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου (Φορντ, Ροκφέλερ) δήλωναν ότι οι εργαζόμενοι θα ήταν πιο παραγωγικοί εάν απείχαν από το αλκοόλ. Μάλιστα, ο Τζον Ροκφέλερ δώρισε 350.000 δολάρια στην «Ένωση κατά των Σαλούν» (Anti-Saloon League).

Η κοινή γνώμη άρχισε να αλλάζει διάθεση και ως το 1919 το 75% των πολιτειών είχε ευθυγραμμισθεί με τη 18η τροποποίηση του Συντάγματος, που απαγόρευσε την πώληση ή διακίνηση αλκοολούχων ποτών (16 Ιανουαρίου 1919). Ένας χρόνο αργότερα, στις 16 Ιανουαρίου του 1920, τέθηκε σε ισχύ με το νόμο Βόλστιντ (Volstead Act). Ήταν η ληξιαρχική πράξη για την έναρξη της Ποτοαπαγόρευσης.

Δεν πέρασε μεγάλο διάστημα και η μαύρη αγορά άρχισε να ανθίζει, το έγκλημα να κινείται ανοδικά και οι οργανωμένες συμμορίες να ευημερούν και να κερδίζουν πολιτική επιρροή. Η αστυνόμευση ήταν δύσκολη υπόθεση, με αποτέλεσμα να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τα παράνομα αποστακτήρια και μπαρ. Τα σημεία πώλησης έφθασαν τα 30.000, σχεδόν διπλάσια σε σχέση με την προ Ποτοαπαγόρευσης εποχή.

Η διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας κάλπαζε, καθώς οι πειρασμοί για τους γλίσχρα αμειβόμενους αστυνομικούς ήταν μεγάλοι. Ο Αλ Καπόνε κόμπαζε ότι είχε στο μισθολόγιό του τη μισή αστυνομία του Σικάγου. Πολλοί γιατροί θησαύριζαν συνταγογραφώντας ουίσκι για ιατρικούς λόγους, που ήταν νόμιμο και διατίθετο από τα φαρμακεία.

Οι παράνομοι διακινητές έγιναν λαϊκοί ήρωες, καθώς πρόσφεραν δουλειά σε περίοδο μεγάλης ανεργίας, όπως ήταν η εποχή της Μεγάλης Ύφεσης («Κραχ»). Μεγάλες ήταν οι δημοσιονομικές απώλειες, καθώς η φορολόγηση του αλκοόλ έφερνε «ζεστό» χρήμα στα κρατικά ταμεία. Υπολογίστηκε ότι το κράτος έχανε κάθε χρόνο 500 εκατομμύρια δολάρια από τη φορολογία του αλκοόλ.

Στα θετικά της Ποτοαπαγόρευσης ήταν η δραστική μείωση των θανάτων από ασθένειες σχετιζόμενες με το αλκοόλ, όπως και η πτώση της συναφούς εγκληματικότητας. Όμως, επτά χρόνια μετά την επιβολή της ποτοαπαγόρευσης οι θάνατοι άρχισαν να αυξάνονται, ενώ τα ποτά-μπόμπες συνέβαλαν στη σημαντική άνοδο των τυφλώσεων και των παραλύσεων.

Η αύξηση της εγκληματικότητας και της διαφθοράς άλλαξε τη διάθεση της κοινής γνώμης. Στις προεδρικές εκλογές του 1932 ο δημοκρατικός υποψήφιος Φραγκλίνος Ρούσβελτ, λάτρης του μαρτίνι, συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του την άρση της ποτοαπαγόρευσης. Ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Δεκεμβρίου του 1933, η Ποτοαπαγόρευση ήρθη στο μεγαλύτερο μέρος των ΗΠΑ, μετά την υιοθέτηση από το Κογκρέσο της 21ης Τροποποίησης του Συντάγματος. Το Μισισιπί ήταν η τελευταία πολιτεία που νομιμοποίησε και πάλι το αλκοόλ το 1966.

[Πηγή sansimera.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Σχεδόν όλα τα ουίσκι ωριμάζουν για ορισμένο χρονικό διάστημα (με εξαίρεση το ουίσκι από καλαμπόκι), και αναφέρεται στην ταμπέλα του. Ως ένα σημείο, όσο μεγαλύτερη είναι η διαδικασία ωρίμανσης, τόσο υψηλότερη είναι η ποιότητα του τελικού προϊόντος. Ο πρόσθετος χρόνος δίνει στις γεύσεις την ευκαιρία να ωριμάσουν και να απορροφήσουν περισσότερο από το ξύλο των βαρελιών. Είναι  σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το ουίσκι παλιώνει σε βαρέλι και όχι σε μπουκάλι. Μια κλειστή φιάλη ουίσκι μπορεί να γίνει σπάνια, αλλά δεν θα βελτιώσει την ποιότητά του ;)

Αρα το συμπερασμα ειναι οτι ο τυπος επινε ουισκι σπανιο και συλεκτικο αλλα σε καμια περιπτωση δεν ειναι ουισκι 100 χρονων.
Μακαρι να ειχαμε και μεις κανα δυο μπουκαλακια ;D ;D

εχω την εντυπωση,χωρις να ειμαι σιγουρος,οτι μονο κρασια ειναι για ωριμανση ακομα και στα μπουκαλια..αυτο νομιζω εχει να κανει κυριως με τις τανινες του κρασιου..αλλα δεν ειμαι απολυτα σιγουρος για αυτο.... :-\ :-\

Πιστεύω ότι το κρασί θα έχει γίνει ξύδι..

Για χωριάτικη πάντως θα του πήγαινε... Αντί για μπαλσάμικο Μαυροδάφνη αιώνα...

Από όσο γνωρίζω το ουίσκι ωριμάζει... Το κρασί ξυδιάζει...

Αν έχει κάποια ιδιαίτερη επεξεργασία για να γίνει καλύτερο... Τι να πω;;;

Εμείς που είχαμε πάντως αμπέλια μετά από 3 χρόνια το κρασί το χρησιμοποιούσαμε για την απολύμανση του νεροχύτη  ;D

Υ
Δεν ειναι ομως για ολα τα κρασια,αναλογος, εχει κρασια ακομη και κοκκινα τα οποια πρεπει να καταναλωθουν γρηγορα για να μπορεσουμε να απολαυσουμε τα προτογενη αρωματα.Το κρασι παλαιωνει στο μπουκαλι αλλα θελει καταληλες συνθηκες και προυποθεσης.

συμφωνω λευτερη..δεν κανουν ολα τα κρασια για ωριμανση..αλλα ειναι καποια που προοριζονται για τον σκοπο αυτον και αλλα που ειναι για αμεση καταναλωση οπως σωστα ειπες...θα σας δειξω ενα μπουκαλι κοκκινο κρασι που εχω..θα ηθελα πολυ να το ανοιξω να το δοκιμασω,αλλα θα ξενερωσω πολυ αν δεν πινετε!!  :-\ :-\

Απ΄ότι ξέρω στο κρασί το "Α και το Ω" είναι ο φελλός. Ο αυθεντικός, όχι αυτός που βάζουν στα μπουκάλια της σειράς. Και το μπουκάλι πάντα σε οριζόντια θέση. Δεν θυμάμαι κάθε πόσα χρόνια γίνεται από ειδικό οινολόγο αλλαγή του φελλού. Η επαφή του κρασιού με το φελλό είναι αυτό που συντηρεί και διατηρεί το κρασί "ζωντανό".

Εγω εχω ενα μπουκαλι μπαλανταινσ του 81 σφραγισμενο με ταινια πανω,ολοι μου λενε οτι ειναι 30 χρονων ουισκι,δεν παει ετσι ομως!!!
Εχω και ενα μπουκαλι ντοπιο κρασι το οποιο ειναι περιπου 50-70 χρονων,γιατι νομιζεις δεν το ανοιγω?Για να μη παρω την απογοητευση ;D ;D ;D ;D

Σωστος το Α και το Ω ειναι ο φελος,οταν το κρασι προοριζετε για παλαιωση δεν του βαζεις φελλο της πλακας,και κατι ακομα σημαντικο ειναι η συνθηκες φυλαξης δηλ.θερμοκρασια ,υγρασια,κτλ.
Και παντα το μπουκαλι πλαγιαστα ωστε να μη ξεραθει ο φελλος και παρει αερα το κρασι,αν παρει αερα εχεις φτιαξει κρασι με την ονομασια ΤΟΠ ;D

οι συνθηκες φυλαξης ειναι ενας παραγοντας κλειδι στο θεμα κρασι..ειδικα στα κοκκινα..παιζει ρολο περα απο τα γνωστα υγρασια-θερμοκρασια,θελει σκοταδι και οχι φως,οχι ζεστη,ακομα και οι κραδασμοι και οι συχνες μετακινησεις το επηρεαζουν!!το λευκο ειναι πολυ πιο ευκολο...σωστη θερμοκρασια και υγρασια και ειναι κομπλε!!  ;) :)