Στέκι Συλλεκτών

Η Ανώνυμος Γαιανθρεμπορική Εταιρεία» Μιχαληνού Και Το Μέγαρο ΜΑΞΙΜΟΥ
Η εταιρεία είχε αντικείμενο την εισαγωγή γαιανθράκων από την Αγγλία, αλλά διεύρυνε την δραστηριότητά της και είχε σημαντική παρουσία επί αρκετές δεκαετίες στο ναυτιλιακό χώρο με διευθυντή της τον Εμμανουήλ Θ. Μιχαλινό
Στην Χίο τον όρμο του Αγίου Νικολάου και συγκεκριμένα στην Βορειοδυτική παραλία του, δημιουργήθηκε το 1898 χώρος αποθήκευσης γαιανθράκων, από τον Χιώτη εφοπλιστή Γεώργιο Μιχαληνό, αρχικά για την ανθράκευση του Βρετανικού Στόλου και των εμπορικών ατμόπλοιων που διέσχιζαν το Αιγαίο. Η δημιουργία του χώρου αυτού, είχε ως αποτέλεσμα να ονομαστεί η περιοχή Κόκκα, από τον αποθηκευόμενο εκεί γαιάνθρακα (κοκ). Για την επιλογή του συγκεκριμένου χώρου, εκτός βέβαια από την ασφάλεια που προσέφερε ο φυσικός λιμένας, ήταν και η θέση του νησιού, στο μέσον σχεδόν της θαλάσσιας οδού που οδηγούσε από το Κάβο- Μαλιά στα Δαρδανέλια και κοντά σε σημαντικά λιμάνια (Σύρου, Χίου), χωρίς να είναι απαραίτητη η μετάβαση για ανεφοδιασμό των ατμόπλοιων στον πολυσύχναστο Πειραιά. Αργότερα, ο χώρος πέρασε στην οικογένεια Μίχαλου, οι οποίοι από το 1912 έλεγχαν την ναυτιλιακή εταιρεία «Γεώργιος Μιχαληνός». Η οικογένεια Μίχαλου με εκείνη του Μιχαληνού, διατηρούσε δεσμούς συγγένειας. Εκτός από τον ανεφοδιασμό των πλοίων, γαιάνθρακας από την Κέα χρησιμοποιούταν και για τη λειτουργία των Κεραμείων της Χίου (ίδρυση 1925), αλλά και του ατμόμυλου στη Μπέλα Βίστα της Χίου, ιδιοκτησίες των Μιχάλων. Η Εταιρεία Ανθράκευσης «Ανώνυμος Γαιανθρεμπορική Εταιρεία» Μιχαληνού, πτώχευσε λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν παροπλίστηκαν τα ατμόπλοια και ο γαιάνθρακας αντικαταστάθηκε από άλλες μορφές ενέργειας (παράγωγα πετρελαίου). Η περιοχή εγκαταλείφθηκε, ενώ αργότερα πωλήθηκε. Οι Λεωνίδας και Κώστας Μίχαλος αγόρασαν από τον Ζωρζή Μιχαλινό– θείο της συζύγου του Κώστα Μίχαλου αμέσως μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η εταιρεία είχε αντικείμενο την εισαγωγή γαιανθράκων από την Αγγλία, αλλά διεύρυνε την δραστηριότητά της και είχε σημαντική παρουσία επί αρκετές δεκαετίες στο ναυτιλιακό χώρο με διευθυντή της τον Εμμανουήλ Θ. Μιχαλινό. Ο Α. Μιχαληνός αγοράζει, το 1912, το οικόπεδο στη γωνία των οδών Ηρώδου του Αττικού και Διοχάρους (η σημερινή Γεωργίου του Β’). Αμέσως μετά αρχίζει η ανοικοδόμηση του μεγάρου, για να χρησιμεύσει ως κατοικία του.

Ο Μιχαλινός πεθαίνει το 1914 πριν ολοκληρωθεί η πολυτελής οικία του, με αποτέλεσμα η χηρεύουσα γυναίκα του να πουλήσει δύο χρόνια αργότερα το ημιτελές σπίτι στον Ανδριώτη τραπεζίτη Λεωνίδα Ανδρ. Εμπειρικό, πρώτο πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων . Όταν ο εφοπλιστής Λίγα χρόνια αργότερα, η χήρα του Ειρήνη, το γένος Μανούση, παντρεύεται τον Δημήτριο Ε. Μάξιμο και το 1916 πωλεί το οικόπεδο της οδού Ηρώδου του Αττικού με την ημιτελή οικοδομή στον Λεωνίδα Ανδρ. Εμπειρίκο. Πέντε χρόνια αργότερα, η Ειρήνη Μαξίμου αγοράζει και πάλι από τον Λ. Εμπειρίκο το οικόπεδο, το ζεύγος Μαξίμου ολοκληρώνει το κτήριο και εγκαθίσταται σ’ αυτό. Το 1952 το Ελληνικό Δημόσιο έρχεται σε συνεννόηση με τον Δ. Μάξιμο προκειμένου να αγοράσει την κατοικία του. Για την εκτίμηση του ακινήτου συστήνεται επιτροπή από τους καθηγητές του Ε.Μ.Π. Κ. Κιτσίκη και Ε. Ρουσσόπουλο και τον οικονομικό έφορο Π. Σταυρόπουλο. Η επιτροπή εκτιμά την αξία του ακινήτου σε 11 δισεκατομμύρια δραχμές. Στη συνέχεια, ο Υπουργός των Οικονομικών Χ. Ευελπίδης επισκέφθηκε τον Δ. Μάξιμο, οποίος του δήλωσε ότι δέχεται να πουλήσει την κατοικία του στο Δημόσιο αντί του ποσού των 5,75 δισεκατομμυρίων δραχμών, δηλαδή στο μισό περίπου της εκτίμησης της επιτροπής. Επιπλέον δε προσφέρει στο Κράτος όλη την επίπλωση της κατοικίας του, καθώς και τους πίνακες που βρίσκονται σ’ αυτήν, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ως «Κυβερνητικόν Μέγαρον» και για τη φιλοξενία ξένων υψηλών προσώπων.

part3

part4