Στέκι Συλλεκτών

Λίγο παραπάνω χρόνος σήμερα για ταυτοποίηση κάποιων φωτογραφιών.

Ήρθε η σειρά της αεροπορίας, μια φωτογραφία αεροπόρου με 2 ημερομηνίες από κάτω και καμιά άλλη σημείωση. Σκέφτηκα εύλογα ότι η πρώτη ημερομηνία αποτελεί την ημερομηνία γέννησης (30/9/26) και η δεύτερη την ημερομηνία θανάτου (6/4/48). Σκαλίζοντας του πεσόντες αεροπόρους του εμφυλίου βρήκα και το όνομα του αεροπόρου που τόσο νέος έχασε την ζωή του, πρόκειται για τον Υποσμηναγό Βαρελά Δημήτριο του Χριστοδούλου που έπεσε την 6 Απριλίου 1948. Ερευνώντας παραπάνω βρήκα και τα υπόλοιπα στοιχεία, από τη σελίδα:

http://www.pasoipa.org.gr/lefkoma/pilot_details/?id=326 (http://www.pasoipa.org.gr/lefkoma/pilot_details/?id=326)

Ο Υποσμηναγός Βαρελάς Δημήτριος γεννήθηκε το 1926 στη Σάμο.

Κατά την περίοδο της κατοχής διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Τον Οκτώβριο του 1944 γράφτηκε στο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Τμήμα Νότιας Ροδεσίας, όπου τον επόμενο χρόνο του απονεμήθηκε πτυχίο χειριστή μονοκινητήριων αεροσκαφών και βαθμός έφεδρου Σμηνίας.

Σκοτώθηκε στις 6 Απριλίου 1948, εκτελώντας πολεμική αποστολή με αεροσκάφος Spitfire της Αεροπορικής Βάσεως Λάρισας, το οποίο καταρρίφθηκε από αντιαεροπορικά πυρά βόρεια του Δομοκού.

Μια ακόμη φωτογραφία ταυτοποιήθηκε, μια ακόμη άγνωστη και δραματική σελίδα της ιστορίας μας, έγινε γνωστή.

Το διάσημο που φέρει ο ήρωας μας σε ποιό μετάλλιο αντιστοιχεί;

Δε βλέπω κάποιο ελληνικό μετάλλιο που να αντιστοιχεί σε αυτή τη διεμβολή  :(

Άρα είναι από συμμαχικό μετάλλιο. Ίσως από την περίοδο της εκπαίδευσής του.

Γεια σου Πάνο
Το μόνο που έχει ανοιχτόχρωμα άκρα (πιθανόν λευκού χρώματος) είναι το μεσαίο στην έβδομη τριάδα.

Έχεις δίκιο μοιάζει πάρα πολύ, μπορείς να διακρίνεις τι γράφει από κάτω;

Η διεμβολή που φέρει ο πιλότος αντιστοιχεί στην μη εγκεκριμένη ταινία του μεταλλίου 1941-45.
Σπανιότατα βλέπουμε να την φέρουν αξιωματικοί, ενδεχομένως γιατί τους έγινε απονομή πριν να καθοριστεί με ΒΔ η μορφή του μεταλλίου.
Στον Ανθυποσμηναγό Βαρελά απονεμήθηκαν επίσης (μετα θάνατον) το Αριστείον Ιπταμένου (6/6/1949) και ο Σταυρός Ιπταμένου (21/3/1950). Ήταν δηλαδή ένας από τους ελάχιστους αξιωματικούς (όλοι πεσόντες πιλότοι), που απονεμήθηκε το Αριστείον ιπταμένου.

Aρα τελικά μιλάμε για ελληνικό (με μη εγκεκριμένη ταινία) ελληνικό μετάλλιο..
Λάθος πληροφόρηση Πάνο σου έδωσα... :-[
Πάντως ο Στρατουδάκης δε το είχε..

Μάθαμε όλοι κάτι Στράτο, άλλωστε ο Δημήτρης είναι από τους πιο ενημερωμένους στα μετάλλια και τα παράσημα.
Πάντως για το Στρατουδάκη, όπως και άλλοι που έχουν γράψει βιβλία, δεν είναι δυνατόν να ξέρουν όλους τους τύπους, άλλωστε αν θυμάμαι καλά το βιβλίο του είναι πάνω από 15 χρόνια στην κυκλοφορία και όλο νέα στοιχεία προκύψαν με την έρευνα. Αν δεν υπήρχε το βιβλίο του όμως δεν θα είχαν κάποια βάση οι νέοι συλλέκτες για να ξεκινήσουν την συλλογή τους και το κυριότερο να ξέρουν τις τιμές που αξίζουν τα μετάλλια που έχουν ή θέλουν να αποκτήσουν.

Σίγουρα το βιβλίο είναι απο τα πρώτα πράγμτα που αγόρασα όταν ξεκίνησα τη συλλογή μου.
Είναι του 2001 και όντως έχει ελλείψεις αλλά είναι απαραίτητο.
Οσο για τις τιμές δε θα έλεγα πως έχουν σήμερα αντίκρυσμα, ίσως τότε να είχαν αλλά και πάλι δε ξέρω με ποιά
βάση-λογική είχαν δωθεί.

Αν και δεν είναι ο "τομέας" μου τα μετάλλια, εκτιμώ ότι ένας ψαγμένος συλλέκτης μπορεί να αγοράσει ακόμη και σήμερα φτηνά. Από φίλους ξέρω ότι στην κυριολεξία τα αντικείμενα "έρχονται" σ' αυτούς. Εγώ παρά τα 20 χρόνια περίπου που ασχολούμαι, πρέπει να ψάξω πολύ και να πληρώσω ακριβά ορισμένα αντικείμενα.  

Οι τιμές του βιβλίου ήταν του 2001..κάποιες ανέβηκαν κάποιες παρέμειναν στα ίδια περίπου επίπεδα και κάποιες
πήραν τα βουνά..επίσης η αγοραστική μας δύναμη και η αγοραστική αξία του ευρώ το 2001 απέχει παααρα πολύ
με το 2017.. :'( :'(
Πάντως τα μεταλλία που "έρχονται" σε κάποιους (όχι τυχαίους στο χώρο βέβαια)) δεν είναι σύνηθες φαινόμενο στους συλλέκτες μεταλλίων..
τουλάχιστον στους σχετικά νέους..απο αυτούς τους φίλους αγοράζουμε αρκετές φορές και μεις.. ;D ;D

Άντε Στράτο ανέβασε καμιά φωτογραφία από την συλλογή σου...  :) :) :)

Αυτή τη στιγμή φιλοξενούνται σε ένα κουτί..απο πυτζάμες νομίζω... ::) ::)
Είμαι στη φάση κατασκευής μια βιτρινούλας για να μπούνε να τα βλέπω να χαίρομαι!!...
Πάντως γενικά επικρατεί στον ελληνικό συλλεκτικό χώρο μια συσκότιση να το πω..μια απόκρυψη συλλογών
ή ιδιαίτερων κομματίων να το πω.. ή τουλάχιστόν μια άρνηση να παρουσιαστούν οι συλλογές σε κοινή θέα.
Ελπίζω να μη παρεξηγηθώ αλλά όπως βλέπω σε ξένα militaria σαιτ δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο έδω..ένα θέμα
π.χ. δέιξτε τη συλλογής σας..
Η αλήθεια είναι πως προσωπικά βαριέμαι τη διαδικασία φώτο - ξεφόρτωμα - ανέβασμα - περιγραφή.. :'( :'( :'(
Συνήθως τα χαζεύουμε στα κινητά των φίλων συλλεκτών..

Όπως και να είναι Στράτο περιμένουμε με την ολοκλήρωση της βιτρίνας σου φωτογραφίες  ;) ;) ;)

Οταν με αφήσει ο 2ος διάδοχος  :D θα το κάνω!!

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης και επειδή δεν ήμουν ικανοποιημένος με τα στοιχεία που βρήκα στο διαδίκτυο, έκανα μια μικρή έρευνα σε διάφορα βιβλία εποχής και βρήκα παραπάνω στοιχεία για το Ανθ/γο Βαρελά Δημήτριο. Ο Δημήτριος Βαρελάς την 6 Απριλίου 1948, πετώντας με αεροσκάφος spitfire IX, σε αποστολή καταδίωξης αντρών του ΔΣΕ που είχαν επιτεθεί στα Φάρσαλα, με αρχηγό αποστολής τον Σγο Σινούρη, χτυπήθηκε από α/α όπλα, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί σε αναγκαστική προσγείωση. Η περιοχή που επέλεξε ήταν αποξηραμένο έλος κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή Λαμίας – Λάρισας και με την πρώτη επαφή με την κοιλιά, βυθίστηκαν το ψυγείο και η προπέλα στο μαλακό έδαφος και φρενάρησαν απότομα το αεροσκάφος. Το αποτέλεσμα ήταν να χτυπήσει με το κεφάλι στο σκοπευτικό μηχάνημα του αεροσκάφους και τον ακαριαίο θάνατό του. Όπως κατέθεσε αργότερα ο Σγος Σινούρης που είδε τον νεκρό δεν είχε κανένα σημάδι εκτός από ένα χτύπημα ανάμεσα στα μάτια, πάνω από τα φρύδια. Αυτόπτης μάρτυρας κατέθεσε ότι αφού το αεροσκάφος προσγειώθηκε κανονικά με την κοιλιά, έτρεξαν κοντά και βρήκαν το πιλότο δεμένο κανονικά χωρίς κανένα ίχνος αίματος, αλλά ήταν νεκρός. Το αεροσκάφος αφού ανελκύστηκε μεταφέρθηκε στο αεροδρόμιο της Λάρισας άλλαξαν την έλικα και το στραβωμένο αεραγωγό και ξαναπέταξε κανονικά. 

Τα σκοπευτικά μηχανήματα ή σωστότερα φωτοανακλαστικά σκοπευτικά μηχανήματα έδωσαν στα καταδιωκτικά τρομερές δυνατότητες και άλλαξαν τους συντελεστές έκβασης μιας αερομαχίας. Ήταν όμως ογκωδέστερα και τοποθετημένα μέσα στο κόκπιτ πάνω από τον πίνακα οργάνων στο ύψος ακριβώς του κεφαλιού του πιλότου και σε απόσταση 25 – 30 εκ. Πολύ συχνά σε περιπτώσεις αναγκαστικής προσγείωσης οι πιλότοι τραυματίζονταν χτυπώντας πάνω σ΄αυτό, λόγω κυρίως αστοχίας της ζώνης συγκράτησης η οποία άνοιγε σε εφαρμογή μεγάλης δύναμης ή όταν αυτή ήταν «χαλαρή» όπως έγινε μάλλον στην περίπτωση του Βαρελά. 

Ο Βαρελάς ήταν ο τελευταίος μια παρέας από τρείς φίλους πιλότους που εκπαιδεύτηκαν κατά την διάρκεια του πολέμου από την RAF στη Νότια Ροδεσία και βρήκαν ένδοξο θάνατο κατά την διάρκεια του εμφυλίου μέσα μάλιστα σε 40 ημέρες. Οι άλλοι ήταν οι Υπ/γος Δερμετζόγλου (26/2/1948) και ο Υπ/γος Πετράκης Λουκάς (27/3/1948).

Στη κάτω φωτογραφία φαίνεται το μοναδικό spitfire που σώζεται στην Ελλάδα. Τα υπόλοιπα κομματιάστηκαν με τσεκούρια στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και πωλήθηκαν για μέταλλα.

Στην δευτερη φωτογραφια του σκοπευτικου διακρινονται και δυο μαξιλαρακια πανω στο  μεταλλο ή ιδεα μου ειναι;; Σαν προστατευτικα για να μην χτυπησει καποιος αποτομα πανω τους . .. .

Ναι έτσι είναι, αλλά φαντάσου με τη δύναμη πέφτει κάποιος επάνω όταν σταματάει απότομα το αεροσκάφος. Θα χρειαζόταν αερόσακκος για να προστατευτεί. Χωρίς να έχω ιατρικές γνώσεις εκτιμώ ότι θα έσπασε ο αυχένας του από το χτύπημα!!!

Ωραία συνέχεια στο θέμα Πάνο.
Εκείνη τη περίοδο τα δερμάτινα κράνη-καλύματα κεφαλής των πιλότων ήταν περισσότερο για κάλυψη
απο το κρύο παρά για προστασία απο κρούση ή πυρά.
Αυτο που δε κατάλαβα είναι το εξής: τα σκέλη προσγέιωσης δεν ήταν κατεβασμένα οταν
το αεροσκάφος ακούμπησε στη γή;

Προφανώς όχι, γιατί δεν υπήρχε διάδρομος οργανωμένος ή στρωμένος για κανονική προσγείωση με αποτέλεσμα αν προσγειωνόταν με τα σκέλη κατεβασμένα να υπάρχει κίνδυνος ανατροπής του αεροσκάφους μετά από χτύπημα σε οποιαδήποτε ανωμαλία του εδάφους. Ήταν προτιμότερο σε προσγειώσεις ανάγκης η προσέγγιση να γινόταν με την κοιλιά του αεροσκάφους.

Θα επρεπε να ειχε προβλεψει τοτε τη συμπεριφορα του
αεροσκαφους..ποιος ξέρει εκεινη τη στιγμη τι σκεφτοταν..
Αν ειχε βάλει τα χερια μπροστα ισως και να την ειχε γλυτωσει..