Στέκι Συλλεκτών

Παλάσκα 1821...

επίσης Πιστόλα 1821 ...δυστυχώς σπασμένη

Στα εβαλα στις σωστες κατηγοριες

http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=23977.0 (http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=23977.0)

Πω πω. Αυτά είναι. Βάλε κ άλλα αν έχεις. Ευχαριστουμε

Σ'ευχαριστώ iapwnas  ;D

Να και ενα ζευγαρι σαν την δικη σου παλασκα , ισως λιγο ποιο παλαιες αυτες. Νομιζω οτι η δικη σου ειναι λιγα χρονια ποιο νεα,ισως την δεκαετια του 1830-40.Η πιστολα\κουμπουρα δυστηχως σε κακια κατασταση,εχει μεινει η μονο η λαβη της . Μπραβο πολυ ωραια αντικειμενα  :) :) :)

Πολύ όμορφα Γιάννα, τυχερή είσαι  ;)
Δε ξέρω κατα πόσο όμως η ημερομηνία ανταποκρίνεται στην πραγματική χρονολογία χρήσης/κατασκευής.

Πολύ ωραία!

Πολύ όμορφα κομμάτια, με τη χαρακτηριστική τεχνοτροπία της εποχής, τόσο στην παλάσκα, όσο και στο μέρος της πιστόλας (kubur) που σώζεται. Να τα χαίρεσαι!

Η ακριβής χρονολόγησή τους είναι όντως ένα ζήτημα, καθώς η πλειοψηφία τους (για τη Νότια Ελλάδα τουλάχιστον) προέρχεται από τις δεκαετίες του 1830-40 και μετά.

Γιώργο καλησπέρα. Εγώ πιστεύω πως η νότια Ελλάδα ειναι από τής ποιο "πλούσιες" περιοχές τής χώρας σε τέτοια αντικείμενα και το λέω από προσωπική πείρα.θα βρεις αντικείμενα από διάφορες εποχές πριν και μετά την επανάσταση του 1821,μην ξεχνάς την Ενετοκρατία !!!

Τιμες αληθεια παιδια????

Σε περιπτωση φυσικα που πουλανε τετοια αντικειμενα του 1821.Που περιπου κυμενονται οι τιμες?

Υπάρχουν μαγαζιά με αντίκες,συλλέκτες που κατά καιρούς πουλάνε κάποια κομμάτια από την συλλογή τους και κάποιοι που έχουν αποκτήσει τέτοια αντικείμενα και τα δινουν.Τώρα τιμές θα βρεις διάφορες,ανάλογα το τι θες και  την κατάσταση που θα είναι.Αλλη τιμή εχει μια χάλκινη παλασκα και άλλη μία εποχρυσομενη.

Συμφωνώ! Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η οπλοφορία ήταν πολύ πιο περιορισμένη στους χριστιανικούς πληθυσμούς σε σχέση με τις δεκαετίες του 1830 και 1840 και η πλειοψηφία αυτών των αντικειμένων προέρχεται από αυτές τις δεκαετίες, παρά από την περίοδο της Επανάστασης. Η οπλοφορία νωρίτερα ήταν απαγορευμένη και εκ των πραγμάτων επιλεγόταν από μικρότερο αριθμό ανθρώπων από ό,τι στην εποχή μετά την απελευθέρωση.

Φυσικά και υπάρχουν κομμάτια αυτής της περιόδου, όπως υπάρχουν και στη βόρεια Ελλάδα, αλλά και σε άλλα κομμάτια της Βαλκανικής, όπως στην Αλβανία, που αποτελούσαν κομμάτια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα. Και τα κομμάτια της Γιάννας προέρχονται από τη Χαλκιδική εξ άλλου. Η ακριβής χρονολόγηση όμως είναι πολύ δύσκολη, με την έννοια ότι ένα μη χρονολογημένο κομμάτι μπορεί πολύ εύκολα να είναι του 1820, του 1825 ή του 1835.

Η ελλειπής βιβλιογραφία κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Ακόμη και σε ποιοτικότατες δουλειές όπως το "The Arms of Greece and Her Balkan Neighbours in the Ottoman Period" του Robert Elgood έχουμε ένα γενικό πλαίσιο, παρά τις επιμέρους λεπτομέρειες που παρουσιάζονται. Λείπει μια λεπτομερής καταγραφή αντικειμένων, κατασκευαστών, περιοδολόγησης και γεωγραφικής κατηγοριοποίησης. Μακάρι κάποια στιγμή να υπάρξει κάποια τέτοια δουλειά, η οποία θα είναι αντικειμενικά άθλος.


Πέρα από το συλλεκτικό κομμάτι, αυτό έχει και ιστορικό ενδιαφέρον. Στα μέσα του 16ου αιώνα, τα οθωμανικά στρατεύματα έδειχναν αντιπάθεια στις πιστόλες, καθώς τις έβρισκαν δύσκολες στη συντήρηση και η πυρίτιδα λέρωνε τα ρούχα και τα χέρια. Οι παλάσκες της περιόδου έμοιαζαν επίσης με κουτιά και όσοι τις έφεραν, αποκαλούνταν "χαμάληδες" κι "αποθηκάριοι" από τους υπόλοιπους.

Με την πάροδο του χρόνου οι παλάσκες άρχισαν να γίνονται όλο και πιο περίτεχνες, με διάφορα μοτίβα ανάλογα με τον τόπο, τον κατασκευαστή, το θρήσκευμα και την καταγωγή της "πελατείας" και ένας τρόπος επίδειξης της οικονομικής επιφάνειας του κατόχου, αν μπορούσε να αγοράσει μια ασημένια ή επίχρυση για παράδειγμα. Ειδικά όταν οι παλάσκες "ταίριαζαν" με τις πιστόλες στα μοτίβα κατόπιν παραγγελίας, το γνωστό "τακίμι", τότε η αξία τους ανέβαινε.

Το αισθητικό κομμάτι επομένως συνέβαλε αρκετά στην αποδοχή των συγκεκριμένων όπλων και των παρελκομένων τους στη Βαλκανική γενικότερα. Ακόμη και όταν αργότερα, για λόγους ακρίβειας και ποιότητας κατασκευής, τα ευρωπαϊκά όπλα ήταν προτιμότερα, υπήρχαν συχνά "καλλιτεχνικές" επεμβάσεις επάνω τους, ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του κατόχου τους.

Έχεις απόλυτο δίκιο φίλε Γιώργο.Δυστυχώς μόνο μέσα από την προσωπική έρευνα και από κάποια μικρά εγχειρήματα που έχουν γίνει κατά καιρούς από ερευνητές και συλλέκτες υπάρχει κάτι που μπορεί να βοηθήσει την έρευνα για τα αντικείμενα αυτά.Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία γραπτά και η μακροχρόνια παραγωγή και χρηστικότητα τον όπλων αυτόν και τον αντικειμένων που χρησιμοποιούσαν στην Ελλάδα αλλά και στα βαλκάνια κράτησε αιώνες χωρίς να αλλάξει.Έτσι κάνει δύσκολο την χρονολόγηση κάποιον αντικειμένων αφού άλλαζαν χέρια στα πεδία της μάχης καΙ από πατέρα στον γιό.Κάποια από αυτά μπορεί να τα χρησιμοποιούσαν ακόμα και 200 χρόνια,υπάρχουν παράδειγματα από αρκετά κύριος σπαθιά και μαχαίρια!!

 θέλω να προσθέσω οτι πολύ πριν την επανάσταση του 21 είχαν γίνει παρά πολλά κινήματα για να ελευθερωθεί η χώρα από τους Οθωμανούς,στα ορλοφικα υπήρχαν πολλές εστίες ελλήνων με όπλα σε αρκετά μέρη της χώρας. Έτσι ξέρουμε οτι υπήρχαν όπλα στην χώρα που ήρθαν με διάφορους τρόπους και από διάφορους τόπους.Μην ξεχνάμε οτι αν και οι Οθωμανοί είχαν νόμους για να μην έχουν οι χριστιανοί όπλα δεν ήταν πάντα σε εφαρμογή,υπήρχαν πολλές περιοχές που είχαν όπλα(πχ.Μάνη,Σφακιά,Σούλι).Πολλά όπλα υπήρχαν στο Λαλα και τα Μπαρδουνοχωρια της ΠελοποννήσοΥ πριν την επανάσταση που έπεσαν στα χέρια των Ελλήνων κατά την επανάσταση,έτσι λέω και για τον μεγάλο αριθμό όπλων στην νότια Ελλάδα που υπήρχε πριν την επανάσταση.Λέγετε οτι αρκετά όπλα άλλαξαν χέρια στα παζάρια της επαναστατημένησ χώρας μετά τις μάχες και οτι μεγάλος αριθμός όπλων και αντικειμένων έφυγαν από το Μοριά για την Στερεά Ελλάδα μετά τον εμφύλιο.Όσο για τα ποιο πλούσια όπλα θα έλεγα οτι τα ποιο πολλά έγιναν την εποχή μετά την επανάσταση , τότε ο κάθε καπετάνιος για να διξει την δύναμη του  στόλιζε τον οπλισμό του με τον χρυσό και το ασημί.

...για να καταλάβατε αυτά τα κειμήλια είναι του παππού ...του παππού μου με το όνομα Λεβενήσης. Είχε πάρει μέρος στον αγώνα που έγινε με τον ΚΑΠΕΤΑΝ ΧΑΨΑ. Η πιστόλα του έσπασε στην μάχη που δόθηκε αλλά ο ίδιος μπαίνοντας στο μοναστήρι σώθηκε μαζί με λίγους ακόμη, αν σας ενδιαφέρει διαβάστε το εξής:
Τα νέα όμως από το μέτωπο του Εμμανουήλ Παπά δεν είναι καλά, καθώς ο τελευταίος αναγκάζεται σε οπισθοχώρηση μετά τις μάχες της Ρεντίνας και της Απολλωνίας με τις υπέρτερες και καλύτερα οπλισμένες Οθωμανικές δυνάμεις από τη Δράμα και την Κωνσταντινούπολη. Ο Εμμανουήλ Παπάς με μόνο 200 αγωνιστές μέσω Πολυγύρου σπεύδει να ενωθεί με το σώμα του Χάψα. Τελικά οι επαναστάτες του Χάψα οπισθοχωρούν από τη Θέρμη στα Βασιλικά, όπου ενώνονται με τους 200 αγωνιστές του Εμμανουήλ Παπά.
Ο Εμπού Λουμπούτ πασάς της Θεσσαλονίκης έχει συγκεντρώσει πλεόν 35.000 τακτικό στρατό (30.000 πεζούς και 5.000 ιππείς υπό τον Μπαϊράμ πασά) και σπεύδει να αναμετρηθεί με τους επαναστάτες στα Βασιλικά. Ο καπετάν Χάψας επέλεξε ως σημείο μάχης τη στενωπό της κοιλάδας του Ανθεμούντα, κοντά στο μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας. Τότε ο Στάμος Κάψας αποφασίζει να στείλει τον Αναστάσιο Χυμευτό με τμήμα του στρατού, στην Κασσάνδρα προκειμένου να εξασφαλίσει την περιοχή από ενδεχόμενη απόβασηΟθωμανικών στρατευμάτων μέσω θαλάσσης.
Η μάχη που διεξάγεται είναι άνιση και ο καπετάν Χάψας διαβλέπει τον κίνδυνο πανωλεθρίας, καθώς οι Οθωμανοί προβαίνουν σε σφαγές αμάχων στα Βασιλικά. Τότε, αποφασίζεται, με υπόδειξη του Βασιλικιώτη προύχοντα Γεωργίου Κοτζιά, η οχύρωση εντός του μοναστηριού της Αγίας Αναστασίας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι Οθωμανοί. Στις διαπραγματεύσεις του Εμμανουήλ Παπά με τους μοναχούς, συμφωνείται τελικά η είσοδος μόνο των αμάχων και των γυναικοπαίδων από τα Βασιλικά και τη Γαλάτιστα. Έτσι, ο καπετάν Χάψας αποφασίζει να μείνει στο πεδίο της μάχης με 67 μαχητές, ενώ ο Εμμανουήλ Παπάς με το υπόλοιπο στράτευμα να συνοδέψει τα γυναικόπαιδα στη μονή.
Η αυτοθυσία και ο ηρωισμός του καπετάν Στάμου Χάψα ήταν συγκινητικός, καθώς αγωνίστηκε μέχρις εσχάτων ώστε να εξασφαλίσει τη σωτηρία των αμάχων. Στο πεδίο της μάχης, τη 10η Ιουνίου του 1821 σκοτώθηκαν και οι 68 αγωνιστές (οι περισσότεροι από τη Συκιά) μέχρις ενός. Σήμερα το σημείο αυτό ονομάζεται "Κομμένοι" ή "Συκιωτούδια" και έχει κατασκευαστεί μνημείο της θυσίας. Στη μαρμάρινη πλάκα αναγράφει:
ΤΟ ΜΑΚΕΔΝΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΕΝΟΣ ΠΡΟΜΑΧΕΙ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ.

 ...για περισσότερες πληροφορίες δείτε όλο το άρθρο στο:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%AC%CF%88%CE%B1%CF%82

Μνημείο ΚΑΠΕΤΑΝ ΧΑΨΑ έξω από τον Πολύγυρο το χωριό μου πηγαίνοντας για Θεσσαλονίκη στα 25 χιλιόμετρα

νασαι καλα Γιαννα που μοιραζεσαι μαζι μας αυτες της ιστοριες οπως και τα κειμηλια,εστω και νοερα με ταξιδεψες και συναμα συγκινησες,σαν ενα μικρο μνημοσυνο σε ολους αυτους τους μεγαλους αγωνιστες της ελευθεριας.
οι νεκροι δεν πεθαινουν οταν τους χασεις αλλα οταν τους ξεχασεις

Είναι σημαντικό να υπάρχει η ιστορία των αντικειμένων, αν αυτή είναι γνωστή. Έτσι συνδέονται με μια συγκεκριμένη εποχή και με συγκεκριμένα γεγονότα, βοηθώντας παραπέρα και στο συλλεκτικό κομμάτι.

Ευχαριστούμε που μοιράστηκες την ιστορία τους μαζί μας!

Σε ευχαριστούμε πολύ Γιάννα που μοιραστηκες τις φωτογραφίες και την ιστορία αυτή μαζί μάς,πραγματικά αυτή την εποχή που ζούμε όλοι χρειαζόμαστε να μαθαίνουμε ιστορικά γεγονότα τέτοιου μεγαλείου από τους προγόνους μας και να περνούμε δύναμη σαν έθνος.

Ευχαριστουμε πολυ που τα μοιραστηκες μαζι μας.Ανεκτιμητα