Στέκι Συλλεκτών

          Στην επόμενη φωτογραφία που θα παρουσιάσω, πάλι με θέμα την εκστρατεία στην Μικρά Ασία, τον τίτλο του θέματος δεν τον επέλεξα εγώ αλλά ο κάτοχός της 94 χρόνια πριν.

          ω πως είμαστε! Μαγνησία 27, Μαΐου 1921

          Ο υπότιτλος όμως είναι γραμμένος από πίσω από την φωτογραφία :

          Αναχωρούντες δια την πρώτην γραμμήν

          Η πόλη μας δίνει την πληροφορία ότι οι εικονιζόμενοι στην φωτογραφία ανήκουν στο Β’ΣΣ και άρα ή στην ΧΙΙΙ Μεραρχία ή στην V Μεραρχία.

          Η ημερομηνία και ο υπότιτλος μας δίνει την πληροφορία ότι βρισκόμαστε στις παραμονές μια άλλης μεγάλης επίθεσης η οποία προηγήθηκε της μάχης του Σαγγάριου ποταμού (προς Άγκυρα επιχείρηση).  Και αυτή η επιχείρηση επιθετική η οποία έγινε τον Ιούνιο – Ιούλιο του 1921.

          Αντικειμενικός  σκοπός η συντριβή της στρατιωτικής δυνάμεως  του εχθρού, ώστε να εξαναγκαστεί να συνάψει ειρήνη και να τερματιστεί ο πόλεμος……..

          Ο ΕΣ νίκησε σ’ αυτή την επιχείρηση, εκτόπισε τους Τούρκους και κατέλαβε την Κιουτάχεια, Αφιόν Καραχισάρ και το Εσκί Σεχίρ (Δορύλαιο), σπουδαίους συγκοινωνιακούς κόμβους από τους οποίους θα εξασφάλιζε και τον ανεφοδιασμό του. Αλλά δεν κατάφερε να συντρίψει τον εχθρό, ο οποίος κατάφερε να συμπτυχθεί αφήνοντας στα πεδία των μαχών αρκετούς νεκρούς και πολεμικό υλικό, αλλά οι απώλειες του δεν ήταν ανεπανόρθωτες.

            Πίσω στην φωτογραφία  ξανά……

            Αυτό που μου τράβηξε το ενδιαφέρον  πλέον από την συλλεκτική της αξία ως αντικείμενο προς μελέτη, είναι η αποφασιστικότητα που φαίνεται ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Τα ονόματα των εικονιζόμενων αναγράφονται από πίσω, έτσι θέλησε ο πρώτος κάτοχος της φωτογραφίας να τους χαρίσει την αιωνιότητα και εγώ ο τελευταίος κάτοχος της, θα το πραγματοποιήσω μοιράζοντας τα μαζί σας. Έτσι από αριστερά προς τα δεξιά είναι οι παρακάτω:
 
           Κυριακίδης Χρυσ.  Ανθυπολοχαγός , Ζαφειρόπουλος Μ.   Ανθυπολοχαγός, Τσίωμος Γ.   Ανθυπασπιστής,  Βλάσσης Πέτρος   Υπολοχαγός, Κώνστας Χρίστος   Ανθυπολοχαγός, Πασπαράκης Βασίλειος Υπολοχαγός, Κατσιμήουλης Ν. Ανθυπολοχαγός, Αλεξόπουλος Ν. Ανθυπολοχαγός.   

Οντως τα πρόσωπά τους είναι όπως αναφέρεις αποφασισμένα και εμφανίζουν μια τόλμη χωρίς ίχνος φόβου!

Για την ιστορία απλά να προσθέσω πως η Μαγνησία είχε απελευθερωθεί στις 12 Μαΐου 1919 από το 6ο Ελληνικό Σύνταγμα Πεζικού και Πυροβολικού.
Ενώ κατά την αποχώρηση των Ελλήνων, το 1922, γνώρισε μεγάλη συμφορά καθώς οι Τούρκοι κρέμασαν και έσφαξαν τους χιλιάδες εναπομείναντες Έλληνες κατοίκους της, καθώς και αξιωματικούς και απλούς στρατιώτες του Ε.Σ στις χαράδρες του Σιπύλου.
Η πλειοψηφία των κατοίκων της που κατάφερε να γλυτώσει ίδρυσε την κωμόπολη της Νεας Μαγνησίας στην "προσφυγομάνα" Θεσσαλονίκη.

Εγώ κρατάω μόνο ότι πήγαιναν στον πόλεμο χωρίς φόβο. Εκατό χρόνια μετά ο φόβος καθορίζει τις αποφάσεις ορισμένων για πιο ασήμαντα ζητήματα. ;)
Σταματάω εδώ για να μη σου χαλάσω το ποστ. Αν κρίνουν οι διαχειριστές, μπορούν να διαγράψουν το σχόλιο μου.

Θα είχε πολύ ενδιαφέρον, πώς θα λειτουργήσουν οι διαχειριστές...

Άσε ρε φίλε μου που θα συγκρίνουμε εκείνους τους Έλληνες με εμάς. Εμείς δυστυχώς δεν είμαστε τίποτα.

     Κατά την άποψη μου, οι νεώτερες γενεές είναι καλύτερες από τις παλαιότερες. Σ' όλους τους τομείς.
 
     Το πρόβλημα παραμένει για τους Έλληνες το κίνητρο και η ηγεσία. Δεν ήταν ''καλοί'' Έλληνες οι προγονοί μας και έμειναν σκλαβωμένοι 400 χρόνια; Έγιναν ξαφνικά ''καλοί'' μετά την επανάσταση του 1821; Ηγέτες χρειαζόμαστε που θα μας ενώσουν για την κοινή ευημερία μας. Ενωμένοι είμαστε ανίκητοι, το αποδείξαμε άπειρες φορές στην ιστορία μας. Αλλά είμαστε δύσκολοι στην διοίκηση, άλλος θέλει ''χάδια'' και άλλος ''χαστούκια'', άλλος θέλει ''λάδωμα'' και άλλος ένα απλό ''μπράβο'', άλλος θέλει ''καλοπιάσματα''και άλλος θέλει ''βρισίδια''.

     Αυτοί είμασταν, αυτοί είμαστε και αυτοί θα είμαστε. 

     Ακόμη μια φωτογραφία κατά την διάρκεια της ίδιας επιχείρησης του Ιουνίου - Ιουλίου 1921, με ημερομηνία 20 Ιουνίου 1921 με αξιωματικούς μας να αναπαύονται....

     (Το γουρουνάκι μπροστά από την φωτογραφία δεν ξέρω αν ήταν μασκώτ ή το επόμενο γεύμα  ;D)

    Ακόμη μια φωτογραφία ''στημένη'' αυτή την φορά από το 1921 με στρατιώτες .......

    Ο οπλισμός που έχουν στην φωτογραφία οι στρατιώτες είναι το τυφέκιο Mannlicher Schoenauer M1903, ο αριστερά και ο μεσαίος και Mannlicher Schoenauer M1903/14 ο δεξιός. Οι ξιφολόγχες τους είναι, για τον αριστερό η Αυστριακή Mannlicher Μ1895/03 και ο μεσαίος με τον δεξιό στρατιώτη, μεταποιημένες τύπου Gras M1874 για το τυφέκιο Mannlicher Schoenauer.

   Οι φυσιγγιοθήκες τους είναι Γαλλικού τύπου Μ1906/15. Γαλλικού τύπου είναι και τα ημιάρβυλα, οι ιμάντες εξαρτύσεως και οι ξιφοκρεμάστρες τους  Μ1888/14 (μεσαίου και δεξιού στρατιώτη). Οι ζώνες που φέρουν είναι του αριστερού Ελληνικού τύπου (σε αντιγραφή αντίστοιχες Γαλλικές) με μονό ''καρφί'' στην πόρπη, των άλλων δύο είναι ίδιες με αυτές που χρησιμοποιήθηκαν κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων (αντιγραφή αντίστοιχων Γερμανικών).

 

ρε φίλε να σε ρωτήσω κάτι;΄
Αν δεν έβλεπες πάνω την ελληνική φράση "Ενθύμιο 1921" θα καταλάβαινες ότι αφορά Ελληνες;
Εννοώ τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά τους σε παραπέμπουν σε Ελληνες;

Τι ακριβως περιμενες, Ερμηδες του Πραξιτελους ?
Ετσι ηταν Οι Ελληνες εκεινη την εποχη, δες παλιες φωτο εαν εχεις απο τον παππου σου κλπ.
Μην κοιτας την τωρινη νεα γενια που μεγαλωνει στα πουπουλα και με διατροφη και με τα ολα της απο την στιγμη που γεννιεται και εχει βαλει 10 ποντους υψος.
Τοτε ηταν αλλιως τα πραγματα.
 

    
     Ναι, σκέψου ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν περάσει κακουχίες από συνεχόμενους πολέμους και γενικά οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήταν αγρότες δηλαδή των χωραφιών ηλιοκαμένοι, χωρίς σωστή σίτιση και χωρίς την καλή ζωή που κάνουμε εμείς. Αν τύχει και δεις στολή θα δεις πόσο μικροκαμωμένες ήταν. Επειδή έχω ένα καλό αρχείο της εποχής σε φωτογραφίες τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά μας ήταν κάπως έτσι.

      Ακόμη μια φωτογραφία από το 1921, με στρατιώτες ''στημένη'' όπως η προηγούμενη αλλά αυτή έχει σκηνικό δράσης. Ο ένας στρατιώτης είναι έτοιμος για να πάει για  ..... συσσίτιο και ο άλλος με την ξιφολόγχη εφ' όπλου να εφορμήσει στα εχθρικά χαρακώματα.

     Χαρακτηριστικά φαίνεται ότι ο αριστερά φέρει δίκωχο και ο δεξιά πηλίκιο τύπου κεπί. Και τα δύο ήταν επιτρεπόμενα και χορηγούμενα. Το δίκωχο φερόταν όταν ο στρατιώτης δεν είχε ένοπλη υπηρεσία οπότε ορθά φέρεται από τον αριστερά αφού πάει για το γεύμα του.

     Πέρα όμως από την αυστηρότητα του κανονισμού, δεν ίσχυσε ποτέ και οι στρατιώτες φορούσαν στην κυριολεξία ότι ήταν εύκαιρο, όπως φαίνεται στην προηγούμενη φωτογραφία των 3 στρατιωτών.

Εκτός από 10 πόντους ύψος και 10 πόντους πλάτος! ... κατά τα άλλα τα περιγράψατε άψογα.