Στέκι Συλλεκτών

    Το επόμενο κομμάτι που θα παρουσιάσω στην κατηγορία αυτή, είναι ένα τυφέκιο πολύ παλαιό. Ένα βραχύκαννο τυφέκιο που η ιστορία του χάνεται στο διάβα των αιώνων, σε μια εποχή που το ομιχλώδεις τοπίο και η σκλαβιά των Ελλήνων κάτω από τις επαίσχυντες και ακόρεστες ορέξεις των κατακτητών Οθωμανών τους οδήγησαν να αναζητήσουν την ελευθερία μέσα από την ναυτοσύνη και το εμπόρια στην Θάλασσα της Μεσογείου.

    Ο πλούτος του εμπορίου, όμως, τράβηξε όπως ήταν η συνήθεια της εποχής και τους αντίστοιχους ληστές της θάλασσας τους πειρατές. Πολλά βιβλία γράφτηκαν για τους πειρατές, ακόμη και γνωστή σειρά ταινιών γυρίστηκε εκθειάζοντας τα κατορθώματα τους. Τυχοδιώκτες, χωρίς πατρίδες, χωρίς φόβο θεού, με μόνο όπλο την ναυτοσύνη τους και την ακόρεστη επιθυμία για πλούτη, ληστές, εγκληματίες, μέθυσοι, που συχνά όπως συμβαίνει διαχρονικά χρησιμοποιήθηκαν από τα μεγάλη κράτη για να διευρύνουν την εξουσία τους, ενάντια των αντιπάλων κρατών, παίζοντας το παιχνίδι του ελέγχου των θαλάσσιων οδών, κυριάρχησαν στην ιστορία για περίπου 300 χρόνια.

    Η Μεσόγειος όπως ανέφερα παραπάνω αποτέλεσε θάλασσα δράσης τους. Αρκετά δε νησιά του Αιγαίου ήταν και ορμητήρια τους. Η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν μπορούσε να τους ελέγξει ο λόγος απλώς, δεν ήταν φτιαγμένοι οι Τούρκοι για ναυτικοί, με αποτέλεσμα να εξαρτώνται από τους Έλληνες υπόδουλους. Οι Έλληνες ναυτικοί κατόρθωσαν και πήραν προνόμια, πολέμησαν και επικράτησαν των αντιπάλων τους πειρατών και πλέον παραδοσιακά τραγούδια μας θυμίζουν αυτές τις επικές ναυμαχίες.

    Μετά τον μακρύ αυτό πρόλογο θα αναφερθώ στο επόμενο εύρημα το οποίο όπως είναι πλέον φανερό είναι αντικείμενο που αφορά τους πειρατές.

    Το αντικείμενο είναι ένα αρκεβούζιο, ναυτικό δηλαδή βραχύκαννο τυφέκιο με διευρυμένη την έξοδο της κάννης για να χρησιμοποιεί οτιδήποτε μπορούσε να βρεθεί εύκολα, όπως καρφιά, πέτρες, διάφορα μέταλλα γιατί σκοπός ήταν η διασπορά και η καταστροφή σε μικρό βεληνεκές.

    Όπως καταλαβαίνετε βρέθηκε σε νησί του Αιγαίου και μάλιστα σε περιοχή πλησίον της ακτής, όπου υπάρχει φυσική κοίτη και τα νερά της βροχής από την στεριά καταλήγουν στην θάλασσα. Είναι του 18ου αιώνα και πρόκειται για όπλο που προτιμούσαν επί το πλείστον οι πειρατές και μάλιστα το νησί έχει ιστορία επιδρομών από πειρατές. Δυστυχώς οι αιώνες που πέρασαν από το σημείο που το ''άφησε'' ο προηγούμενος κάτοχος ήταν δύσκολοι. Η θάλασσα δεν συμμερίζεται την αγωνία του συλλέκτη και τον λοιπών θιασωτών της ιστορίας  και κατέστρεψε τα ξύλινα μέρη ολοσχερώς. Τα δε μεταλλικά από χάλυβα αλλοιώθηκαν, τα χάλκινα μέρη όμως παρέμειναν υπερασπιστές της ιστορίας και απλά οξειδώθηκαν. Βρέθηκε στα χέρια μου αναμένοντας την αξιοποίηση του με κάποιο τρόπο. Το δίλημμα μεγάλο, τι να κάνω;

    Ανακατασκευάζω τα ξύλινα μέρη και άρα έχω κάτι εν μέρη μουσειακό εποχής και εν μέρη αναπαλαιωμένο με το ξύλινο νέο ξυστά του; Η΄ το αφήνω όπως είναι, απλά το συντηρώ προσπαθώντας να σταματήσω την περαιτέρω διάβρωση;  

    Θα ήθελα και τις δικές σας απόψεις .......

Αυτό κι αν είναι κομμάτι με ιστορία! Απίστευτη και η κατάσταση των χάλκινων μερών!


Η δικιά μου γνώμη, που γενικά είμαι της σχολής "δεν πειράζουμε τίποτα" θα ήταν το δεύτερο, ειδικά καθώς σε ένα τόσο παλιό κομμάτι με τέτοια φθορά το καινούριο ξύλο ίσως να μοιάζει παράταιρα σύγχρονο. Παρ' όλα αυτά, έχοντας δει τη δουλειά σου στην ξιφολόγχη και το περίστροφο, απέχω πολύ από το να είμαι απόλυτος στη γνώμη μου, η οποία είναι εξ άλλου προσωπική και υποκειμενική!

Πάντως μια εικόνα που φτιάχνω με αυτό στο μυαλό μου είναι μια γραφιστική αναπαράστασή του σε σχέδιο ή σε στυλ γκραβούρας, ίσως πάνω σε κάποιο υλικό μακέτας, σε φυσικό μέγεθος, με τα υπάρχοντα μεταλλικά μέρη στερεωμένα με ασφαλή τρόπο πάνω στις θέσεις τους σε αυτήν, έτσι ώστε να μπορεί ίσως και να κρεμαστεί. Το σχέδιο να συμπληρώνει δηλαδή δισδιάστατα και αφαιρετικά αυτό που λείπει. Μια ιδέα απλά...  :)

Φίλτατε panos_v
Επιδεί είμαι αρκετά καταρτημένος σε θέματα στρατιωτικής Ιστορίας του 15-16-17-18-19ου αιώνα, θέλω να κάνω μια φιλική παρατήρηση στην ανάρτηση  σου. Το Αρκεβούζιο είναι τύπος όπλου των αρχών του  15ου και του τέλους του 16 αιώνα.
Αυτό που έχεις αναρτήσει είναι μουσκετοειδές με πυριτόληθο το οποίο, πράγματι χρησιμοποιούταν στο Ναυτικό, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις από μονάδες του μηχανικού (κυρίος στη Γαλλία απ' όσο θυμάμαι, πιθανό να κάνω λάθος...).
Αν προσέξεις στις φωτογραφίες που θα δεις παρακάτω θα δεις βασικές διαφορές, όπως το σημείο ανάφλεξης τους. Που απ' ότι βλέπω στο διασοθέντα τμήμα του φαίνεται το σημείο που παίρνει το τσακμάκι.
Εϊναι πολύ ωραίο κομμάτι, και μάλιστα ήθελα να πω ότι συμφωνώ με τον giorgos_p στο να μην το πειράξεις, μιας και το καινούργιο ξύλο θα είναι παράταιρο με το παιλίο αυτό κομμάτι.

αυτά τα γράφω περισσότερο για να δώσω μια χείρα βοηθείας, για το κομμάτι που έχεις στην κατοχή σου.

Φιλε Παναγιωτη,η γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να κανουμε συντηρηση  με σκοπο
μονο τον καθαρισμο απο φερτες υλες και την προστασια απο την διαβρωση,
οτι δημιουργησε ο χρονος αυστηρα δεν το αγγιζουμε.
Εγω ειμαι υπερ της ανακατασκευης αλλα πως;
Θα πρεπει τα νεα εξαρτηματα που θα δημιουργηθουν να ειναι πιστα αντιγραφα,
να μην γινει παλαιωση σε βαθμο να σε ξεγελα,αλλα να δενει αισθητικα με το συνολο.
Εννοω οτι πρεπει να αρεσει οπτικα να μεταφερει στον θεατη την αρχικη εικονα,
αλλα να αντιλαμβανεται την ανακατασκευη  ωστε να ειναι σε θεση να ξεχωρισει
παλαιο-νεο.

Φοβερο!!Πανεμορφο!!

Τετοιο κειμηλιο ΔΕΝ ΤΟ ΑΚΟΥΜΠΑΣ.Δεν κανεις τιποτα δεν το πειραζεις.Σε βραστο νερο μόνο για την ανασχεση της πορειας της οξειδωσης και μετα αναβεις ενα τσιγαρο και το χαζευεις βαζοντας τον εαυτο σου πανω σε ενα πειρατικο!! :o :o :o

Γνωμη μου παντα...

    Καλησπέρα Newton1643, πραγματικά η παρατήρηση σου είναι σωστή, έλα μου όμως που έχει επικρατήσει και αυτά να ονομάζονται στην καθομιλουμένη ως αρκεβούζια, θα μπορούσα να το ονομάσω φυσικά όπως αναφέρεις μουσκετοειδές με πυριτόλιθο, αλλά θα χρειαζόμουν πολλά για να το αναλύσω. Να σου θυμίσω πάντα ότι οι φίλοι μας στην Κύπρο ονομάζουν τα τυφέκια Lee Enfield (όλων των τύπων) ως ''Μαρτίνια'', υπονοώντας πάντα το Βρετανικό τυφέκιο Martini- Henry που χρησιμοποιούσαν οι Βρετανοί απεικιοκράτες όταν κατέλαβαν το νησί και καταλαβαίνουν τι εννοούν. Οπότε χρησιμοποίησα και εγώ αυτή την ονομασία ας πούμε ως θεματική ή φορουμιστική αδεία (κάτι ανάλογο με την ποιητική αδεία).

   Οφείλω όμως να σ' ευχαριστήσω γιατί με τις γνώσεις σου έμαθα περί των μηχανισμών πυροδοτήσεως κεφάλαιο άγνωστο για εμένα και φυσικά για την πρόταση σου για το μέλλον του εν λόγο μουσκετοειδούς.

   Επίσης θέλω να ευχαριστήσω και τους υπόλοιπους για τις απόψεις σας. Αποφάσισα να το διατηρήσω ως έχει και θα ακολουθήσω τις προτάσεις, μου άρεσε Γιώργο πολύ η σκέψη σου. Σκέφτομαι ήδη τι υλικά να χρησιμοποιήσω για να ''δείξει'', χωρίς καμία επέμβαση, πέρα του ζεστού νερού.

   Μόλις το ετοιμάσω θα αναρτήσω φωτογραφίες για να το σχολιάσουμε !!!!!!!

Αναμένουμε με ενδιαφέρον!!!  ;)

Και ότι αλλο σου τύχει ή σε κάποιον άλλο φίλο τύχει από τις χρονολογικές περιόδους που σου ανέφερα (15-16-17-18-19ο αιώνα) μπορείτε να μου πειτε με χαρά μου να βοηθήσω μιας και έχω αρκετά μεγάλη και πληθώρα γνώσεων στρατιωτικής  Ιστορίας των εποχών εκείνων.
Ναι πράγματι στην καθουμιλουμένη τα συγχαίουμε όλα με το Αρκεβούζιο (ακόμη και το Καριοφίλι που απότελει άλλο πράγμα το ο οποίο εμφανήστικε στην ανατολή... αλλά αυτό είναι άλλο θέμα για την ώρα  ;) ) και ναι αυτό με το Martini-Henry το έχω ακούσει και εγώ μάλιστα από Κυπραίο, μακρινό εξάδερφο μου που εν τέλει έπρεπε να του κάνω ολόκληρο μάθημα στρατιωτικής Ιστορίας για να καταλάβει τι εννοώ, αλλά στο τέλος κουναγά το κεφάλι μου απογοητευμένος... Mαρτίνια το έλεγε πάλι... :P :P :P ;D ;D ;D

Χαίρομαι που πήρες την απόφαση να μην πειραχτεί τίποτα από το εν λόγο κομμάτι, κάτι τέτοιο θα αλίωνε την ιστορία του...
 
ΥΓ: μια παρατήρηση μόνο, στο αρχικό ποστ όταν πατάς την φωτογραφία την δική σου με τα κομμάτια και μεγαλώνει, δεν φαίνεται το μπροστινό τμήμα του όπλου που μας δείχνει ότι είναι διευρημένη η έξοδος της κάνης.. απλά σαν παρατήρηση το λέω.. ;D

Scrollάρεις παραδεξιά. :-)


Κατά τα άλλα... πώς λέμε ένα Datsun μάρκας Toyota. :-)
(Μην ξαναπιάσω τις "πιάστρες" και τους "κουρούς"...)

Παναγιωτη και η ιδεα του Γιωργου ειναι καταπληκτικη.Εγω θα ελεγα (εσυ επιλεγεις) εναν τροπο κατασκευης
πανω στην ιδεα του Γιωργου.
Κανεις μονος η με τη βοηθεια γραφιστα το αρχικο σχεδιο (ή φωτογραφια) του αντικειμένου, τα οποια θα τα δωσεις για
εκτυπωση σε αυτοκολλητο πολυ καλης ποιοτητας σε πραγματικη κλιμακα.
Το αυτοκολλητο της εκτυπωσης μπορει να το μεταφερεις σε κοντρα πλακε θαλασσης η plexi glass και με
προσοχη μη σου παρει αερα να το κολλησεις(προσοχη στην εκτυπωση να αναφερεις το υλικο που θα το
κολλησεις).
Αφου κανεις ολα αυτα πρεπει να βρεις ή να φτιάξεις αγγιστρα inox, που θα τοποθετήσεις πάνω στο κόντρα πλακέ ή το plexiglass, με τα οποια θα συγκρατησεις τα υπαρχοντα εξαρτηματα
του οπλου πανω στο σχεδιο ή τη φωτογραφια, που θα ειναι απαραιτητα σε κανονικη κλιμακα, όπως έιπα παραπάνω.

  Δεν είναι κακή ιδέα Δημήτρη, μου αρέσει !!!!!!  :)

scrollαρα παραδεξία φίλτατε ένα λάθος έκανα το παρατήρησα μετα την ανάρτηση σου... ;)

Καλημέρα.
Πολύ ωραίο κομμάτι και όμορφη παρουσίαση.
Η ιδέα του Γιώργου μάλλον είναι και η πιο συνετή.
Λογικά θα υπάρχουν ήδη σε βιβλιογραφία και στο διαδίκτυο εικόνες με το συγκεκριμένο όπλο,
μπορεί και λυμένο στα κομμάτια του (έστω ζωγραφισμένο).
Ετσι, μια εκτύπωση 1/1 και η τοποθέτηση των κομματιών πάνω της θα ήταν μια όμορφη παρουσίαση (ίσως μέσα
σε κάποιου είδους πίνακα με περίτεχνο διάκοσμο) ή σε κάποια κρεμαστή προθήκη.
Οτι και να επιλέξεις, το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα εντυπωσιακό.

     Στρατή η ιδέα σου για παρουσίαση μέσα σε κάδρο με εξωτερικό διάκοσμο είναι πολύ όμορφη, μου θύμισες ένα βίντεο που είχα δει στο youtube με κεντρικό θέμα ένα luger P08, απομεινάρι του Α' ΠΠ, που ο Γάλλος πρωταγωνιστής το είχε συντηρήσει και τελικά το έβαλε μέσα σε αντίστοιχο κάδρο. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό. Θα είναι κάτι εντυπωσιακό !!!!!! 

Φίλτατε, μώλις μου λύσατε μια απορία (αλλά και υποψία) που την έιχα εδώ και πολύ καιρό, αναφορικά με το Luger P08, ότι δηλαδή, είχε χρησιμοποιηθεί και στον Α' ππ, διότι είχα την εσφαλμένη αίσθηση τόσο καιρό ότι στον πρώτο παγκόσμιο, οι Γερμανία (και η Τουρκία) χρησιμοποιούσαν μόνο το Mauser c96 (https://en.wikipedia.org/wiki/Mauser_C96) (το οποίο η Γερμανία το έβαλε σε παραγωγή και χρήση από το 1899 και το είχε ως το 1937).

Νewton1643

Πάνο, απο τα τόσα που μας έχεις μάθει, χαίρομαι που έστω και μια ιδέα μου μπορεί κάπως να βοηθήσει στο εγχείρημά σου  ;D ;D

   Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν υπάρχουν ιδέες τόσο καλές Στράτο και ειδικά σε τόσο ευαίσθητα χρονικά αντικείμενα. Πιστεύω πάντα ότι χρειάζονται δεύτερη ευκαιρία στις συλλογές μας.