Στέκι Συλλεκτών

Πρώιμα χρόνια

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 10 Φεβρουαρίου του 1776 και ήταν το έκτο παιδί του Αντωνίου - Μαρία Καποδίστρια, δικηγόρου στο επάγγελμα, και της Διαμαντίνας Γονέμη, κόρη αριστοκρατικής οικογένειας με καταγωγή από την Κύπρο.[1] Καταγόταν από παλιά κερκυραϊκή οικογένεια και συγκεκριμένα από τους Καποδίστρια της συνοικίας των τειχών (de la contrada delle mura). Η καταγωγή των Καποδίστρια ήταν από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής (Capo d'Istria) ενώ κατ' άλλους από τη Βενετία. Όλοι οι απόγονοι του Νικολάου και Αντωνίου Καποδίστρια είχαν το δικαίωμα να φέρουν τον τίτλο του κόμη, τίτλος που τους είχε απονείμει ο Κάρολος Εμμανουήλ Β΄, δούκας της Σαβοΐας και βασιλιάς της Κύπρου, το 1689.[ii] Η αναγνώριση του τίτλου από την Δημοκρατία της Βενετίας πραγματοποιήθηκε μόλις την 1η Ιουλίου 1796. Και η οικογένεια Καποδίστρια και η οικογένεια Γονέμη ήταν γραμμένες στην Χρυσή Βίβλο (Libro d'Oro), από το 1679 και από το 1606 αντίστοιχα. Ανάδοχός του ήταν ο Κώστας Αδάμης.

Φοίτησε στο μοναστήρι της Αγίας Ιουστίνης, όπου έμαθε Λατινικά, Ιταλικά και Γαλλικά και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Βενετία. Την περίοδο 1795-1797 σπούδασε Ιατρική στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα.[2] Μετά το πέρας των σπουδών του επέστρεψε αμέσως στην Κέρκυρα όπου άσκησε το ιατρικό επάγγελμα αφιλοκερδώς. Στις 12 Απριλίου 1799 διορίστηκε από τον ναύαρχο Καντίρ διευθυντής του οθωμανικού νοσοκομείου

Επτανησιακή Δημοκρατία

Η πρώτη εμπλοκή του Ιωάννη Καποδίστρια με τα κοινά της Επτανησιακής Δημοκρατίας έγινε μέσω του πατέρα του όταν και κλήθηκε να τον αντικασταστήσει. Ο Αντώνιος - Μαρία Καποδίστριας είχε αναλάβει μαζί με τον Νικόλαο Σιγούρο να αποκαταστήσει την τάξη στα νησιά του Ιονίου και να εφαρμόσει το σύνταγμα. Λόγω όμως προσωπικού κωλύματος του δεύτερου, αντικαταστάθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια.[4] Στις αρχές Μαΐου έφτασε με τον Σιγούρο στην Κεφαλονιά, όπου η κατάσταση είχε ξεφύγει απο τον έλεγχο λόγω της διαμάχης των τοπικών οικογενειών για την κατάληψη της εξουσίας. Αφού κατάργησαν την τοπική κυβέρνηση, ως αυτοκρατορικοί επίτροποι, ανέλαβαν οι ίδιοι προσωπικά την εξουσία του νησιού. Μέχρι το τέλος Ιουνίου, ο Καποδίστριας και ο Σιγούρος είχαν καταφέρει να εδραιώσουν την τάξη και να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους στασιαστές. Η παραμονή τους παρατάθηκε μέχρι και τις αρχές Σεπτεμβρίου, οπότε και επέστρεψαν στην Κέρκυρα.

Τον Ιούνιο του 1802 ίδρυσε μαζί με άλλους τον Εθνικό Ιατρικό Σύλλογο, στον οποίο εξελέγη γραμματέας. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους στάλθηκε από τους Ρώσους, που είχαν πια την εξουσία στα Επτάνησα, στην Κεφαλονιά για να επιβάλλει για ακόμη μια φορά την τάξη. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Κέρκυρα για να διοριστεί τον Απρίλιο του 1803 γραμματέας του Κράτους στο τμήμα των εξωτερικών υποθέσεων, η αρμοδιότητα του οποίου ήταν η αλληλογραφία με τους επιτετραμμένους της Δημοκρατίας στο εξωτερικό.[iii] Στις 24 Νοεμβρίου εκφώνησε εκ μέρους της γερουσίας τον επικήδειο του Σπυρίδωνος Γεωργίου Θεοτόκη, προέδρου της Επτανησιακής Γερουσίας. Τον Μάιο του 1805 ύστερα από πρόταση του Ρώσου πληρεξούσιου, η γερουσία εξέλεξε 10μελή επιτροπή, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και ο Ιωάννης Καποδίστριας, προκειμένου να συντάξει έκθεση με τις διατάξεις του συντάγματος που θα έπρεπε να αναθεωρηθούν. Η έκθεση παραδόθηκε τον επόμενο χρόνο και οι μεταρρυθμίσεις εγκρίθηκαν λίγους μήνες αργότερα. Τον Μάιο του 1806 έληξε η θητεία του ως γραμματέας του κράτους και τον επόμενο μήνα ανέλαβε την διεύθυνση της δημόσιας σχολής της Δημοκρατίας, που είχε ιδρυθεί με δική του πρωτοβουλία.

Στις εκλογές του 1806 ο Ιωάννης Καποδίστριας εξελέγη όγδοος σε ψήφους στην Κέρκυρα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί οτι ο Καποδίστριας διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον Ρώσο πληρεξούσιο Μοτσενίγου, του οποίου ήταν προστατευόμενος. Εξελέγη γραμματέας της γερουσίας και στη συνέχεια γραμματέας και εισηγητής της επιτροπής που θα συνέτασσε το σχέδιο του νέου συντάγματος.[4] Απο τη θέση αυτή ήρθε σε διαφωνία με τον Ρώσο πληρεξούσιο καθώς οι αλλαγές που πρότεινε ο πρώτος ήταν κατά πολύ πιο φιλελεύθερες σε σχέση με αυτές της ρωσικής αυλής. Παρ'ολα αυτά και μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργήθηκε ο Καποδίστριας εισηγήθηκε στη γερουσία την ψήφιση του συντάγματος με το επιχείρημα ότι κανένα άλλο σύνταγμα δεν είχε εγκριθεί και ότι μόνο αυτό που είχε προτείνει ο Μοτσενίγου θα τύγχανε έγκρισης από τη ρωσική αυλή.

Στις 2 Ιουνίου 1807 η γερουσία τον διόρισε έκτακτο επίτροπο στην Αγία Μαύρα (Λευκάδα) με ουσιαστικό σκοπό την άμυνα του νησιού απο τους Οθωμανούς.[4] Ουσιαστικά βρισκόταν υπο τις διαταγές του Ρώσου στρατηγού, ανήκε δηλαδή στη ρωσική υπηρεσία. Μαζί με τον Καποδίστρια έφτασαν 300 Ρώσοι στρατιώτες καθώς και ο μητροπολίτης Άρτας Ιγνάτιος. Υπό την προστασία των Ρώσων συνεργάστηκε με τους αρματολούς οργανώνοντας μάλιστα και την περίφημη μυστική συνέλευση των κλεφτοαρματωλών που συμμετείχαν όλοι οι οπλαρχηγοί που είχαν καταφύγει στην Λευκάδα (Βαρνακιώτης, Μπουκουβάλας, Μπότσαρης).[5][3] Στη συνέλευση αυτή ο Καποδίστριας αναγνώρισε τον Αντώνη Κατσαντώνη ως γενικό αρχηγό των κλεφτών στη Δυτική Ελλάδα. Η συνθήκη όμως του Τιλσίτ μεταξύ Ρώσων και Γάλλων επανέφερε το παλαιό καθεστώς, με αποτέλεσμα ο Καποδίστριας να ανακληθεί πίσω στην Κέρκυρα και οι Έλληνες οπλαρχηγοί να απομονωθούν παρά τις ρητές οδηγίες του προς τη γερουσία με τις οποίες συμβούλευε το σώμα να κρατήσει ανεκτή στάση απέναντι στους κλέφτες έτσι ώστε οι τελευταίοι αφενός να φθείρουν τα στρατεύματα του Αλή Πασά και αφετέρου να τον κρατούν μακριά από την Λευκάδα.[6]

Αν και ο Γάλλος στρατηγός Berthier τού προσέφερε αρκετά αξιώματα, ο Καποδίστριας αρνήθηκε να τα δεχτεί, προσμένοντας κάποια καλύτερη πρόταση απο την Ρωσία, με τους αξιωματούχους της οποίας διατηρούσε άριστες σχέσεις.

Εσωτερική πολιτική

Στο εσωτερικό της χώρας ο Καποδίστριας είχε να αντιμετωπίσει την πειρατεία, τους ανύπαρκτους θεσμούς, την διάλυση του στρατού καθώς και την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας. Μια από τις βασικές προϋποθέσεις που έθεσε για να αναλάβει την ηγεσία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ήταν η αναστολή του συντάγματος και η διάλυση της βουλής, όροι που τελικώς έγιναν αποδεκτοί. Στη θέση της βουλής δημιούργησε το "Πανελλήνιον", ένα γνωμοδοτικό όργανο αποτελούμενο από 27 μέλη με καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα, ενώ την διακυβέρνηση ανέλαβε η κεντρική γραμματεία, ένα είδος υπουργικού συμβουλίου, διοικούμενο από τον ίδιο. Επίσης, χώρισε την χώρα σε διοικητικές περιφέρειες. Να σημειωθεί ότι αρχικά είχε δεσμευθεί για τη διενέργεια εκλογών τον Απρίλιο του 1828, στη συνέχεια όμως προχώρησε στην αναβολή αυτών λόγω της χαώδους κατάστασης που επικρατούσε στο εσωτερικό. Όταν αυτές διεξήχθησαν, διατυπώθηκαν βάσιμες κατηγορίες για νοθεία. Αν και κυβερνήτης, ο Καποδίστριας εξελέγη σε 36 περιφέρειες, γεγονός που προκάλεσε την οργή των συνεργατών του, ένας εκ των οποίων, ο Σπυρίδων Τρικούπης, με αφορμή αυτό παραιτήθηκε από πληρεξούσιος και αναχώρησε για την Ύδρα.[17] Ιδιαίτερη μέριμνα επέδειξε και για την δημιουργία δικαστηρίων θεσπίζοντας και κώδικα πολιτικής δικονομίας

Μία απο τις πρώτες του κινήσεις ήταν η καταστολή της πειρατείας, έργο το οποίο ανέλαβε με επιτυχία ο Ανδρέας Μιαούλης.[18] Παράλληλα προχώρησε στην αναδιοργάνωση του στρατού, που ήταν απαραίτητος για την συνέχιση του πολέμου και την επέκταση των συνόρων, καθώς και στην υπαγωγή του στόλου υπό τις εντολές της κυβέρνησης που μέχρι τότε βρισκόταν στην υπηρεσία των Υδραίων. Με αυτόν τον τρόπο προσπάθησε να μειώσει την επιρροή των κοτζαμπάσηδων και να προστατέψει τα σύνορα. Στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης του στρατού περιλαμβάνεται και η ίδρυση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Ίδρυσε Εθνικό Νομισματοκοπείο και καθιέρωσε τον φοίνικα ως εθνικό νόμισμα αντικαθιστώντας το Τουρκικό. Όσον αφορά στην εκπαίδευση κατασκεύασε νέα σχολεία, εισήγαγε την μέθοδο του αλληλοδιδακτικού σχολείου, ίδρυσε εκκλησιαστική σχολή στον Πόρο καθώς και το Ορφανοτροφείο Αίγινας σε μια προσπάθεια να οργανώσει το σχεδόν ανύπαρκτο εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν ίδρυσε όμως πανεπιστήμιο, καθώς θεωρούσε ότι έπρεπε να υπάρξουν πρώτα απόφοιτοι μέσης εκπαίδευσης. Στο πρόβλημα της διανομής της εθνικής γής ο Καποδίστριας δεν κατάφερε να βρει λύση παραμένοντας έτσι εκατομμύρια στρέμματα δεσμευμένα είτε απο τους δανειστές είτε από τους κοτζαμπάσηδες και την εκκλησία. Μερίμνησε επίσης για την ανοικοδόμηση του Μεσολογγίου και των Πατρών, όπου έστειλε τον Κερκυραίο αρχιτέκτονα Σταμάτη Βούλγαρη. Σημαντική ήταν και η συμβολή του στο εμπόριο, με την παραχώρηση δανείων στους νησιώτες για την αγορά πλοίων και κατασκευάζοντας ναυπηγεία στον Πόρο και το Ναύπλιο. Τον Οκτώβριο του 1829 ίδρυσε το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο στην Αίγινα.

Όσον αφορά στην ελληνική οικονομία, ο Καποδίστριας επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την γεωργία, βασική πηγή πλούτου της Ελλάδας. Ίδρυσε την Γεωργική Σχολή της Τίρυνθας και έγινε η πρώτη απόπειρα για την καλλιέργεια πατάτας. Ο τρόπος που ο Καποδίστριας εισήγαγε την καλλιέργεια της πατάτας παραμένει περίφημο ανέκδοτο σήμερα: Παραγγέλλοντας ένα φορτίο πατάτες, πρώτα διέταξε ότι πρέπει να προσφερθούν σε όποιον θα ενδιαφερόταν. Όμως οι πατάτες αντιμετωπίστηκαν με αδιαφορία από τον πληθυσμό και ολόκληρο το σχέδιο φάνηκε να αποτυχαίνει. Όμως ο Καποδίστριας, έχοντας γνώση των ελληνικών συνηθειών, διέταξε ολόκληρη η αποστολή των πατατών να ξεφορτώνεται σε δημόσια επίδειξη στις αποβάθρες του Ναυπλίου, αλλά να φυλάσσονται από φαινομενικά αυστηρές φρουρές. Σύντομα, κυκλοφόρησαν φήμες για τις πατάτες, ότι αφού τόσο καλά φρουρούνταν, έπρεπε να είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Και αφού ήταν έτσι, κάποιοι δοκίμαζαν να τις κλέψουν. Οι φρουρές είχαν διαταχθεί εκ των προτέρων να κάνουν με τρόπο τα στραβά μάτια και να επιτρέπουν ουσιαστικά την κλοπή. Έτσι, σύντομα όλες οι πατάτες του φορτίου είχαν κλαπεί και το σχέδιο του Καποδίστρια να τις εισαγάγει στην Ελλάδα είχε πετύχει. Προσπαθώντας να ενισχύσει την ελληνική οικονομία ίδρυσε την "Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα", η οποία όμως απέτυχε, καθώς το δημόσιο εκμεταλλευόταν χωρίς όρους τα χρήματα των καταθέσεων.[17]

Αν και δημιουργησε ελληνικό και γαλλικό τυπογραφείο στην Αίγινα, πραγματοποίησε διώξεις εναντίον του τύπου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι περιπτώσεις των εφημερίδων "Ανεξάρτητος", "Ηώς" και "Απόλλων", που είτε έκλεισαν λόγω αντικυβερνητικών θέσεων είτε οι εκδότες του διώχθηκαν. Σφοδρή κριτική υπήρξε και για την τοποθέτηση των δύο αδερφών του, Βιάρο και Αυγουστίνο στις δύο κορυφαίες θέσεις, αυτές του αρχιναυάρχου και αρχιστράτηγου αντίστοιχα. Κατά γενική ομολογία και οι δύο θεωρούντο ακατάλληλοι για τις θέσεις αυτές, ενώ κάποιοι ιστορικοί φτάνουν στο σημείο να θεωρούν ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την πτώση του κυβερνήτη.

Εξωτερική πολιτική

Ερχόμενος στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με το πρωτόκολλο της 18ης Νοεμβρίου 1828 που έθεταν τον Μοριά και τις Κυκλάδες υπό την προσωρινή εγγύηση των συμμάχων. Με τον φόβο ότι οι Άγγλοι θα περιόριζαν την Ελλάδα σε αυτά τα σύνορα, οργάνωσε τακτικό στρατό συνεχίζοντας τον πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όσον αφορά στην επιλογή του ηγεμόνα, ο Καποδίστριας πρότεινε τον Λεοπόλδο του Saxe-Coburg, ο οποίος όμως παραιτήθηκε απο την διεκδίκηση του θρόνου λόγω διαφωνιών για τα σύνορα. Αρκετοί ιστορικοί θεωρούν ότι ο Καποδίστριας επίτηδες απομάκρυνε τον Λεοπόλδο από τον θρόνο, κάτι τέτοιο όμως απορρίπτεται απο τους περισσότερους σύγχρονους ιστορικούς.[19] Παράλληλα οι ελληνικές επιχειρήσεις στη Στερεά Ελλάδα συνεχίζονταν καθώς και η προέλαση των Ρώσων προς την Κωνσταντινούπολη. Ανήσυχη απο τις επιτυχίες της Ελλάδας και της Ρωσίας, η Μεγάλη Βρετανία έσπευσε να συμφωνήσει στην συνοριακή γραμμή Άρτας - Βόλου. Μετά απο διαπραγματεύσεις υπογράφηκε το πρωτόκολλο του Λονδίνου με το οποίο αναγνωριζόταν η ανεξαρτησία της Ελλάδας, η οποία θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.

Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, ο Καποδίστριας λόγω της ισχνής οικονομικής κατάστασης του κράτους επιχείρησε να συνάψει δάνειο με τράπεζες του εξωτερικού, προσπάθεια που δεν ευόδωσε λόγω των αντιδράσεων της Μεγάλης Βρετανίας. Παρόλα αυτά η Ρωσία και η Γαλλία ανέλαβαν να ενισχύσουν οικονομικά την Ελλάδα, ενώ ιδιαίτερη φροντίδα επέδειξε ο Τσάρος αποστέλλοντας 3.750.000 γαλλικά φράγκα.

Αντιπολίτευση και Δολοφονία                                                                                                                                                                                                                                                                                           Η αντιπολίτευση απαρτιζόταν από δύο κυρίως ομάδες. Την πρώτη την αποτελούσαν οι παραμερισμένοι από τον Καποδίστρια και την δεύτερη οι μεγαλοκτηματίες και πλοιοκτήτες που διεκδικούσαν για λογαριασμό τους την εξουσία. Ο συγκεντρωτισμός και οι καισαρικές τάσεις που επέδειξε ο Καποδίστριας παραμερίζοντας τις τοπικές αρχές και διορίζοντας σε θέσεις κλειδιά τα δύο αδέρφια του, Αυγουστίνο και Βιάρο Καποδίστρια, τον οδήγησαν σε σύγκρουση με τους κοτζαμπάσηδες και τους πλοιοκτήτες. Το κέντρο του αντικαποδιστριακού αγώνα έγινε η Ύδρα, έδρα των καραβοκύρηδων και πιο συγκεκριμένα της οικογένειας Κουντουριώτη. Εκεί είχε καταφύγει ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος καθώς και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αρχηγός της φατρίας των Μαυρομιχαλαίων που είχε παραγκωνιστεί από την εξουσία. Όργανο της αντιπολιτευτικής αυτής ομάδας ήταν η εφημερίδα "Απόλλων" του Αναστάσιου Πολυζωίδη. Η Γαλλία και η Αγγλία θεωρώντας τον Καποδίστρια υποχείριο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής και θέλοντας να καταστήσουν την Ελλάδα σε δικό τους προτεκτοράτο ενθάρρυναν τους αντιπολιτευόμενους.[20]

Στα μέσα Ιουλίου του 1831 ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης υποκίνησε εξέγερση στη Μάνη, στην οποία προσπάθησε να φτάσει με αγγλικό καράβι απο την Ύδρα, αναγκάζοντας τον Καποδίστρια να στείλει στρατιωτικά σώματα για να την καταστείλει. Την 14η Ιουλίου οι Ανδρέας Μιαούλης, που αν και είχε ευεργετηθεί απο τον Καποδίστρια είχε προσχωρήσει στην αντιπολίτευση, και Κριεζής με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον Πόρο.[20] Η φρουρά του νησιού στάθηκε ανίκανη να τους αντιμετωπίσει αφού στήριξη από το ναυτικό δεν υπήρξε. Παρά τις πιέσεις ο Κωνσταντίνος Κανάρης αρνήθηκε να συμμετάσχει στην επαναστατική αυτή κίνηση. Ο Καποδίστριας ζήτησε τη συνδρομή των τριών Μεγάλων Δυνάμεων, μόνο όμως ο Ρώσος ναύαρχος απάντησε θετικά στην πρόσκλησή του. Την 1η Αυγούστου κατέφθασε ο Ρωσικός στόλος στο λιμάνι του Πόρου απαιτώντας την άμεση εγκατάλειψη των πλοίων.[20] Μπροστά στον κίνδυνο να αιχμαλωτιστεί, ο Μιαούλης ανατίναξε την φρεγάτα "Ελλάς" βάζοντας παράλληλα φωτιά και στα υπόλοιπα πλοία του στόλου.[21]

Ύστερα από την πυρπόληση του στόλου, ο Καποδίστριας προχώρησε στην λήψη σκληρότερων μέτρων συλλαμβάνοντας τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Μέσα σε αυτό το τεταμένο κλίμα και υπό την καθοδήγηση των Άγγλων και Γάλλων πρακτόρων οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, αδερφός και γιος του Πετρόμπεη αντίστοιχα εφάρμοσαν το μανιάτικο έθιμο της βεντέτας. Το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 με το Ιουλιανό ημερολόγιο (δηλαδή στις 9 Οκτωβρίου 1831) έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια καθώς πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη θεία λειτουργία. Τον Καποδίστρια συνόδευε ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, Γεώργιος Κοκκώνης, ο οποίος πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. Τον τελευταίο τον αποτελείωσε ο όχλος, το δε πτώμα του πετάχθηκε στο λιμάνι. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης κατέφυγε στη γαλλική πρεσβεία, από όπου και παραδόθηκε στις αρχές για να δικαστεί ύστερα απο την επιμονή του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί και απειλούσε να κάψει την πρεσβεία.[22]. Τελικώς καταδικάστηκε σε θάνατο και τουφεκίστηκε λίγες μέρες αργότερα. Ο τραγικός θάνατος του Καποδίστρια βύθισε σε θλίψη τον γεωργικό πληθυσμό ενώ αντίθετα στην Ύδρα δέχτηκαν την είδηση με πανηγυρισμούς.[23]

Η δολοφονία του Καποδίστρια οργανώθηκε σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς απο την Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία. Απόδειξη ίσως είναι και το γεγονός ότι η γαλλική πρεσβεία δέχτηκε με ευκολία να παραχωρήσει άσυλο στον Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φάκελος για την δολοφονία του Καποδίστρια στα βρετανικά αρχεία παραμένει απόρρητος. Μετά την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, την θέση του κυβερνήτη ανέλαβε για κάποιο διάστημα ο αδερφός του, Αυγουστίνος Καποδίστριας, ως πρόεδρος της τριμελούς ανώτατης αρχής με το όνομα Διοικητική επιτροπή που διόρισε η Γερουσία. Τη σορό του Καποδίστρια την μετέφερε ο αδερφός του, Αυγουστίνος, στην Κέρκυρα όπου και ενταφιάστηκε στην Μονή Πλατυτέρας. Ως κυβερνήτης ο Καποδίστριας αρνήθηκε να δεχθεί μισθό, όπως επίσης αρνήθηκε χρηματική αποζημίωση από τον Τσάρο για να μην κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του για μεροληψία απέναντι στη Ρωσία ενώ διέθεσε όλη του την περιουσία για τους σκοπούς της επανίδρυσης του κράτους.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1831 με το Γρηγοριανό ημερολόγιο /11 Οκτωβρίου με το Ιουλιανό, ο δημιουργός της σύγχρονης Ελλάδας, ο πρώτος Κυβερνήτης της, ο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο, μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα.Πέρασαν 172 χρόνια από αυτήν την πολιτική δολοφονία, που έγινε για να ανακοπεί η πορεία που είχε χαράξει ο Ιωάννης Καποδίστριας για το ελληνικό Έθνος και ο φάκελος στα Βρεττανικά αρχεία που περιέχει τα σχετικά με τη δολοφονία του Καποδίστρια έγγραφα, παραμένει άκρως απόρρητος, ενώ η ελληνική επίσημη ιστορία επαναλαμβάνει άκριτα τις παραβλέψεις της «επίσημης ανάκρισης» του 1831.      Για 172 χρόνια, ακόμα λέγεται ότι τον δολοφόνησαν οι Μαυρομηχαλαίοι που στέκονταν μακριά του, ενώ βλήθηκε εξ επαφής, όπως περιγράφεται στη νεκροψία, ενώ το μαχαίρι του Γιώργου Μαυρομηχάλη – που βρίσκεται στα όργανα του εγκλήματος – είναι προφανώς μικρότερο από το τραύμα που διεπίστωσαν οι γιατροί που έκαναν τη νεκροψία (Δημήτριος Κοκκινάκης "Ποιοι δολοφόνησαν τον Καποδίστρια;").
       Είναι καιρός πια, 172 χρόνια μετά τον θάνατό του, να αποκαλυφθεί σε όλη της την έκταση η οργανωμένη επιχείρηση συγκάλυψης, αποσιώπησης και παραποίησης της ιστορικής αλήθειας σε ό, τι αφορά στον Καποδίστρια, η οποία άρχισε αμέσως μετά το θάνατό του και που συνεχίζεται ως και σήμερα.
       Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η σιωπή των συνεργατών του Καπποδίστρια. Γιατί δεν έγραψε ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος; Γιατί δεν έγραψαν ο Ανδρέας Μεταξάς και ο Ανδρέας Μουστοξύδης; Ο Τσακάλωφ;
       Η απάντηση είναι απλή. Το μυστικό κίνημα του Καποδίστρια δεν αποδέχθηκε την ήττα του μετά τη δολοφονία του ηγέτη του. Παρέμεινε ενεργό κρατώντας ζωντανή την φλόγα της εθνικής ιδέας και δεν είχε κανένα λόγο να αποκαλύψει τα μυστικά του στους αντιπάλους του απλά και μόνο για την ιστορική δικαίωση. Οι επαναστάτες κάνουν πολιτική και όχι ιστορία. Άλλωστε εκείνη την εποχή, οι περισσότεροι Έλληνες είχαν συνείδηση ότι την Επανάσταση την οργάνωσε ο Καποδίστριας.
       Ένα μέρος των πρωταγωνιστών... που γνώριζαν, πέρασε στους αντιπάλους του με πρώτους και καλύτερους τον Δ. Ρώμα και τον Γ. Σταύρου. Ο Σκουφάς πέθανε πριν την Επανάσταση. Ο Τσακάλωφ ήταν βουλευτής στην Εθνική Συνέλευση του Άργους (είχε διοριστεί από τον Καποδίστρια υπάλληλος του Γενικού Φροντιστηρίου του κράτους) και μετά τον θάνατο του Καποδίστρια εγκατέλειψε οριστικά την Ελλάδα και εγκατεστάθηκε στη Μόσχα, όπου πέθανε το 1851. Ο Κολοκοτρώνης ισορροπούσε πάντα ανάμεσα στον Ρώμα και τον Καποδίστρια.
       Για να φωτίσουμε ακόμα περισσότερο τα παρασκήνια της δολοφονίας, σημειώνουμε ότι ο Σεβάσμιος της Στοάς της Επτανήσου με έδρα τη Ζάκυνθο, κόμης Διονύσιος Ρώμας, ήταν ο σκοτεινός ηγέτης της αγγλικής παράταξης και προτάθηκε ως αντίπαλος υποψήφιος κυβερνήτης στην Εθνοσυνέλευση, που εξέλεξε τον Καποδίστρια.
       Μήπως αν ανοίξουν τα απόρρητα αρχεία του Μεγάλου Βασιλείου, μάθουμε κάτι για την σχέση του Ρώμα με τους ανθρώπους που πραγματικά δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, διότι οι Μαυρομιχαλαίοι απλά ήταν παρόντες στη δολοφονία και χρησιμοποιήθηκαν από τους οργανωτές ως «οι ένοχοι», που συνελήφθησαν επ’ αυτοφόρω για να κλείσει η υπόθεση. Ο Ρώσσος Πρέσβυς Ριμποπιέρ, στην έκθεσή του για τη δολοφονία του Καποδίστρια, γράφει ότι δεν έχει καμμία αμφιβολία ότι η «δολοφονική χειρ εξοπλίσθη παρά της Αγγλίας». Μπορούμε να σημειώσουμε ακόμα, ότι η απόφαση δολοφονίας του Καποδίστρια ελήφθη σε πολύ υψηλά επίπεδα και δεν αποφασίστηκε στην Ελλάδα. Ίσως ανάμεσα στα απόρρητα έγγραφα βρίσκεται και το σχετικό ντοκουμέντο.

Ελπιζω να μη σας κουρασα αλλα αξιζει να δειτε και αυτο!!!    http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1995/03/25031995.pdf (http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1995/03/25031995.pdf)

Ευχαριστουμε Νικο για την τοσο επισταμενη μελετη πανω στον Καποδιστρια!!Σε ενα σημειο θα ηθελα να σταθω και να το ξαναγραψω απο τα λεγομενα σου ---> Ως κυβερνήτης ο Καποδίστριας αρνήθηκε να δεχθεί μισθό, όπως επίσης αρνήθηκε χρηματική αποζημίωση από τον Τσάρο για να μην κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του για μεροληψία απέναντι στη Ρωσία ενώ διέθεσε όλη του την περιουσία για τους σκοπούς της επανίδρυσης του κράτους.
Αυτο δειχνει το ηθος και το μεγαλειο αυτου του ανθρωπου!!Κριμα που τετοιοι πολιτικοι εχουν εκλειψει διαπαντος απο την Ελλαδα!!Την σημερον ημερα δεν βγαζουν απο την τσεπη τους, ΒΑΖΟΥΝ στην τσεπη του οσο περισσοτερα μπορουν!! 

<<...Ελπίζω όσοι εξ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματος των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ' ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της... >> και <<... εφ' όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματα μου αρκούν δια να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν >>.

Ρε παιδιά, επειδή εγώ έχω μια "παράξενη" άποψη για την ιστορία, μου φαίνεται ότι αυτά τα δύο δεν συμφωνούν μεταξύ τους.




Και τα δύο σημεία προσπαθούν να αποδείξουν την εμπλοκή της Μ. Βρετανίας στη δολοφονία του Καποδίστρια.

Το πρώτο θεωρεί δεδομένο ότι ο Γ. Μαυρομιχάλης συμμετέσχε στη δολοφονία και αποδεικνύει την εμπλοκή της Βρετανίας (και της Γαλλίας) με την ευκολία που του δόθηκε άσυλο.

Το δεύτερο θεωρεί ότι οι Μαυρομιχαλαίοι φορτώθηκαν το έγκλημα για να το "ξεφορτωθούν" οι Άγγλοι.

Σε απλά ελληνικά, η συμμετοχή του Γ. Μαυρομιχάλη στη δολοφονία τι αποδεικνύει, τη συμμετοχή ή τη μη συμμετοχή της Μ. Βρετανίας στην υπόθεση;
Εγώ είμαι πιωμένος ή κάτι άλλο δεν πάει καλά;

Κατα την αποψη μου υπευθηνοι ειναι οι  Μαυρομηχαλαίοι για τον απλο λογο που ανεφερουν ολοι οι ιστορικοι---> Ευθυς , αμεσως , κατευθιαν σκοτωνει τον ενα ο φρουρος του Καποδιστρια και ο αλλος τρεχει να ξεφυγει!!Το κινητρο ηταν η φυλακιση του Πατερα τους αν θυμαμε καλα ή του αλλου τους αδερφου?? Ενα απο τα δυο.... Τωρα αν το <φυτιλι> για να δολοφονησουν τον Καποδιστρια τους το ειχαν ενσταλαξει Γαλλοι και Αγγλοι αυτο το ξερουν μονο αυτοι!! Μετα απο τοσα χρονια ομως δεν νομιζω οτι ειναι πλεον θεμα να το σκαλιζουμε..... Η ιστορια πηρε τον δρομο της και φτασαμε εδω που φτασαμε σημερα καλος ή κακος....  ::)
Αυτο που θα μπορουσαμε να αναλογιστουμε και το εχω σκεφτει παρα πολλες φορες ειναι το παρακατω----> Πως θα ηταν η ιστορια της Ελλαδος αν δεν δολοφονουσαν τον Καποδιστρια?? Π.Χ δεν θα ειχαμε βασιλεία (αυτο το πιστευω ακραδαντα) Θα ελεγε ποτε ο Τρικουπης το περιφημο <Δυστυχώς επτωχεύσαμε> αν ζουσε ο Καποδιστριας??¨Μεγα ερωτημα για μενα ::)Θα υπηρχε ενωση Κρητης, Επτανησων κτλ κτλ?? Αυτα και παρα πολλα αλλα ισως ειχαν διαφορετικη εξελιξη αλλα οπως ειπα ο δρομος χαρακτηκε, η ιστορια γραφτηκε και εμεις συνεχιζουμε.....

Απλως επρεπε να το αναφερω,δεν υπαρχει σαφηνεια.Δεν χρειαζεται να εισαι πιωμενος sac απλα συγρινουμε της πηγες αν εχεις καποια αλλη με χαρα να την ακουσουμε.Οσο για τους Αγγλους λενε οτι τη στιγμη της δολοφονιας τους περιμενε πλεουμενο στη θαλασσα με σημαια Αγγλικη!!!

Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο Καποδίστριας επεχείρησε να δημιουργήσει κεντρική εξουσία και κράτος Ελληνικό, γεγονός που δυσαρέστησε τους ισχυρούς στο Εσωτερικό και το Εξωτερικό. Η γνώμη όμως , γενικά , των περισσότερων μελετητών της ζωής και του έργου του Ι Καποδίστρια, επισφραγίζουν τους αγώνες ενός μεγάλου άνδρα που κύριο μέλημα του υπήρξε η δημιουργία μιας ισχυρής κυβέρνησης. Ακόμη, και ο ίδιος ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης – αδελφός και πατέρας– των δολοφόνων του Ι . Καποδίστρια στα βαθιά του γεράματα έλεγε χαρακτηριστικά : «Ανάθεμα τους Άγγλο – Γάλλους που ήταν η αιτία και εγώ να χάσω τους δικούς μου ανθρώπους και το Έθνος να χάσει έναν κυβερνήτη που δεν θα ματαβρεί . Το αίμα του με παιδεύει έως σήμερα».

Θα το "παίξω" Σωκράτης:

Ερώτηση 1: Ο Γ. Μαυρομιχάλης συμμετέσχε στη δολοφονία του Καποδίστρια;

Στο κειμενο που μας αναρτησε ο Νικος λεει πιο πανω τί λενε οι ιστορικοι----> <<Ύστερα από την πυρπόληση του στόλου, ο Καποδίστριας προχώρησε στην λήψη σκληρότερων μέτρων συλλαμβάνοντας τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Μέσα σε αυτό το τεταμένο κλίμα και υπό την καθοδήγηση των Άγγλων και Γάλλων πρακτόρων οι Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, αδερφός και γιος του Πετρόμπεη αντίστοιχα εφάρμοσαν το μανιάτικο έθιμο της βεντέτας. Το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 με το Ιουλιανό ημερολόγιο (δηλαδή στις 9 Οκτωβρίου 1831) έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια καθώς πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη θεία λειτουργία. Τον Καποδίστρια συνόδευε ο μονόχειρας σωματοφύλακάς του, Γεώργιος Κοκκώνης, ο οποίος πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη. Τον τελευταίο τον αποτελείωσε ο όχλος, το δε πτώμα του πετάχθηκε στο λιμάνι. Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης κατέφυγε στη γαλλική πρεσβεία, από όπου και παραδόθηκε στις αρχές για να δικαστεί ύστερα απο την επιμονή του πλήθους που είχε συγκεντρωθεί και απειλούσε να κάψει την πρεσβεία. Τελικώς καταδικάστηκε σε θάνατο και τουφεκίστηκε λίγες μέρες αργότερα!! >>
ΑΛΛΑ αυτο που μου αρεσε και αγνοουσα εντελως την υπαρξη του και μπραβο στον ΝΙκο που σηκωσε τον συνδεσμο ηταν η αναφορα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ του 1995 και που καλο ειναι να την διαβσουμε ολοι προσεκτικα!! Σε ενα σημειο αναφερει ---> Λίγο παραπάνω αν διαβάσετε θα δείτε ότι ο Κωσταντης τα πίνει σε ένα καπηλειό και ο Γιώργης πάει και τον ξεσηκώνει μετά η εφημερίδα αναφέρει <<Οι Μαυρομιχαλαίοι πλησιάζοντος του κυβερνητου απομακρυνοντο ο εις εκ του άλλου ολίγον,  ώστε δια να εισέλθει ο κυβερνήτης εις τον ναό να περάσει αναμεσον αυτών. Εν ω περνά αναμεσον αυτών βγάζει τον πίλον και τους χαιρετά. Τότε ο Γεώργιος κύπτει ως αν να του εγχείρηση αναφοράν , τον καταλαμβάνει αίφνης με την ετέρα των χειρών του από τους ώμους και με την εμπηγει το μαχαιριον εις το υπογάστριο και του ανοιγειν την ειλεωδη αρτηριαν τον πληγώνει θανατηφόρος.>> Αυτά διαβάζουμε Γιώργο να λέει η ιστορία και κάποιος ιστορικός!! Βαση αυτων λοιπον ναι συμετειχε ενεργα στην δολοφονια!!Πιο ενεργα δεν γινετε

Αν εχεις καποια αλλη ιστορικη μαρτυρια που να λεει κατι το διαφορετικο καλο θα ειναι να μας σηκωσεις τον συνδεσμο να την διαβασουμε και αυτην!!Οπως εχουμε πει σε αλλα ποστ εδω κανουμε διαλογο και δεν ειναι αναγκη να πιστευουμε ολοι τα ιδια πραγματα.... Ο καθενας μας μπορει να εχει διαφορετικη αποψη πανω στα γεγονοτα βαση αυτων που εχει διαβασει....

Προτιμώ να κάνω συλλογή νομισμάτων, όχι θεωριών...

Πολυ σωστα γιωργο.Ισως να μην μαθουμε ποτε ολη την αληθεια ( θα μου πεις "γιατι ξερουμε τωρα εν ετη 2010 τι μας γινεται ,τελος παντων....) Εγω κλεινοντας πιστευω οτι οι μεγαλες δυναμεις της εποχης και κυριως της Αγγλιας λογω συμφεροντων δεν ηθελαν τον Ι. Καποδιστρια, κυβερνητη, αλλα νεκρο και τους βολευε η μανιατικη βεντετα για να χρησιμοποιησουν τους Μαυρομιχαλαιους.Παρακατω θα προσθεσω επιπλεον στοιχεια που απλως μεσω της ερευνας γινομαστε καλυτεροι και προπαντως σκεπτομενοι ανθρωποι.Τωρα αν προτιμας sac τη συλλογή νομισμάτων,ειναι σε αλλο θεμα οχι εδω.Επειδη εκανες ερωτηση συνεχιζουμε να γραφουμε....... "θεωρια"

Οι δολοφόνοι του Καποδίστρια δεν ήταν δύο αλλά περισσότεροι. Στην εφημερίδα Ποντίκι (αναπαραγωγή από την ιστοσελίδα της) αναφέρεται : «…Ξένοι πράκτορες ανέλαβαν δράση: Με ενέργειες του Ανδρέα Μιαούλη, η Ύδρα και η Σύρος αποστάτησαν, ενώ οι Μαυρομιχάληδες υποκίνησαν στάση στη Μάνη. Ο Καποδίστριας απάντησε συλλαμβάνοντας και φυλακίζοντας τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Ο αδερφός του Πετρόμπεη, Κωνσταντίνος, και ο ανιψιός του, Γεώργιος, μπήκαν κάτω από αστυνομική παρακολούθηση. Ο πολιτάρχης, όπως λεγόταν τότε ο αρχηγός της αστυνομίας, αντί να αλλάζει κάθε βδομάδα τους δύο χωροφύλακες συνοδούς των Μαυρομιχαλαίων, όπως είχε εντολή, τους άφησε 40 μέρες. Έτσι, οι παρακολουθούμενοι κατάφεραν να τους κάνουν συνεργούς. Λίγες μέρες πριν από τη δολοφονία του Καποδίστρια, οι παρακολουθούμενοι και οι συνοδοί τους χωροφύλακες μπήκαν σε κατάστημα όπλων στο Ναύπλιο. Οι Μαυρομιχάληδες πήραν δυο καινούρια, αγόρασαν και τσακμακόπετρες, τα δοκίμασαν πυροβολώντας μέσα στο μαγαζί, τα βρήκαν εντάξει, τα πλήρωσαν κι έφυγαν. Την Παρασκευή, 25 του Σεπτεμβρίου, μια γρια πήγε στην πολιταρχία και κατάγγειλε πως άκουσε τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη να κουβεντιάζουν με τους δυο χωροφύλακες ότι έπρεπε να σκοτώσουν τον Καποδίστρια το Σάββατο, 26 του Σεπτεμβρίου, μπροστά στην εκκλησία. Η αναφορά έφτασε στον πολιτάρχη που απέφυγε να ειδοποιήσει οποιονδήποτε. Το Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου, ο Καποδίστριας ήταν κρυολογημένος και δε βγήκε από το σπίτι. Η επιχείρηση αναβλήθηκε για την άλλη μέρα.

Πρωί Κυριακής, 27 Σεπτεμβρίου 1831, ο Ιωάννης Καποδίστριας βγήκε από το σπίτι του, στο Ναύπλιο, για να πάει στην εκκλησία του αγίου Σπυρίδωνος. Στα σκαλιά, τον πρόλαβαν οι Μαυρομιχάληδες και οι δύο χωροφύλακες. Πυροβόλησαν και οι τέσσερις. Ο κυβερνήτης έπεσε νεκρός. Νεκρός έπεσε και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, καθώς τον τραυμάτισε ένας από τους φρουρούς του Καποδίστρια και το πλήθος τον λιντσάρισε….».Ο Κυβερνήτης δέχτηκε περισσότερους από δύο πυροβολισμούς. Μία τον τραυμάτισε θανάσιμα, ενώ μία βολίδα καρφώθηκε στον τοίχο της Εκκλησίας και διασώζεται σε ειδική κατασκευή μέχρι και σήμερα. Με δεδομένη την τεχνολογία των ατομικών όπλων εκείνης της εποχής (τα ατομικά επαναληπτικά περίστροφα εμφανίζονται κατασκευαστικά στις αρχές του 1850), ο αριθμός τον βολίδων δύναται να προσδιορίσει και τον αριθμό των όπλων που έβαλλαν εναντίον του, δεδομένου ότι τα πάντα εξελιχθήκαν σε σύντομα χρονικό διάστημα, το οποίο δεν θα επέτρεπε στους δολοφόνους να επαναγεμίσουν. Αυτό επιβεβαιώνει την συμμετοχή των δύο αστυφυλάκων στην ομάδα των δολοφόνων.Η συνταχθείσα ιατροδικαστική έκθεση αναφέρει ότι ο Καποδίστριας δέχτηκε εξ επαφής τόσο την βολή από πυροβόλο όπλο όσο και το πλήγμα από το «νύσον όργανο». Αυτό το γεγονός όχι μόνο δεν διαφωτίζει αλλά συσκοτίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, δεδομένου ότι οι Μαυρομιχάληδες δεν ήρθαν σε επαφή με τον Κυβερνήτη, αλλά βρίσκονταν σε αρκετή απόσταση από αυτόν (σύμφωνα με τις μαρτυρίες της προχειρότατης  επίσημης ανάκρισης).  Το δε μαχαίρι του Γεωργίου Μαυρομιχάλη, που υπάρχει στα πειστήρια της δολοφονίας δεν θα μπορούσε λόγο των διαστάσεων του (μήκος και πλάτος της λάμας) να προκαλέσει το πλήγμα από αιχμηρό αντικείμενο που βρέθηκε στο σώμα του Κυβερνήτη. Ποιοι όμως θα μπορούσαν να είναι τόσο κοντά στον ίδιο τον Κυβερνήτη αν όχι οι ίδιοι του οι ακόλουθοι και σωματοφύλακες; Μπορεί η συνομωσία να έφτασε μέχρι το στενό κύκλο του Κυβερνήτη; Αυτό όχι μόνο δεν το αποκλείει κανείς κατηγορηματικά, αλλά αντιθέτως προκαλεί ερωτηματικά τόσο η ανεξήγητη σιωπή των στενών του συνεργατών μετά τη δολοφονία του (του Τσακάλωφ, του Μουστοξύδη, του Σταύρου , του Μητροπολίτη Ιγνατίου κ.λ.π), όσο και η προχειρότητα της διεξαχθείσας ανάκρισης, η οποία χρόνια μετά δίνει στους μελετητές την εντύπωση ότι κάποιοι προσπάθησαν να κλείσουν βιαστικά την υπόθεση.Οι Μαυρομιχάληδες, στους οποίους έπεσε το βαρύ ανάθεμα της Ιστορίας, ποιο ρόλο έπαιξαν; Αναμφίβολα ο Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης ήταν οπλισμένοι και παρόντες στο χώρο του εγκλήματος και έκαναν χρήση των όπλων τους, χωρίς να αποδειχτεί αν από αυτούς προήλθαν τα θανατηφόρα πλήγματα. Ο Δημήτριος Κοκκινάκης στο βιβλίο του «Ποιοι σκότωσαν τον Καποδίστρια» (εκδόσεις Αδούλωτη Μάνη, 2001) τους θεωρεί περισσότερο συμμέτοχους παρά αυτουργούς της δολοφονίας, αφού τους έλειπε το κίνητρο της εκδίκησης.  Η καθηγήτρια του Παν/μίου Αθηνών Ε. Κούκου επιμένει όμως, ότι οι ανωτέρω υπήρξαν πληρωμένα όργανα των Αγγλο-Γάλλων. Η αλήθεια πρέπει να αναζητηθεί κάπου στη μέση. Οι Μαυρομιχάληδες είχαν έρθει σε συνεννόηση με τους ξένους πράκτορες που επιθυμούσαν να εκλείψει το «εμπόδιο» Καποδίστριας και είχαν ενεργό ρόλο στην δολοφονία του Κυβερνήτη.

Μίλησα με τον Ηρακλειώτη στο τηλέφωνο, για αυτό αποφάσισα να επιστρέψω στα νομίσματά μου.

Δειτε αυτο !!~ http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=68742&cid=4 (http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=68742&cid=4)

Στο άρθρο αυτό θα ήθελα να συμπληρώσω πως ο Καποδίστριας σαν πρώτο Έφορο του Εθνικού Νομισματοκοπείου της Ελλάδας που ιδρύθηκε λίγο αργότερα έβαλε τον Χίο Αλέξανδρο Κοντόσταβλο, διαπρεπή έμπορο στην Τεργέστη, το Λονδίνο και τη Μάλτα και φίλος του Αδαμάντιου Κοραή, είχε φιλοξενήσει τον Ιωάννη Καποδίστρια στη Μάλτα στο ταξίδι του τελευταίου από την Αγκώνα στην Αίγινα και είχε αποδεχθεί πρόσκληση του Κυβερνήτη να τον συνοδεύσει στην Ελλάδα και να συμπράξει στη διεύθυνση των δημόσιων οικονομικών της Ελλάδας. Λίγο μετά την άφιξή τους στην Αίγινα, ο Αλ. Κοντόσταβλος υπέβαλε πράγματι πρόταση στον Ι. Καποδίστρια σχετικά με το νομισματικό σύστημα που έπρεπε να εισαχθεί στο νεοπαγές κράτος με βάση το γαλλικό νομισματικό σύστημα, αυτό των Ιπποτών της Μάλτας και του αυστριακού αντίστοιχου. Μέλημα θα ήταν η υποδιαίρεση του εθνικού ελληνικού νομίσματος να είναι μικρή για να διευκολύνεται η ανταλλακτική διαδικασία σε μια χώρα της οποίας η οικονομία ήταν καθημαγμένη από τον πόλεμο και σε πρώιμο ακόμη στάδιο ανάπτυξης.
Η εισήγηση του Αλ. Κοντόσταβλου αφορούσε στην εισαγωγή ενός νομίσματος που θα καλούνταν Φοίνιξ, συμβολικά προς την αναγέννηση του ελληνικού κράτους από την τέφρα του. Η μορφή του φοίνικα έχει τις ρίζες της στην αιγυπτιακή μυθολογία και συναντάται στη μεσαιωνική παράδοση της Ευρώπης, μεταξύ άλλων και σε νομίσματα. Ήταν το σύμβολο της Φιλικής Εταιρείας και ως επιλογή είχε έντονο συμβολικό και μυστικιστικό φορτίο.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας στις αρχές του 1828 έκανε μια προσπάθεια νομισματικής τακτοποίησης , προσδιορίζοντας όλα τα ξένα νομίσματα που κυκλοφορούσαν σε γρόσια.
Στη Δ' Εθνική συνέλευση που έγινε τον Ιούλιο του 1828 στο Άργος ο Καποδίστριας υπέβαλε το σχέδιο προς έγκριση για την δημιουργία Εθνικού νομίσματος.
Ένας φοίνικας θα ισοδυναμούσε με ένα γαλλικό φράγκο, το 1/100ό του, το λεπτό με δύο γράνες Μάλτας ενώ προβλέπονταν και πολλαπλάσιά του. Επίσης ένα λεπτό θα ήταν ίσο με ένα Τούρκικο παρά. Με αυτό τον τρόπο καθοριζόταν η σχέση του φοίνικα με τα Ευρωπαϊκά νομίσματα, αλλά και με τα Τουρκικά τα οποία συνέχιζαν να χρησιμοποιούνται στις συναλλαγές. Χρυσά πολλαπλάσια του Φοίνικος θα ήταν η Αθηνά, αξίας 20 φοινίκων, η Ημίσεια Αθηνά, αξίας 10 φοινίκων. Προβλέπονταν, επίσης αργυρά, η Αιγίδα αξίας 5 φοινίκων, η Ημίσεια Αιγίδα αξίας 2,5 φοινίκων και ο Μισός Φοίνικας. Όσον αφορά τα χάλκινα, προτάθηκαν το «λεπτόν», «το «δεύτερον», ίσο με μισό λεπτό και το «πεντάριον», ίσο με 5 λεπτά.  
Στη μία όψη του νομίσματος θα εμφανιζόταν ο μυθολογικός φοίνικας με το σήμα του σταυρού πάνω από το κεφάλι του, δεξιά του ηλιακές ακτίνες και η κυκλική επιγραφή «Ελληνική Πολιτεία» και από την άλλη θα έφερε, μεταξύ κλαδιών ελιάς και δάφνης, την κυκλική επιγραφή «Κυβερνήτης Ι. Α. Καποδίστριας» και χρονολογία.
Ο ίδιος ο Αλ. Κοντόσταβλος ανέλαβε να εξασφαλίσει τις μηχανές που θα χρησιμοποιούνταν για την κοπή των νέων νομισμάτων. Το μηχάνημα που θα κόβονταν τα πρώτα νομίσματα αγοράστηκε με δάνειο που πήραμε από το εξωτερικό και ήταν ένα παλιό μηχάνημα που το 1530 πήγε από την Ρόδο στην Μάλτα μαζί με κάποιο τάγμα Ιωαννιτών και που ήταν εκτός λειτουργίας για 30 χρόνια. Το μηχάνημα αυτό εγκαταστάθηκε στην αυλή του Κυβερνείου, στο «παλατάκι του μπάρμπα-Γιάννη», όπως το ονόμαζαν οι Έλληνες της εποχής και όπου, σύμφωνα με μαρτυρίες, παρέμενε σε αχρηστία ως τα τέλη του 19ου αι. Προκειμένου να κοπούν αυτά τα νομίσματα, η ρωσική κυβέρνηση προσέφερε 1.500.000 ρούβλια σε συναλλαγματικές πληρωτέες στο Λονδίνο. Χρησιμοποιήθηκαν για την κοπή των νομισμάτων μέταλλα, τα οποία συγκεντρώθηκαν , για τα ασημένια από νηοψίες πλοίων και για τα χάλκινα από λάφυρα των τούρκων. Την χάραξη για τις πρώτες μήτρες των νομισμάτων την έκανε ένας Αρμένιος χρυσοχόος (και πρώην κιβδηλοποιός), που ονομαζόταν Χατζή-Γρηγόρης ο Πυροβολιστής.
Χρυσά νομίσματα δεν κόπηκαν ποτέ, λόγω έλλειψης χρυσού, πράγμα για το οποίο ήταν προετοιμασμένος ο Ι. Κοντόσταβλος. Η ίδια έλλειψη υπήρχε και σε ασήμι με αποτέλεσμα ο φοίνικας να κοπεί σε περιορισμένο αριθμό (13.612 νομίσματα), μόνο και μόνο για να υπάρξει σαφής εικόνα της νέας νομισματικής μονάδας. Την 31η Ιουλίου 1829 η Εθνοσυνέλευση ενέκρινε την ίδρυση του Εθνικού Νομισματοκοπείου της Ελλάδος στην Αίγινα ενώ ως πρώτη μέρα κυκλοφορίας του νέου νομίσματος ορίστηκε η 1η Οκτωβρίου 1829. Μέχρι το 1832, οπότε κλείνει το Νομισματοκοπείο της Αίγινας, είχαν κοπεί μόνο 12.000 αργυροί φοίνικες, μέγεθος χαρακτηριστικό της οικονομικής κατάστασης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Εκείνη την εποχή στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο επικρατούσε ο διμεταλλισμός. Άλλες χώρες βρίσκονταν στον κανόνα χρυσού και άλλες στον κανόνα αργύρου-χρυσού. Το νομισματικό σύστημα της νεώτερης Ελλάδας ορίστηκε στη βάση του κανόνα αργύρου, αν και τα περισσότερα νομίσματα που κυκλοφόρησαν ήταν χάλκινα μικρής αξίας. Ο φοίνικας δεν μπόρεσε να επικρατήσει και τα ελληνικά νομίσματα κυκλοφορούσαν παράλληλα με σειρά άλλων ξένων νομισμάτων. Οι δημοσιονομικές δυσχέρειες που αντιμετώπιζε το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, προκάλεσαν την πρώτη παύση της μετατρεψιμότητας του νομίσματος στα μέσα του 1831, και την έκδοση χαρτονομίσματος.
Τον Φεβρουάριο του 1828 ο Ιω. Καποδίστριας είχε ιδρύσει την Εθνική Χρηματιστηριακή Τράπεζα, την πρώτη Τράπεζα του ελληνικού κράτους με σκοπό την ανοικοδόμηση της χώρας που επιβιώνει όμως μόνο για τρία χρόνια. Ο Αλ. Κοντόσταβλος ήταν ένας από τους τρεις διευθυντές της, μαζί με τον πρόβουλο του Τμήματος Οικονομίας του Πανελληνίου Γ. Κουντουριώτη και τον Γ. Σταύρου.  Δυστυχώς η Τράπεζα συνδέθηκε άμεσα με το Δημόσιο Ταμείο και σε ό,τι αφορούσε τη διοίκησή της με το κράτος. Η λειτουργία της διακόπηκε τελικά το 1834.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον Αλέξανδρο Κοντόσταυλο, «ο αργυρός Φοίνιξ ήθελε χρησιμεύσει δια τους πολίτας, δια πολύν, ακόμα, καιρόν, ως εγκόλπιον μάλλον, παρά ως κεφάλαιον». Ήταν σαφές ότι ένα νέο νόμισμα έπρεπε να τον αντικαταστήσει. Όσον αφορά τα χαρτονομίσματα, ως τέτοια κυκλοφορούσαν οι ομολογίες οι οποίες είχαν εκδοθεί μετά τη σύναψη δανείων με χρεωστικά ομόλογα ήδη από την Προσωρινή Διοίκηση του 1822. Παρόμοια κρατικά γραμμάτια εξέδωσε και ο Καποδίστριας για την αποζημίωση των αγωνιστών της Επανάστασης.
Τον Ιούνιο του 1831 λοιπόν, λόγω εκτάκτων αναγκών, χωρίς να υπάρχει το αντίστοιχο ασήμι σαν κάλυμμα για την κοπή φοινίκων, η κυβέρνηση Καποδίστρια αποφάσισε με το ψήφισμα 385 1/ΚΖ να κυκλοφορήσει για πρώτη φορά τους φοίνικες σε Χαρτονόμισμα. Η εκτύπωση των χαρτονομισμάτων αυτών ανατέθηκε στην Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, που ο Καποδίστριας είχε ήδη συστήσει από το 1828.
Οι ονομαστικές αξίες των χαρτονομισμάτων ορίσθηκαν να είναι πέντε, δέκα, πενήντα και εκατό φοίνικες και το συνολικό ποσό έκδοσης ήταν 3.000.000 φοίνικες. Επειδή ήταν αναμενόμενο ότι το κοινό Θα αντιδρούσε στην ιδέα του Χάρτινου φοίνικα ως μέσου συναλλαγής - αφού Θα αντιμετώπιζε για πρώτη φορά νόμισμα σε Χαρτί - με νόμο ορίσθηκε να γίνονται οι συναλλαγές υποχρεωτικά κατά τα δύο τρίτα σε μεταλλικά νομίσματα και κατά το ένα τρίτο σε χαρτονομίσματα.
Τον Ιανουάριο του 1832 η Εθνική Συνέλευση του Ναυπλίου επικύρωσε το ψήφισμα του Κυβερνήτη  για την πρώτη αυτή έκδοση Χαρτονομίσματος, μείωσε όμως το ποσό της έκδοσης τελικά σε 500000 φοίνικες. Μάλιστα απαγορεύθηκε η κυκλοφορία του στις καθημερινές συναλλαγές μεταξύ των πολιτών, επιτρέποντας τη χρίση του μόνο στις συναλλαγές πολιτών με το Δημόσιο.
Η πρώτη αυτή έκδοση Χαρτονομίσματος στην Ελλάδα υπήρξε άτυχη και το συνολικό ποσό που  τελικά κυκλοφόρησε ήταν μόνο 300.000 φοίνικες. Η κυβέρνηση, Θα γνωστοποιήσει ότι από τα Χαρτονομίσματα που κυκλοφορούν “έγκυρα” Θεωρούνται μόνον εκείνα που έχουν αριθμό από 8001 έως 49670, Θεωρώντας όλα τα υπόλοιπα ως πλαστά.

Ενα αρθρο που πρεπει να διαβαστει απο ολους!!

http://www.toxwni.gr/blogosfaira/item/11249-ioannis-kapodistrias-o-kibernitis-pou-edine-to-mistho-tou-sta-orfana (http://www.toxwni.gr/blogosfaira/item/11249-ioannis-kapodistrias-o-kibernitis-pou-edine-to-mistho-tou-sta-orfana)

Προσωπικα χαιρομαι που βλεπω ανθρωπους που δεν εχουν σχεση με τον συλλεκτισμο (ωστε να γνωριζουν αυτα που ξερουμε εμεις) και να καταλαβαινουν επιτελους πως αυτοι που μας κυβερνανε ουσιαστικα θελουν το κακο μας!!
Μπραβο στην εκδοτρια του θεματος και στα τελευταια της λογια!!

Δίνονται τόσα χρήματα για ερευνητικά στα Πανεπιστήμια στα Τμήματα Ιστορίας. Για τον θάνατο του  Καποδίστρια τί έρευνα έχει γίνει ως τώρα; Ποία συμπεράσματα έχουν βγει, και σε τελική ανάλυση αυτοί που χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να μην βρίσκεται η Ελλάδα υπό την επιρροή της Ρωσίας αλλά της Αγγλίας δικαιώθηκαν  ή όχι με την  επιλογή τους. Πως θα μπορούσε να εξελιχθεί η χώρα μας αν δεν γινόταν η δολοφονία του Κυβερνήτη;

Δημητρη, δεν υπηρχε ουτε μια πιθανοτητα να συνεχισει να κυβερναει ο Καποδιστριας. Και πολυ εμεινε στο τιμονι.
Λογικο βεβαια, καθως η Αγγλια μας ειχε δανεισει τοσα χρηματα, και οι υπολοιπες ΜΔ ειχαν στρατο και στολο τον οποιον ειχαν στην περιοχη μας και τον συντηρουσαν δαπανωντας σημαντικα ποσα.
Μην ξεχναμε οτι με την ναυμαχια του ναυαρινου κ την εκμηδενισση του Τουρκοαιγυπτιακου στολου, αλλα και τις διπλωματικες ενεργειες τους με τον Ιμπραημ καταφεραν να αποχωρησει ο τελευταιος απο το Μορια!  ;)
Φυσικα αποσκοπουσαν στον να εχουν υπο τον ελεγχο το νεο κρατος!

Τωρα για το πως θα ηταν η χωρα αν δεν δολοφονουνταν ο Καποδιστριας? Μονο υποθεσεις μπορουμε να κανουμε.  ;) Παντως ηταν τιμιος και αρκετα καλος, αλλα και αυτος ηταν ιδιοτελης.
Ενω μπορουσε να πιεσει καταστασεις για ενσωματωση της Κρητης στο νεοσυστατο ελληνικο κρατος, (καθως ειχε ελευθερωθει η υπαιθρος και το καστρο της Γραμβουσας και οι τουρκοι κρατουσαν τα τρια μεγαλα καστρα μονο) το απεφυγε!
Αποθαρυνωντας φυσικα τον Λεοπολδο απο το να δεχτει να ερθει στο θρονο, (καθως εκεινος θεωρουσε πολυ μικρο το κρατος για να το κυβερνησει -το ηξερε αυτο-) και αναγκαστικα μας εφεραν εναν δευτεροκλασατο υστεροβουλο βασιλια τον Οθωνα!
Τωρα ποιοι τον σκοτωσαν πιστευω Αγγλοι κ Γαλλοι (αν σε ενδιαφερει η αποψη μου  ;D )

Φιλικα Στελιος

Στέργιο, στην ιστορία και στην πολιτική δεν υπάρχουν "αν".

Στεργιος* συγνωμη!  :)