Στέκι Συλλεκτών

Αγαπητοί μου,

Στις 16 Οκτωβρίου στην σερβική πρωτεύουσα έλαβε χώρα μεγάλη στρατιωτική ( η πρώτη από το 1985)  παρέλαση προς τιμή των 70 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης από τους Ναζί.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 1944 οι δυνάμεις των παρτιζάνων του Τίτο υπό την καθοδήγηση του Peko Dapčević και οι στρατιώτες του 4ου Σώματος Στρατού (υποστηριζόμενο από τμήματα της 57ης Στρατιάς) υπό την διοίκηση του στρατάρχη της ΕΣΣΔ Fiodor Talbuchin και του στρατηγού Vladimir Zhdanov, άρχισαν την επιχείρηση για την απελευθέρωση της Σερβίας και της Γιουγκοσλαβίας αντιμετωπίζοντας την Γερμανική Στρατιά «ΣΕΡΒΙΑ» υπό τις διαταγές του στρατηγού Alexander Löhr. Οι μάχες κράτησαν μέχρι την 20η Οκτωβρίου 1944 και έληξαν με την επικράτηση των πρώτων. 

Με την ευκαιρία λοιπόν αυτής της μέρας σας παρουσιάζω το εκστρατευτικό σοβιετικό μετάλλιο «Για Την Απελευθέρωση του Βελιγραδίου»

Με απόφαση του Προεδρείου του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (από την 09.06.1845) σε όλους του οπλίτες και αξιωματικούς του Σοβιετικού Στρατού, του Στόλου και του Λαϊκού Επιτροπάτου Εσωτερικών Υποθέσεων (NKVD) που συμμετείχαν στην απελευθέρωση του Βελιγραδίου, απενεμήθει με το εν λόγω μετάλλιο.

Ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο μικρός αριθμός των μεταλλίων που έχουν φτάσει μέχρι στις μέρες μας (σε αναλογία με άλλα εκστρατευτικά σοβιετικά μετάλλια). Από τους πάνω από 500 χιλιάδες σοβιετικούς στρατιώτες έγιναν μόλις 70.000 απονομές.
Η διαδικασία ταυτοποίησης, έκδοσης και κοπής των εκστρατευτικών μεταλλίων στη μεταπολεμική ΕΣΣΔ ήταν μία δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Πολλά παράσημα και μετάλλια «βρήκαν» τούς «ιδιοκτήτες» τους πολλά χρόνια μετά την λήξη του πολέμου. Το μετάλλιο της «Απελευθέρωσης του Βελιγραδίου» σταμάτησε να δίδεται μετά το 1948 όταν οι σχέσεις του Τίτο και Στάλιν ήρθαν σε ρήξη. Το αντικατέστησε το «Μετάλλιο Πολεμικών Υπηρεσιών». Μετά την αποκατάσταση των σχέσεων της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του 50 άρχισαν να απονέμονται ξανά στους εναπομείναντες βετεράνους τα μετάλλια «Για Την Απελευθέρωση του Βελιγραδίου».

Το συγκεκριμένο μετάλλιο από την συλλογή μου απενεμείθη στον λοχία Viktor Fedulov από την Πολτάβα της Ουκρανίας τον Μάιο του 1985 σε μία από τις τελευταίες απονομές του μεταλλίου. Είναι από τα αγαπημένα μου, επειδή μου το έκανε δώρο ο ίδιος ο σεβαστός βετεράνος το 1998 σε ένα ταξίδι μου στην Ουκρανία και μετά από μία μακρά και γεμάτη σοφία (από την πλευρα του πάντα) διήγηση για τα δύσκολα χρόνια του πολέμου.
Δυστυχώς δεν γνωρίζω σε ποιο νομισματοκοπείο της ΕΣΣΔ έχει κοπεί αν και υποψιάζομαι σε αυτό της Μόσχας

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία αυτή μαζί μας!

Θα συμφωνήσω με τον KristheGreek,σε ευχαριστούμε.

Πάντα είναι όμορφο να βλέπουμε κάτι διαφορατικό από... τα ίδια και ίδια :-)

Θα κάνω όμως μια παρατήρηση για το γλωσσικό. Δεν βρίσκω κανένα λόγο να γράφουμε ρώσικα, αράβικα κλπ ονόματα με λατινικούς χαρακτήρες.

Αλλά πέρα από αυτό το όνομα του στρατάρχη Τολμπούχιν γράφεται Фёдор Ива́нович Толбу́хин και η σωστή μεταγραφή στα λατινικά είναι Fyodor Ivanovich Tolbukhin. Ίσως η προφορά "Ταλμπούχιν" να είναι πιο σωστή, αλλά σε καμιά περίπτωση "Ταλμπούτσιν". Και οπωσδήποτε το "Ιβάνοβιτς" είναι... απαραίτητο.

Αντίστοιχα και η μονάδα με την οποία πολέμησε στα Βαλκάνια είναι το 4ο Ουκρανικό Μέτωπο, που θα αντιστοιχεί μεν με "Σώμα Στρατού", αλλά... δεν λέγεται. Όπως αντίστοιχα και τα γερμανικά σώματα στρατού λεγόντουσαν "Ομάδες Στρατιών".

edit: Χμμμ... έχεις γράψει σωστά τα ονόματα του Ντάπτσεβιτς και του Ζντάνοφ. Μόνο του στρατάρχου (sic) δεν του έκανες την τιμή :-)

edit2: Επειδή έχω ξαναναφερθεί το θέμα, να χρησιμοποιήσω και μερικά παραδείγματα:
- BMW το προφέρουμε Μπε-Εμ-Βε και όχι Μπι-Εμ-Ντάμπλγιου. Και... δεν το λέμε "Βαυαρικά Μηχανουργεία".
- Μιτσουμπίσι δεν το μεταφράζουμε "Τρία Διαμάντια".
- Τογιότα σίγουρα δεν το προφέρουμε Τουότα.

Όμορφη παρουσίαση για ένα από τα σπανιότερα μετάλλια, μιας από τις πιο ξεχασμένες εκστρατείες του Κόκκινου Στρατού.

Υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες για το μετάλλιο;

Γεία σας,

Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχουν άλλες παραλλαγές του μεταλλίου ως προς την μορφή.
Η βασική διαφορά μεταξύ των μεταλλίων που κόπηκαν αμέσως μετά τον πόλεμο και αυτών που κόπηκαν μετά την αποκατάσταση των σχέσεων της ΕΣΣΔ και Γιουγκοσλαβίας, έγκειται κυρίως στη ποιότητα των μετάλλων.

Φιλικοί χαιρετισμοί,

Γιώργος (Perunas)