Στέκι Συλλεκτών

Το ερωτημα ειναι σαφες.

" Πιστευετε οτι η επιστημονικη εξιδικευσις οδηγει κατ' αναγκην εις πνευματικην μονομερειαν;"

Θα ταλανιζαν αραγε τετοια και παρομοια ερωτηματα και τους Ηρωες του Μεσολογγιου του πεντοχιλιαρου του 1950;

Mπα... Μπαρουτοκαπνισμενοι και πεινασμενοι, που χρονος και πολυτελεια για τετοιου ειδους ανησυχιες...

Καλο απογευμα σε ολους,

Νικος

Για ένα είμαι σίγουρος. Αυτός που διατύπωσε το ερώτημα πάνω στο χαρτονόμισμα,
δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι μετά από τόσα χρόνια θα διαβαζόταν ακόμα!
Φαντάζεσαι να ζεί σήμερα....και να το δεί!!!! Πολύ πιθανόν!
Όσο για το ερώτημα,φυσικά και έχει δίκιο για το 1950.
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει(προς το χειρότερο για μένα) η επιστημονική κοινότητα
και η παγκόσμια αγορά,θέλει επιστήμονες με πεντακάθαρη εξειδίκευση για τις ανάγκες της.
Άρα η πνευματικότητα....πάει περίπατο!!!
 

Αγαπητέ Νίκο,

ιδανικό για θέμα έκθεσης στις Πανελλαδικές.  :)
Το πρώτο σκέλος αφορά το γνωστικό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης και το δεύτερο το πνευματικό. Αν συνδέσουμε το πνεύμα περισσότερο με την ψυχή και τις ψυχικές λειτουργίες του ανθρώπου και λιγότερο με την εξυπνάδα και τις διανοητικές ικανότητες, μάλλον δεν επηρεάζει το ένα το άλλο, αρκεί να μη λείψουν τα ερεθίσματα που καλλιεργούν και ευεργετούν το πνεύμα, όπως η μουσική, οι τέχνες και η λογοτεχνία.
Τις προάλες έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για τον προϊστορικό άνθρωπο (Homo Sapiens, Νεάντερταλ κ.ά) και τονίστηκε ότι ο καταμερισμός εργασιών (π.χ. σε αντρικές και γυναικείες) και η εξειδίκευση στις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρξε κλειδί για την επιβίωση του είδους: οι δουλειές γίνονταν πιο γρήγορα και πιο ολοκληρωμένα. Η επιστημονική εξειδίκευση γίνεται πρόβλημα όμως όταν χάνεται το μέτρο και λαμβάνεται ως κριτήριο για τη διαμόρφωση των σχολικών προγραμμάτων, που συχνά εστιάζουν μονομερώς στη γνώση και παραμελούν την καλλιτεχνική αγωγή.