Δημητρη ευχαριστουμε παρα πολυ για τις προσθετες πληροφοριες πανω στο θεμα.
Οι γνωσεις σου ειναι ασυναγωνιστες.
Σου ευχομαι Καλη Ανασταση και υγεια.
Κωστας.

Ο David Tripp που εγραψε το περιπου 200 σελιδων βιβλιο για την υποθεση (συνημμενο) ηταν και ο κυριος μαρτυρας υπερ της κυβερνησης των ΗΠΑ στη δικη της τελευταιας, με απογονους της οικογενειας Swift, οι οποιο παρεδωσαν 10 τεμαχια στο FBI, διεκδικωντας την εξαιρεση κι αυτων απο τη λιστα με τα απαγορευμενα.

Η οικογενεια Swift εχασε και η κυβερνηση των ΗΠΑ μελλοντικα υποτιθεται οτι θα πρεπει να καταστρεψει αυτα τα 10 τεμαχια.

Δεν τιθεται αμφιβολια σε μενα, αφου η διαφημιση δημοπρασιας του Στακς σταθηκε λογος κατασχεσης καποιων νομισματων, οτι αλλοι, πιο εξυπνοι συλλεκτες της εποχης καταφεραν να αποκτησουν καποιο κομματι τα οποια τωρα θα ειναι θαμμενα σε ιδιωτικες συλλογες που δεν θα ανοιξουν. Αλλωστε αν νομιμοποιουνταν εστω και ενα, η τιμη του μοναδικου νομιμου θα κατερρεε. Απλως δεν ηταν τοσο βλακες οσο οι απογονοι του Σουιφτ.

Το $20 αυτο τελικως πιστοποιηθηκε απο την pcgs ως ms65 και πουληθηκε στα $20 εκατομμυρια περιπου μαζι με τις ορομηθειες, (μαζι με 2 ακομη αντικειμενα, μια τεραδα inverted Jenny νομιζω και με αλλο ενα πολυ σοανιο γραμματοσημο), ξανα αποκτωντας τον τιτλο του ακριβοτερου νομισματις που εν τω μεταξυ ειχε χασει.

Παιδια, εξαιρετικες οι περιγραφες σας και μπραβο και στους δυο που με 12 χρονια διαφορα μοιραζεστε με τους υπολοιπους συλλεκτες μια πραγματικα θρυλικη ιστορια ενος νομισματος.

Ομως κανετε και οι δυο ενα λαθος. Βλεπετε η ιστορια μου κινησε απο την πρωτη στιγμη το ενδιαφερον, μια που ημουν πελατης του Steve Fenton και η επιχειρηση του FBI στο Waldorf Astoria και η πολυετης δικη που ακολουθησε, κι η οποια ωθησε το νομισμα απο $210 χιλιαδες στα $7600000 με ρουφηξε ανεπιστρεπτι.

Το νομισμα του Φαρουκ ΔΕΝ ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ απο Τεξανο εμπορο (τον Μαξ Μελ υποθετω) στον Φαρουκ ουτε απο τον Στακς την δεκαετια του 40. Ο Φαρουκ, μεχρι του ποσου των $10000 ειχε το ελευθερο να αγοραζει Αμερικανικα συλλεκτικα νομισματα χωρις περαιτερω εγκριση απο τον πατερα του Φουαντ.

Οσο για τις καινουριες κοπες, οπως ολα τα ασημενια και χρυσα νομισματα  που εξεδιδαν οι ΗΠΑ, ο πριγκιπας ειχε απ'ευθειας συμφωνια με το κυριο νομισματοκοπειο της χωρας (Φιλαδελφεια) κιισως και με τα υπολοιπα, να του αποστελλονται αμεσα στην Αιγυπτο, ολες οι νεες Αμερικανικες εκδοσεις.

Το νομισμα τουΦαρουκ, αυτο που πουληθηκε αρχικα στον Sotheby's στα $7,6 million, ΔΕΝ ΗΤΑΝ απο την παρτιδα του Israel Swift, και γι αυτο ειναι νομιμο!

Διοτι κατα την διαρκεια της αποφασης που πηρε η Αμερικανικη κυβερνηση μετα την κατασχεση του στο Waldorf Astoria, απεδειχθη, ΟΤΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΡΟΥΖΒΕΛΤ ΠΕΡΙ ΜΗ ΚΑΤΟΧΗΣ ΧΡΥΣΟΥ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ, ελαβε ισχυ, ΑΦΟΥ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΠΟΥ ΜΕΤΕΦΕΡΕ το νομισμα στην Αιγυπτο, βρισκοταν εκτος εναεριου Αμερικανικου χωρου, και αρα δεν ειχε ισχυ σε αυτο.

Αυτος ηταν κι ο ρολος που το νομισμα αυτο ειναι το μονο $20 του 1933 που θεωρειται νομιμο προς κατοχην.

Νασαι καλά με υγεία! Καλή ανάσταση σε όλους μας!

Μιχάλης

Φιλε silahim οντως εγραψες πρωτος,με καλυτερο τροπο και πολυ χιουμορ.
Εξαισια και τα σχολια που ακολουθησαν απο τα υπολοιπα μελη.
Καλη Ανασταση.
Κωστας.

Το ίδιο, με περισσότερο χιούμορ, κάμποσα χρόνια πρίν.
Πάντως πολύ καλώς έπραξες για να θυμόμαστε, αλλά και να αναπολούμε τα νιάτα μας!


https://steki-syllekton.gr/index.php?topic=3711.msg31348#msg31348

Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο Stephen Fenton, ο πρόεδρος του British Numismatic Trade Assn. και ο ίδιος έμπορος νομισμάτων, λέει ότι απέκτησε το Double Eagle του 1933 μέσω ενός Αιγύπτιου κοσμηματοπώλη του οποίου ο πελάτης είχε δεσμούς με τον στρατό. «Αγόρασα αρκετά νομίσματα από τη συλλογή Farouk», λέει ο Fenton τηλεφωνικά από τον οίκο δημοπρασιών του στο Λονδίνο, St. James. «Ήρθε και ήταν πολύ ωραίο. Είχε μια αύρα».
Ο Fenton αγόρασε το Double Eagle για 210.000 δολάρια και κανόνισε να το πουλήσει σε έναν Αμερικανό έμπορο ονόματι Jasper Parrino για 850.000 δολάρια. Στις 7 Φεβρουαρίου 1996, ο Fenton πέταξε από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη με το Concorde και έκανε check στο Hilton. Το επόμενο πρωί, θυμάται, έβαλε το νόμισμα σε έναν πλαστικό φάκελο, το έβαλε στην τσέπη του πουκαμίσου του, φόρεσε ένα καινούργιο μαύρο πουλόβερ από κασμίρ και ανέβηκε σε ένα ταξί για το Waldorf Astoria. «Ήταν μια συμφωνία ρουτίνας», λέει.
Ανέβηκε σε μια γωνιακή σουίτα στον 22ο όροφο και παρουσίασε το νόμισμα στον Parrino, ο οποίος είχε ήδη κανονίσει να το πουλήσει στον Jack Moore, έναν έμπορο από το Τέξας, για 1,65 εκατομμύρια δολάρια. Ο Μουρ είχε φέρει μαζί του έναν δικό του ειδικό σε νομίσματα. Καθώς αυτός ο ειδικός εξέταζε το νόμισμα, ο Fenton άρχισε να υποπτεύεται προβλήματα. «Τα χέρια του έτρεμαν πολύ», λέει ο Fenton. «Σκέφτηκα ότι μπορεί να προσπαθήσει να το κλέψει. Φοβόμουν ότι θα ερχόταν κάποιος που θα εισεβαλε στο δωμάτιο με όπλα. Λοιπόν, το έκαναν».
Ο Μουρ είχε επικοινωνήσει με τη Μυστική Υπηρεσία και τους βοήθησε να στήσουν μια μυστική επιχείρηση. Ο Fenton και ο Parrino πετάχτηκαν στο πάτωμα από πράκτορες που κρατούσαν όπλο που περίμεναν στο διπλανό δωμάτιο. «Είχα μια εξωσωματική εμπειρία», λέει ο Fenton. «Ένιωθα σαν να ήμουν πάνω από την γκαρνταρόμπα και να παρακολουθούσα. Ήταν σαν ταινία. Τότε το νόμισμα απλώς εξαφανίστηκε».
Ο Fenton αντιμετώπισε ποινικές κατηγορίες για «συνωμοσία για μετατροπή σε δική του χρήση και απόπειρα πώλησης περιουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών». Προσέλαβε έναν δικηγόρο, τον Barry H. Berke του Kramer Levin Naftalis & Frankel, ο οποίος κατάφερε να αποσύρει αυτές τις κατηγορίες αρκετά γρήγορα. «Τότε ήταν μια ευθεία μάχη για το νόμισμα», λέει ο Fenton. «Σκέφτηκα: Η κυβέρνηση έχει δύο από αυτούς [στο Smithsonian]. Γιατί θέλουν το δικό μου; Οι μόνοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι η επιδίωξη αυτών των νομισμάτων αξίζει είναι η κυβέρνηση. Όλοι οι άλλοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση πρέπει να έχει καλύτερα πράγματα να κάνει με τον χρόνο και τα χρήματά της».
Μετά από πέντε χρόνια νομικής διαμάχης και μόλις τέσσερις ημέρες πριν από την προγραμματισμένη εκδίκαση της υπόθεσης στο Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ στο Μανχάταν, ο Fenton και το Τμήμα Δικαιοσύνης κατέληξαν σε μια ασυνήθιστη συμφωνία: το νόμισμα θα δημοπρατηθεί και τα έσοδα θα μοιράζονταν μεταξύ τους. Αυτό έγινε στα τέλη Ιανουαρίου 2001. Το νόμισμα ελήφθη από το θησαυροφυλάκιο του Υπουργείου Οικονομικών στο 7 Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και τοποθετήθηκε στο Φορτ Νοξ. Μετά ήρθαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις 11 Σεπτεμβρίου. «Αν το νόμισμα είχε μείνει εκεί που ήταν, θα είχε καταστραφεί», λέει ο Fenton.
Τον Φεβρουάριο του 2002, το νομισματοκοπείο ανακοίνωσε τη δημοπρασία του «παραμυθιού και άπιαστου κέρματος των είκοσι δολαρίων Double Eagle του 1933» στον (BID) Sotheby's στις 30 Ιουλίου. είπε η διευθύντρια του νομισματοκοπείου Henrietta Holsman Fore στο δελτίο τύπου. Στη συνέχεια, το νόμισμα θα γινόταν ο μοναδικός Διπλός Αετός του 1933 «τώρα ή ποτέ εξουσιοδοτημένος για ιδιωτική ιδιοκτησία».

 
Τότε ξεκίνησε η διαφημιστική εκστρατεία. Ο Matt Lauer φορούσε λευκά βαμβακερά γάντια για να κρατήσει το κέρμα στην εκπομπή Today. Οι New York Times δημοσίευσαν μια μεγάλη φωτογραφία του. Ο Sotheby's, σε συνεργασία με τον Stack's, δημιούργησε έναν κατάλογο 56 σελίδων με τίτλο The Golden Disk of 1933: Only One.
Το The Only One παρουσιάστηκε στο Long Beach Coin, Stamp & Collectibles Expo, στην Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης και στον Sotheby's. «Η αστυνομία του νομισματοκοπείου και η αστυνομία της Νέας Υόρκης το συνόδευαν πέρα δώθε κάθε μέρα σε ένα αποθετήριο στο Γουέστ Πόιντ με ένα θωρακισμένο αυτοκίνητο», λέει ο Ντέιβιντ Ν. Ρέντεν, ο υπεύθυνος δημοπρασίας του Sotheby's. "Ηταν φανταστικο. Αυτό το έκανε να φαίνεται εξαιρετικά σημαντικό. Η κυβέρνηση το αντιμετώπισε ως εθνικό θησαυρό, που κατά κάποιο τρόπο είναι. Δεν επρόκειτο να εξαφανιστεί στο χρονο. Είχε ήδη εξαφανιστεί μια φορά».
Η δημοπρασία πραγματοποιήθηκε στις 6 μ.μ. μπροστά σε πλήθος που ήταν ολοι όρθιοι. Το κέρμα βρισκόταν σε μια αλεξίσφαιρη γυάλινη θήκη στα δεξιά του δημοπράτη. Ο διευθυντής του Νομισματοκοπείου ήταν εκεί. Το ίδιο ήταν ο Fenton, ο Berke και ο βοηθός δικηγόρος των ΗΠΑ. Ο Redden άνοιξε την προσφορά στα 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Έξι λεπτά αργότερα το σφυρί του έπεσε: Ένας ανώνυμος αγοραστής είχε αγοράσει το Double Eagle του 1933 για 6,6 εκατομμύρια δολάρια (+ το ασφάλιστρο 15% του αγοραστή έφερε την τιμή στα 7,59 εκατομμύρια δολάρια). Ήταν σχεδόν διπλάσια από ό,τι κάποιος είχε πληρώσει ποτέ για ένα νόμισμα.
Αμέσως μετά, ο διευθυντής του νομισματοκοπείου Fore πραγματοποίησε μια τελετή στην αιθουσα της δημοπρασίας για να κάνει το Double Eagle νόμιμο . «Για να το κερδίσει κάποιος, έπρεπε να πληρώσει 20 $», λέει ο Redden. «Έτσι κατέβηκα από το βάθρο και  έδωσα 20 $. Το Νομισματοκοπείο κάνει μια μεγάλη διάκριση μεταξύ νομισμάτων που έχουν κέρδος και εκείνων που δεν είναι. Δύο Double Eagles βρίσκονται στο Smithsonian, αλλά δεν έχουν έσοδα. Για την κυβέρνηση, είναι περιέργεια, όχι νόμισμα».
Ο αγοραστής, ο οποίος σύμφωνα με τον Redden είναι Αμερικανός που ενδιαφέρεται και για άλλα νομίσματα εκτός από αυτό, δεν πηρε ποτέ το Double Eagle στο σπίτι. Το δάνεισε στην Αμερικανική Νομισματική Εταιρεία, η οποία έκτοτε εκθέτει το νόμισμα στην Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης.
«Ήθελα να τελειώσω με όλους χαρούμενους και όλοι ήταν. Ένα από αυτά τα νομίσματα βρίσκεται στην αγορά και αυτό είναι πολύ σημαντικό», λέει ο Fenton. «Ήμουν απολύτως ενθουσιασμένος - και εξαντλημένος. Ένιωθε περίεργα που όλα είχαν τελειώσει».
Μόνο που δεν ήταν.
Δύο χρόνια μετά τη δημοπρασία, η Joan Langbord και ο γιος της, Roy, στέλεχος ψυχαγωγίας στο Μανχάταν, κάλεσαν τον Berke, ο οποίος είχε εκπροσωπήσει τον Fenton και το νόμισμα Farouk, με εκπληκτικά νέα: Είπαν ότι βρήκαν 10 Double Eagles του 1933. Τα κέρματα είχαν τυλιχθεί σε χαρτομάντιλο και πλαστικό, τοποθετήθηκαν σε μια γκρίζα χάρτινη σακούλα από το πολυκατάστημα John Wanamaker - το οποίο έκλεισε το 1995 - και τοποθετήθηκαν στο κάτω μέρος του χρηματοκιβωτίου Νο. 442 σε μια τράπεζα Wachovia στη Φιλαδέλφεια. Η Λάνγκμπορντ είχε κληρονομήσει το χρηματοκιβώτιο από τη μητέρα της και είπε ότι νόμιζε ότι περιείχε μόνο κοσμήματα. Κανείς στην οικογένεια, όπως κατέθεσε αργότερα, δεν ήξερε πώς είχαν φτάσει εκεί τα νομίσματα. Οι Langbords, μέσω του Berke, αρνήθηκαν να σχολιάσουν αυτήν την ιστορία, επικαλούμενοι τη συνεχιζόμενη δίκη.
Σύμφωνα με νομικά έγγραφα, οι Langbords, ελπίζοντας ότι θα μπορούσαν να κάνουν μια συμφωνία παρόμοια με αυτή του Fenton, ζήτησαν από τον Berke να επικοινωνήσει με το νομισματοκοπείο. Στις 15 Σεπτεμβρίου 2004, ο Berke συναντήθηκε με τους δικηγόρους του νομισματοκοπείου στα γραφεία των μυστικών υπηρεσιών στο Μπρούκλιν για να συζητήσουν την κατάσταση. Μια εβδομάδα αργότερα, ο Roy Langbord, συνοδευόμενος από τον Berke, άνοιξε το χρηματοκιβώτιο και παρέδωσε τους Double Eagles στην κυβέρνηση για έλεγχο ταυτότητας. Τα νομίσματα δεν επέστραφησαν.
Τον Ιούνιο του 2005, ο Μπερκ κλήθηκε να συναντήσει τους δικηγόρους του Νομισματοκοπείου στην Ουάσιγκτον. Εκεί τον ενημέρωσαν ότι τα Double Eagles του 1933 ήταν όντως αυθεντικά. Αλλά αυτή τη φορά το Νομισματοκοπείο αρνήθηκε να προσφέρει οποιοδήποτε χρηματικό διακανονισμό. Αντίθετα, οι δικηγόροι είπαν ότι η κυβέρνηση κρατούσε τα νομίσματα και ότι βρίσκονταν ήδη στο Φορτ Νοξ. Ο Μπερκ διαμαρτυρήθηκε, ανεπιτυχώς. Τον Αύγουστο του 2005 το Νομισματοκοπείο εξέδωσε ένα δελτίο τύπου ανακοινώνοντας ότι είχε «ανακτήσει» 10 ακόμη Διπλούς Αετούς του 1933.
«Έμεινα έκπληκτος», λέει ο Sotheby's Redden. «Ήταν λίγο άβολο. Ο Διπλός Αετός είχε χαρακτηριστεί από το Νομισματοκοπείο ως μοναδικός». Και όχι μόνο από το νομισματοκοπείο αλλά και από τον Sotheby's. «Πήρα τηλέφωνο τον αγοραστή, ο οποίος είπε: «Πρέπει να τα αγοράσω κι αυτά;» ”
Δεν είχε την ευκαιρία. Για μήνες οι Langbords ζητούσαν την επιστροφή των νομισμάτων, αποζημίωση από την κυβέρνηση 40 εκατομμυρίων δολαρίων ή την έναρξη διαδικασίας κατάσχεσης. Η κυβέρνηση επέμεινε ότι δεν ήταν υποχρεωμένη να κάνει τίποτα. Τον Δεκέμβριο του 2006, οι Langbords προσεφυγαν  στα δικαστήρια. Τρία χρόνια αργότερα, ο δικαστής Legrome Davis του Ομοσπονδιακού Περιφερειακού Δικαστηρίου της Φιλαδέλφειας αποφάσισε ότι η κυβέρνηση έπρεπε να αποδείξει ότι είχε το δικαίωμα να κρατήσει τα νομίσματα.
Αυτόν τον Ιούλιο, οκτώ χρόνια αφότου οι Langbords είπαν ότι βρήκαν τα νομίσματα,ξεκινησε η δίκη για να τα πάρουν πίσω  σε ένα δικαστήριο της Φιλαδέλφειας, λίγα τετράγωνα από το οικογενειακό κατάστημα στο Jewelers Row.
Η Joan Langbord, ντυμένη απλά με ένα μαύρο παντελόνι και κοσμήματα, ανεβηκε στο βήμα το πρωί της 19ης Ιουλίου. Περιστασιακά  δάκρυζε. Ήταν επίσης οξυδερκής, μιλούσε με απλό τρόπο και ηταν ελαφρώς εκνευρισμένη. Περιγράφοντας το κατάστημα, είπε: «Μοιάζει με παλιοπωλείο. Αλλά ακριβά σκουπίδια. Φαίνεται όπως ήταν όταν το έτρεχε ο πατέρας μου. Η καρέκλα του είναι ακόμα στο μαγαζί». Μόνο ο πρώτος όροφος του τετραώροφου κτιρίου είναι ανοιχτός για όσους επισκεπτες υπαρχουν.
Τα αρχεία που παρουσιάστηκαν στη δική δείχνουν ότι είχε επισκεφτεί το χρηματοκιβώτιο πολλές φορές μεταξύ του 1996 και της ανακάλυψης των νομισμάτων το 2003 — συμπεριλαμβανομένης της ημέρας πριν από τη δημοπρασία του Sotheby's. Είπε ότι έκανε τις επισκέψεις για να επιλέξει κομμάτια από τα κοσμήματα της μητέρας της για να τα πουλήσει σε έναν μακροχρόνιο πελάτη και ότι δεν παρατήρησε ποτέ την τσάντα Wanamaker στο κάτω μέρος. Μόνο όταν το κουτί παραμορφώθηκε και έιχε ανοίξει, είπε, συνειδητοποίησε ότι τα νομίσματα ήταν εκεί. Το χρηματοκιβώτιο εμφανίστηκε στη δίκη: Ήταν περίπου στο μέγεθος μιας θήκης βιολιού.
Αφού κατέθεσε ο Λάνγκμπορντ, ο δικαστής διεταξε για μεσημεριανό διάλειμμα και μετα εκείνη και ο άλλος γιος της, ο Ντέιβιντ,και ολοι πήγαν στο κατάστημα. Ονομάζεται ακόμα I. Switt & Ed Silver, αν και το όνομά της και του συνεργάτη της είναι επίσης με χρυσά γράμματα στην μπροστινή πόρτα. Μπήκε βιαστικά και πήρε αμέσως τηλέφωνο για ένα επαγγελματικό θέμα, αγνοώντας επισήμως τους επισκέπτες. Οι παλιοί πάγκοι από ξύλο και γυαλί ήταν γεμάτοι με κοσμήματα, ασημένια κηροπήγια, ρολόγια, ειδώλια. Μια ταμειακή μηχανή από τη δεκαετία του 1930 ηταν σε άλλο πάγκο. Κιτρινισμένες οικογενειακές φωτογραφίες κρεμονταν λοξά στον τοίχο δίπλα σε ένα άρθρο του Philadelphia Inquirer του 2009 σχετικά με τα χρυσά νομίσματα.
Την πέμπτη ημέρα της δίκης, αξιωματικοί του νομισματοκοπείου των ΗΠΑ έφεραν τους 10 Διπλούς Αετούς στην αίθουσα του δικαστηρίου. Είχαν μεταφερθεί  από την αστυνομία του νομισματοκοπείου σε πτήση από το Κεντάκι στη Φιλαδέλφεια και είχαν αποθηκευτεί σε ένα θησαυροφυλάκιο στο Νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφειας όλη τη νύχτα. Τα κέρματα, απλωμένα σε μπλε βελούδινο φόντο σε μια ασφαλισμένη γυάλινη θήκη, τοποθετήθηκαν μπροστά από την δικαστική επιτροπή. Περπάτησαν αργά δίπλα από τα νομίσματα. Δεκαπέντε λεπτά αργότερα οι Double Eagles επέστρεφαν στο Fort Knox.
Η βοηθός εισαγγελέα των ΗΠΑ Ζακλίν Ρομέρο υποστήριξε ότι έγγραφα από το Νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφειας και την έρευνα της Μυστικής Υπηρεσίας της δεκαετίας του 1940 έδειξαν ότι κανένας Διπλός Αετός του 1933 δεν έφυγε νόμιμα από το Νομισματοκοπείο. Και, είπε, κάθε νόμισμα που είχε βρεθεί μπορεί να εντοπιστεί στο Israel Switt. Μίλησε επίσης για τη μακρά επιδίωξη της κυβέρνησης για τα νομίσματα: «Γιατί μας νοιάζει; Δημοπρατήσαμε μία φορά. Είδατε το πιστοποιητικό δημιουργίας εσόδων. Ξέρουμε πώς ο Fenton πήρε το κέρμα του. Δεν είναι ο Israel Switt. Τα νομίσματα και τα χαρτονομίσματα που έχετε στα πορτοφόλια σας φέρουν την πλήρη πίστη και πίστωση της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Σημαίνει κάτι. Η κυβέρνηση προστατεύει τα χρήματά της από κλέφτες και απατεώνες. Πρέπει να νοιαζόμαστε επί της αρχής. Αν δεν το κάνουμε, τελειώσαμε. Τελειώσαμε απολύτως.”
Ο Μπερκ απάντησε ότι τα αρχεία του Νομισματοκοπείου είναι σχεδόν 80 ετών και κακοδιατηρημένα, και ότι όλοι οι μάρτυρες που ανεφερε η Μυστική Υπηρεσία είναι νεκροί. Είπε επίσης ότι τις μπερδεμένες πρώτες εβδομάδες αφότου ο Ρούσβελτ ζήτησε από τους ανθρώπους να επιστρέψουν τον χρυσό τους, ήταν ακόμα δυνατό να ανταλλάξουν χρυσό με κέρμα στο νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφειας. Αυτό το «παράθυρο ευκαιρίας» την άνοιξη του 1933, υποστήριξε, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Switt απέκτησε τους Double Eagles. «Η κυβέρνηση θέλει απεγνωσμένα αυτά τα νομίσματα», είπε. «Αλλά η κυβέρνηση δεν μπορεί πάντα να πάιρνει αυτό που θέλει».
Μετά από οκτώ ημέρες κατάθεσεων, η δικαστική επιτροπή αποφασισε διαφορετικά. Οι Λάνγκμπορντ αναμένεται να ασκήσουν έφεση κατά της ετυμηγορίας. Εν τω μεταξύ, περισσότερα χρυσά νομίσματα Double Eagle του 1933 ενδέχεται να είναι ακόμα κρυμμένα. «Πάντα γινόταν λόγος και για άλλα», λέει ο Armen Vartian, ο δικηγόρος της Ένωσης Επαγγελματιών Νομισματικών. Ο Hoge, ο Αμερικανός ειδικός σε νομίσματα, λέει: «Δεν είναι αδύνατο να υπάρχουν περισσότερα εκεί έξω. Δεν τους έχω δει. Αλλά δεν θα με εξέπληξε».
Σούζαν Μπέρφιλντ

Mια προχειρη μεταφραση σε δοσεις.
Μη πυροβολειτε τον μεταφραστη.
Κωστας.

Το μυστήριο των χρυσών νομισμάτων Double Eagle
Το μυστήριο έχει εμπνεύσει δύο μυθιστορήματα, δύο βιβλία  μυθοπλασίας και ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ. Και πολλά από αυτά επικεντρώνονται γύρω από έναν έμπορο νομισμάτων, νεκρό από το 1990, του οποίου το κατάστημα είναι ακόμα ανοιχτό στη Νότια Φιλαδέλφεια, τον οποίο διευθύνει η 82χρονη κόρη του.

Το χρυσό νόμισμα 2009 Ultra High Relief Double Eagle, στο νομισματοκοπείο των Ηνωμένων Πολιτειών στη Φιλαδέλφεια. Το νομισματοκοπείο χρησιμοποίησε ψηφιακή τεχνολογία για την παραγωγή του νεοεκδοθέντος κέρματος, το οποίο είναι μια σύγχρονη εκδοχή του αρχικού χρυσού κομματιού του 1907 Double Eagle του Augustus Saint-Gaudens 20 δολαρίων.Matt Rourke / AP

29 Αυγούστου 2011, 11:15 π.μ. UTC/ Πηγή : Business Week
Της Σούζαν Μπέρφιλντ
Το πιο πολύτιμο νόμισμα στον κόσμο βρίσκεται στο λόμπι της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης στο Κάτω Μανχάταν. Είναι το Έκθεμα 18Ε, ασφαλισμένο σε μια αλεξίσφαιρη γυάλινη θήκη με σύστημα συναγερμού και οπλισμένο φρουρό κοντά. Ο Double Eagle του 1933, που θεωρείται ένα από τα πιο σπάνια και ομορφότερα νομίσματα στην Αμερική, έχει ονομαστική αξία 20 $ — και αγοραία αξία 7,6 εκατομμύρια $. Ήταν μια από τις τελευταίες παρτίδες χρυσών νομισμάτων που κόπηκε ποτέ από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Τα νομίσματα δεν εκδόθηκαν ποτέ. το μεγαλύτερο μέρος των σχεδόν 500.000 καστ μετατράπηκε σε χρυσό το 1937.
Τα περισσότερα, αλλά όχι όλα. Μερικά από τα νομίσματα γλίστρησαν από το νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφειας πριν από τότε. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα πώς ακριβώς βγήκαν ή ακόμα και πόσα βγήκαν έξω. Η Μυστική Υπηρεσία των ΗΠΑ, υπεύθυνη για την προστασία του εθνικού νομίσματος, τους καταδιώκει για σχεδόν 70 χρόνια, μέσω 13 Διοικήσεων και 12 διαφορετικών διευθυντών. Η έρευνα διεξήχθη σε τρεις ηπείρους και συμμετείχαν μερικοι από τους πιο διάσημους συλλέκτες νομισμάτων στον κόσμο, έναν εμπιστευτικό πληροφοριοδότη, έναν βασιλιά playboy και μια επιχείρηση συληψης στο Waldorf Astoria στο Μανχάταν. Έχει εμπνεύσει δύο μυθιστορήματα, δύο βιβλία  μυθοπλασίας και ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ. Και πολλά από αυτά επικεντρώνονται γύρω από έναν έμπορο νομισμάτων, νεκρό από το 1990, του οποίου το κατάστημα είναι ακόμα ανοιχτό στη Νότια Φιλαδέλφεια, τον οποίο διευθύνει η 82χρονη κόρη του.
«Ο Double Eagle του 1933 είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νομίσματα όλων των εποχών», λέει ο Jay Brahin, ένας επενδυτικός σύμβουλος που συλλέγει νομίσματα από τότε που ήταν παιδί στη Φιλαδέλφεια. «Είναι ένα φρικιό. Τα νομίσματα δεν έπρεπε να είχαν κοπεί, αλλά κοπήκαν. Δεν ήταν γραφτό να κυκλοφορήσουν, αλλά κάποιοι το έκαναν. Και γιατί η κυβέρνηση τους καταδίωξε τόσο σκληρά; Αυτό είναι ένα από τα μυστήρια».
Η ιστορία ξεκινά αμέσως μετά τα ορκομοσια του Φράνκλιν Ρούσβελτ στις 4 Μαρτίου 1933, εν μέσω της Μεγάλης Ύφεσης. Χιλιάδες τράπεζες είχαν ήδη καταρρεύσει, καθώς οι άνθρωποι πανικοβλήθηκαν και απέσυραν τις καταθέσεις τους σε χρυσό και άλλες μορφες. Καθώς η προσφορά χρυσού - ένα μεγάλο μέρος του διατηρήθηκε στην Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης - μειώθηκε, η χώρα αντιμετώπισε πιθανή αφερεγγυότητα. Στις 5 Απριλίου, ο Ρούσβελτ εξέδωσε το Εκτελεστικό Διάταγμα 6102, το οποίο απαγόρευε τη συσσώρευση χρυσού και απαιτούσε από τους πολίτες να ανταλλάσσουν τα χρυσά τους νομίσματα με χάρτινο νόμισμα.
Ήταν ο μακρινός ξάδερφος του Ρούσβελτ, Θεόδωρος, που είχε αναθέσει στον γλύπτη Augustus Saint-Gaudens να σχεδιάσει ένα χρυσό νόμισμα 20 δολαρίων στις αρχές του 1900. Ο Teddy Roosevelt ήθελε ένα αμερικανικό νόμισμα που να ταιριάζει με την ομορφιά των αρχαίων ελληνικών και ο Saint-Gaudens ολοκλήρωσε το έργο λίγο πριν πεθάνει από καρκίνο το 1907. Στη μία όψη είναι μια εικόνα της Ελευθερίας, μια φιγούρα που θυμίζει Ελληνίδα θεά, ρεοντα μαλλιά , κλαδί ελιάς στο αριστερό της χέρι, δάδα στο δεξί. Από την άλλη είναι ένας αετός στη μέση της πτήσης, ο ήλιος ανατέλλει πίσω του.
Το νομισματοκοπείο παρήγαγε τους διπλούς αετούς Saint-Gaudens σχεδόν κάθε χρόνο από το 1907 και το 1933 δεν ήταν διαφορετικό. Μέχρι τον Μάιο, καθώς η ανάκληση χρυσού ήταν σε εξέλιξη, το Νομισματοκοπείο ολοκλήρωσε την έκδοση 445.500 από τα νομίσματα. Δεν κυκλοφορησε κανένα. Αντίθετα, τα νομίσματα, βάρους σχεδόν 15 τόνων, τοποθετήθηκαν σε 1.780 πάνινες σακούλες και σφραγίστηκαν πίσω από τρεις χαλύβδινες πόρτες στο Philadelphia Mint Vault F-Cage 1. Μόνο δύο θεωρήθηκε ότι είχαν σωθεί και στάλθηκαν στο Smithsonian.
Τον Ιανουάριο του 1934, το Κογκρέσο ψήφισε τον νόμο περί αποθεμάτων χρυσού, ο οποίος επέτρεψε στον Πρόεδρο να εθνικοποιήσει, στην πραγματικότητα, τον χρυσό που κατείχε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και να αυξήσει την τιμή της ουγγιάς. Αυτό με τη σειρά του υποτίμησε το δολάριο, το οποίο υποτίθεται ότι θα τονώνε την ταραγμένη οικονομία. Ο διευθυντής του νομισματοκοπείου διέταξε τότε όλα τα χρυσά νομίσματα του έθνους να λιώσουν σε ράβδους. Οι ραβδοι θα φυλάσσονταν στο νεόκτιστο Fort Knox. Το έργο ήταν τεράστιο: Μόλις στις αρχές του 1937 το Νομισματοκοπείο της Φιλαδέλφειας έστειλε τα κέρματά του αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου του Double Eagles του 1933, στον κλίβανο.
Εκείνη την εποχή, ένας 41χρονος κοσμηματοπώλης από τη Φιλαδέλφεια ονόματι Israel Switt πρόσφερε αρκετούς Double Eagles του 1933 σε μερικούς από τους πιο εξέχοντες εμπόρους νομισμάτων και συλλέκτες της εποχής, σύμφωνα με έγγραφα της Μυστικής Υπηρεσίας που δημοσιοποιήθηκαν. Ο Switt πούλησε ένα, τώρα Έκθεμα 18Ε, σε έναν έμπορο του Τέξας, ο οποίος το πούλησε στη συνέχεια στον βασιλιά Φαρούκ της Αιγύπτου για 1.575 $. Ένας βασιλικός αντιπρόσωπος στις ΗΠΑ ζήτησε άδεια εξαγωγής για το νόμισμα και, εν αγνοία της Μυστικής Υπηρεσίας, ο Υπουργός Οικονομικών εξέδωσε μια άδεια στις 29 Φεβρουαρίου 1944.
Τον ίδιο μήνα, ο Stack's, ο έμπορος σπάνιων νομισμάτων στη Νέα Υόρκη, ανακοίνωσε μια δημοπρασία για ένα άλλο Double Eagle. Μόνο στις αρχές Μαρτίου, ωστόσο, η Μυστική Υπηρεσία άκουσε για την πώληση και συνειδητοποίησε ότι μερικά από τα νομίσματα είχαν αφαιρεθεί από το νομισματοκοπείο. Ο Διπλός Αετός του Βασιλιά Φαρούκ του είχε ήδη παραδοθεί στο Κάιρο με διπλωματική αποστολη. Οι πράκτορες κατάσχεσαν το δεύτερο νόμισμα πριν το πουλήσει η Stack's και ξεκίνησαν την έρευνα που συνεχίζεται σήμερα. «Η κυβέρνηση ήταν φανατική για την κατάσχεση και την καταστροφή αυτών των νομισμάτων», λέει ο Robert W. Hoge, επιμελητής νομισμάτων  της Βόρειας Αμερικής στην Αμερικανική Νομισματική Εταιρεία. «Είναι διάσημοι επειδή η κυβέρνηση τους έχει καταλάβει από τη δεκαετία του 1940».
Η πρώτη φάση της έρευνας της Μυστικής Υπηρεσίας θα ανίχνευε 10 Double Eagles του 1933 στον Switt, έναν απομονωμένο κοσμηματοπώλη και έμπορο νομισμάτων που, όπως πολλοί σε αυτήν την ιστορία, πίστευε ότι τα νομίσματα είχαν υπερφυσικές δυνάμεις. Το μονάκριβο παιδί του, η Τζόαν Λάνγκμπορντ, που εργάστηκε μαζί του μέχρι τον θάνατό του το 1990 σε ηλικία 95 ετών, είπε στο Philadelphia Inquirer ότι ο πατέρας της «μπορεί να είναι αντιπαθητικός ή οξύθυμος. Αν δεν του άρεσες, θα σε πέταγε έξω». Η επιχειρηματική του φιλοσοφία, είπε, ήταν ότι «ο πελάτης δεν είχε ποτέ δίκιο. είχε πάντα δίκιο».
 «Πρέπει να καταλάβετε το θέμα της Φιλαδέλφειας», λέει ο Brahin. «Είμαι από εκεί, οπότε μπορώ να πω το εξής: Οι έμποροι ήταν πονηροί, θα έκαναν τα πάντα για να βγάλουν άκρη. Αν δεν το ξέρεις αυτό, δεν έχεις την κατάλληλη ποσότητα κυνισμού για να αναλύσεις την ιστορία».
Στη δήλωση του Switt προς τους πράκτορες, τη μοναδική επίσημη δήλωση του για τα νομίσματα, είπε ότι δεν είχε κανένα αρχείο για το πού, πότε ή πώς είχε αποκτήσει τους Double Eagles. Υποστήριξε όμως ότι δεν τα αγόρασε από κανέναν υπάλληλο του Νομισματοκοπείου.
Ωστόσο, μετά από έρευνα 10 μηνών, η Μυστική Υπηρεσία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν πιο πιθανό ο Switt να ήταν ο αποδεκτης ενός διεφθαρμένου ταμία του νομισματοκοπείου. Το 1945, το Τμήμα Δικαιοσύνης ήθελε να ασκήσει κατηγορίες, αλλά μέχρι τότε το αδικημα ειχε παραγραφεί.
Επτά χρόνια αργότερα, το 1952, ο βασιλιάς Φαρούκ καθαιρέθηκε και εκδιωχθηκε εξόριστος στο Μονακό. Οι στρατηγοί που ηγούνται της νέας Δημοκρατίας της Αιγύπτου αποφάσισαν να δημοπρατήσουν τα υπάρχοντά του, συμπεριλαμβανομένης της διάσημης συλλογής χρυσών νομισμάτων του. Περιείχε 8.500 κομμάτια. το ένα ήταν ο Double Eagle του 1933. Ο οίκος Sotheby's κέρδισε το δικαίωμα να πραγματοποιήσει τη δημοπρασία στο Κάιρο τον Φεβρουάριο του 1954. Μόλις οι αξιωματούχοι του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ είδαν τον κατάλογο για τη Συλλογή των Ανακτόρων της Αιγύπτου, όπως ονομαζόταν, ζήτησαν από τους Αιγύπτιους να αποσυρουν το κέρμα από τη δημοπρασία και να το επιστρέψουν στη Ουάσιγκτων. Την τελευταία στιγμή, ο Double Eagle στην παρτίδα 185 αποσύρθηκε. Μετά εξαφανίστηκε.

καλο μηνα να εχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ

θεωριες συνωμοσιας για <ψεκασμενους> εμεις ειμαστε με την σωστη πλευρα της ιστοριας


https://www.bankingnews.gr/analyseis-ektheseis/articles/735442/gold-switzerland-sto-para-1-to-roloi-tis-apokalypsis-gia-tis-agores-proxorame-stin-katarrefsi-ton-panton

Gold Switzerland: Στο παρά 1’ το ρολόι της Αποκάλυψης για τις αγορές – Προχωράμε στην κατάρρευση των Πάντων

https://www.youtube.com/watch?v=BysMSXsUSr0

Gold Switzerland: «Διανύουμε τα 5 τελευταία λεπτά του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος»