Καινούρια με την έννοια του σύγχρονου ή του αχρησιμοποίητου; Λόγω κατασκευής και πατίνας δε νομίζω να είναι σύγχρονα, δεν έχω γενικά τέτοιες ενδείξεις. Τώρα για το αν είναι αχρησιμοποίητα ή αν έχουν αφαιρεθεί από επωμίδες, δυστυχώς δεν μπορεί να φανεί με κάποιον τρόπο...

Χαίρομαι που σας άρεσαν!

Στρατή, γενικά είναι όντως πολύ καλοφτιαγμένα, δεδομένου του μεγέθους τους. Δεν είχαν, ούτε έχουν άγκιστρα, υποθέτω ότι πρέπει να ράβονταν με κάποιον διακριτικό τρόπο, πιθανόν από τα πιο μικρά κενά.

Τα δικά μου τα πήρα γύρω στα 30 ευρώ, αν θυμάμαι καλά, που τα θεωρώ καλή τιμή.

Καλημέρα,

ένα ακόμη θεματάκι με ένα ζευγάρι βασιλικών μονογραμμάτων, όπως φοριόταν στη βάση των επωμίδων από τους υπασπιστές των βασιλέων, τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας τους σαν τέτοιοι, όσο και μετά τη λήξη της, τιμητικά.

Υπήρχαν επίσης συμπλέγματα μονογραμμάτων για υπασπιστές δυο -ή και παραπάνω- βασιλέων.

Στρατή, γενικά είμαι συγκρατημένος με τη χρονολογία προς τα πίσω, αν και είναι μια πιθανότητα αυτά της Αναγνώρισης να είναι φτιαγμένα στη Μ. Ανατολή. Αυτό περισσότερο γιατί με βάση όσα έχω δει (μπορεί να κάνω λάθος), ο ΒΕΣΜΑ χρησιμοποιούσε Marmon Herrington εκεί και πως τα Staghound "ήρθαν" στην Ελλάδα το 1948. Αυτά με βάση όση έρευνα έκανα στο διαδίκτυο, όσο σωστές μπορεί να είναι οι πληροφορίες. Με βάση τώρα την ημερομηνία απόλυσης του βετεράνου, αυτός πρέπει να υπηρετούσε στο ΙΙ Σύνταγμα Αναγνωρίσεως το 1945-46, άρα και πάλι είναι μακριά από την άφιξή τους. Αυτό βέβαια μπορεί να σημαίνει ότι στο διακριτικό υπάρχει μια αναπαράσταση ενός τροχοφόρου τεθωρακισμένου, χωρίς να είναι απαραίτητα Staghound.

Κάτι που μου έκανε εντύπωση σε αυτό είναι ο τύπος του στέμματος, που είναι διαφορετικός από τα άλλα δυο και μοιάζει με αυτόν που συναντιέται π.χ. στο μετάλλιο της Ελληνικής Αεράμυνας Αλεξάνδρειας.

Όπως και να έχει, χρειάζονται τεκμήρια που να "τραβάνε" τη χρονολογία προς τα πίσω. Θα κάνω κι εγώ μια προσπάθεια να βρω περισσότερες φωτογραφίες της περιόδου. Δυστυχώς όσες βρήκα μέχρι τώρα, παραήταν -κλασικά όταν ψάχνεις κάτι - μακρινές ή από την άλλη πλευρά του μπερέ...

Αυτό είναι μάτι... Κι έλεγα ότι το έχω κάψει εγώ, που είδα το διακριτικό στη φωτογραφία... 

Γενικά τα χυτά ήταν μια λύση, ειδικά στη Β. Αφρική, όπου υπήρχαν πολλοί διαφορετικοί στρατοί, με πλήθος διακριτικών και δεν υπήρχαν υποδομές. Αν υπάρχουν αποδείξεις για την προέλευση κι εμπιστοσύνη, τότε είναι όμορφα, ιδιαίτερα κομμάτια. Αλλιώς είναι κατανοητή η δυσπιστία, αρκεί να μη γίνεται στενομυαλιά.

Γιατί δεν το ανεβάζεις στο θέμα με τα διάσημα, για να το χαζέψουμε;

...Και μια ανέλπιστη, τυχαία ανακάλυψη, σήμερα κιόλας, σχετικά με το δεύτερο διακριτικό!  

Στη συγκεκριμένη συνέντευξη, στο 40:43, ο ένας βετεράνος δείχνει το απολυτήριό του, το οποίο αναφέρει σαν ημερομηνία απόλυσης τις 14 Αυγούστου 1946. Λίγο αργότερα, στο 42:53 φαίνεται μια μεγεθυμένη φωτογραφία του από κάποιο έγγραφο. Στο μαύρο μπερέ του υπάρχει το συγκεκριμένο διακριτικό. Άρα η κατασκευή του πηγαίνει πιο πίσω, ήδη στο 1946. Το ερώτημα επομένως πλέον είναι: Πόσο πιο πίσω;

Το λινκ: https://www.youtube.com/watch?v=NcjdBz4lyt8

Και τέλος, προς το παρόν, ένα των Τεθωρακισμένων, που απεικονίζει ένα άρμα τύπου Κένταυρος (Centaur I). Και πάλι επομένως πρέπει να κατασκευάστηκε μετά το 1947. Το έχω δει σε φωτογραφίες του 1950-51 και είναι μόλις το δεύτερο που βλέπω "ζωντανά". Και γι αυτό έχω την απορία αν είναι διακριτικό που καταργήθηκε το 1953 ή αν συνέχισε να φοριέται και αργότερα, εκτός Κανονισμού.

Δεύτερο, ένα διακριτικό των σχηματισμών Αναγνώρισης, το οποίο απεικονίζει πιθανόν ένα όχημα τύπου Staghound. Λόγω αυτού υποθέτω πως κατασκευάστηκε από το 1948 και μετά, δεν αναφέρεται όμως στον Κανονισμό Στολών του 1953. Θα είχε ενδιαφέρον να διασταυρωθεί αν ήταν ένα βραχύβιο διακριτικό ή απλά ανεπίσημο, που συνέχισε τα φοριέται και μετά το 1953, εκτός Κανονισμού.

Ξεκινάω ένα θέμα σχετικά με τα χυτά ελληνικά διακριτικά, όπως φοριόταν στα δίκωχα και τους μπερέδες από τον ΕΣ. Γενικά η λέξη "χυτό" δικαίως προκαλεί καχυποψία, σε ό,τι έχει να κάνει με τα διακριτικά όμως, ήταν μια φτηνή εναλλακτική κατά τη διάρκεια του Β' ΠΠ στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου. Όπως φαίνεται, η πρακτική αυτή πιθανόν συνεχίστηκε και αργότερα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Καθώς -ως συνήθως- δεν υπάρχουν στοιχεία σε σχέση με παραγγελίες, κατασκευαστές, τρόπο κατασκευής, η θέση πως είναι αυθεντικά κομμάτια μπορεί να αναθεωρηθεί και φυσικά θα ήθελα γνώμες πάνω σε αυτό.

Πρώτο το πολύ "βασικό" εθνόσημο, όπως φοριόταν μέχρι και τη δεκαετία του '60. Υπάρχει σε διάφορες ποικιλίες, υποθέτω όμως πως η φτηνή, χυτή έκδοση μπορεί να είναι από τις παλιότερες, δεδομένων των στοιχείων που θα ακολουθήσουν σε σχέση με τα υπόλοιπα διακριτικά.

Α, ναι, είναι κι αυτή η δικαιολογία.  "Τόσες καφρίλες λέγονται, αντί να τις πιάσεις μια-μια, σ' αυτήν κόλλησες."

Εγώ τώρα θα ρωτήσω πολύ σοβαρά και θα ήθελα να απαντήσει και η διαχείριση. Θεωρείτε ότι είναι ΟΚ εδώ μέσα σχόλια σαν αυτό;

Δε θέλω να ακούσω δικαιολογίες του τύπου:

- "Να μωρέ, εδώ τα λέμε χαλαρά, λέμε και καμιά παλαβομάρα."
- "Αν δε σου αρέσει μην τα διαβάζεις."
- "Είναι στα "εκτός θεματολογίας", δεν πειράζουν κανέναν."

Κάποιος καλεί "σε κλεφτοπόλεμο να φύγουν τα σκουλήκια". Ή η βλακεία έχει ξεπεράσει τα όρια ή κάποιοι ανοίγουν εδώ μέσα θέματα για να "ψαρεύουν" μέσα στην "αγανάκτηση".

Συμφωνώ σ' αυτό. Θα μπορούσε κάποιος να το "πειράξει" και να το βγάλει στην αγορά σαν αυθεντικό. Οι καλές φωτογραφίες του αντιγράφου και από τις δύο πλευρές θα βοηθούσαν πολύ.

Α, όχι, απλά θεώρησα ότι δεν έχει κάτι ενδιαφέρον για να βαρύνω το φόρουμ με μια ακόμη φωτογραφία. Υπάρχουν στη σελίδα μου φωτογραφίες από την πίσω πλευρά. Δεν έχει τα πρώτα, αυθεντικά ελάσματα για την ανάρτησή του, οπότε να έχω λόγο να το "προστατέυσω", αυτά φαίνονται εξάλλου και στον Στρατουδάκη, παρά το ότι στο War Relics κρύβονται από ένα μέλος που έχει ανεβάσει τέσσερα (!!!).

Στην πλειοψηφία των διασήμων που έχω δει, αυτά έχουν σπάσει, καθώς κάθε φορά που έμπαιναν ή έβγαιναν από μια στολή, έπρεπε να λυγίσουν. Αρκετά από αυτά φοριόταν για δεκαετίες από μόνιμα στελέχη, υπάρχει φωτογραφία στρατηγού μετά το 1974 με το διάσημο στη δεξιά τσέπη. Γι αυτό υπάρχουν διάφορες αυτοσχέδιες λύσεις, από καινούριους κρίκους, καρφίτσες, μέχρι και το τρύπημα του ίδιου του διάσημου. Γι αυτό στα συγκεκριμένα προσωπικά νομίζω ότι δεν πρέπει να έχει τόση σημασία στην τιμή το να είναι "ανέγγιχτα", τα σπασμένα ελάσματα, οι "πατέντες", το γυάλισμα είναι κομμάτια της ιστορίας τους, αρκεί να μην είναι διαβρωμένα ή εντελώς λυγισμένα.

Του Ιερού Λόχου κυκλοφορούν εδώ και χρόνια, ναι. Κάποια εύκολα αναγνωρίσιμα, κάποια όμως είναι επικίνδυνα. "Χάνουν" ευτυχώς σε κάποια χαρακτηριστικά σημεία, αλλά αν τα "πειράξει" ή τα "καμουφλάρει" κάποιος προσεκτικός στη λεπτομέρεια, μπορεί να βελτιωθούν αρκετά.

Της 3ης ΕΟΤ υπάρχουν δυο απ' όσο ξέρω, που κατασκευάζονται στην Ελλάδα, ένα πολύ κακό κι εύκολο στην αναγνώριση κι αυτό της Khaki Depot, που φαίνεται αρκετά καλό στην απόδοση των λεπτομερειών. Αυτό που θα ήθελα να δω από το τελευταίο θα ήταν η πίσω πλευρά του, θα είχε ενδιαφέρον.

Πολύ καλή τιμή τότε αυτή στο ebay! Δεν το πήρα χαμπάρι...