Με το ίδιο σκεπτικό μη μαζεύετε και λίρες. Λόγω της πολιτικής της Αγγλίας προς το μέρος μας.
Για τα τουρκικά ούτε λόγος.  

Το ωραίο είναι ωραίο όπως και να'χει. Η ομορφιά (όσο αντικειμενική μπορεί να είναι - που στα νομίσματα ας δεχτούμε, εδώ μέσα τουλάχιστον, πως είναι) δε μειώνεται καθόλου και ας συνδέεται με μαύρες σελίδες της Ιστορίας.

Να σας πω τη γνώμη μου με παράδειγμα.
Πέφτει ένα νόμισμα από την επταετία στα χέρια μου.
Μου αρέσει γι'αυτό που είναι. Για το σχέδιο, τη λεπτομέρειά του κτλ κτλ.
Δεν μου αρέσει η Χούντα επειδή μου αρέσει το νόμισμά της.
Ούτε επειδή σε περίπτωση που μου άρεσε η Χούντα θα έπρεπε να μου αρέσει και το νόμισμά της.

Μάθετε να ξεχωρίζετε την αντικειμενική ομορφιά.
Γνωρίζετε πόσα ελληνικά νομίσματα έχουν τους βασιλείς πάνω.
Τι σημαίνει αυτό? Ότι δεν πρέπει να μας αρέσουν τα νομίσματα επειδή δεν είμαστε βασιλικοί?

Πιστεύω πως και στον Χίτλερ θα άρεσαν οι τηγανητές πατάτες.
Σήμερα τσάκισα ένα τηγάνι. Δεν με κάνει χιτλερικό.  

Για να επανέλθουμε στο θέμα. Το τοκεν το συγκεκριμένο δεν μου πολυαρέσει επειδή θα προτιμούσα κάτι πιο αρχαιοελληνικό στο σχέδιο. Το "Μολών λαβέ" παραπέμπει σε σπαθιά και ασπίδες και όχι σε αυτόματα σύγχρονα όπλα και πιστόλια. Σας κούρασα. Αυτά. Φιλικότατα.

Έχεις σπίτι - ΔΕΗ, χαράτσια,εφορία.
Έχεις χωράφια - όλα έρχονται τζάμπα απ'έξω, πάνε οι εποχές που μέτραγε σαν προίκα και ήσουν "τσιφλικάς".
Έχεις στην τράπεζα - για κλάματα οι τόκοι και ρισκάρεις στο μπαμ μην ξυπνήσεις και λείπει σημαντικό μέρος.
Έχεις χρυσό - ε είσαι κάπως πιο ασφαλής σε σχέση με τα παραπάνω, το ρημάδι το μέταλλο μαζεύουν όλοι.

Μπακαλίστικα εντελώς αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Επιχρυσωμένο είναι και πριν από ένα τρίμηνο είχα βρει ένα μεγάλο 30άρι στην ίδια φάση σε πολύ (και καλά) προσιτή τιμή.Προσιτή εννοώ κάποια ευρώ σε σχέση με το κανονικό ασημένιο.
Αν θες τη γνώμη μου μόνο για μόστρα είναι να πάρεις 30άρια επιχρυσωμένα.
Από μόνα τους,τα αργυρά, μια χαρά πανέμορφα είναι.

Δεν νομίζω ποτέ κάποιος που επένδυσε σε χρυσό να βγήκε ζημιωμένος.
Απλά έχει αλλάξει η ιστορία και ο παγκόσμιος χάρτης κίνησής του.
Όταν στην Κατοχή κάποιοι είχαν απλά λίγες λίρες και τους τις έπαιρναν με αντάλλαγμα αλεύρι καταλαβαίνει κανείς την τεράστια υποτίμησή τους. Απλά ήταν το μόνο είδος αξίας. Οι "έξυπνοι" που τις μάζευαν βέβαια έφτιαξαν σπίτια. Στη σημερινή εποχή επειδή κανείς δεν ξέρει πως τα φέρνει η ζωή, ενα μέρος της όποιας περιουσίας αξίζει να είναι σε χρυσό. Υπάρχει και η εναλλακτική για πώλησή του στο εξωτερικό πρωτού τα φάνε οι εγχώριοι έξυπνοι.