Στέκι Συλλεκτών

Ελληνική Εταιρία Αεριόφωτος Αθηνών
οδός Πειραιώς 100 & Περσεφόνης 1
Έτος: 1860-1914

Το εργοστάσιο φωταερίου ιδρύθηκε το 1857 σύμφωνα με το βασιλικό διάταγμα του Όθωνα, με το οποίο παραχωρούνταν στον Γάλλο επιχειρηματία François Theophile Feraldi το δικαίωμα εγκατάστασης και λειτουργίας μονάδας φωταερίου.
Οι πρώτες εγκαταστάσεις του εργοστασίου παραγωγής φωταερίου, που έδωσε το όνομά του στην περιοχή "Γκάζι" των Αθηνών, οικοδομήθηκαν περί το έτος 1860, βάσει γαλλικής μελέτης, για λογαριασμό του επιχειρηματία Φραγκίσκου Φεράλδη, που το 1857 είχε αποκτήσει το σχετικό αποκλειστικό προνόμιο εκμετάλλευσης για πενήντα χρόνια, το οποίο στη συνέχεια μεταβιβάστηκε στην "Εταιρεία Αεριόφωτος" και ανανεώθηκε διαδοχικά μέχρι το 1938, οπότε και περιήλθε στον Δήμο Αθηναίων. Παράλληλα, το εργοστάσιο συνέχισε να επεκτείνεται, με βασικές οικοδομικές φάσεις χρονολογούμενες μεταξύ των ετών 1862-1887, 1896-1920 και εξελισσόμενο σε ένα βιομηχανικό συγκρότημα που περιλάμβανε ξυλουργεία, σιδηρουργεία, μηχανουργεία, επισκευαστικά συνεργεία, αεροφυλάκια, φούρνους, κτίρια υπηρεσιών και διοικήσεως, κ.τ.λ. ανακαίνιση χαρακτηριστικών τμημάτων του, υπό την επωνυμία "Τεχνόπολις-Γκάζι", που λειτουργεί από το 1999, φιλοξενώντας ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Α’ (1862-1887): Δημιουργούνται τα πρώτα κτίρια και τοποθετούνται μηχανήματα όπως κλίβανοι απόσταξης (φούρνοι), αεριοφυλάκια για την αποθήκευση, καμινάδα, αίθουσα καθαρισμού, υδατοδεξαμενές, αποθήκες και κατοικία διευθυντή.
Β’ (1887-1920): Διευρύνονται οι ανάγκες χρήσης του φωταερίου. Εκτός από τον δημοτικό φωτισμό των δρόμων, στους χρήστες του γκαζιού προστίθενται σπίτια και βιομηχανίες. Το εργοστάσιο αποκτά νέα ιδιοκτησία (Σερπιέρη, der Vol), και επεκτείνεται ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896. Το 1887 ο Henri Foulon de Vaulx (Ανρί Φουλόν ντε Βω) ως εκπρόσωπος της εταιρείας Société Gaz et Eaux (Paris) και ο Ι.Β. Σερπιέρης, εξαγοράζουν την εταιρεία η οποία είχε τόσα οικονομικά προβλήματα το 1873, που ο τότε πιστωτής Γ. Δημητρίου, είχε κατάσχει το δίκτυο διανομής της. Το δίκτυο επαναγοράσθηκε τον ίδιο χρόνο με νόμο αλλά η κακή εκμετάλλευση της επιχείρησης οδήγησε το Δήμο Αθηναίων εκπροσωπούμενο από τον Δήμαρχο Δ. Σούτσο) να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τον Henri Foulon de Vaulx και τον Ι.Β. Σερπιέρη, οι οποίες κατέληξαν σε σύμβαση που υπογράφτηκε στις 27 Ιουνίου 1887 για επέκταση του δικαιώματος λειτουργίας του εργοστασίου σε 30 χρόνια. Οι νέοι αδειούχοι ανέλαβαν και ολοκλήρωσαν μέχρι το 1889 επέκταση και σημαντικές εργασίες στο εργοστάσιο της «Société hellénique du gaz d'Athènes» («Ελληνική Εταιρία Αεριόφωτος Αθηνών») όπως ονομαζόταν την εποχή εκείνη[20]. Στη συνέχεια μεταβίβασαν τα δικαιώματά τους στη νέα ελληνική εταιρεία Φωταερίου, η οποία είχε διάρκεια ζωής όσο και το δικαίωμα λειτουργίας της μονάδας και μπήκαν στη διοίκηση τους εργοστασίου ως εκπρόσωποι της γαλλικής εταιρείας οι Henri Foulon de Vaulx, Eugène Breittmayer, Φερνάνδος Σερπιέρης (ο γιος του Ιωάννη), Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης, Jean Alavoine και ο Alphonse Salanson, με γενικό διευθυντή τον Louis Robillot

 Αεριόφωτος Αθηνών