Γεια σας!

Ανεβάζω δυο φωτο ενός γερμανικού Διασήμου Εφόδου Πεζικού (Infanterie Sturmabzeichen). Σχεδιάστηκε αρχικά από την εταιρεία Junker και θεσμοθετήθηκε το Δεκέμβριο του 1939 από τον Στρατηγό φον Μπράουχιτς. Υπήρχε σε δυο εκδόσεις, μια "ασημένια" για τα πεζοπόρα τμήματα και μια "χάλκινη" για τα μηχανοκίνητα. Φερόταν στην αριστερή τσέπη του χιτωνίου.

Στα αρχικά στάδια του πολέμου η επικάλυψη ήταν καλύτερης ποιότητας, ενώ όσο ο πόλεμος προχωρούσε αυτή έπεφτε, όπως είναι λογικό. Γινόταν στην ουσία απλά ένα wash, το οποίο δεν αργούσε να φύγει, όπως στο εικονιζόμενο, ειδικά καθώς αυτό φερόταν διαρκώς πάνω στη στολή.

Τα κριτήρια απονομής του ήταν τα εξής:
- Συμμετοχή σε 3 τουλάχιστον επιθέσεις πεζικού.
- Συμμετοχή σε 3 τουλάχιστον αντεπιθέσεις πεζικού.
- Συμμετοχή σε 3 τουλάχιστον επιχειρήσεις επιθετικής αναγνώρισης.
- Μάχη σώμα με σώμα κατά τη διάρκεια επίθεσης.
- Συμμετοχή σε 3 διαφορετικές ημέρες στην ανακατάληψη θέσεων μάχης.

Το συγκεκριμένο είναι κατασκευασμένο από την εταιρεία Gebrüder Weger με έδρα το Ludenscheid.

Ένα δικό μου, Α' Τύπου, άγνωστου κατασκευαστή.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις!


Ναι, είναι μια λογική υπόθεση και αρκετά πιθανή! Αν μόνο ο άτιμος ο Άγγλος είχε βάλει και το service number του, όπως έκαναν τόσοι και τόσοι συνάδελφοί του... θα διευκόλυνε λίγο τα πράγματα!  Θα υπήρχε μια μεγάλη περίπτωση να ταυτοποιηθεί με κάποιο σύνταγμα τουλάχιστον και το πώς μπορεί να πέρασε σε ελληνικά χέρια το κράνος, αλλά... τι να γίνει... συνήθως η πλειοψηφία των αντικειμένων που φέρουν ένα όνομα δεν αποφέρει κάτι αξιοποιήσιμο για περαιτέρω έρευνα... 

Δεν πολυπροχωράει βλέπω...    οπότε ξεκινάω να ποστάρω μερικές κοντινές! Έχω μια κάποια αδυναμία στα MkII. Αν και υποτιμημένα, είναι όμορφα ιστορικά κομμάτια και μερικά έχουν ενδιαφέροντα καμουφλάζ και διακριτικά. Τα τελευταία είναι και αρκετά σπάνια, με την ανάλογη τιμή, εξακολουθούν παρ' όλα αυτά να είναι προσιτά σε σχέση με το μέσο γερμανικό κράνος...

Γενικά έχω στρέψει τη συλλογή μου προς τα ελληνικά κομμάτια του Β' ΠΠ και τα αντίστοιχα αγγλικά, που έχουν να κάνουν με το μέτωπο της Αφρικής και της Μεσογείου.

Ξεκινάω λοιπόν τις κοντινές με το αγαπημένο μου, ένα MkII της 2nd Army Group Royal Artillery (2nd AGRA). Θα μεταφραζόταν ίσως σαν "Βασιλικό Πυροβολικό Ομάδας Στρατιών". Οι AGRA δημιουργήθηκαν από την ανάγκη άμεσης και μαζικής υποστήριξης μεγάλων σχηματισμών, επιπέδου μεραρχίας και πάνω, με πυρά πυροβολικού. Έχοντας μέγεθος ταξιαρχίας, η δύναμη πυρός τους ήταν πραγματικά εντυπωσιακή, αν σκεφτεί κανείς ότι μια πυροβολαρχία υποστηρίζει μια μονάδα επιπέδου τάγματος.

Η 2ndAGRA σχηματίστηκε στο Darlington το Σεπτέμβριο του 1942 και τον Μάιο του 1943 μετέβη στην Τυνησία, όπου και προσαρτήθηκε στο ΙΧ Σώμα Στρατού της 1ης Στρατιάς, παίρνοντας μέρος στην εκεί εκστρατεία τελικής εκδίωξης του Afrika Korps από την Αφρική. Τον Σεπτέμβριο, προσαρτήθηκε στο Χ Σώμα Στρατού, υπό την 5η Αμερικανική Στρατιά, παίρνοντας μέρος στις μάχες στο Salerno. Με τη λήξη των μαχών προσαρτήθηκε στην 8η Στρατιά, πολεμώντας στην Ιταλία σε σημαντικές μάχες, όπως αυτή του Monte Cassino και στη Γοτθική Γραμμή, με το τέλος του πολέμου να τη βρίσκει στο Ρίμινι. Τον Ιανουάριο του 1946 οι δυνάμεις του Επιτελείου της, μετασχηματίστηκαν σε δυνάμεις πεζικού και προσαρτούμενες στην 108 Ταξιαρχία Πεζικού πέρασαν στην Ελλάδα. Μάλλον από τότε έμεινε εδώ και το βρήκα πριν από μια δεκαετία περίπου στη Θεσσαλονίκη, έχοντας περάσει μάλλον και από χρήση στον ΕΣ και ευτυχώς γλυτώνοντας τη μεταπολεμική τροποποίησή του....

Βαμμένο και ξαναβαμμένο... Αρχικά χακί, βάφτηκε με αμμώδες για την Αφρική και ξανά πράσινο για την Ιταλία. Τα στρώματα διακρίνονται καθαρά. Κατασκευασμένο από την ΒΜΒ (Briggs Motor Bodies), η χρονολογία δυστυχώς δεν φαίνεται, καθώς είναι καλυμμένη από αρκετά στρώματα μπογιάς. Το πιο πιθανό είναι να χρονολογείται (πριν από) το 1942.


Η αριστερή πλευρά, με το "διαμάντι" του Πυροβολικού, κόκκινο και μπλε.




Η δεξιά, με το διακριτικό της 2nd AGRA




Το εσωτερικό, με το ελαστικό υποσιάγωνο MkII (με ελατήρια). Το εσωτερικό είναι στεγνό και ταλαιπωρημένο, σύνηθες φαινόμενο για τα κράνη της περιοχής. Πρέπει να αλλάχτηκε για "φρεσκάρισμα" σε κάποια φάση, καθώς χρονολογείται το 1945, κατασκευασμένο από τη CCL (Charles Collet Ltd.)


Τα διαφορετικά χρώματα φαίνονται ξεκάθαρα.


Το αμμώδες χρώμα στο εσωτερικό. Παρατηρήστε τη διαφορά με το πράσινο στην άκρη της φωτογραφίας.


...και μια τελευταία, με τα διαφορετικά στρώματα και τα ίχνη του πινέλου...

Γεια σας!

Ανεβάζω φωτο από ένα αγγλικό "αποικιακό" κράνος του 1939 από τη συλλογή μου. Είναι το παλιότερο "Wolseley Pattern", που αργότερα αντικαταστάθηκε από το χαμηλότερο "Bombay Bowler", που βρισκόταν σε χρήση και ταυτόχρονα με τα Wolseley. Κατασκευασμένα από φελλό... πρόσφεραν φυσικά προστασία μόνο από τον ήλιο! Ορισμένα λάφυρα χρησιμοποιήθηκαν και από τους Γερμανούς μετά τη μάχη της Κρήτης αλλά και στην Αφρική. Είναι σχετικά δύσκολο να βρεθεί ένα σε καθαρή και καλή κατάσταση, χωρίς σπασίματα στο φελλό δηλαδή. Δεν αποτελούν σπανιότητες, ορισμένα όμως με διακριτικά συνταγμάτων και δευτερευόντως σωμάτων είναι πολύ σπάνια και μπορεί να κοστίζουν αρκετές εκατοντάδες ευρώ.

Όπως και να 'χει, είναι πολύ χαρακτηριστικά κράνη, με απίστευτη ποιότητα κατασκευής... Το συγκεκριμένο φέρει δυο ονόματα, ένα αγγλικό κι ένα ελληνικό. Δυστυχώς δε δίνουν πολλά περιθώρια για έρευνα...





Το εσωτερικό, με το μονωτικό υλικό.



Ταμπελάκι του κατασκευαστή



Σφραγίδα αποδοχής από το War Department με το κωδικό γράμμα "R" για το 1939.



Το αγγλικό όνομα



...και το ελληνικό

Αρκετά παλιό το θέμα, αλλά επειδή έχω κάποιες παρατηρήσεις, το επαναφέρω!

Πρόκειται όντως για βουλγάρικο Μ36, το οποίο είχε κυκλοφορήσει σε 3 εκδόσεις, τις A, B και C. Ξεχωρίζουν από το αν έχουν στην περιφέρειά τους γυρισμένο προς τα μέσα μέταλλο ή όχι και από τη θέση των παξιμαδιών που συγκρατούν το εσωτερικό. Τα κράνη αυτά είχαν χρησιμοποιηθεί από το μεσοπόλεμο μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '90, με διάφορες τροποποιήσεις. Σε κάποια φάση λοιπόν μεταπολεμικά τους περάστηκαν καινούρια εσωτερικά και είτε ξαναβάφτηκαν πάνω από το αρχικό τους χρώμα ή περάστηκαν από αμμοβολή και ξαναβάφτηκαν.

Ορισμένα είχαν βαμμένα κόκκινα αστέρια μπροστά και τα βουλγαρικά εθνικά χρώματα στα δεξιά, κάποια μόνο ένα από τα δυο σήματα και κάποια κανένα. Το "κλειδί" για να διαπιστώσει κανείς αν πρόκειται για προπολεμικό κράνος ή για μεταπολεμικά "φρεσκαρισμένο" είναι αρχικά η μπογιά. Στα πρώτα είναι ματ, ενώ στα δεύτερα γυαλιστερή. Πέρα από τα κόκκινα αστέρια, που είναι ξεκάθαρο ποιας περιόδου είναι, σημασία έχουν και τα εθνικά χρώματα. Στα προπολεμικά είναι "χαλκομανίες" με μαύρο πλαίσιο, ενώ στα δεύτερα είναι βαμμένα, χωρίς πλαίσιο.

Το κράνος που άνοιξε το thread είναι μεταπολεμικό, φαίνεται από τη μπογιά του. Η τιμή τους είναι γύρω στα 25 ευρώ. Τα προπολεμικά είναι σαφώς ακριβότερα, καθώς λίγα σχετικά γλύτωσαν τις τροποποιήσεις, αλλά όχι και εξαιρετικά ακριβά, καθώς δεν υπάρχει η ζήτηση, αλλά δεν είναι και σπάνια. Η τιμή τους δηλαδή κυμαίνεται στα 60-70 ευρώ, ενώ σε κάποιες πιο "μακρινές" χώρες μπορεί να τα δει κανείς με 120 ευρώ.

Ανεβάζω μερικές φωτο από ένα δικό μου της προπολεμικής περιόδου.

Χαίρομαι για τις πληροφορίες που βρήκες και για το χρόνο που αφιέρωσες για να τις μοιραστείς μαζί μας. Όσοι δεν ασχολούμαστε με τα αντικείμενα της περιόδου, μάθαμε κάτι.

Μερικές επισημάνσεις μόνο, ειλικρινά με την καλύτερη διάθεση, επειδή είμαι αυτός που είπα για τη σκουριασμένη λάμα.


Οι αρχικές φωτογραφίες που έστειλες και ειδικά αυτές με τις σφραγίδες έδειχναν αρκετή σκουριά. Η υπόλοιπη λάμα είναι προφανώς σε πολύ καλύτερη κατάσταση, αλλά αφ ενός δεν μπορούσαμε να τη δούμε, αφ ετέρου η σκουριά εξακολουθεί να υπάρχει, όση υπάρχει. Το ότι υπάρχει λοιπόν πάει να πει ότι και να αφαιρεθεί, το φινίρισμα δε θα είναι ποτέ το ίδιο. Μπορεί να καθαριζόταν εύκολα, αλλά η αξία του θα έπεφτε ακόμη περισσότερο. Ένας σοβαρός συλλέκτης έχει και την υπομονή και το χρόνο να περιμένει για ένα σε τέλεια κατάσταση, όταν και αν πέσει, παρά να αφαιρεί σκουριά, κάνοντας ζημιά τελικά.

Η ιστορία που αναφέρεις είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά σε μια προσπάθεια πώλησης δεν έχει μεγάλη αξία, αν δεν υπάρχουν φωτογραφίες και έγγραφα που να το αποδεικνύουν. Αυτό όχι γιατί μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την εντιμότητά σου, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά ακριβώς επειδή ο κόσμος των συλλεκτών έχει πολλούς ανέντιμους και πολλές παγίδες. Ένας σοβαρός συλλέκτης και πάλι δε θα αγόραζε κάτι με βάση μια ιστορία που δεν μπορεί να αποδειχθεί, αλλά θα κοιτούσε το αντικείμενο και μόνο αυτό. Το να ξοδέψει κανείς εκατοντάδες ευρώ σε μια ιστορία καλή τη πίστη, δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να μου πουλήσουν εξόφθαλμα πλαστά κομμάτια, με τις καλύτερες ιστορίες. Και επαναλαμβάνω ότι δεν έχω λόγους να αμφισβητήσω τη δική σου, απλά έτσι κινούνται τα πράγματα.

Αυτά, που αν και δεν ασχολούμαι με τη συγκεκριμένη περίοδο όπως είπα, είναι κοινά για κάθε περίοδο.

Τέλος, νομίζω ότι η τιμή εκκίνησης που ζητάς είναι λογική, με βάση τα όσα έχει πάρει το μάτι μου σε διάφορα site και ελπίζω να ανέβει από κει και πέρα μέχρι όπου θέλεις εσύ κι ακόμη παραπάνω. Καλή επιτυχία με την πώληση!

Φιλικά,
Γιώργος

Αν και καινούριος στο φόρουμ, οπότε και ίσως να ήταν καλύτερα να αγνοώ τις εντάσεις, το ύφος "θέλω να δω να το ποστάρεις εδώ" μου φαίνεται εξαιρετικά προσβλητικό. Όταν αναρτά κανείς κάτι ζητώντας γνώμες, θα πρέπει να αποδέχεται και το δικαίωμα των άλλων να τις εκφράζουν, άσχετα αν του αρέσουν ή όχι.

Στο δια ταύτα τώρα, δεν έχω ιδέα από ξίφη της περιόδου, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω για τον τύπο, τη σπανιότητά του κτλ. Ένα είναι όμως σίγουρο και θα σχολιάσω πάνω σε αυτό και μόνο:


Η κατάστασή του δεν είναι καλή. Έχει αρκετές φθορές στη λαβή και επίσης αρκετή σκουριά στη λεπίδα. Αυτό είναι κάτι αδιαμφισβήτητο, που φαίνεται ξεκάθαρα. Και η κατάσταση παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο, εκτός κι αν μιλάμε για εξαιρετικά σπάνια και ιστορικής σημασίας κομμάτια, που μακάρι να είναι τέτοιο. Αυτά με την όποια πείρα μου συλλέγοντας κομμάτια του Β' παγκοσμίου τα τελευταία 10 και κάτι χρόνια.

Όταν εκφράζει κανείς τη γνώμη του κι αυτή δεν είναι αυτή που θα ήθελε αυτός που αρχικά τη ζήτησε, αυτό δε γίνεται πάντα με τη λογική της απαξίωσης του αντικειμένου. Όλοι μας χαιρόμαστε τα κομμάτια αυτά σαν ιστορικά αντικείμενα, δεν είναι όμως όλα αξίας χιλιάδων ευρώ κι αν αρχίσουμε να τα κοστολογούμε έτσι, χαθήκαμε.

Το καλύτερο ίσως θα ήταν να ζητήσεις μια γνώμη από κάποιο εξειδικευμένο στα παλιά ξίφη ξενόγλωσσο φόρουμ.

Φιλικά,
Γιώργος

Γεια σου Γιώργο!

Το πρώτο "σήμα" είναι διακριτικό αρχιτεχνίτη. Δε γνωρίζω την ακριβή χρονολογία, αλλά υποθέτω από την κατασκευή ότι είναι της δεκαετίας του '50 ή του '60. Αν δεν πέφτω έξω χρονολογικά, η αξία του είναι ελάχιστη.

Η καρφίτσα είναι της περιόδου του Εμφυλίου ή των αρχών της δεκαετίας του '50, μάλλον φοριόταν από το πολιτικό προσωπικό διαχείρισης και διανομής του υλικού της βοήθειας. Αξία ίσως 10 ευρώ;

Το μετάλλιο είναι ο Β' τύπος του Μεταλλίου Εθνικής Αντίστασης 1941-45, του 1982. Η αξία του είναι επίσης μικρή, γύρω στα 10-15 ευρώ, αν και μπορεί να το βρεις για κάτι περισσότερο σε ορισμένα site παλαιοπωλείων. Η αξία του ανεβαίνει κάπως αν υπάρχει και το απονεμητήριο και αρκετά αν αυτό έχει απονεμηθεί σε κάποια προσωπικότητα.

Όντως!!! Κάποιες μάλιστα έγιναν και ταμπακιέρες!

Όντως πρόκειται για Mills και Mod. 35 SRCM. Η κατοχή τους είναι παράνομη στο εδώ μπάχαλο. Η αλήθεια είναι βέβαια αυτή. Στην ουσία κάνεις ό,τι θέλεις κι αν ποτέ σε πιάσουν, άντε να αποδείξεις ότι είσαι συλλέκτης... που δε πρόκειται. Οπότε καλύτερα από μακριά κι αγαπημένοι με τις χειροβομβίδες...

Σε αυτά τα πλαίσια και η πώληση είναι λίγο μυστήρια υπόθεση, αλλά αν σε ενδιαφέρει, η Mills θα έπιανε γύρω στα 40-60 ευρώ, όπως είναι κομμένη.

Έχει ενδιαφέρον πάντως η κουβέντα για τις ιταλικές χειροβομβίδες. Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν αποτυχημένες ως προς το κατά πόσο έκαναν τη "δουλειά" τους και πόσο υπήρχε υποτίμηση προς οτιδήποτε ιταλικό, λόγω επιδόσεών τους στον πόλεμο. Ο μηχανισμός τους ήταν πολύπλοκος και κόστιζε πολύ, νομίζω ότι εκεί έγκειται περισσότερο η φήμη της αποτυχίας.

NMS, μάλλον αναφέρεσαι στις "πεταλούδες", τις γερμανικές SD2!

Δυστυχώς δεν ξέρω πολλά για τα αντικείμενα της RAD, καθώς δεν είναι στρατιωτικά, του πεδίου που συλλέγω δηλαδή, αλλά ας πω τα λίγα που ξέρω, για όσα αξίζουν! 

Η RAD (Reichsarbeitsdienst) ήταν η Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ, στην οποία υπηρετούσαν άντρες και γυναίκες. Η συγκεκριμένη καρφίτσα είναι γυναικεία, ενδεικτική βαθμού και φερόταν στο λαιμό.

Η καρφίτσα είναι όντως πλαστή, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το πιάσιμο ή το αν είναι κοίλη, επίπεδη κτλ. Αυτές κατασκευάζονταν για πάνω από δέκα χρόνια σε ολόκληρη τη Γερμανία, οπότε και τα υλικά και η κατασκευή "έπαιζαν" ανάλογα με την εποχή (φυσικά η ποιότητα έπεσε κατά τη διάρκεια του πολέμου) και τον κατασκευαστή.

Αν και οι φωτό δεν είναι και πολύ ξεκάθαρες, φαίνεται σαν να είναι χυτή, κάτι που γενικά σηκώνει κόκκινο σημαιάκι για αντικείμενα της περιόδου. Από την άλλη, οι καρφίτσες κυκλοφόρησαν σε 3 εκδόσεις. Όλες είχαν είτε σειριακό αριθμό, είτε σφραγίδες κατασκευαστή και αποδοχής από την υπηρεσία.

Αν δε σου κόστισε πολλά, μικρό το κακό, όλοι την έχουμε πατήσει, άλλοι λιγότερες, άλλοι περισσότερες φορές. Το καλύτερο είναι να μην αγοράζει κανείς εν θερμώ, να ψάχνει λίγο το αντικείμενο που τον ενδιαφέρει και αν έχει αμφιβολίες, να μένει μακριά. Κάνει καλό και στην ψυχική ηρεμία και στην τσέπη!!! 

Ψάξιμο θέλει και υπομονή, υπάρχουν πάρα πολλά και καλά κομμάτια για κάθε βαλάντιο και τα "πολύ σπάνια" είναι στην πραγματικότητα -όπως θα 'πρεπε- ελάχιστα...

Είναι όντως από τα πιο κοινά μετάλλια, απονεμήθηκαν αν δεν κάνω λάθος από το '47 και μετά και συνέχισαν να απονέμονται και στις επόμενες δεκαετίες.

Επάνω στην κορδέλα του το δικό σου έχει αναρτημένη και τη διεμβολή του. Αν και μπορείς να βρεις να πωλούνται για 20 ευρώ, η συγκεκριμένη τιμή είναι μάλλον "τραβηγμένη". Η τιμή φυσικά ανεβαίνει αν υπάρχει και το απονεμητήριο, ενώ έχει να κάνει και με το σε ποιον έχει απονεμηθεί.

Πολύ όμορφες φωτογραφίες!

Στην πραγματικότητα μόνο η 8η, η 10η και η 11η είναι της περιόδου '36-'41. Οι υπόλοιπες είναι της περιόδου '45-'47, οπότε και πρέπει να κλήθηκε για δεύτερη ή τρίτη φορά.

Γνωρίζεις μήπως για τη θητεία του την περίοδο του Εμφυλίου;

Γεια σας!

Ξεκινάω ένα θέμα με ελληνικές φωτογραφίες του 1940-45 από τη συλλογή μου, πιάνοντας δηλαδή το '40-'41, τη Μέση Ανατολή και την Αντίσταση. Ποστάρετε κι εσείς τις δικές σας αν έχετε!

Φωτογραφίες από κάποια άγνωστη μονάδα, σε άγνωστη τοποθεσία, δυστυχώς.









Άγνωστη μονάδα και τοποθεσία, Αλβανικό Μέτωπο. "Χαρισμένη στον σεβαστό μου πατέρα, για να με θυμάται. Σωτήρης, Τ.Τ. 212, 8 Φεβρουαρίου 1941."

Όταν ανέβασα κάποτε τη φωτογραφία σε ένα διεθνές φόρουμ, ένας Ελληνοαμερικάνος αναγνώρισε σε αυτήν τον πατέρα του, τον πρώτο όρθιο από τα δεξιά, τρεις φορές τραυματία, στέλνοντάς μου στοιχεία και έγγραφά του από την πρώτη του θητεία (1937-1939) και την τρίτη (1945-1947). Δυστυχώς δε διέθετε τα αντίστοιχα για το 1940-'41.






Άνδρες της ΕΒΑ με Βρεττανούς της RAF, Ιωάννινα, 25 Ιανουαρίου 1941.






Μέση Ανατολή, άγνωστη τοποθεσία και μονάδα, 18 Ιουνίου 1942