Στη δεκαετία του 1930 οπότε και κυκλοφορούσε το επισημασμένο χιλιάρικο της Εθνικής τράπεζας ο υπόκοσμος της εποχής του είχε δώσει το παρατσούκλι «λάχανο» ή «λαχανίδα» λόγω του χρώματος του και του μεγάλου μεγέθους του। Επίσης ως λαχανάδες εννοούσαν και τους πορτοφολάδες και παντόφλες τα πορτοφόλια.
Το παρωνύμιο αυτό χρησιμοποίησε και ο Βαγγέλης Παπάζογλου το 1934 όταν έγραψε τους στίχους για το γνωστό τραγούδι «Κάτω στα λεμονάδικα»।
Κάτω στα λεμονάδικα ( Οι λαχανάδες )
Βαγγέλης Παπάζογλου ή Αγγούρης
Μουσική: Βαγγέλης Παπάζογλου ή Αγγούρης
Πρώτη εκτέλεση: Στελλάκης Περπινιάδης
Άλλες ερμηνείες: Κώστας Ρούκουνας, Σαμιωτάκι || Σωτηρία Μπέλλου || Σπύρος Ζαγοραίος
Κάτω στα λε-, βρε κάτω στα λε-, κάτω στα λεμονάδικα
κάτω στα λεμονάδικα γίνηκε φασαρία
δυο λαχανάδες πιάσανε
και κάναν την κυρία
Τα σίδερα, βρε τα σίδερα, τα σίδερα τους φόρεσαν
τα σίδερα τους φόρεσαν και στη στενή τους πάνε
κι αν δε βρεθούν τα λάχανα
το ξύλο που θα φάνε
Κυρ αστυνό-, βρε κυρ αστυνό-, κυρ αστυνόμε μη βαράς
γιατί κι εσύ το ξέρεις
πως η δουλειά μας είναι αυτή
και ρέστα μη γυρεύεις
Εμείς τρώμε, βρε εμείς τρώμε, εμείς τρώμε τα λάχανα
βρε εμείς τρώμε τσιμπούμε τις παντόφλες
για να μας βλέπουν τακτικά
της φυλακής οι πόρτες
https://www.youtube.com/watch?v=sdpawdqTRt8