Κοινωνικά αιτήματα και άλλα ιστορικά
sac:
Το Χαλέπι είναι στη σημερινή Συρία, βέβαια, το Σμαήλι (Ισμαήλ) είναι στη σημερινή Δημοκρατία της Μολδαβίας.
Για τον Παζβαντζιόγλου (Πασβάνογλου) μπορείτε να δείτε εδώ.
http://en.wikipedia.org/wiki/Pasvano%C4%9Flu_Osman_Pasha
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85_%CE%9F%CF%83%CE%BC%CE%AC%CE%BD
Παράθεση από: sac στις Οκτώβριος 19, 2013, 06:12:05 μμ
Όλα αυτά ήταν αιτήματα της Γαλλικής Επανάστασης. Δεν εννοώ ότι η Γαλλική Επανάσταση έγινε για αυτούς τους λόγους μόνο. Η Γαλλική Επανάσταση έγινε για 1.000.000 λόγους, μεταξύ των οποίων και αυτοί.
Επιπλέον διευκρίνηση: Επειδή η Γαλλική και η Ελληνική Επανάσταση είχαν 5-10 κοινά σημεία, δεν σημαίνει ότι θεωρώ ότι ήταν παρόμοιες. Είχαν 5-10 κοινά σημεία και 1.000.000 διαφορές.
salonico:
Τώρα λίγο άσχετο αυτό, αλλά με το Ρήγα θυμήθηκα το Λιλιθούριο της Λιλιπούπολης, το τραγούδι του καταπιεσμένου και υπερπροστατευμένου παπαγάλου που αναζητούσε ανεξαρτησία.
Το τραγούδι του Παπαγάλου - ΕΔΩ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ
sac:
Παράθεση από: iapwnas στις Οκτώβριος 19, 2013, 06:47:47 μμ
Η Ελληνικη επανασταση ηταν καθαρα εθνικη.
Εθνος εναντιων εθνους.
Σίγουρα η Ελληνική Επανάσταση ήταν πάνω από όλα εθνική. Προφανώς, δεν έβλεπαν όλοι τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Ούτε μπορεί να πει κανείς ότι η επανάσταση ξεκίνησε σε έναν συγκεκριμένο δρόμο και τον ακολούθησε από αρχή μέχρι τέλους χωρίς να παρεκλίνει ούτε πόντο.
Στην αρχή, κάποιοι μπορεί να το έβλεπαν πιο "προχωρημένα", όπως ο Ρήγας. Άλλοι πιο στενά. Υπήρχαν και αυτοί που δεν συμφωνούσαν, αλλά παρασύρθηκαν από την πορεία των γεγονότων. Ο Καποδίστριας πίστευε ότι δεν είναι κατάλληλη η εποχή, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε. Υπήρχαν και κάποιοι που πίστευαν ότι η επανάσταση δεν είναι η καλύτερη λύση, γιατί θα δημιουργήσε ένα μικρό και αδύνατο κράτος και ότι θα ήταν προτιμότερη η υπομονή και ο μετασχηματισμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, περίπου όπως η Ρώμη έγινε Βυζάντιο.
Άλλες φορές οι άνθρωποι οδήγησαν τα γεγονότα και άλλες φορές οι καταστάσεις οδήγησαν τους ανθρώπους. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι "όλα έγιναν ακριβώς όπως τα είχε σχεδιάσει και τα είχα προβλέψει ο Χ" (εκτός αν πρόκειται για "προφέσορα" του στοιχήματος ή του χρηματιστηρίου).
Για τη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων το παραπέμπω σε άλλο κεφάλαιο.
Για την "κοινωνική πλευρά": Σίγουρα, όταν ξεκίνησε η επανάσταση, κανείς δεν υποστήριζε "να βάλουμε έναν Έλληνα σουλτάνο και όλα τα άλλα να παραμείνουν όπως είναι". Δεν ήταν τόσο "ξερά" εθνική. Όλοι λίγο πολύ έλπιζαν σε κάτι καλύτερο και δικαιότερο από την οθωμανική διοίκηση. Άλλος μπορεί να ονειρευόταν "λαϊκή δημοκρατία". Άλλος σκέτη (αστική) δημοκρατία. Άλλος μπορεί να ονειρευόταν ότι θα τρώει με χρυσά κουτάλια. Άλλος μια θέση στο Δημόσιο(!)
Περισσότερα όταν έχω κέφι...
sac:
Μια άλλη πλευρά της Ελληνικής Επανάστασης είναι πώς παρουσιάστηκε στην Ευρώπη και στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Όχι πώς την είδαν οι Ευρωπαίοι, αλλά πώς οι Έλληνας παρουσιάσαν στους Ευρωπαίους την επανάσταση.
Αν την παρουσιάζαν ως καθαρά εθνική, θα υπήρχε πρόβλημα. Για να το πω λίγο "μπακαλίστικα", αν έλεγαν στους Ευρωπαίους "Θέλουμε να διώξουμε τους Τούρκους και να φτιάξουμε ελληνικό κράτος",
- ο Μέτερνιχ θα απαντούσε: "Κι αν ζητήσουν αύριο οι Ούγγροι ουγγρικό κράτος και οι Τσέχοι τσεχικό κράτος;"
- ο Τσάρος θα απαντούσε: "Κι αν ζητήσουν αύριο οι Πολωνοί πολωνικό κράτος και Φινλανδοί φινλανδικό κράτος;"
- ο Κάστλριγ (πρωθυπουργός της Αγγλίας) θα απαντούσε: "Κι αν ζητήσουν αύριο οι Ιρλανδοί ιρλανδικό κράτος; Αρκετά τραβήξαμε με τους Αμερικάνους, φτάνει!"
"Τι το κάναμε εδώ, λιμπερτά;" που έλεγε και η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Η γιαγιά δεν ήξερε ξένες γλώσσες και πίστευε ότι "λιμπερτά" σημαίνει κάτι σαν επανάσταση...
Επομένως το καθαρά εθνικό δεν είχε ελπίδες να "περπατήσει'. Και το θρησκευτικό ακόμα θα εύρισκε παρόμοια αντιμετώπιση. Πολιτικά και κοινωνικά αιτήματα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να προβληθούν.
Έπρεπε να "ριχτούν άλλα χαρτιά στο τραπέζι". Ένα από αυτά ήταν του φιλελληνισμού (αυτοί οι καταραμένοι οι ξένοι που συνέχεια μπερδεύονται στα πόδια μας και συνομωτούν να μας καταστρέψουν).
Όταν άρχισαν οι σφαγές των αμάχων, δυστυχώς (για τους σφαγμένους), δόθηκε η καλύτερη ευκαιρία. Η κατάσταση παρουσιάστηκε ως εξής: Καλώς κακώς δημιουργήθηκε μια κρίση. Η Οθωμανική Διοίκηση παρουσιάστηκε ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση (δεν μπόρεσε να επιβάλει την τάξη), αλλά την έκανε και χειρότερη. Όχι μόνο δεν προστάτεψε τον άμαχο πληθυσμό (εδώ γελάνε), αλλά δημιούργησε αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα σε αυτήν και τους υπηκόους της. Ούτε οι υπήκοοι της μπορούσαν να την εμπιστευτούν πια, ούτε η ίδια έδειχνε ικανή να "φροντίσει" τους υπηκόους της, χάνοντας έτσι την "ελέω θεού" νομιμοποίησή της.
Επομένως, οι ευρωπαϊκές "δυνάμεις" θα έπρεπε να "πάρουν τα μέτρα τους", για να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση που η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν φαινόταν ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει μόνη της και η οποία κατάσταση δημιουργούσε προβλήματα στην Ευρώπη με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων