Χαιρετώ τα μέλη του Φόρουμ και θα ήθελα παρακαλώ να ρωτήσω τις απόψεις σας για το εξής θέμα:

Πυκνά-συχνά βλέπω αγγελίες πώλησης σε ξένες ιστοσελίδες δημοπρασιών, όπου πωλούνται κοινές λίρες Ελισάβετ σε τιμές από αρκετά έως πολύ υψηλότερες από την τιμή τους ως μέταλλο.
Βλέπω για παράδειγμα τιμές όπως 350 έως 390 Ευρώ!!!!
Ο πωλητής διαφημίζει τα νομίσματα ως "ακυκλοφόρητα" ("Brilliant Uncirculated"), κάποια δε από αυτά είναι και σλαμπαρισμένα με υψηλούς βαθμούς MS.

Οι κοινές λίρες Ελισάβετ κυκλοφορούν, ως γνωστόν, σε αφθονία και δεδομένου ότι δεν υπήρξαν ποτέ μέσα πληρωμών, οι περισσότερες είναι σε πολύ καλή κατάσταση, με ελάχιστη έως καθόλου φθορά και, εξ'όσων γνωρίζω, πωλούνται σχεδόν πάντα ως απλά επενδυτικά χρυσά νομίσματα (bullion), με ένα μικρό premium ενίοτε, της τάξεως των 5% περίπου.

Η ερώτησή μου λοιπόν είναι η εξής:
Υπάρχει συλλεκτικότητα στις λίρες Ελισάβετ, ώστε να δικαιολογούνται τόσο υψηλές τιμές (εξαιρούνται ασφαλώς ειδικές περιπτώσεις, π.χ. proof, 1989, 2002, 2005), ή απλώς οι πωλητές αυτοί ρίχνουν τελικά, όπως υποψιάζομαι, "άδεια για να πιάσουν γεμάτα" ποντάροντας στην άγνοια μερικών ανθρώπων;

Αναρρωτιέμαι μήπως στο συγκεκριμένο ζήτημα μου διαφεύγει κάτι, γι'αυτό ζητώ τις απόψεις σας!

Τα πράγματα έχουν ως εξής:
Μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι εμπορικές συναλλαγές, τόσο μεταξύ ιδιωτών (για μεγάλης αξίας, πάγια περιουσιακά στοιχεία, π.χ. σπίτια) όσο και μεταξύ κρατών, γινόταν σε χρυσό.
Μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου στα προηγμένα κράτη της Δύσης, δηλαδή την Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική, καθιερώθηκαν οι συναλλαγές με χαρτονομίσματα, για τις διεθνείς δε συναλλαγές με δολλάρια ΗΠΑ, που ήταν (...και παραμένει) το διεθνές αποθεματικό νόμισμα.
Στη Μέση Ανατολή, ωστόσο, όπως και σε κάποια άλλα κράτη (π.χ. Ελλάδα) δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στην ανταλλακτική (και αποθεματική, λόγω πληθωρισμού) αξία του εθνικού (χαρτο)νομίσματος που υποκατέστησε τη λίρα Αγγλίας, ιδίως μάλιστα σε αγοραπωλησίες μεγάλης αξίας περιουσιακών στοιχείων!
(π.χ. ας μη ξεχνάμε ότι οι αγοραπωλησίες σπιτιών στην Ελλάδα, μέχρι περίπου τα μέσα της δεκαετίας του '50, γίνονταν με χρυσές λίρες).
Εξάλλου, ακόμη και σήμερα, σε κάποια κράτη με έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στην παρούσα και μελλοντική αξία του εθνικού νομίσματος οι σημαντικής αξίας εμπορικές συναλλαγές γίνονται σε ξένο αποθεματικό νόμισμα (π.χ. στη Σερβία σε Ευρώ, παρά την ύπαρξη του σερβικού δηναρίου και στο Λίβανο σε δολ. ΗΠΑ, παρά την ύπαρξη της Λίρας Λιβάνου!).

Έτσι λοιπόν, δεδομένου ότι η τελευταία λίρα κόπηκε το 1932, προέκυψε αυτόματα και απότομα, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έλλειψη του βασικού ευρέως αποδεκτού μέσου συναλλαγών στη Μέση Ανατολή και κάποια κράτη της Βόρειας Αφρικής (κυρίως Αίγυπτο), δεδομένου ότι τα εγχώρια (χαρτο)νομίσματα αδυνατούσαν -και δικαίως, λόγω πληθωρισμού και υποτιμήσεων!!!- να εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη του συναλλακτικού κοινού.

Εκεί ακριβώς εμφανίστηκαν "πρόθυμοι" ιδιώτες να καλύψουν το κενό που δημιουργήθηκε!
Ξεκίνησε δηλαδή η ιδιωτική (ΠΡΟΣΟΧΗ! Ιδιωτική και όχι κρατική/εθνική) κοπή χρυσών λιρών, αφού ήταν το μοναδικό (χρυσό) νόμισμα που ήταν γνώριμο και ευρέως αποδεκτό από τους πληθυσμούς της περιοχής.
Η διαφορά ήταν η εξής:
Οι Λιβανέζοι (και σε μικρότερο βαθμό και οι Αιγύπτιοι) ήθελαν απλά να εξασφαλίσουν/διευκολύνουν τις συναλλαγές σε χρυσό και υπήρξαν πιο τίμιοι στην ΙΔΙΩΤΙΚΗ (!) κοπή χρυσών λιρών.
"Έκοβαν" δηλαδή τα νομίσματα (δηλ. τις χρυσές λίρες) στα 21 Καράτια (ενώ η χρυσή λίρα είναι 22άρα), ενώ ταυτόχρονα "μάρκαραν" και το νόμισμα με τη σφραγίδα "21 Κ" στη μία όψη του, ώστε να είναι ευδιάκριτο ότι δεν πρόκειται για αυθεντική χρυσή λίρα.
Επιπροσθέτως, η "λίρα" τους είχε συνήθως ευδιάκριτες διαφορές με την αυθεντική, δεδομένου ότι, όπως είπαμε, δεν αποσκοπούσαν στην εξαπάτηση.
Οι Ιταλοί όμως ως (...παραδοσιακά!!!) πιο "παγαπόντηδες" αποσκοπούσαν ευθέως στην εξαπάτηση του συναλλακτικού κοινού, παραπλανώντας το ότι επρόκειτο για αυθεντική λίρα!!!
Έτσι, άρχισαν να κόβουν "λίρες", καταβάλλοντας τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια να προσομοιάζουν στις αυθεντικές, ενώ παράλληλα η περιεκτικότητά τους σε χρυσό απείχε ελάχιστα (...προς τα κάτω ασφαλώς!) από τις αυθεντικές.
Επιδίωκαν δηλαδή να παραπλανήσουν το συναλλακτικό κοινό, κάνοντάς το να πιστεύει ότι συναλλάσσεται με αυθεντική λίρα, ενώ στην πραγματικότητα συναλλασσόταν με μία λιποβαρή, κάλπικη λίρα.
Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που οι κάλπικες Ιταλικές λίρες είναι και οι δυσκολότερες στην αναγνώριση.
Το κέρδος ήταν προφανές για τον Ιταλό ΙΔΙΩΤΗ (!) παραχαράκτη, αφού διοχέτευε τη λίρα του στην αγορά στην αυξημένη τιμή της αυθεντικής.

Ήταν τόση η "δίψα" των πολιτών στα κράτη της Μέσης Ανατολής (κυρίως Λίβανο και δευτερευόντως Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτο και Ιράκ, όπου υπήρχε μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου "Αγγλική Εντολή" (εκτός Συρίας)) για χρυσά νομίσματα, για την πραγματοποίηση των καθημερινών συναλλαγών, ώστε οι Ιταλοί παραχαράκτες θησαύρισαν!!!

Υπήρχε ωστόσο το εξής πρόβλημα!
Η χρυσή λίρα ήταν (και εξακολουθεί να είναι!) επίσημο μέσο συναλλαγών της Μεγάλης Βρετανίας.
Η Μεγάλη Βρετανία, όταν το θέμα έλαβε τεράστιες διαστάσεις και εξέθεσε την κυβέρνηση, προέβη αρχικά ε καταγγελία του φαινομένου, ενώ αμέσως μετά άσκησε πιέσεις στην ιταλικη κυβέρνηση για πάταξή του και σύλληψη των υπαιτίων, με την υπαρκτή και βάσιμη κατηγορία της "παραχάραξης εθνικού νομίσματος"!!!
Μάταια όμως!
Όπως είπαμε τα κέρδη ήταν τόσο μεγάλα, ώστε η ιταλική κυβέρνηση δεν μπόρεσε (...κακές γλώσσες λένε μάλιστα ότι δεν θέλησε!!) να πατάξει το φαινόμενο.

Το ζήτημα απασχόλησε τη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, λόγω των διαστάσεων που είχε λάβει, και τότε ελήφθη η απόφαση ότι ο τρόπος για να παταχθεί το φαινόμενο ήταν ένας και μοναδικός.
Η ΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΖΗΤΗΣΗΣ ΣΕ ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ (ΚΥΡΙΩΣ ΑΡΑΒΙΚΗ) ΑΓΟΡΑ ΜΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΛΙΡΕΣ!!
Με άλλα λόγια, η Μεγάλη Βρετανία, τροφοδοτώντας τη διεθνή αγορά με επαρκείς, "γενναίες" ποσότητες χρυσών λιρών, κάλυψε την υπάρχουσα ζήτηση, απαλλάσσοντας έτσι τους συναλλασσόμενους από την ανάγκη να στραφούν σε κίβδηλες/κάλπικες λίρες, αποστερώντας παράλληλα τους κιβδηλοποιούς/παραχαράκτες από το προνόμιο να'ναι αυτοί που κάλυπταν (με λιποβαρείς ασφαλώς λίρες) τις ανάγκες του συναλλακτικού κοινού.
Αυτός είναι ο λόγος που ξεκίνησε πάλι, το 1957, η κοπή χρυσών λιρών!!!

Η κοπή χρυσών λιρών παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα, μέχρι την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των τοπικών πληθυσμών στα εθνικά νομίσματα, αλλά κυρίως μέχρι την πλήρη επικράτηση του αμερικανικού δολλαρίου, ως αποδεκτού ΚΑΙ στις ιδιωτικές συναλλαγές, μέσου συναλλαγών.
Αυτό έγινε στις αρχές, περίπου, της δεκαετίας του '80.
Αυτός είναι ο λόγος που παρατηρείται εξάλλου απότομη πτώση της ποσότητας κοπής χρυσών λιρών από τις αρχές της δεκαετίας του '80 και η διατήρηση της κοπής τους, για πολλά χρόνια, σε πολύ χαμηλά επίπεδα, μόνο για συλλεκτικούς λόγους (ποιότητα Επιμελημένης Κοπής).

Αυτή είναι με λίγα λόγια (ή μήπως πολλά;!) η ιστορία της "άνθησης" και "παρακμής" της κάλπικης χρυσής λίρας, στις αρχές του 20ου αιώνα.

Συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο!
Το νόμισμα είναι πανέμορφο και συγχαρητήρια για την απόκτησή του.
Ευτυχώς που ανέβηκε η φωτογραφία, να'χω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ (!) μία εικόνα για τα μαλλιά του Εδουάρδου!
Και πάλι συγχαρητήρια!!!

Η συχνότητα εμφάνισης κάποιων λιρών στην παγκόσμια αγορά, είναι ίσως φαντάζομαι και λίγο συγκυριακή.
Μπορεί δηλαδή κάποια στιγμή να εμφανιστούν αρκετές μαζί σε κάποια ημερομηνία και μετά να κάνουν να εμφανιστούν ξανά, στην ίδια ημερομηνία, αρκετό καιρό.

Φαντάζομαι προσωπικά ότι μεγαλύτερο ρόλο παίζει η επίσημη πληροφόρηση που κυκλοφόρησε κάποια στιγμή στο παρελθόν, ότι τα κομμάτια κάποιας συγκεκριμένης ημερομηνίας η κυβέρνηση/κράτος τα απέσυρε για συγκεκριμένους λόγους (π.χ. λίωσιμο και αντικατάσταση ή λιώσιμο και μετατροπή σε ράβδους για διεθνείς πληρωμές), γεγονός που καθιστά αυτομάτως πλέον τη συγκεκριμένη ημερομηνία από κοινή σε δυσεύρετη.

Απ'ότι θυμάμαι αυτό είχε συμβεί με την 1917 "L".
Κάπου είχα διαβάσει ότι τις έλιωσε μαζικά η κυβέρνηση για να πραγματοποιήσει πληρωμές στον Καναδά, αν δεν κάνω λάθος, και έτσι η ημερομηνία από απολύτως κοινή έγινε δυσεύρετη!!!

Αυτό έχει γίνει και με άλλα νομίσματα στο παρελθόν (π.χ. αμερικανικός χρυσός αετός "Double Eagle" 1933).

Συνεχίζω λοιπόν από την πώληση του Παναγιώτη:

Για ποιο λόγο η 1926 S είναι τόσο πιο ακριβή από την 1926 Μ, αφού παρήχθη σε πάνω από 1.000.000, ενώ η Μελβούρνης παρήχθη σε πολύ λιγότερα κομμάτια!!!

Θα υπέθετε κανείς, ότι οι όποιες απώλειες υπάρχουν με την πάροδο του χρόνου, λόγω φθοράς, θα είναι κατανεμημένες ισομερώς στις "S" και στις "M", οπότε οι "Μ" θα εξακολουθούν να είναι σπανιώτερες.
Γιατί δεν ισχύει αυτό;

Μήπως για κάποιο λόγο τις "S" τις έλιωσαν μαζικά, όπως απ'ότι είχα διαβάσει είχε συμβεί με τις 1917 "L";

Νομίζω ότι το αμερικάνικο δεν είναι ουγγιά, αλλά ότι είναι περίπου (ίσως και ακριβώς) 8 γρ. χρυσός, καθαρότητας 90%.

 

Κάαααααααατι μάθαμε και εμείς φίλε μου, έστω κι αν δεν είμαστε ειδήμονες όπως εσείς!!
Σ'ευχαριστώ πολύ και καλή σου μέρα!

Έχεις απόλυτο δίκιο ότι ΚΑΙ (!) στις Ελισάβετ μπορεί να υπάρχει πρόβλημα!!!
Το είπα εξάλλου και ο ίδιος!
Ειδικότερα:
1) Στο προ-προηγούμεο post μου στο θέμα αυτό έγραψα:
"Η περίπτωση να μην την πατήσεις ελαχιστοποιείται (...αλλά δεν εξαλείφεται!!!) μόνον με τις λίρες "Ελισάβετ" τελικά!!!"

2) Στο αμέσως προηγούμενο από το δικό σου post έγραψα:
"Γι'αυτό λέω εγώ: Για επένδυση (και όχι για συλλεκτισμό) μόνο Ελισάβετ, για περιορισμό του κινδύνου!!"

Το προηγούμενο "θέμα" στο οποίο με παραπέμπεις το είχα διαβάσει με πολύ προσοχή και είχα εντυπωσιαστεί!
Υπήρχαν πάντως διχογνωμίες για το εάν είναι πλαστή ή απλώς λίγο φθαρμένη.
Εγώ πάντως ίσως να μην την αγόραζα.

Τέλος πάντων...!
Σίγουρα και στις "Ελισάβετ" πρέπει να προσέχει κανείς, απλώς περιορίζεται πιστεύω σημαντικά ο κίνδυνος και ειδικά για τους αδαείς!!!

Μάλλον είναι πλαστή, χωρίς να είμαι και σίγουρος.
1) Κακή στεφάνη (beeding) στην "ώρα" 7 έως 9.
2) Δυνατό έκεντρο χτύπημα (off - center) πάνω από το κεφάλι ("ώρα" 11:30 έως 1:00).
Κατά τ'άλλα πιστεύω πολύ καλά (...έως άριστα!) χαρακτηριστικά σχεδίου!

Έχω την εντύπωση ότι το πιο ενδεικτικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των κάλπικων είναι η στεφάνη (όπως σ'αυτή που δείχνεις).
Οι μήτρες, ή τα ίδια τα νομίσματα λόγω φθοράς, μπορεί να παραπλανήσουν σε κάποια σημεία (ουρά, λοφίο, μπότα/κοιλιά/λοφίο αναβάτη κ.λ.π.) ως προς τη γνησιότητα, αλλά η στεφάνη στις κάλπικες είναι σχεδόν πάντα προβληματική, διότι ερασιτεχνική μήτρα είναι σχεδόν αδύνατο να πετύχει άριστο, αψεγάδιαστο κεντράρισμα "χτυπήματος"...αν και υπάρχουν και τέτοια παραδείγματα, κυρίως με τις ιταλικές!!!

Γι'αυτό λέω εγώ: Για επένδυση (και όχι για συλλεκτισμό) μόνο Ελισάβετ, για περιορισμό του κινδύνου!!

Προσωπικές απόψεις όλες οι παραπάνω, στις οποίες ασφαλώς μπορεί να σφάλω κιόλας!!!

Τα στοιχεία που αναφέρεις Αντώνη είναι τα μόνα, κατά την προσωπική μου άποψη, που πράγματι διαπίστωσα και εγώ (...επιτέλους!), μετά από προσεκτικότερη παρατήρηση, ότι έχουν "πρόβλημα".

Άλλα στοιχεία που αναφέρουν αγαπητοί φίλοι, όπως καλτσοδέτα, ουρά αλόγου, κοιλιά/λοφίο Αγίου κ.λ.π. εγώ δεν τα είδα για προβληματικά, ίσως βέβαια λόγω μικρότερης πείρας!
Από τις λίρες Εδουάργου-Γεωργίου που έχω δει εγώ, υπάρχουν αρκετές που με "αχνό" λοφίο, "αχνή" καλτσοδέτα κ.λ.π. οι οποίες ήταν τελικά γνήσιες.
Τα αχνά χαρακτηριστικά οφείλονταν είτε σε φθορά, είτε σε "weak strike", είτε σε φθορά και μη έγκαιρη αντικατάσταση μήτρας στα branch Mints (Μελβούρνη, Σύδνευ, Οττάβα, Πρετόρια κ.λ.π.).

Πάντως θέλει τεράστια εξάσκηση και εμπειρία τελικά για να αντιληφθείς τις καλές κόπιες και είναι πολύ εύκολο να "την πατήσεις".

Η περίπτωση να μην την πατήσεις ελαχιστοποιείται (...αλλά δεν εξαλείφεται!!!) μόνον με τις λίρες "Ελισάβετ" τελικά!!!

Σε κάθε περίπτωση ευχαριστώ θερμότατα όλους σας για τις απαντήσεις σας.
Μόνο έτσι (από παλαιότερους και πιο έμπειρους) μαθαίνει κανείς!

Μπορεί μήπως κάποιος να μας πει αν υπάρχουν στοιχεία στη λίρα (εκτός από το ότι το συγκεκριμένο έτος δεν κόπηκαν λίρες στο Λονδίνο) από τα οποία να μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει ότι είναι κάλπικη;
Στοιχεία όπως, ανάγλυφο, "ουρά", στεφάνι (beeding), πεδίο, χαρακτηριστικά αλόγου/αναβάτη.

Ρωτάω, διότι την κοίταγα για ώρα και πραγματικά μου φαίνεται...ΤΕΛΕΙΑ!!!
Αν δηλαδή κάποιος δεν προσέξει το στοιχείο του "νομισματοκοπείου" πιστεύω είναι αδύνατον να καταλάβει ότι είναι κάλπικη!
Εκτός και αν βεβαίως κάνω λάθος, λόγω απειρίας!

Αν κάποιος λοιπόν μπορεί να καταλάβει και από άλλα στοιχεία ότι είναι κάλπικη να μας τα πει (δείξει) για να μαθαίνουμε κιόλας.

Ευχαριστώ θερμά.

Τα νομίσματα αυτά πιάνουν στο e-bay 200 Ευρώ περίπου (+/- 10 Ευρώ).

Θα ήθελα παρακαλώ πολύ να ρωτήσω, τι είναι αυτό που σας κάνει να πιστεύετε, ότι σε 10 χρόνια από τώρα οι θυρεοί "...θα είναι δυσεύρετοι κατά πολύ!".

Θέλω να πω δηλαδή, ότι ήδη οι θυρεοί αναγνωρίζονται και θεωρούνται συλλεκτικά κομμάτια, οπότε όσοι τις έχουν στα χέρια τους, τους διατηρούν και ενδεχομένως τους εμπορεύονται ως συλλεκτικά κομμάτια.
Άρα, όσοι θυρεοί υπάρχουν σήμερα, τόσοι θυρεοί θα υπάρχουν και μετά από 10 χρόνια!

Δεν είναι δηλαδή όπως την εποχή που κόπηκαν ως νόμισμα κυκλοφορίας, κανείς δεν διέβλεπε τη συλλεκτική τους αξία, και καθώς σιγά-σιγά φθείρονταν τους έλειωναν.

Φαντάζομαι ότι εδώ και αρκετά χρόνια έχουν αναγνωριστεί ως συλλεκτικά κομμάτια, οπότε δεν πρόκειται να περιοριστεί ο αριθμός τους.

Παρακαλώ πέστε μου αν κάνω λάθος στο συλλογισμό μου.

Υπάρχει η καλύτερη επένδυση απ'όλες....ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ!!!!

Καταρχήν ευχαριστώ θερμά όλους σας για τις απαντήσεις σας.

Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτοείδα το νόμισμα, σε κοντινές φωτογραφίες, αλλά ακόμη και όταν το παρέλαβα και το εξέτασα με μεγεθυντικό φακό, η γραμμή αυτή που διατρέχει το κεφάλι στον εμπροσθότυπο δεν φαινόταν καθόλου !!!

Είναι χαρακτηριστικό ότι τη συγκεκριμένη γραμμή την πρωτοείδα όταν ανέβασα τις φωτογραφίες στον υπολογιστή και έκανα zoom!!!
Μάλιστα η γραμμή αυτή δεν διακρίνεται, αν προσέξετε, ούτε καν σε όλες τις φωτογραφίες που ανέβασα εδώ.
Πιο συγκεκριμένα δεν φαίνεται στις φωτογραφίες 4, 5 και 11 (κοιτάζοντάς τες από πάνω προς τα κάτω).

Για το λόγο αυτό αναρρωτιέμαι αν θα πρέπει να τη χαρακτηρίσουμε ως "scratch", όπως λέει ο φίλος "epop", ή εάν είναι "hairline", όπως πιστεύω εγώ, και όπως λέει και ο φίλος "kostakis88".

Και για να απαντήσω και στην ερώτηση του φίλου "epop" το αγόρασα 756 Ευρώ, που είναι μία φυσιολογική τιμή -πιστεύω!- για το συγκεκριμένο νόμισμα, λαμβάνοντας υπόψιν, ότι όλα (!)  τα χρυσά ρωσικά νομίσματα (τσαρικά, σοβιετικά, νεώτερα), με μοναδική εξαίρεση τα χρυσά των ολυμπιακών της Μόσχας,  πιάνουν πάντα τιμές αρκετά υψηλότερες από την τιμή χρυσού.

Θα ήθελα να πιστέψω το φίλο "heraklioti" που λέει ότι έχει υψηλή κατάσταση (AU), λόγω ελάχιστων φθορών, για να τα'χω καλά με τον εαυτό μου ότι...ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑ!!!

Και πάλι σας ευχαριστώ θερμά όλους για τις απαντήσεις σας.