Στέκι Συλλεκτών

   Ξεκινώντας αυτό το θέμα αισιοδοξώ να ανεβάσουμε όλοι μας, υλικά που έχουμε στην συλλογή μας και αφορούν τον ΕΣ από τους Βαλκανικούς έως και τον Β'ΠΠ. Ο σκοπός είναι για να βοηθηθούμε όλοι μας στην αναγνώριση αυτών των υλικών που βρίσκονται στην συλλογή μας και το βασικότερο να ξέρουμε τι ψάχνουμε να βρούμε, βοηθούμενοι από τις αναρτήσεις των άλλων συλλεκτών. Ξέρω είναι ένα από τα πιο δύσκολα θέματα αλλά πρέπει να το ανοίξουμε και αυτό.

  Φυσικά ξέρω ότι κάποια από τα υλικά έχουν αναφερθεί ξανά στο Στέκι, αλλά καλό είναι να τα μαζέψουμε όλα κάπου.

  Ξεκινάω με κιάλια του ΕΣ, τα συγκεκριμένα αγοράστηκαν τις παραμονές του Β'ΠΠ, κατά την μεγάλη προσπάθεια που έγινε για εξοπλισμό με παντοειδές υλικό. Είναι της εταιρία carl zeiss zena, με φακό 8 Χ 30. Επάνω έχει χτυπημένα εκτός από τις εταιρικές σφραγίδες και το ΕΣ από την αριστερή πλευρά και από την άλλη την ημερομηνία 1938. Στα συγκεκριμένα έχουν σπάσει τα προσοφθάλμια και τα έχω αντικαταστήσει (υπάρχουν και τα παλιά). Τα κιάλια της συγκεκριμένης εταιρίας χρησιμοποιούσε και ο Γερμανικός στρατός κατά τον Β'ΠΠ.

    Υδροδοχεία, εδώ είναι το απόλυτο χάος. Σύμφωνα με φωτογραφίες έχουμε πολλών ειδών και κατασκευαστικών ποικιλιών. Στην συλλογή μου έχω 2 που είναι σχεδόν ίδια σχεδιαστικά αλλά μ' άλλον κατασκευαστή γι αυτό και οι διαφορές. Υλικό που είναι φτιαγμένα είναι από αλουμίνιο χωρίς καπάκι και κλείνουν με φελλό. Αυτού του τύπου τα υδροδοχεία τα συναντάμε (σε φωτογραφίες) από τους Βαλκανικούς μέχρι και το 1940.

 Επόμενο είδος φυσιγγιοθήκες. Ξεκινάω μ' ένα ζευγάρι δερμάτινες φυσιγγιοθήκες που παρουσιάστηκαν στις αρχές του του 1941. Είναι φυσιγγιοθήκες για κάθετες γεμιστήρες υποπολυβόλου Thompson Μ 1928 Α1, το οποίο χορηγήθηκε από την Βρετανία στην Ελλάδα ως βοήθεια τον Ιανουάριο του 1941 (990 τεμάχια). Τότε γεννήθηκε η ανάγκη για θήκες των γεμιστήρων και παραγγέλθηκαν και κατασκευάστηκαν σε Ελληνικές βιοτεχνίες οι φυσιγγιοθήκες που παρουσιάζω, σε αντίγραφα των αντίστοιχων Βρετανικών καννάβινων. Όλα τα υποπολυβόλα Thompson μεταφέρθηκαν στα οχυρά της Μακεδονίας. 

     Φυσιγγιοθήκες τύπου Lebel. Οι πρώτες παρουσιάστηκαν στην Γαλλία το 1886. Διάφοροι τύποι στην συνέχεια ως εξέλιξη του αρχικού σχεδίου παρουσιάστηκαν. Συνολικά 3 διαφορετικοί τύποι κατασκευάστηκαν. Στην συλλογή μου έχω και τους 3. Δυστυχώς δεν έβγαλα φωτογραφία από το πίσω μέρος όπου φαίνονται και οι διαφορές. Όταν θα ξανανοίξω το σεντούκι θα ανεβάσω για να δείτε τις διαφορές. Στο Ελληνικό στρατό χορηγήθηκαν κατά την διάρκεια του Α'ΠΠ, στο μέτωπο της Μακεδονίας μαζί με τα υπόλοιπα Γαλλικά είδη εξοπλισμού και τα αντίστοιχα τυφέκια. Παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι και τον πόλεμο του 1940.

    Ακόμη είμαι στις φυσιγγιοθήκες με το πιο γνωστό είδος σ όλους μας. Τις δίδυμες δερμάτινες. Αυτές παρουσιάζονται σε φωτογραφίες κυρίως από το 1938 και μετά. Υπάρχουν και προγενέστερες φωτογραφίες από την Μικρά Ασία με ανάλογες φυσιγγιοθήκες, εκτιμώ όμως ότι προέρχονται από λάφυρα και αξιοποιήθηκαν άμεσα από τις Μονάδες. Κάθε στρατιώτης είχε 3 δίδυμες φυσιγγιοθήκες που προσαρμόζονταν στην εξάρτυση του. Αυτές που βρίσκουμε σήμερα έχουν χαραγμένο επάνω τους τα γράμματα τις ΑΒΥΠ (Αποθήκη Βάσεως Υλικού Πολέμου), η οποία φυσικά δεν υπάρχε πριν τον πόλεμο του 1940. Αυτό σημαίνει ότι μετά τον πόλεμο μαζεύτηκαν όλα τα υλικά, ξεχωρίστηκαν και τα καλύτερα αποθηκεύτηκαν στην ΑΒΥΠ, αφού πρώτα χαράχτηκαν με τα αρχικά της.

    Ζώνες εξαρτύσεων. Σε φωτογραφίες συναντάμε 2 ειδών ζώνες, κύρια διαφορά είναι στο ''καρφί'' της ζώνης. Άλλες έχουν 1 και άλλες 2. Τις συναντούμε από τους Βαλκανικούς μέχρι και το 1940. Όλες είναι Ελληνικής κατασκευής.

    Εξαρτύσεις Αξκών τύπου Sam Browne. Στην συλλογή μου έχω μία του ΣΞ και μία της Χωροφυλακής. Είναι και οι δύο περιόδου Μεσοπολέμου, χρησιμοποιήθηκαν όμως μέχρι και τα μέσα του 1970. Στην 3η φωτογραφία υπάρχουν και το εθνόσημο που έφεραν στο κεπί τους οι χωροφύλακες καθώς και οι κορώνες που είχαν στα πέτα τους (περίοδος Βασιλείας).

Πανέμορφη η συλλογή σου Πανό,μπράβο φίλε μου!!! Με την πρώτη ευκαιρία θα σου στείλω φωτογραφίες από διάφορα αντικείμενα αυτής της εποχής να μου πεις κάποιες πληροφορίες.

   Ευχαριστώ πολύ, όποτε θέλεις στείλε φωτογραφίες, θα είναι χαρά μου αν μπορέσω να σε βοηθήσω.

    Συνεχίζω με γκέτες. Οι δερμάτινες γκέτες ιππασίας, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους Αξκούς, οι οποίοι ήταν συνήθως επάνω σε άλογα. Υπήρχαν σ΄όλους τους Ευρωπαϊκούς Στρατούς από την αρχή του 20ου αιώνα, έτσι πέρασαν και στον Ελληνικό. Φορέθηκαν πολύ κατά την διάρκεια της Εκστρατείας στην Μικρά Ασία, αλλά κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου η μόδα τους ξεπεράστηκε. Αντικαταστάθηκαν από τις ψηλές μπότες ιππασίας.

   Μια και μίλησα για μεσοπόλεμο να ανεβάσω και ένα εθνόσημο δίκωχου της εποχής.

Ας "χωθώ" κι εγώ ενδιάμεσα, ανεβάζοντας κάποια αντικείμενα που έχει ανεβάσει ήδη ο Πάνος, για να υπάρχουν σαν "ποικιλίες" και κάποια επιπλέον.

Με τη σειρά, ένα υδροδοχείο, το οποίο είχα ανεβάσει και παλιότερα. Μοιάζει με ένα από τα δυο του Πάνου, το συγκεκριμένο όμως έχει καπάκι από φελό, που συγκρατείται με αλυσίδα. Στην επένδυση είναι γραμμένο το όνομα του κατόχου του.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/128-2856_IMG.jpg)

Φυσιγγιοθήκες της Χωροφυλακής. Παρόμοιες με αυτές του Στρατού, σε μαύρο όμως χρώμα.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/6147500_orig.jpg)

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/507721_orig.jpg)

Ζώνη με διπλή αγκράφα. Διακρίνεται το πάχος του δέρματος, όσο και η χαρακτηριστική εμφάνιση και υφή του στα αντικείμενα της εποχής. Το ίδιο και για τον μπρούντζο της αγκράφας, με τη χαρακτηριστική πατίνα.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/7000379_orig.jpg)

Μια Sam Browne "φορεμένη" σε μια No4 στολή υπηρεσίας του Μηχανικού. Στη δεύτερη φωτο με πιστολοθήκη. "Χτυπάει" λίγο στο μάτι η διχρωμία στο δέρμα, το ξέρω...  :D

Σε φωτογραφίες της εποχής διακρίνονται αγκράφες τόσο χωρίς "καρφιά", όσο και με ένα ή δυο.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/134-3407_IMG-1.jpg)

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/135-3547_IMG_2.jpg)

  Προσωπίδες χημικού πολέμου. Εδώ στην συλλογή μου έχω μια προσωπίδα, ένα φίλτρο γερμανικού τύπου κατασκευασμένο από Ελληνική εταιρία και μια θήκη Ιταλική. Έτσι τα βρήκε ο προηγούμενος κάτοχος στα πράγματα του παππού του. Η προσωπίδα έχει στο εσωτερικό της στο ύψος του σαγονιού (μέσα από το γύρισμα, τα αρχικά ΕΣ και 1937. Πιστεύω ότι σαν σύνολο είναι λάθος διότι οι περισσότερες προσωπίδες που αγοράσαμε ήταν Αγγλικού τύπου δηλαδή με σωλήνα και τετράγωνο φίλτρο, αλλά αγοράσαμε και γερμανικού τύπου και αναρωτιέμαι μήπως ......

   Το φίλτρο από κοντινή άποψη .....

Πολύ όμορφη, Πάνο! Με πρόλαβες πάνω που θα ανέβαζα έναν άλλον τύπο.

Είναι γερμανική GM30, το φίλτρο είναι σωστό και είναι ελληνικής κατασκευής, ακολουθώντας όμως τα γερμανικά πρότυπα. Και σε αυτήν που θα ανεβάσω τώρα, το φίλτρο πρέπει να είναι επίσης ελληνικής κατασκευής. Έχει ενδιαφέρον το θέμα των φίλτρων και το αν είχαν παραληφθεί και γερμανικά, με την ελληνική βιομηχανία να κατασκευάζει τα απαραίτητα αποθέματα, καθώς αποτελούσαν αναλώσιμο είδος ή αν η αρχική παραγγελία δεν περιλάμβανε φίλτρα (και ίσως αντίθετα ένα πιθανό "know how").

Συγκριτικά, ένα γερμανικό σφραγισμένο φίλτρο.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/P1015052%202.jpg)

Μια αντιασφυξιογόνος προσωπίδα γερμανικής κατασκευής, στην οποία δεν έχει αποδοθεί μέχρι σήμερα συγκεκριμένος τύπος υποδείγματος. Η προσωπίδα είναι παρόμοια με τη γερμανική GM30, ενώ η χρήση του ελαστικού σωλήνα παραπέμπει στην GM24. Οι φακοί είναι γυάλινοι, σε αντίθεση με τους συνήθεις πλαστικούς γερμανικούς. Το φίλτρο είναι επίσης κοντύτερο από αυτό της GM24 και φέρει ελληνική σφραγίδα, του 1937, ενώ η προσωπίδα, κατασκευής 1939 φέρει αντίστοιχα τόσο γερμανικές, όσο και ελληνικές σφραγίδες αποδοχής.

Ο συγκεκριμένος τύπος χρησιμοποιούνταν και από τον βουλγάρικο στρατό και πιθανολογείται ότι προοριζόταν μόνο για εξαγωγές. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε με όσα στοιχεία υπάρχουν αν τα φίλτρα κατασκευάζονταν στην Ελλάδα και αν η Βουλγαρία είχε αγοράσει και αυτή τον συγκεκριμένο τύπο ή αν χρησιμοποίησε ελληνικά λάφυρα.

Με την ευκαιρία να επαναλάβω ότι τις αντιασφυξιογόνες μάσκες της εποχής δεν τις φοράμε, ούτε πειράζουμε τα φίλτρα τους, καθώς μέσα σε αυτά μπορεί να έχουν αναπτυχθεί αποικίες μικροβίων και μυκήτων, αλλά κυρίως περιέχουν αμίαντο.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/123-2331_IMG.jpg)

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/123-2332_IMG.jpg)

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/123-2335_IMG.jpg)

Καλησπέρα σε όλους.
Πάνο είναι υπέροχη η προσπάθειά σου και η ιδέα να συγκεντρωθούν τα υλικά που χρησιμοποίησε ο ΕΣ κατά τον Α' ΠΠ και Β'ΠΠ.
Το ίδιο πολύτιμη είναι και η συνεισφορά του Γιώργου.
Θα προσπαθήσω να ανεβάσω και γω τα δικά μου κομμάτια (λίγος χρόνος, βαρεμάρα της διαδικασίας... :-\)
μπας και καταλήξουμε σε μια καλή βάση δεδομένων.
Μια ερώτηση.Το πρώτο παγούρι στο λαιμό φέρει σφραγίδα κατασκευαστή, τι ακριβώς γράφει?
Ωραίο θα ήταν (αν και με το σχόλιο περί βαρεμάρας δε θα πρέπει να λέω και πολλά) να υπάρχει μια παρουσίαση των αντικειμένων απο όλες τι όψεις για τη πληρέστερη αποτύπωσή του.
Μπράβο σου Πάνο και Γιώργο λοιπόν και ελπίζω να δούμε όμορφα πράγματα  ;) ;)

Παιδια οντως μπραβο πολυ ωραιο το θεμα! Θα ανεβασω και εγω καποια κοματια μολις βρω χρονο!
Θελετε το θεμα να καρφιτσωθει σαν μονιμο? Ακουω τους μιλιταριστες μας!

Αν είναι εύκολο, ναι!
Νομίζω πως την ίδια γνώμη θα έχει και ο Πάνος που άνοιξε το θέμα, αλλά ας περιμένουμε λιγάκι. ;)

Κι εγώ νομίζω ότι η τιμή πρέπει να ανήκει στον Πάνο!  :)

Είναι μεγάλη μου τίμη να γίνει μόνιμο. Ευχαριστω πολύ  :)

Καλή αρχή λοιπόν και σύντομα σε υποκατηγορίες  ;D ;D ;D

Παιδια εγινε κιολας! Αν εχουμε και αλλα θεματα που πιστευετε οτι ειναι ομορφα και διαχρονικα θα χρειαζονται πειτε μου να τα κανουμε και αυτα. Αυτη η κατηγορια εχει παρει ωραιο χρωμα!

ΝΑΙ !!!!
Άντε με το καλό και γρήγορα και υποκατηγορίες!!!

Σχετικά με τις δυο μάσκες Πάνο, θα ήθελα αν σου είναι εύκολο και έχεις τη μάσκα πρόχειρη, να κάνουμε κάποιες συγκρίσεις. Ίσως να βγει μια άκρη καταγράφοντας κάποια χαρακτηριστικά, ομοιότητες και διαφορές και να κάνουμε κάποιες υποθέσεις.

Αρχικά αυτό που υπάρχει σαν δεδομένο είναι η αγορά τους από την Ελλάδα, τόσο του "δικού σου" όσο και του "δικού μου" τύπου, ενώ κάποιες "του δικού μου" είχαν εξαχθεί και στην Ισπανία, χρησιμοποιούνταν όμως με τα "κλασσικά" φίλτρα της GM30. Έχω επιφυλάξεις για το κατά πόσο οι βουλγάρικες είναι προπολεμικά αγορασμένες ή προέρχονται από ελληνικά λάφυρα, θα κάνω όμως μια "κρούση" σχετικά σε διεθνή φόρουμ, γιατί το θέμα είναι μάλλον κάθε άλλο παρά ξεκάθαρο.

Λέγοντας αυτά, θεωρώ ότι και οι δυο τύποι -όπως είναι μέχρι τώρα καταγεγραμμένοι στη διεθνή συλλεκτική κοινότητα, GM30 και "άγνωστος, προορισμένος για εξαγωγή" δηλαδή- είναι ουσιαστικά ένας, ο GM30, καθώς οι διαφορές τους είναι:

- Το υλικό των φακών (κάποιοι από τους οποίους επιβεβαιωμένα κατασκευάζονταν στην Ελλάδα, με τις χαρακτηριστικές οδηγίες για το χειρισμό και το καθάρισμά τους τυπωμένες πάνω τους στα ελληνικά).

- Το φίλτρο και ο σωλήνας του.

Πλην όμως αυτά είναι αφαιρούμενα και αναλώσιμα κομμάτια, ανταλλακτικά των οποίων λογικό είναι να κατασκευάζονταν εγχώρια. Αν λοιπόν το φίλτρο του "δικού μου" τύπου είναι ελληνικό, τότε μιλάμε απλά για μια ελληνική τροποποίηση της GM30.

Εδώ προκύπτει το ερώτημα γιατί ο ΕΣ χρησιμοποιούσε ταυτόχρονα δυο τύπους του ίδιου υποδείγματος. Είναι ανορθολογικό με βάση την οργάνωση της βιομηχανικής παραγωγής, πρέπει επομένως να υπήρχε λογικά κάποιος λόγος βασισμένος στη χρήση τους. Σε ποιες μονάδες δηλαδή χορηγούνταν, με ποια λογική κτλ.

Δεν μπορώ να διακρίνω καλά στη δική σου μάσκα από τις φωτο, πιστεύω όμως ότι θα υπάρχουν κάποιες κατασκευαστικές διαφορές, οι οποίες έχουν όμως να κάνουν καθαρά με τη χρονολογία κατασκευής. Αν η δική σου είναι του 1937, τότε μάλλον ανήκει στο πρώτο μοντέλο της GM30, κάτι που βλέπω να επιβεβαιώνεται από όσα μπορώ τουλάχιστον να δω από τα χαρακτηριστικά της βαλβίδας εισπνοής, ενώ η δική μου, του 1939 στο τρίτο από τρία συνολικά. Κάθε μοντέλο είχε κάποιες βελτιώσεις σε σχέση με το προηγούμενο. Θα μπορούσες να μου επιβεβαιώσεις -ή όχι- τις διαφορές;

- Στη βαλβίδα εισπνοής, όπου εξωτερικά βιδώνει το φίλτρο, στην εσωτερική πλευρά πρέπει να υπάρχει "γυμνό" μέταλλο. Στη δική μου μάσκα υπάρχουν οι βελτιώσεις του δεύτερου μοντέλου, με μια ενίσχυση από ελαστικό, που προστάτευε τα δόντια, καθώς στο πρώτο μοντέλο αυτά χτυπούσαν επάνω στη βαλβίδα. Στη Γερμανία οι μάσκες του πρώτου μοντέλου συγκεντρώθηκαν και βελτιώθηκαν αργότερα με την προσθήκη του ελαστικού (το '38 νομίζω) και ξαναγύρισαν έτσι σε υπηρεσία, αν όμως η μάσκα βρισκόταν ήδη στην Ελλάδα το '37 μάλλον θα της λείπει. Αν βρίσκεται εκεί, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις επιμέρους διαφορές τους και να εξετάσουμε το ενδεχόμενο αυτό το κομμάτι να κατασκευάστηκε εγχώρια.

- Από όσο βλέπω στη δική σου η βαλβίδα εκπνοής, ακριβώς από κάτω είναι επίσης "γυμνή", χαρακτηριστικό του πρώτου μοντέλου, ενώ η δική μου έχει το προβλεπόμενο για το δεύτερο και τρίτο μοντέλο κάλυμμα, το οποίο την κρατούσε πιο καθαρή.

Μια φωτο από τη δική μου, με τις βαλβίδες εισπνοής-εκπνοής (πάνω με το ελαστικό και κάτω με το μαύρο διάτρητο κάλυμμα αντίστοιχα).

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/123-2348_IMG.jpg)

- Τρίτη και τελευταία με βάση το μοντέλο, η βαλβίδα εκπνοής της δικής σου πρέπει εξωτερικά να μοιάζει με "σχάρα", ενώ η δική μου έχει μικρές τρύπες.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/123-2338_IMG.jpg)

Αυτό που θα είχε το πραγματικό ενδιαφέρον θα ήταν να δούμε τις πιθανές μη κατασκευαστικές διαφορές ή να βρούμε τις ομοιότητές τους.

Η GM30 προοριζόταν τόσο για τις ένοπλες δυνάμεις (Wehrmacht) όσο και για την αεράμυνα και την πολιτική αγορά, χωρίς επιμέρους διαφοροποιήσεις πέρα από την ονοματολογία, αφού αυτή της αεράμυνας και η "πολιτική" ονομάζονταν S-Maske. Η δική μου είναι μια τέτοια S-Maske, καθώς στο εσωτερικό, στο μέτωπο υπάρχει η σχετική αναφορά στην παράγραφο 8 του νόμου περί αεράμυνας (Luftschutzgesetz) και ο κωδικός RL του κατασκευαστή (Auer, RL1 - 38/3). Έχει επίσης τη γερμανική σφραγίδα αποδοχής του Waffenamt, πιστοποιόντας με βάση τον προαναφερθέντα νόμο ότι το προϊόν, προερχόμενο από τον ιδιωτικό τομέα, πληρούσε τις κρατικές προδιαγραφές.

Έχει και η δική σου την ίδια αναφορά στον Luftschutzgesetz και τη σφραγίδα του Waffenamt;

Συγγνώμη για τις φωτογραφίες, δεν είναι καθαρές.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/123-2342_IMG.jpg)

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/123-2344_IMG.jpg)

Και τέλος, μια ακόμη ερώτηση. Επειδή δε φαίνεται καλά στη φωτο, υπάρχει κάποιος αριθμός στο εξωτερικό, στο μέτωπο, ανάμεσα στους φακούς; Στον δικό μου τύπο υπάρχει το παράδοξο ότι ενώ οι γερμανικές μάσκες αριθμούνται με βάση το μέγεθος από το 1 ως το 3, με το 1 να είναι το μεγαλύτερο, αυτές των εξαγωγών αριθμούνται ανάποδα, με το 1 να είναι το μικρότερο. Αν έχει αριθμό, θα μπορούσες να μετρήσεις τις διαστάσεις της;

Yπεροχη ιδεα και υπεροχα κομματια παιδια.Θα προσπαθησω κατι να βαλω και εγω γιατι εχω πολυ λιγα

Ξεκινάω τις φωτογραφίες με διευκρινήσεις με τα παγούρια. Στράτο το ένα παγούρι δεν γράφει κάτι (που να φαίνεται, ενδέχεται κάτω από το κάλυμμα να γράφει), το δεύτερο στο λαιμό του στομίου γράφει "Κοκκώνης Αθήναι" και είναι ο κατασκευαστής. Ανεβάζω και μια κοντινή φωτογραφία με τις διαφορές που βρίσκονται στο στόμιο.

Γιώργο ανεβάζω φωτογραφίες για την απάντηση των ερωτήσεων σου. Το μέγεθος που ίσως δεν φαίνεται καθαρά είναι με λατινικούς αριθμούς ΙΙΙ και αναγράφεται εκτός από ανάμεσα στους φακούς και  ανάμεσα το ΕΣ και το 1937. Άλλους κωδικούς ή οδηγίες  Luftschutzgesetz και τη σφραγίδα του Waffenamt δεν έχει. Μόνο κάτι σκόρπιους αριθμούς που φαίνονται στην φωτογραφία και πίσω από το γύρισμα στο ύψος του δεξιού φακού έχει τους αριθμούς 31-5.

Ευχαριστώ πολύ, Πάνο!

Η δική σου είναι επομένως όντως ξεκάθαρα μια GM30 του πρώτου μοντέλου. Οι διαφορές ανάμεσα στη δική μου και τη δική σου στις βαλβίδες εισπνοής και εκπνοής τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό είναι εμφανείς και οι αναμενόμενες.

Αυτό που προκύπτει με ασφάλεια επομένως είναι ότι αφού η δική σου έχει σφραγίδα αποδοχής από τον ΕΣ το 1937 και η δική μου είναι κατασκευής του 1939, ότι η όποια παραγγελία παραδίδονταν τμηματικά, ακολουθώντας παράλληλα και όλες τις βελτιώσεις, από το πρώτο μέχρι το τρίτο μοντέλο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι η μεν δική σου όπως φαίνεται πρέπει να προορίζονταν για εξαγωγή, ενώ η δική μου πρέπει να "τραβήχτηκε" από τα στοκ που προορίζονταν για τη γερμανική αεράμυνα. Ίσως σε αυτό να έπαιξε ρόλο και η έναρξη του πολέμου, καθώς έχει σφραγίδα με χρονολογία κατασκευής τον Νοέμβριο του 1939.

Μακάρι να βρούμε και κάποιες πληροφορίες για τη χρήση του κάθε τύπου τώρα...

Δεν είναι δύσκολο Γιώργο αρκεί να βρούμε το σχετικό εγχειρίδιο που είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή. Το' χει ο Γιάννης Τζελεπίδης, αλλά δεν ξέρω αν το πουλάει.....

  Μέχρι να βρούμε άκρη με την προσωπίδα ας δούμε και ένα σακίδιο εκστρατείας.
Το σακίδιο εκστρατείας της συλλογής μου είναι κατασκευασμένο μεταξύ '36 και '40. Αλλά στην ουσία είναι ίδιας φιλοσοφίας με τα σακίδια που είχαμε από τους Βαλκανικούς Πολέμους. Αντιγραφή του Γερμανικού πρότυπου, φτιάχτηκε για να τοποθετεί ο στρατιώτης τα είδη πρώτης ανάγκης κατά την διάρκεια της εκστρατείας. Τα λοιπά είδη συνήθως έρχονταν με τα μεταγωγικά του κάθε λόχου. Το σακίδιο περιλαμβάνει εκτός από το κεντρικό χώρο μια εσωτερική τσέπη στο γύρισμα του κεντρικού καλύμματος και δύο άλλες μικρότερες στα εσωτερικά γυρίσματα. Στην μεγάλη εσωτερική τσέπη τοποθετούσαν είδη υγιεινής, πετσέτες και είδη ραπτικής. Στο κύριο χώρο του, τοποθετούνταν κανονικά τα αγγεία εστιάσεως και μέσα κουτάλι, πιρούνι, μαχαίρι και τυχόν ξηρά τροφή. Στο υπόλοιπο χώρο, μια στολή εκστρατείας, εσώρουχα, κάλτσες και 2ο ζευγάρι άρβυλα (εφόσον υπήρχαν). Συνηθιζόταν όμως τα αγγεία εστιάσεως να δένονται πίσω εξωτερικά του σακιδίου και έτσι γινόταν εξοικονόμηση χώρου για λοιπά είδη, γυαλιστικά αρβυλών, τυχόν βιβλία και λοιπά γραφικά. Το σακίδιο είχε διαστάσεις εξωτερικά 35 Χ 35 εκ. Γύρω από το σακίδιο προσαρμοζόταν η κουβέρτα ή κουβέρτες ή το αντίσκηνο, πασαλάκια και ορθοστάτης. Στερεωνόταν με ιμάντες επί της εξάρτυσης.  Όταν γινόταν επιθέσεις έμενε πίσω στα χαρακώματα όπως είναι λογικό.

   Το δικό μου σακίδιο είχε εντός σε μία από τις θήκες και 2 βούρτσες για γυάλισμα των αρβυλών και ένα ανοιχτήρι για κονσέρβες γαλλικής κατασκευής (μάλλον απομεινάρι από προηγούμενο πόλεμο). Η κουβέρτα είναι του 1950 οπότε είναι εκτός εποχής που αναφερόμαστε. Την έβαλα κυρίως για να δείτε πως προσαρμοζόταν επί του σακιδίου.

Μηχανή μπρουτζινη για το ξύρισμα Ε.Σ του 2.Π.Π.

Δερμάτινη ζώνη εξάρτησης με σιδερένια πορπη και δίπλα καρφία.

  Πολύ καλή ζώνη Σπαρτιάτη, από την εξάρτυση τύπου Sam Browne, από τα πρώτα υποδείγματα, φυσικά χρησιμοποιήθηκε και αυτή όπως του άλλου τύπου που είχα ανεβάσει. Απ' ότι μπορώ να δω φαίνεται να έχει μετατραπεί ή κάνω λάθος; Υπάρχει ο επάνω κρίκος για την λοξή ζώνη;

   Επόμενο αντικείμενο είναι ένα ατομικό πτυοσκάπανο. Όπως αναφέρει σ' ένα προπολεμικό φυλλάδιο που κυκλοφόρησε ο Μεταξάς, όπου αναλυόταν τι υπήρχε και τι ενέργειες έγιναν, στις αποθήκες του ΕΣ υπήρχαν μόνο 10.000 πτυοσκάπανα. Κατά την διάρκεια φυσικά της δικτατορίας του, αγοράστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες για τον εξοπλισμό του ΕΣ. Αυτά τα πτυοσκάπανα που αποκτήθηκαν είναι Βρετανικού τύπου, αλλά με θήκες που κατασκευάστηκαν στην Ελλάδα. Η θήκα προσαρμοζόταν στην ζώνη της εξάρτυσης και το ξύλο λαβή έδενε ξεχωριστά επί αυτού. Στην συλλογή μου έχω 2 κεφαλές πτυοσκάπανων και μια θήκη δερμάτινη. Στην Θήκη από πίσω διακρίνεται και το όνομα του στρατιώτη που την είχε.

   Επόμενο αντικείμενο ψωμοθήκη. Η ψωμοθήκη που χρησιμοποίησε ο ΕΣ, ήταν αντιγραφή του Γαλλικού στρατού. Στην συλλογή μου έχω μια Γαλλική ψωμοθήκη, η οποία βρέθηκε στο πατρικό σπίτι στο χωριό οπότε υποθέτω ότι άνηκε στον παππού μου από την εποχή του Α'ΠΠ (ο παππούς μου πολέμησε στους Βαλκανικούς, Α'ΠΠ και μετά Μικρά Ασία, με ενδιάμεσα κενά ανάμεσα στις επιστρατεύσεις). Το Ελληνικό υπόδειγμα ελάχιστες διαφορές έχει.

Δεν εχω κατι αξιολογο εκτος απο μεταλλια και παγουρι που δεν ξερω αστα σιγουρα αλλα μαλλον ειναι ελληνικο.Δεν θα το βαλω ομως.Θα βαλω κατι λιγο εκτος Στρατου.Αλλα απο ww2 .Αν δεν ταιριαζει αν θελετε να σβησω το ποστ μου.Ειναι μια κορδελα Νοσοκομας.Φαινεται και το ονομα της αν προσεξετε καλα.Δεν ξεχναμε τον πολυ σπουδαιο ρολο των γιατρων και Νοσοκομων σε μια τετοια περιοδο.Γιαυτο και σαν φορο τιμης ειπα να το βαλω.

(http://i574.photobucket.com/albums/ss190/herrzark/3fec5f7f-e21a-48a1-9c07-f32d9b505901_zpsuayh3qgf.jpg) (http://s574.photobucket.com/user/herrzark/media/3fec5f7f-e21a-48a1-9c07-f32d9b505901_zpsuayh3qgf.jpg.html)

(http://i574.photobucket.com/albums/ss190/herrzark/5e229e15-8b2f-479e-9a8b-bcd2300517b7_zpsity1wi7r.jpg) (http://s574.photobucket.com/user/herrzark/media/5e229e15-8b2f-479e-9a8b-bcd2300517b7_zpsity1wi7r.jpg.html)

Φυσικά και ταιριάζει, οι νοσοκόμες και γενικά το υγειονομικό σώμα έπαιζαν από τους πιο βασικούς ρόλους στις μάχες που έγιναν. Ένα πολύ όμορφο αντικείμενο .....

Σε ευχαριστω Πανο. Νομιζω οτι ειναι ενα αρκετα παλαιο κομματι του ελληνικου στρατου και αρκετα  δυσκολο απο οτι μου εχουν πει,αλλα το ειχαν κατα τον 1.Π.Π.Δεν ξερω αν ειναι προσθετα η τα ειχε,θα σου στειλω φωτογραφιες και απο την πισω πλευρα να μου πεις και εμενα περισοτερα για την ζωνη αυτη.

Πολύ όμορφα Πάνο τα καλούδια σου  ;D
Για το παγούρι ρώτησα γιατί είδα το σήμα-όνομα του κατασκευαστή.
Το σακίδιο που παρουσίασες είναι ελληνικής κατασκευής?

   Ναι Στράτο είναι Ελληνικής κατασκευής. Εκείνη την εποχή μπορούσαμε και είχαμε υποδομές για πολλά πράγματα.

    Επόμενο αντικείμενο το κράνος . Το 1940 ο ΕΣ είχε το περίφημο Μ34 κράνος. Δεν θα αναλύσω παραπάνω επειδή έχει αναφερθεί αρκετές φορές και έχει γράψει και σχετικό άρθρο ο Γιώργος στο site του. Μαζί με το Μ34 υπήρχε και το Βρετανικό Mk I και λίγα Mk II καθώς και τα Γαλλικά κράνη τύπου Adrian M15 για το οποίο θα μιλήσω παρακάτω.

Κράνος Adrian M15. Το συγκεκριμένο κράνος εμφανίστηκε κατά την διάρκεια του Α'ΠΠ. Πριν τον Α΄ΠΠ ο Στρατός μας δεν χρησιμοποιούσε κράνος αλλά το περίφημο κεπί. Όπως καταλαβαίνεται πολλές απώλειες προκλήθηκαν από την έλλειψη προφύλαξης στο κεφάλι. Το σίγουρο είναι ότι τα κράνη της εποχής δεν μπορούσαν να σταματήσουν μια σφαίρα, αλλά μπορούσαν να προφυλάξουν από θραύσματα πυροβολικού από πέτρες και διάφορα άλλα αντικείμενα που εκτοξεύονταν. Επίσης σε μια πτώση μπορούσαν να προστατεύσουν εν μέρη τον στρατιώτη. Στο Στρατό μας χορηγήθηκε όπως πολλά άλλα υλικά από τους Γάλλους στο μέτωπο της Μακεδονίας. Παρέμεινε δε σε υπηρεσία μέχρι και τον Β'ΠΠ. Ο Γαλλικός Στρατός το 1926 αντικατέστησε το Μ15 με το καινούργιο μοντέλο του Adrian Μ26, που όμως ο ΕΣ δεν το παρέλαβε ποτέ. Το Μ15 υιοθετήθηκε από πάρα πολλά Ευρωπαϊκά κράτη, όπως Ρωσία, Ιταλία, Βέλγιο, Πολωνία, Σερβία, Ισπανία και άλλα μη Ευρωπαϊκά. Το ενδιαφέρον στα κράνη αυτά είναι τα εμβλήματα που είχαν στο εμπρός μέρος. Στο Γαλλικό στρατό υπήρχαν τα εμβλήματα των διαφόρων όπλων, στα αλλά κράτη που το χρησιμοποίησαν τα εθνόσημα τους. Υπήρξε και Μ15 με Ελληνικό εθνόσημο, τα οποία είναι πάρα πολύ σπάνια και πολύ ελάχιστα. Τα πιο πολλά ήταν χωρίς κανένα εθνόσημο, όπως και το δικό μου. Πιστεύω ότι τα κράνη με το Ελληνικό εθνόσημο δόθηκαν στα τμήματα που παρέλασαν κάτω από την αψίδα του θριάμβου στο Παρίσι και για αυτό ήταν ελάχιστα.

Πολυ ωραιο το αντριαν σου Πανο! Ο Γιωργος εχει αναλυσει καποια πραγματα σε αυτο το θεμα εδω http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=2160.0 (http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=2160.0) ! Και αποτι βλεπουμε καποτε περασε σε δημοπρασια και επιασε 6.500 ευρω επειδη ειχε το Ελληνικο εθνοσημο και ηταν σε καλη κατασταση μαζι με τα λουρια του κλπ...

      Το θέμα με το συγκεκριμένο εθνόσημο είναι ότι εμφανίζεται σπάνια, ακόμη και σε φωτογραφίες από την εκστρατεία στην Μικρά Ασία, όπου χρησιμοποιήθηκε εξ ολοκλήρου από τον ΕΣ. Μια μόνο φωτογραφία έχω δει με τον Αρχιστράτηγο Λεωνίδα Παρασκευόπουλο, να το φέρει. Όλες οι υπόλοιπες είναι χωρίς κανένα έμβλημα - εθνόσημο και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν οι γνωστές τρύπες όπου συγκρατιόταν επί του κράνους , για να μπορούμε να πούμε ότι αποσπάστηκε αργότερα. Το ίδιο ισχύει και με τις φωτογραφίες από το '40 ή τον μεσοπόλεμο, τα κράνη δεν έχουν τρύπες. Άρα δεν χορηγήθηκαν με εθνόσημο. Μετά από αυτά συμπεραίνω ότι χρησιμοποιήθηκε από συγκεκριμένα τμήματα και επειδή στην γνωστή φωτογραφία της παρέλασης στο Παρίσι κάτω από την αψίδα του θριάμβου το Ελληνικό τμήμα φέρει κράνη Μ15 με το συγκεκριμένο εθνόσημο, άρα φτιάχτηκε για την περίσταση και για λίγους εκλεκτούς στρατηγούς.  
     Παραμένει ένα ακόμη από τα μυστήρια του ΕΣ .....

Μια ακόμη φωτογραφία του κράνους με το εθνόσημο από το πολεμικό μουσείο στη Θεσσαλονίκη και δύο από το επίμαχο κράνος που αγοράστηκε για 6.500 ευρώ!!!!

 Μετά από τα κράνη, κατεβαίνω χαμηλά στα παπούτσια. Στη συλλογή μου έχω ένα ζευγάρι παπούτσια Αξκού, εποχής Βαλκανικών - Μικράς Ασίας. Είναι τα πολύ περιζήτητα για εκείνη την εποχή marching shoes M1904. Υπήρχαν σε 2 χρώματα, μαύρα για τις επίσημες στολές και καφέ με καρφιά στην σόλα για την στολή εκστρατείας - ασκήσεων. Στην φωτογραφία που ανεβάζω έτους 1921 φαίνονται Αξκοί να φέρουν τα συγκεκριμένα παπούτσια.

Πολυ ενδιαφερον.Κακα τα ψεματα.παπουτσια απο τετοια εποχη δεν βλεπεις συχνα.Οχι οτι τα κρανη δεν αξιζουν αλλα παντα τα πιο σπανια πραγματα σε κεντριζουν

     Μετά από το ανακάτεμα της συλλογής για να βγάλω φωτογραφίες, βγήκε και κάτι καλό... βρήκα τις ζώνες που είχα χάσει για καμιά 10αρια χρόνια (μια με μονό καρφί και άλλη μια με δυο καρφιά). Τις είχα αντικαταστήσει μ' αυτές που ανέβασα φωτογραφία όταν τις παρουσίαζα (τις θεωρούσα ολική απώλεια μετά από τόσα χρόνια). Τώρα έχω από 2 σε κάθε είδος !!!!!

Πολύ όμορφα όλα, αλλά το Adrian είναι το πραγματικό κόσμημα!  ;)

Γιώργο ευχαριστώ, μακάρι να είχα το καλό adrian με το Ελληνικό εθνόσημο.

   Και μιας που ο νόμος δεν μας επιτρέπει να έχουμε Ελληνικά συλλεκτικά τυφέκια όπως Mannlicher Schoenauer Μ1903  ή Gras Μ1874 κατασκευασμένο στην STEYR ή ένα Μυλωνάς Μ1872, τουλάχιστον έχω στη συλλογή μου Ελληνικούς δερμάτινους αορτήρες εποχής 1940 και πάντα ελπίζοντας ότι ίσως κάτι να αλλάξει..... μέχρι τότε τα χαζεύουμε που τα' χουν οι ξένοι για εμάς. 

Συνεχίζεις ακάθεκτος Πάνο να μας εκπλήσεις ευχάριστα!
Υποθέτω πως εαν βρούμε ένα Adrian M15 χωρίς σήμα θα ''περνάει'' για ελληνικό?

Όχι απαραίτητα. Θα χρειάζεται κάποιες "αποδείξεις" (πού βρέθηκε π.χ., πιθανόν κάποιες φωτογραφίες κτλ.) για να "περάσει". Αλλιώς θα μπορούσε το ίδιο άνετα να είναι και ιταλικό για παράδειγμα.

Αυτό είναι που ανεβάζει και την τιμή ενός με εθνόσημο στα ύψη. Χρειάζεται βέβαια μια κάποια προσοχή πλέον, καθώς ήδη υπάρχουν αντίγραφα.

To καταλαβαίνω αυτό που λές, αλλά πως να έχουμε αποδείξεις για όλα?
Πες π.χ. οτι αύριο πουλάει κάποιος απο Ελλάδα ένα τέτοιο κράνος.Γνωρίζω απο που το έχει πάρει ή που το βρήκε. Όχι.
Εαν δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ( εκτός απο εκείνα με το εθνόσημο) που να τα ξεχωρίζει απο τα ιταλικά όπως είπες, γιατί να μη μπορεί να ενσωματωθεί σε μια συλλογή ως υπόδειγμα ελληνικού Adrian?

Στράτο, δε διαφωνούμε. Λες στο τέλος


Κι εδώ ακριβώς είναι για μένα το κλειδί. Κάποιες φορές λόγω χρώματος ή λόγω του εσωτερικού και του υποσιάγωνου, αν αυτά τα τελευταία είναι τα αυθεντικά γαλλικά -ή ακόμη περισσότερο λόγω της απουσίας τους- δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Φυσικά μπορείς να το ενσωματώσεις "ως" ελληνικό, αυτό όμως δεν το κάνει απαραίτητα και ελληνικό. Για μένα έχει διαφορά το "είναι χρησιμοποιημένο από τον ΕΣ" και το "αυτό το υπόδειγμα χρησιμοποιήθηκε και από τον ΕΣ". Δε θα έχεις την αμφιβολία; Σαν τι θα το αναφέρεις; Και τέλος, σαν τι θα το πληρώσεις;

Μια γενική αρχή είναι το ότι "πρέπει να αγοράζεις το αντικείμενο, όχι την ιστορία" εννοώντας ότι το αντικείμενο πρέπει να "μιλάει από μόνο του", χωρίς να επηρεάζεσαι από την πιθανόν φτιαχτή ιστορία του πωλητή. Κάποιες φορές όμως χρειάζονται και αποδείξεις πίσω από την ιστορία του αντικειμένου, ειδικά αν πρέπει να βγάλει κανείς από την τσέπη του εκατοντάδες ή χιλιάδες ευρώ.

Προσωπικά δε θα αγόραζα ένα Adrian με τιμή ελληνικού αν τα γεγονότα δεν αποδείκνυαν ότι είναι ελληνικό. Έχει διαφορά όχι μόνο στο "ρίσκο" της αγοράς, αλλά και στο τι έχει κανείς στη συλλογή του.

Γύρω στα 7-8 χρόνια πριν είχαν "πέσει" στην ελληνική αγορά κάποια Αdrian (ένα ή δυο) με το χαρακτηριστικό σκούρο καφεκίτρινο χρώμα, χωρίς διακριτικά, χωρίς εσωτερικό, με τιμή κάτι παραπάνω από 100 ευρώ. "Βρήκαν το δρόμο τους" σε συλλογές, πλην όμως σαν τι; Σαν πιθανόν ελληνικά; Και το "πονηρό" ερώτημα είναι σαν τι θα ξαναβγούν κάποτε στην αγορά και με τι τιμή;

Είναι δύσκολο σε κάτι που δεν παρήχθηκε εδώ να αποδείξεις οτι χρησιμοποιήθηκε στον ΕΣ, γι' αυτό ρώτησα εαν υπάρχει κάτι που να πεις ''να αυτό είναι  σίγουρα ένα Adrian σε ελληνική χρήση''.
Εαν ηταν πανομοιότυπα με τα γαλλικά ή ιταλικά (τα δικά μας δεν είχαν κάποιο σήμα, πλήν των λίγων που αναφέραμε) τουλάχιστον δε μπορούμε να μιλάμε σε ενα ενδεικτικό τύπο κράνους που χρησιμοποίησε ο ΕΣ, ανεξάρτητα εαν το συγκεκριμένο δε φορέθηκε απο Έλληνα στρατιώτη?

Φυσικά και μπορούμε, αν το χρώμα, το υποσιάγωνο και το εσωτερικό δε "δείχνουν" κάτι άλλο!

Αυτό που ήθελα να πω ήταν ότι υπάρχει μια διαφορά που έχει σημασία, ειδικά καθώς έχουν καθιερωθεί κάποιες εξαιρετικά υψηλές τιμές στην αγορά.

Παρεμπιπτόντως, κάποιες φωτο του '19, του '20 και του '39 με στρατιώτες που φορούν Adrian με εθνόσημο υπάρχουν στο site της Khaki Depot, με το αντίστοιχο αντίγραφό τους.

http://www.khakidepot.com/greek-adrian-model-1915-1918-p-432.html (http://www.khakidepot.com/greek-adrian-model-1915-1918-p-432.html)

Τόσο στις φωτο που ανέβασε ο Πάνος, όσο και σε αυτές της Khaki Depot φαίνονται κάποιες ενδιαφέρουσες διαφορές. Προσέξτε π.χ. πόσο ψηλά βρίσκεται το εθνόσημο στο κράνος της δημοπρασίας σε σχέση με αυτό του πολεμικού μουσείου, τις διαφορές στο σταυρό του στέμματος, αλλά και τη μικρή ασυμμετρία που υπάρχει στο στέμμα στο κράνος του Πολεμικού Μουσείου της Θεσσαλονίκης. Επίσης, στις παλιές φωτογραφίες, τα εθνόσημα σε αυτές του '20 και του '39 πρέπει να ακολουθούν ακριβώς τη φόρμα του κράνους, ενώ σε αυτήν του '19 υπάρχει κενό, οπότε δεν πρέπει να είναι κυρτό.

Το ίδιο το αντίγραφο της Khaki Depot θα ήταν επίσης χρήσιμο να καταγραφεί, σε περίπτωση που κάποιος επιτήδειος "ξαναρίξει" στην αγορά ένα τέτοιο σαν αυθεντικό.

Αυτό ακριβώς ρωτάω Γιώργο. Το χρώμα, το υποσιάγωνο (το σήμα δε λέω λόγω σπανιότητας και τιμών..), το εσωτερικό είχαν διαφορές απο τα Γαλλικά? Για το Μ34 ξέρουμε, για το Adrian?
Συγνώμη που κουράζω (κανω και σπαμ στο θέμα) η ερώτηση ήταν εαν υπάρχει κάτι στα Adrian που πήραμε που
με την πρώτη ματιά να πείς, να ένα ''ελληνικό'' Adrian.
Δε το συνεχίζω και χαλάσω την αρχική πρόθεση του Θέματος που ανοίχτηκε  ;D, καλύτερα σε pm όποτε  ;)

Το μόνο που θα μπορούσε να σε κάνει σίγουρο με μια ματιά, Στράτο, είναι ένα αλλαγμένο κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ελληνικής κατασκευής, αυθεντικό εσωτερικό. Τα υπόλοιπα γνωρίσματα (σκούρο πράσινο ή καφεκίτρινο χρώμα, γαλλικό εσωτερικό και υποσιάγωνο) απλά αυξάνουν την πιθανότητα να είναι ελληνικό.

   Να ανεβάσω ακόμα μερικές φωτογραφίες, αυτή τη φορά από διεθνή συλλέκτη που αυτό το κράνος το'χει χρόνια στην συλλογή του. Πιστεύω ότι αυτό είναι το πιο αληθινό που έχω δει, γιατί αμφιβάλλω και για το κράνος του Πολεμικού Μουσείου.

Μερικά εσωτερικά τώρα για να δείτε τις διαφορές, το πρώτο είναι από Γαλλικό κράνος του Α'ΠΠ, προσέξτε στον χρωματισμό  το γνωστό μπλε, το δεύτερο από το κράνος του ebay το γνωστό "εξιμισάρι", στο οποίο δεν φαίνεται το υποσιάγωνο και τέλος το δικό μου, το οποίο είναι Γαλλική χορήγηση.

Γιώργο πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την πιστότητα της αντιγραφής της συγκεκριμένης εταιρίας; Πιστεύω ότι βρίσκουν ή έχουν κάποιο πρωτότυπο και το αντιγράφουν. Είναι το πρωτότυπο όμως το σωστό;

Oi φωτογραφίες του '19 και του '20 που υπάρχουν στο site μπορεί να είναι στημένες όπως συνηθίζονταν εκείνη την εποχή σε στούντιο, τα οποία ήταν εξοπλισμένα με κάθε είδους στρατιωτικά υλικά και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις ημερομηνίες που αναγράφονται. Στην φωτογραφία με τίτλο '39 δεν μπορώ να ξεχωρίσω αν είναι το Ελληνικό εθνόσημο ή κάποιο άλλο....

Στρατή δεν κουράζεις γι αυτό κάνουμε αυτό το κόπο και ανεβάζουμε αντικείμενα, για να τα συζητήσουμε να δούμε τι είναι το σωστό, για την εποχή, την τιμή και την αυθεντικότητα. Μαθαίνουμε όλοι μας μέσα απ' αυτή την διαδικασία....

   Συνεχίζω με γαλόνια υπαξιωματικού μετά το 1936 και συγκεκριμένα έφεδρου λοχία. Δυστυχώς δεν έχω το ζευγάρι του, είναι ένα και μοναδικό, λοχία του πεζικού και καλοκαιρινής μάλιστα στολής. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν αρκετά αντίγραφα στην αγορά, που μπερδεύουν τους συλλέκτες.  

 Και προσέξτε τώρα αν αφαιρέσω τις κλωστές που είναι ραμμένο στην μέση, γίνεται γαλόνι λοχία παλαιότερης περιόδου, τα οποία ράβονταν στο μανίκι, ενώ τα νεώτερα στο μπράτσο. Αυτό έγινε διότι έγινε μια έξυπνη ανακύκλωση των ήδη υπαρχόντων υλικών. Η άλλη φωτογραφία είναι για σύγκριση με κάποια γαλόνια που είχε ανεβάσει σε άλλο θέμα παλιότερα ο Γιώργος.

 Επόμενο αντικείμενο γκέτες υφασμάτινες. Στην συλλογή μου έχω 1 ζευγάρι καλοκαιρινές και 1 ζευγάρι χειμερινές. Επειδή και τα 2 έχουν ξεβάψει από το πραγματικό τους χρώμα, στις καλοκαιρινές το ύφασμα είναι πιο λεπτό. Το μήκος της κάθε γκέτας έφτανε τα 3 μέτρα περίπου.

Για το εθνόσημο της Khaki Depot εννοούσα να καταγραφεί με τις λεπτομέρειές του σαν αντίγραφο. Με τα δικά του χαρακτηριστικά, τις όποιες ιδιαιτερότητές του τις κατασκευαστικές, είτε είναι πιστό αντίγραφο είτε παρουσιάζει ατέλειες, έτσι ώστε να έχουμε ήδη την πρώτη καταγραφή και μελέτη μιας σίγουρης ρέπλικας, όσο είναι "νωρίς", πριν αρχίσει να κυκλοφορεί από κάποιον τρίτο που πιθανόν θα εκμεταλλευτεί την ύπαρξη του εθνοσήμου από την εταιρεία για να βγάλει υπέρογκο κέρδος.

Θα πρότεινα μάλιστα να γίνει το ίδιο και με άλλα αντικείμενα της εταιρείας (η οποία κάνει μια σοβαρή δουλειά και προφανώς και δεν έχει σκοπό την εξαπάτηση κανενός). Αν κάποιοι επιτήδειοι αρχίσουν όμως να πουλάνε σε πιο ανεβασμένες τιμές και μάλιστα τεχνητά παλαιωμένες τις λιγότερο ή περισσότερο πιστές ρέπλικες της εταιρείας, τότε θα υπάρξουν πιθανά προβλήματα. Και όσο νωρίτερα, τόσο το καλύτερο, θα έλεγα, προλαβαίνοντας την οποιαδήποτε κίνηση.

Γι αυτό που λες για το πιθανό στήσιμο των φωτογραφιών με ήδη υπάρχον υλικό στα στούντιο, είναι όντως μια πιθανότητα.

Τι σε κάνει να αμφιβάλλεις, Πάνο, μια και το έχεις δει από κοντά; Μου κίνησαν κι εμένα το ενδιαφέρον κάποιες ασυμμετρίες του στέμματος. Είδες κάτι άλλο;

Ευχαριστώ Πάνο.
Μιας και είμαι νέος συλλέκτης (αρχές του 2014) ρωτάω κάποια πράγματα που ίσως είναι δεδομένα και κοινά
για τους παλαιότερους.
Για το Adrian το δικό σου, το πράσινο χρώμα το απέκτησε στην Ελλάδα ή ήρθε βαμμένο σε αντίθεση με το μπλέ των Γάλλων?
Το εσωτερικό και το υποσιάγωνο των ελληνικών είναι διαφορετικό με των γαλλικών?  ::) ::)
Οσο για αυτά που μας παρουσιάζεις είναι στην wish/want list μου... ;)

Στράτο, γενικά η ερώτηση για το χρώμα έχει ενδιαφέρον. Το στάνταρ γαλλικό χρώμα ήταν το "bleu horizon" (μπλε του ορίζοντα), τα αποικιακά στρατεύματα παρ' όλα αυτά χρησιμοποιούσαν κράνη βαμμένα σε σκούρη καφεκίτρινη απόχρωση. Τα ελληνικά αρχικά ίσως να ήρθαν βαμμένα σε αυτήν την απόχρωση από τα γαλλικά αποθέματα, ίσως και σε σκούρο πράσινο. Η πιο σκούρη πράσινη μπογιά όπως στο κράνος του Πάνου είναι πιο πιθανό να περάστηκε στην Ελλάδα τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Ήδη σε κάποιες φωτο από τη Μικρασιατική Εκστρατεία διακρίνονται κάποια εξαιρετικά σκούρα Adrian.

Νομίζω ότι μια και μιλάμε για κράνη που εισήχθησαν σε εμπόλεμη περίοδο και προωθήθηκαν στο μέτωπο, αλλά είδαν και δυο δεκαετίες υπηρεσίας, είναι λίγο θολό το τοπίο σε σχέση με την κάθε βαφή. Ίσως ο Πάνος να ξέρει καλύτερα για το θέμα του χρώματος.

Το εσωτερικό και το υποσιάγωνο μπορεί να είναι το αυθεντικό γαλλικό, πλην όμως επειδή μιλάμε για κράνη που είδαν δυο πολέμους και πάνω από 20 χρόνια υπηρεσίας, κάποια εσωτερικά που βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση αλλάχτηκαν με αντίστοιχα ελληνικά. Τα γαλλικά είναι από δέρμα μαύρου ή καφέ χρώματος, ενώ τα ελληνικά καφέ. Το ίδιο και με τα υποσιάγωνα, μπορεί να είναι γαλλικά ή κάποια κομμένα, φθαρμένα κτλ. αντικαταστάθηκαν με αντίστοιχα ελληνικής κατασκευής. Κάτι αντίστοιχο έκαναν και οι Ιταλοί στα δικά τους Adrian. Τα ιταλικά υποσιάγωνα όμως έχουν μια πολύ χαρακτηριστική γκριζοπράσινη απόχρωση. Στις φωτο του Πάνου διακρίνονται οι διαφορές μεταξύ ενός γαλλικού κι ενός ελληνικού εσωτερικού.

Ένα όμορφο site (στα γαλλικά δυστυχώς) με πολύ καλές και λεπτομερείς φωτογραφίες όμως είναι το www.world-war-helmets.com (http://www.world-war-helmets.com)

Συγκρίνοντας μπορείς να δεις τις ομοιότητες, τις διαφορές και ουσιαστικά το γιατί ένα Adrian με γαλλικό εσωτερικό και χωρίς διακριτικά θα μπορούσε να "περάσει" για κάποιο άλλο.

Κάποια links με

ελληνικά Adrian http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Grec-Mle-18 (http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Grec-Mle-18)
γαλλικά http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Francais-Adrian-Mle-15 (http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Francais-Adrian-Mle-15)
ιταλικά http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Italien-Mle-15 (http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Italien-Mle-15)
σέρβικα http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Serbe-Mle-15 (http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Serbe-Mle-15)
ρώσικα http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Russe-Mle-15 (http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Russe-Mle-15)
βέλγικα http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Belge-Mle-15 (http://www.world-war-helmets.com/fiche.php?q=Casque-Adrian-Belge-Mle-15)

Ευχαριστώ Γιώργο για την απάντηση. Σίγουρα με το θέμα του χρώματος είναι λίγο θολό το τοπίο.
Το έχω χαζέψει το σαιτ εδω και καιρό (βλ. WRF), το ''κακό'' είναι πως δεν έχει ένα ''ταπεινό'' ελληνικό Αdrian αλλά αυτό με το εθνόσημο. Χρειάζομαι μελέτη... ;)

Να σας δώσω μια πληροφορία, αν και τελείως ασαφή. Ο Στρατής Μυριβήλης είχε υπηρετήσει στη "Μεραρχία Αρχιπελάγους" στο Μακεδονικό Μέτωπο και στην "Ζωή εν τάφω" περιγράφει τις εμπειρίες του.

Αναφέρει ότι όταν "πρωτοεμφανίστηκε" η μεραρχία, ο κόσμος τους ζητωκραύγασε κλπ με ιδιαίτερη θερμότητα και ο Μυριβήλης εκφράζει την απορία του πώς κατάλαβαν ότι ήταν Έλληνες, αφού οι στολές τους δεν διέφεραν σε τίποτα από τις γαλλικές.

Βέβαια... αν εννοούσε και την απόχρωση του κράνους... παραμένει ασαφές... :-)

Γιώργο δυστυχώς, έχουν προλάβει και έχουν βγάλει αντίγραφα και είναι μια 5ετία τώρα. Και πιστεύω ότι και το κράνος του Μουσείου είναι ένα τέτοιο, αν όχι όλο το κράνος (γιατί είναι σε βιτρίνα μέσα και δεν μπορώ να καταλάβω καλά), αλλά σίγουρα το εθνόσημο.

Πάντως για την εταιρία έχεις απόλυτο δίκιο, κάνουν σοβαρή δουλειά και γνωρίζω κάποιους συλλέκτες που έδωσαν αντικείμενα εποχής για να γίνουν πιστά αντίγραφα.

Στο θέμα του χρώματος έχεις δίκιο Γιώργο, προωθήθηκαν όπως παραδόθηκαν στις μονάδες α' γραμμής. Από διάφορα μουσεία που έχω επισκεφτεί και έχουν κράνος adrian, είδα ότι υπήρχαν πολλές ποικιλίες στις αποχρώσεις του χρώματος. Πάντως τα μοναδικά που μπορώ να πω ότι μοιάζουν, είναι αυτά με το εθνόσημο, τουλάχιστον όσα έχουμε δει.

Στράτο όπως είναι τα πράγματα, δύσκολα θα μπορέσεις να πεις με σιγουριά ότι κάποιο κράνος είναι Ελληνικό. Με τις εισαγωγές που έχουν γίνει, ειδικά από την Γαλλία και το Βέλγιο, έχουν μπερδευτεί τα κράνη. Ούτε εγώ ξέρω με σιγουριά αν αυτό που κατέχω χρησιμοποιήθηκε από τον ΕΣ. Σίγουρα όμως τα 40 ευρώ που το αγόρασα πριν από 8 χρόνια, δεν είναι το ποσό που θα με στεναχωρούσε αν μάθαινα ότι τελικά δεν είναι. Πάντως ότι και να είναι, παραμένει ένα ιστορικό αντικείμενο που υπήρξε στον Ελληνικό στρατό. Χορηγήθηκε απευθείας από τις αποθήκες υλικών που είχαν οι Γάλλοι στην Θεσσαλονίκη (περιοχή ντεπό, για όσους ξέρουν) στο στρατό της εθνικής άμυνας αρχικά και στην συνέχεια στον υπόλοιπο. Πριν από αυτό το κράνος δεν είχαμε κράνη.

Τo site που ανέβασε ο Γιώργος, είναι πολύ κατατοπιστικό και μπορείς να μελετήσεις όλες τις επιμέρους λεπτομέρειες, ώστε να μπορείς να καταλαβαίνεις την διαφορά. Τέτοια sites είναι καθαρά για συλλέκτες, όπως υπάρχουν και ανάλογα βιβλία. Επικεντρώνονται στην λεπτομέρεια. Αυτό είναι που κυνηγάει ο καλός συλλέκτης, για να μην είναι ''σαβούρας". Μελέτησε και φωτογραφίες εποχής, αυτές είναι η απόλυτη τεκμηρίωση στα υλικά που έχουμε στην συλλογή μας. Και αφού μιλάμε για υλικά του ΕΣ, οι φωτογραφίες είναι ίσως και ο καθοδηγητής μας. Τα ελλειπή στοιχεία και η πανσπερμία υλικού είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον στρατό μας.  

Και αφού ανέφερα βιβλιογραφία, να ένα καταπληκτικό βιβλίο για συλλέκτες που έχει όλα τα κράνη ανα κράτος.

Πως κρίνετε αυτή την φωτογραφία; Είναι από την Μικρά Ασία. Θα ήθελα μετά την κουβέντα μας να ακούσω τα σχόλια σας.

Απ' το περίγραμμα θα έλεγα ότι πρόκειται μάλλον για σέρβικο θυρεό, Πάνο.

Γιώργο συμφωνώ στην άποψη σου και υπάρχουν και άλλες φωτογραφίες με τέτοια κράνη στην Μικρά Ασία, τα οποία το πιθανότερο να είναι από παρτίδα που φτιάχτηκε για τους Σέρβους, αλλά χορηγήθηκαν σε εμάς.

Καλημέρα.
Πάνο για 40 ευρώ χαλάλι.
Η φωτογραφία σου τα κάνει ακόμα χειρότερα  ;D ;D ;D
Κράνος Έλληνα στρατιώτη με σέρβικο θυρεό...(θα βρώ ένα σέρβικο Adrian και με αυτή τη φώτο θα κάνω
τεκμηρίωση όπως λέει ο Γιώργος  ;D).
Για το βιβλίο θα το ψάξω, ευτύχως ή γυναίκα είναι καθηγήτρια Ιταλικών και θα  βγάλω κάποια άκρη.
Για την Khaki Depot (είδα τα προιόντα της πέρσι στην έκθεση της I.P.M.S) και τον κίνδυνο παραχάραξής νομίζω πως υπάρχουν στοιχεία που κάνουν τη διαφορά σε σχέση με τα αυθεντικά.
Π.χ ο κράνος τύπου Μ34/39 είναι και πιο ελαφρύ και σεν έχει τη σφραγίδα στο εσωτερικό (δέρμα).Τώρα εαν υπάρξει κάποιος ''μερακλής'' είναι άλλη ιστορία.

τώρα είδα πως έχει και αγγλικά... :(

Καλησπέρα.
Πολλές φορές βρίσκουμε κράνη Αντριάν ξενων στρατών σε φωτογραφίες από Α΄ΠΠ και μικρασιατική εκστρατεία (κυρίως γαλλικα). Μάλλον επρόκειτο απλώς για ορισμένα που βρέθηκαν "τυχαία" σε ελληνικά χέρια.
Το κράνος του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης είναι αυθεντικό γαλλικό, αλλά με αντίγραφο ελληνικού σήματος.
Θα χαιρόμουν να έβλεπα το κράνος του Παρασκευόπουλου, γιατί δεν έχω καμιά φωτογραφία με το συγκεκριμένο. Είδα κι έπαθα να βρω ορισμένες αυθεντικές εποχής με ελληνικά αντριάν... Αν και περίμενα να είναι από Α΄ΠΠ, είναι από Μικρασιατική! Μάλλον η θεωρία της παρέλασης της αψίδας του θριάμβου δεν ευσταθεί, κυρίως γιατί στις φωτογραφίες δεν φαίνονται πουθενά εθνόσημα.

Εθνόσημα δικώχων 1936 - 1940

Τα εθνόσημα από τα δίκωχα της εποχής του '40, παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον καθώς βλέπουμε αρκετές κατασκευαστικές ποικιλίες ως προς το είδος αλλά και το υλικό κατασκευής. Ας δούμε όμως τι προβλέπονταν από τους κανονισμούς.

Ο κανονισμός στολής αξιωματικών και ανθυπασπιστών του 1937, προέβλεπε το δίκωχο το οποίο έπρεπε να το φέρουν οι αξιωματικοί υποχρεωτικά κατά την εκστρατεία χωρίς όμως να αναφέρει το εθνόσημο. Αντίθετα όμως ο κανονισμός στολής οπλιτών του στρατού (1938) προέβλεπε ότι: το στέμμα με το εθνόσημο είναι μεταλλικό, τίθεται δε επί του μέσου ακριβώς του εμπρόσθιου μέρους του πηληκίου .

Ας δούμε όμως μερικά εθνόσημα ξεκινώντας από το πιο κοινό απ΄όλα το μεταλλικό.
Το συγκεκριμένο, κατασκευάστηκε από πρεσσαριστή λευκή ανοξείδωτη λαμαρίνα, η οποία βάφτηκε στη συνέχεια στα χρώματα του στέμματος και του εθνόσημου. Για την στερέωση του πάνω στο δίκωχο υπήρχαν 2 τρύπες για να ραφτεί στο εμπρός μέρος του.

Επόμενο μεταλλικό εθνόσημο που συναντούμε την ίδια εποχή, αποτελείται από δύο κομμάτια, την κορώνα και το εθνόσημο. Στερεώνονται επί του δίκωχου με αναδιπλούμενες καρφίδες (από δύο σε κάθε κομμάτι).   

Το τελευταίο μεταλλικό εθνόσημο που έχω στη συλλογή μου, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν άλλα υποδείγματα, αυτή τη φορά αποτελείται από ένα κομμάτι και στερεώνεται και αυτό από αναδιπλούμενες καρφίδες.

Ραφτά εθνόσημα, τα συναντάμε είτε σε δίκωχα οπλιτών είτε αξιωματικών. Τι αναφέρει γι αυτά ο κανονισμός της στολής οπλιτών του 1937: "ΕΙς το κάτω πρόσθιον μέρος και επί της ραφής επιρράπτεται στέμμα και κάτωθεν τούτου το εθνόσημον. Το στέμμα είναι χρυσοποίκιλτον, το δε εθνόσημον (κύκλος διαμέτρου 0,02) κατασκευάζεται εκ μετάξης βαθυκύανου μεν κατά τα 2/3 του κύκλου από του κέντρου λευκής δε κατά την υπολοιπομένη περίμετρον ".

Τα δείγματα που συναντάμε είναι τα παρακάτω:

Αν και αναφέρθηκα στα εθνόσημα του 1940, είναι κρίμα να μην δούμε και ένα εθνόσημο της περιόδου 1923 - 1935 (Α' Ελληνικής Δημοκρατίας), χωρίς κορώνα φυσικά.

Και μερικές φωτογραφίες εποχής όπου φαίνονται καθαρά τα εθνόσημα:

Όμορφη καταγραφή ποικιλιών, Πάνο!

Kαλημέρα Πάνο.
Αλλο ένα φοβερό θέμα που είχε πέσει "πάγωμα" ξαναζωντανεύει.
Για μένα ως νέο συλλέκτη αλλά και για παλαιότερους πιστεύω είναι ένας χρησιμότατος οδηγός, ένα "ευαγγέλιο"
που δε νομίζω να υπάρχει κάτι ανάλογο σε άλλο φόρουμ.
Ελπίζω να εμπλουτίζεται διαρκώς και να μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα κάθε φορά.
Σε ευχαριστώ.

Στράτος

Στράτο, μέσα από την διαδικασία του φόρουμ μαθαίνουμε όλοι, γι αυτό μέσα από τη συζήτηση καταλήγουμε στο σωστό αποτέλεσμα, καθώς με τα συγκεκριμένα υλικά είναι πολύ εύκολο να γίνει ένα λάθος στην αναγνώριση και στη χρονολόγηση. Φυσικά η τεκμηρίωση είτε μέσω από βιβλιογραφία είτε μέσω φωτογραφιών, μας βοηθάει στην σωστή αναγνώριση. 
Με λίγα λόγια όσοι κατέχουμε κάτι από αυτά το υλικά, ας τα δείξουμε να βοηθηθούμε όλοι από αυτή τη διαδικασία.
Μαζί θα εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας.

Κορώνες

Χμμμ, κάτι που πάντα με προβλημάτιζε. Όταν γράφω κορώνες εννοώ το επίχρυσο μεταλλικό στέμμα που τοποθετούνταν πάνω στις επωμίδες μαζί με τα ανάλογα αστέρια, των ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών στο χιτώνιο εξ ερέας χακί (χειμερινό και θερινό) και χλαίνης (μακράς και βραχείας) όπως ανέγραφε ο κανονισμός στολών αξιωματικών και ανθυπασπιστών του 1937.

Στη συλλογή μου έχω τρεις τύπους που αυθαίρετα τους ονόμασα α,β και γ.

Ο τύπος α, είναι ο πιο περίπλοκος κατασκευαστικά και μου φαίνεται ο πιο πρώιμος σχεδιαστικά. Οι υποψίες μου ήταν ότι αποτελούσε και τον πρώτο τύπο και χρησιμοποιήθηκε από πριν το 1940 μέχρι το 1950 τουλάχιστον. Οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν όταν απόκτησα και το πρώτο χιτώνιο μου από ταγματάρχη εποχής του πολέμου.

Ο τύπος β, λιγότερος περίπλοκος δείχνει πιο φτηνή κατασκευή και τον τοποθετώ χρονολογικά μεταξύ του 1950 με μέσα 1960.

Ο τύπος γ, πιο απλός και πιο λειτουργικός με βίδα στερέωσης πάνω στην επωμίδα του χιτωνίου που πιστεύω ότι είναι και ο τελευταίος τύπος δηλαδή χρονικά μέσα 1960 μέχρι 1973.

Φυσικά ενδέχεται να υπάρχουν και άλλοι τύποι ή ίσως ακόμη αυτά που παρουσίασα να αποτελούν ποικιλίες των διάφορων κατασκευαστών.

Ποιά είναι η άποψή σας;

Πάνο, απ' όσο έβλεπα στους σχετικούς Κανονισμούς έχει ενδιαφέρον το κόκκινο φόντο σα λεπτομέρεια. Στον Κανονισμό του '37 αναφέρεται:

"Εις τας επωμίδας των ανωτέρων Αξιωματικών και προς το μέρος του περιλαιμίου επιρράπτεται Στέμμα επίχρυσον."

Στον Κανονισμό του '53 αντίστοιχα:

"[...] μετά Στέμματος επιχρύσου επί φόντου ερυθρού και προς το μέρος του περιλαιμίου."

Έχω δει στέμματα χωρίς το φόντο σε μουσειακά κομμάτια της περιόδου του Πολέμου. Αν και η διατύπωση των Κανονισμών είναι ξεκάθαρη, δεν ξέρω αν προς το παρόν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλές συμπέρασμα και να κατατάξουμε κάθε στέμμα με κόκκινο φόντο στα μεταπολεμικά...

Έχω πρόχειρη μια φωτογραφία από ένα τέτοιο στέμμα, από ένα χιτώνιο Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού, το οποίο αγοράστηκε σαν της περιόδου '37-'41, αλλά εδώ και καιρό έχω δεύτερες σκέψεις.

(http://i614.photobucket.com/albums/tt226/stray_dog/135-3543_IMG.jpg)

Έχω και μια αμερικάνικης κατασκευής, μεταπολεμική, κοντή χλαίνη Ταγματάρχη Πυροβολικού (με τις κοντές φλογοφόρες), αλλά δεν την έχω άμεσα διαθέσιμη, δυστυχώς. Θα την "ξεθάψω" και θα ρίξω μια ματιά στα στέμματα για σύγκριση.

Σε έβαλα σε μπελάδες Γιώργο, πάντως είναι κάτι που πάντα με προβλημάτιζε. Δύο πάντως στολές που έχω δει περιόδου '40 έχουν το κόκκινο φόντο και το στέμμα ήταν όπως αυτό που ονόμασα τύπου α.
Η φωτογραφία είναι από το χιτώνιο της στολής που έχω στη συλλογή μου.

Κοιτώντας στο αρχείο μου βρήκα και αυτή τη φωτογραφία είναι θολή λόγω ότι ήταν σε βιτρίνα και την μεγέθυνα, φαίνεται καθαρά το κόκκινο φόντο εάν η συγκεκριμένη επωμίδα είναι του '40.

Σιγά τους μπελάδες, αλίμονο! Μακάρι να έχουμε θέματα να ασχολούμαστε κι ακόμη περισσότερο, μακάρι να βγάζουμε άκρη και σιγά σιγά να ξεδιαλύνουμε και να καταγράφουμε πράγματα!

Κάτι που με προβλημάτιζε και συνεχίζει να με προβληματίζει κι εμένα, είναι το ότι τα διακριτικά αφαιρούνταν ιδιαίτερα εύκολα. Στο χιτώνιό σου έχουν αφαιρεθεί οι φλογοφόρες, πράγμα που για τη διάρκεια του πολέμου είναι απολύτως δόκιμο και τεκμηριώνεται και από φωτογραφικό υλικό. Το ίδιο δόκιμη είναι και η αφαίρεση των διακριτικών βαθμού, π.χ. το χακί χιτώνιο του Κασλά, όπως εκτίθεται στα Τρίκαλα, αλλά και πιο πριν, όταν βρισκόταν στο σπίτι των συγγενών του, δεν είχε τέτοια.

Καθώς έχει παρέλθει προ πολλού η "εποχή της αθωότητας" για τα ελληνικά militaria, αλλά και λόγω της ελλιπούς έρευνας στο παρελθόν, σκέφτομαι ότι κάποιες στολές έχουν πιθανόν πειραχτεί με την προσθήκη διακριτικών για να "συμπληρωθούν" ή, ακόμη χειρότερα, να γίνουν κάτι που ποτέ δεν ήταν. (Γι αυτό και κοιτάω με μισό μάτι εδώ και καιρό τη μια απ' τις δικές μου...)

Απ' την άλλη... Πόσο δύσκολη ήταν η προσθήκη ενός κομματιού κόκκινης τσόχας σε ένα προπολεμικό στέμμα, προκειμένου να γίνει "μεταπολεμικό"; Ίσως πιο εύκολη από την αγορά καινούριου...

Το καδράκι με τα διακριτικά της (δυστυχώς άσχημα κανιβαλισμένης) στολής το θυμάμαι! Όντως ενδιαφέρον το ότι το στέμμα έχει το κόκκινο φόντο. Ίσως αυτό όντως να υπήρχε και προπολεμικά και απλά να μην καταγράφηκε στο σχετικό Κανονισμό παρά μόνο μεταπολεμικά;

Μακάρι να λυθεί κι αυτός ο "γρίφος" κάποια στιγμή, έχει γίνει μια αρχή σε αρκετά πράγματα εξάλλου... Ήδη σημαντική η καταγραφή των ποικιλιών!

Γιώργο δεν έχει αφαιρεθεί η φλογοφόρος ροία απλά είναι από αξιωματικό διαχειριστή. Στη στολή τους δεν έφεραν τις φλογοφορους. Δες και το μικρό κομβίο στο οπλόσημο είναι λείο όπως προβλέπεται από τον κανονισμό του 1937. 

Και μια και μιλήσαμε για φλογοφόρους ροίες μια φωτογραφία που δείχνει την εξέλιξή τους.
Πρέπει να πούμε ότι τοποθετούνταν ως ζευγάρι δηλαδή υπήρχε αριστερή και δεξιά (ανάλογα την φορά της φλόγας), όπως δείχνει η δεύτερη φωτογραφία (προσοχή δεν έχουν διαφορετικές διαστάσεις για να μη μπερδευτεί κάποιος από τη φωτογραφία, απλά η μια είναι μπροστά από την άλλη).

Όντως, δεν το πρόσεξα! Από κεκτημένη ταχύτητα νόμισα ότι ήταν του Μηχανικού!

Ξεκινάω κι εγώ ένα θέμα για τα κράνη Μ34/39 όπως έχουν επικρατήσει να ονομάζονται (ενώ έχει παρατηρηθεί και το Μ38), αν και στην πραγματικότητα, όπως φαίνεται, εισήχθησαν στην υπηρεσία χωρίς κάποια συγκεκριμένη ονομασία.

Μέχρι τώρα η επικρατής θεωρία είναι ότι αυτά ήταν ιταλικά Μ34, τα οποία, καθώς είχαν απορριφθεί από τον ιταλικό στρατό, έμεναν αδιάθετα, οπότε και πωλήθηκαν στην Ελλάδα. Τα κελύφη έφταναν εδώ άβαφα και η διαδικασία βαφής και τοποθέτησης εσωτερικού και υποσιάγωνων ολοκληρώνονταν εδώ.

Ένα προβληματικό σημείο όμως είναι το γιατί μια ιταλική βιομηχανία που απέτυχε σε ένα διαγωνισμό του 1934 συνέχισε για πάνω από ένα χρόνο να κρατάει μηχανήματα ρυθμισμένα για την παραγωγή κρανών του τύπου ή ακόμη περισσότερο, μεγάλο αριθμό έτοιμων κελυφών σε στοκ, καθώς είναι ασύμφορο και ανορθολογικό με βάση την οργάνωση της βιομηχανικής παραγωγής.

Μια διαφορετική προσέγγιση προσφέρουν τα πρακτικά του ΑΣΕΑ, όπως αυτά δημοσιεύτηκαν στο Βλάσσης, Κ., «Οι Εξοπλισμοί της Ελλάδος 1936-1940», Δούρειος Ίππος, Αθήνα 2013.

Στο πρακτικό «υπ’ αριθ. 20» της 14ης Δεκεμβρίου 1936 υπάρχει μεταξύ άλλων και το θέμα «Προμήθεια 250.000 κρανών εκ του εσωτερικού». Με βάση τα πρακτικά προκηρύχθηκαν πέντε διαγωνισμοί μέχρι να επιλεγεί κάποια βιομηχανία μεταξύ των

-   Ελληνική Βιομηχανία Εμαγιέ και Μεταλλουργίας της Κέας, Αθ. Κώνστα
-   Εταιρεία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου (ιταλικός οίκος Maneta)
-   Οίκος Zeintze
-   Οίκος Ceskoslovenska Zbrojovka, Brno
-   Οίκος Otto Ruben

Μετά την αξιολόγηση των δειγμάτων από ειδική επιτροπή (στο βιβλίο παρατίθενται οι τεχνικές λεπτομέρειες), νικήτρια ήταν η Ελληνική Βιομηχανία Εμαγιέ και Μεταλλουργίας της Κέας, Αθ. Κώνστα.

Το πρακτικό συνεχίζει, αναφέροντας:
«[…] [Ω]ς προς την ικανότητα της ελληνικής βιομηχανίας, να φέρη εις πέρας την κατασκευήν των κρανών, η υπηρεσία ημών βασίζεται εις τα ακόλουθα στοιχεία:

Α) Το από του Απριλίου 1935 πρακτικόν εξετάσεως της Ελληνικής Βιομηχανίας Εμαγιέ και Μεταλλουργίας της Κέας, Αθ. Κώνστα, εξ ου προκύπτει, ότι δύναται απολύτως να κατασκευάση κράνη […]»

Β) Το δελτίον καταγραφής […], εις το οποίον σημειούται, ότι λόγω του εξοπλισμού της βιομηχανίας και της οργανώσεως, δύναται να κατασκευάζη και μέχρι 50.000 κράνη μηνιαίως, συναγωνιζόμενα επιτυχώς τα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και ότι το ειδικευμένον προσωπικόν και οι επιστήμονες μηχανικοί, εγγυώνται περί της αρίστης διεξαγωγής πάσης ανατεθησομένης αυτή υπό του Κράτους εργασίας.

Γ) […] [Η] Ελληνική Βιομηχανία Εμαγιέ και Μεταλλουργίας της Κέας, Αθ. Κώνστα, έχει την δυνατότητα και την τεχνικήν πείραν της κατασκευής κράνους εξ ολοκλήρου. […] [Θ]α συνέφερεν από πάσης απόψεως, η κατασκευή του εν Ελλάδι»

Η απόφαση τελικά ήταν «Το ΑΣΕΑ εγκρίνει την προμήθειαν 250.000 κρανών, προς δραχμάς 290 έκαστον παρά της Ελληνικής Βιομηχανίας Εμαγιέ και Μεταλλουργίας της Κέας, Αθ. Κώνστα […]»

Το πρακτικό προέβλεπε επίσης τους σχετικούς διακανονισμούς για την προμήθεια χάλυβα από τη Σουηδία.

Παρακάτω, στο «Πρακτικόν υπ’ αριθ. 67» της 13ης Ιουνίου 1940 γίνεται λόγος «περί προμηθείας 3.665 σιδηρών κρανών» για την Αεροπορία.

Συγκεκριμένα «[η] υπηρεσία, επεζήτησε να ικανοποιήση την ανάγκην ταύτην, εκ του ενταύθα μόνου εργοστασίου κατασκευής σιδηρών κρανών της Ελληνικής Βιομηχανίας Εμαγιέ και Μεταλλουργίας της Κέας, Αθ. Κώνστα, παρ’ ης εσχάτως επρομηθεύθη τοιαύτα και η στρατιωτική υπηρεσία, προκριθέντα παρ’ αυτής ως καταλληλότερα, ακόμη και ετέρων προσφερθέντων υπό ευρωπαϊκών οίκων.»

Φαίνεται ότι τα πρακτικά δίνουν μονοσήμαντη απάντηση για την κατασκευή των κρανών και ότι αυτά ήταν με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα αντίγραφα των ιταλικών Μ34, κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου εδώ.  Η θεωρία της κατασκευής των κελυφών στην Ιταλία έχει μάλλον να κάνει με τον τύπο του κράνους, αλλά και την πιθανή υποτίμηση των δυνατοτήτων της ελληνικής βιομηχανίας της εποχής, η οποία παρ’ όλα αυτά προφανώς και παρήγαγε πολυπλοκότερα προϊόντα από τα κελύφη κρανών.

Έκανα παρ’ όλα αυτά μια προσπάθεια να ξεκινήσω ένα θέμα σε ένα διεθνές φόρουμ, καθώς τα Μ34 βρέθηκαν σε υπηρεσία στην Ιταλία, στην Guardia alla Frontiera. Προσπάθησα να δω αν υπάρχουν στοιχεία για τη χρήση των Μ34 πριν από το 1940-41, κάτι που δεν προέκυψε. Υπάρχει επομένως η πιθανότητα αυτά να ήταν λάφυρα των Ιταλών τόσο κατά τη διάρκεια του Πολέμου, όσο και της Κατοχής. Παρ’ όλα αυτά δυστυχώς η έλλειψη ιδιαίτερης συμμετοχής (ειδικά από αναγνωρισμένους συλλέκτες - συγγραφείς) και η τροπή του θέματος, παρά την προθυμία και τη βοήθεια δυο Ιταλών συλλεκτών, δε βοήθησαν ιδιαίτερα… Το link εδώ:

http://www.wehrmacht-awards.com/forums/showthread.php?t=916252 (http://www.wehrmacht-awards.com/forums/showthread.php?t=916252)

Κάτι τρέχει με την παράθεση σε ένα σημείο και δε διορθώνεται ακόμη κι όταν κάνω τροποποίηση:

Α) Το από του Απριλίου 1935 πρακτικόν εξετάσεως της Ελληνικής Βιομηχανίας Εμαγιέ και Μεταλλουργίας της Κέας, Αθ. Κώνστα, […], εξ ου προκύπτει, ότι δύναται απολύτως να κατασκευάση κράνη […]

Εξαιρετική έρευνα Γιώργο, αν θυμαμαι καλά και η ΕΠΚ σε διαφημιστικό φυλλάδιο του 1939, παρουσίαζε ότι έχει την δυνατότητα κατασκευής του συγκεκριμένου κράνους.

Γιώργο σκέφτομαι ότι το νούμερο των 250.000 κρανών είναι λίγο. Κάπου πρέπει να υπήρξε και άλλη προμήθεια. Η επιστράτευση του '40 ξεπέρασε σε άνδρες τους 450.000 και σίγουρα χρησιμοποιήθηκαν και τα παλιότερα adrian και mkI, που  δεν έφταναν σε αριθμούς τα υπόλοιπα 200.000 που υπολείπονται, άρα κάπου υπήρχε κι άλλη παραγγελία, πριν ή μετά από αυτή της σύμβασης που αναφέρεις. Μπόρει ίσως και κατά την διάρκεια του πολέμου (όλα αυτά τα καινούργια που εμφανίστηκαν την δεκαετία του 2000 και γέμισαν τις συλλογές μας, ήταν αποθηκευμένα?). Αν φυσικά συμπεριλάβεις και το ναυτικό, το οποίο είχε και αυτό τα Μ34, καθως και την μεταπολεμική χρήση από χωροφυλακή αλλά και από εθνοφυλακή, τότε μπορεί να υπολογίζουμε σε μια ακόμη προμήθεια τουλάχιστον των 250.000 κρανών.

Βρήκα και το σκανάρισμα από το φυλλάδιο της ΕΠΚ με το κράνος Μ34

Το επόμενο αντικείμενο που θα αναρτήσω είναι ένα πτυοσκάπανο. Αν κάποιος ανατρέψει στις αρχικές σελίδες του θέματος θα ξαναβρεί πάλι πτυοσκάπανα.
Το συγκεκριμένο πτυοσκάπανο, όμως διαφέρει από τα προηγούμενα καθώς είναι περιόδου βαλκανικών πολέμων.
Έχω μόνο το μεταλλικό κομμάτι καθώς μου λείπει ο στυλεός του. Είναι σε αρκετά χρησιμοποιημένη κατάσταση, αλλά διακρίνονται ακόμη η χάραξη Ελληνικός στρατός 1911 και το όνομα του κατασκευαστή (αμυδρά και όχι όλα τα γράμματα) Δροσόπουλος. Το πτυοσκάπανο όπως ήταν και η προβλεπόμενη χρήση του, ανάλογα την θέση που τοποθετούνταν ο στυλεός μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πτύο (φτυάρι) ή σκαπάνη.
Σημαντική πάντως προσθήκη εν όψη της πολεμικής προετοιμασίας της Ελλάδας πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους, καθώς κατά τον πόλεμο του 1897 δεν υπήρχαν σκαπτικά εργαλεία και οι στρατιώτες ή "δανείζονταν" από αγρότες ή έσκαβαν με άλλα μέσα ακόμη και με τις ξιφολόγχες τους. 

Αργοπορημένη απάντηση, μια και έφαγα μια ήττα με την εξαφάνιση των φωτογραφιών μου από το photobucket και πρέπει να αρχίσω δουλειά "χαμαλίκι" μάλλον...  :-\

Όντως φαίνονται λίγα, δεν ξέρω όμως, μακάρι να βρεθούν περισσότερα στοιχεία σχετικά στο μέλλον. Γενικά φαίνεται τουλάχιστον ότι έχει αρχίσει επιτέλους να ξετυλίγεται κάπως το κουβάρι σε σχέση με πολλά αντικείμενα.

Γιώργο παρόλο που έχω λογαριασμό στο photobucket, σπάνια το χρησιμοποιώ και προτιμώ τον μηχανισμό των φόρουμ  για ανέβασμα των φωτογραφιών. Χάνουν σε ανάλυση όμως, όπως και ότι δεν μπαίνουν στο σημείο του κειμένου που θέλεις αλλά στο τέλος. Σίγουρα θα βρεις την λύση στο πρόβλημα, που είναι πρόβλημα πολλών χρηστών σε φόρουμ παγκοσμίως.

Κράνη Μ34 συνέχεια, με μια φωτογραφία εκτιμώ του '50, οι στρατιώτες του αγήματος κρατούν τυφέκια Μ1 με ξιφολόγχες Μ1 και στολές battle dress βρετανικού τύπου. Πάντως η φωτογραφία μου δίνει την εντύπωση ότι δεν ταιριάζουν τα συγκεκριμένα κράνη, καθώς τα έχουμε συνηθίσει με τις προπολεμικές στολές και όπλα.

Και μια φωτογραφία από πλοίο με ναύτη (?) να φοράει κράνος Μ34.

Προχωράω στο επόμενο αντικείμενο που είναι ιμάντες εξάρτησης φυσιγγιοθηκών.
Δύσκολο αντικείμενο και αρκετά δυσεύρετο. Αρκετοί Έλληνες συλλέκτες καταφεύγουν σε αντίστοιχους γαλλικούς, που και αυτοί είναι αρκετά ακριβοί στην τιμή απόκτησής τους.
Οι ελληνικοί ιμάντες ακολούθησαν αρχικά το αντίστοιχο σχέδιο του Γερμανικού στρατού και αργότερα του Γαλλικού στρατού. Είναι σχήματος Υ, δηλαδή αποτελούνται από 3 τμήματα από δέρμα ενωμένα στη μέση με μεταλλικό κρίκο. Τα 2 τμήματα είναι μεγαλύτερα και είναι για τις μπροστινές φυσιγγιοθήκες και το πίσω και την πίσω φυσιγγιοθήκη.
Ο ιμάντας που έχω στην συλλογή μου είναι σίγουρα ελληνικής κατασκευής τον αγόρασα τυχαία μαζί με ένα μικρό σακί με αορτήρες τυφεκίου Mannlicher (είχε μπερδευτεί με τους αορτήρες και ο έμπορος δεν πουλούσε τα κομμάτια μεμονωμένα). Η σύνδεση με τις μπροστινές φυσιγγιοθήκες γίνεται με ένα τύπου καρφί κατάλληλα διαμορφωμένου ώστε να μπαίνει κάνοντας καμπύλη στην αντίστοιχη υποδοχή της φυσιγγιοθήκης. Στο πίσω όμως μέρος, υπάρχει άλλη διάταξη δηλαδή ένα πρόσθετο κομμάτι με πόρπη ώστε να γίνεται καλύτερα η ρύθμιση στο ύψος του στρατιώτη που την φορούσε.     
Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν και άλλες κατασκευαστικές ποικιλίες, θέλει σίγουρα παραπάνω ψάξιμο .... 

παιδια... μαλλον παει το photobucket για πολλους απο εμας!!

εχω κι εγω προβλημα με τις φωτογραφιες εκει... ελεγε οτι πρεπει να αναβαθμισω τον λαγιαριασμο μου για να μου επιτραπει να ανεβαζω τις φωτο μου σε τριτους.... σε φορουμ και αλλα site δηλαδη!!

γι αυτο και υπαρχει αυτο το προβλημα στις φωτο που εχουμε ανεβασει!

μου ηρθε και αναλογο εμαιλ... κι εκει επαθα κοκομπλοκο!!! μου αναφερε οτι για να βλεπουν και τριτοι σε φορουμ τις φωτο μου επρεπε να αναβαθμιστω στο add 500..... που ειναι επι πληρωμη... και οταν πηγα να δω τι παιζει... αν θυμαμαι καλα μου ζητουσε ή 299 ή 399 δολλαρια τον χρονο!!!!! μεγαλο φαουλ του photobucket!!! προσωπικα θα σωσω μερικες απο τις φωτο μου και θα δω πως θα διαγραφω απο εκει!!!


συγνωμη για την παρεμβαση και αν χαλασα με το ποστ μου το θεμα... απλα ποσταρα για να αναφερω το γεγονος.

Από ότι κατάλαβα, τέλος λοιπόν η χρήση του photobucket, εκτός εάν έχεις χρήματα και πληρώνεις την ετήσια συνδρομή. Είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα βρουν μια ενδιάμεση λύση, διότι θα χάσουν τους πιο πολλούς από τους χρήστες τους.

Και κάποια σκαναρίσματα από τις κατασκευαστικές τους προδιαγραφές από το 1909...

Φοβερά κομμάτια μας έχεις και συνεχίζεις να παρουσιάζεις Πάνο.
Εψαχνα και γω κάποια στιγμή για τους ιμάντες και είχα καταλήξει (εαν αγόραζα τελικά) στους γαλλικούς.
H αλήθεια είναι πως έμοιαζαν πάρα πολύ με τους ελληνικούς, μέχρι και το καρφί ήταν ίδιο.
Στο ebay πάντως με ένα μικρό ψάξιμο, οι γαλλικοί είναι ασυγκρίτως φθηνότεροι απο τους ελληνικούς, πάντα
με βάση τις τιμές που ζητούν τα 2 γνωστότερα ελληνικά μαγαζιά militaria..
Πάντως μέχρι πρίν διαβάσω το πόστ σου, δε γνώριζα την ύπαρξη του πίσω κομματιού με την πόρπη.
Οσα έχω δεί δεν τον έχουν..η εκμάθηση συνεχίζεται  ;)

Aυτό με το μικρό σακί με τους αορτήρες...μη τα λές έτσι απλά.. ;D

Στράτο αν αποφασίσεις να αγοράσεις, πρόσεχε μην πάρεις γαλλικούς ιμάντες για ελληνικούς και τους πληρώσεις ανάλογα εννοείται.

Όσο αφορά αυτό το μικρό σακκί, τελικά το περιεχόμενο το μοίρασα σε φίλους και εγώ κράτησα μόνο τους ιμάντες της φωτογραφίας και ένα αορτήρα mannlicher για δείγμα.

Kαλησπέρα.
Για ελληνικούς δε το βλέπω (ακόμα) μιας και οι τιμές τους πλησιάζουν τους γαλλικούς,
αλλά επιχρυσωμένους  ;D   :-[

Και επιχρυσωμένοι φτηνότεροι είναι ....  :( :(

Με λίγη υπομονή και τύχη θα βρεις αυτό που θέλεις σε προσιτή τιμή. 

Καλημέρα Πάνο.
Ερώτηση: υπάρχουν κάποιες εμφανείς διαφορές, που να βγάζουν μάτι που λέμε, μεταξύ ελληνικών και γαλλικών ; κάποια στάμπα υπάρχει στις ελληνικές; δε μιλάω για ΑΒΥΠ η οποία απότι κατάλαβα έγινε μεταπολεμικά στα περισευούμενα δερμάτινα κομμάτια (φυσιγγιοθήκες, κολεούς κλπ);

Καλημέρα Στράτο, διαφορές υπάρχουν φυσικά, αλλά πρέπει να τα δεις μαζί για να καταλάβεις.
Δηλαδή η ποιότητα κατασκευής όσο αφορά τα δέρματα είναι τελείως διαφορετική, το κόψιμο αυτών, το πάχος, οι ραφές, ακόμη και το πλάτος του πιο φαρδιού τμήματος εκεί που ακουμπά στους ώμους είναι διαφορετικό. Επίσης και τα μεταλλικά μέρη, καρφιά, κρίκος ακόμη και τα πριτσίνια (άλλα είναι δίπλα - δίπλα, άλλα είναι πάνω κάτω).  Μην φανταστείς όμως, φοβερές διαφορές δεν υπάρχουν, σε μερικά σημεία μάλιστα είναι απειροελάχιστες.
Τώρα όσο αφορά σφραγίδες, εγώ προσωπικά δεν έχω δει, κάποιος συλλέκτης όμως μου είπε ότι είδε σε κάποια, σφραγίδα της ΓΑΥΣΠ (Γενική Αποθήκη Υλικού Στρατού Πειραιώς).
Περισσότερα όταν ανοίξω το κιβώτιο που τα 'χω αποθηκευμένα, για να μετρήσω ακριβείς διαστάσεις.

Τελικά όσα και να διαβάσεις άμα δε το πιάσεις δε μπορείς να καταλάβεις, αρκεί να έχεις και τα 2 υποδείγματα
ή έστω το ελληνικό, για να δεις διαφορές έαν κάτσει κάποιο γαλλικό..
Για να λές κιβώτιο μάλλον και συ πάσχεις απο έλλειψη χώρου να υποθέσω.. :(

Είναι ένας άγραφος νόμος, μόνο όταν πιάσεις το αντικείμενο μπορείς να το μελετήσεις. Όσες περιγραφές και να διαβάσεις, όσες φωτογραφίες και να δεις, πάντα θα υπάρχουν κενά και απορίες.
Όσο για το κιβώτιο, κάτι η έλλειψη χώρου αλλά και το γεγονός αν τα βάλω σε βιτρίνα στο σαλόνι θα χω πρόβλημα με το άλλο μισό,  ;), υποχρεωτικά μπαίνουν και βγαίνουν σε κιβώτια και κουτιά. Το καλό είναι ότι προστατεύονται καλύτερα σε κιβώτια αλλά φυσικά δεν μπορείς να θαυμάσεις την συλλογή σου όποτε θέλεις, ούτε και να την επιδείξεις αν το επιθυμείς.

Το επόμενο αντικείμενο είναι και αυτό εξάρτημα της στολής και μάλιστα των επωμίδων των αξιωματικών, τα αστέρια. Τα αστέρια (ή αστέρες) χρησιμοποιούταν (-νται) για να δείξουν τον βαθμό αυτού που τα φέρει. Π.χ. ένα ασημένιο σε κάθε επωμίδα είναι για ανθυπολοχαγό, αντίστοιχα ένα χρυσό είναι για ταγματάρχη. Τα συγκεκριμένα που βλέπεται στην φωτογραφία χρησιμοποιήθηκαν στις επωμίδες όλων των στολών (πλην την υπ' αριθμ 1) από το 1909 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1930, αλλά από εκεί  και μετά όπου τα συναντάμε μόνο στην υπ'αριθμ 2 αλλά και κατά την διάρκεια του πολέμου '40 - '41 στα δίκοχα ως διακριτικά βαθμών.
Η διάμετρός τους εξαρτάται από τις κατασκευαστικές ποικιλίες και ξεκινά από 1,7 εκ και φτάνει μέχρι τα 2 εκ. (ο κανονισμός στολής προέβλεπε τα 2 εκ.).
Ο χρωματισμός τους όπως έγραψα παραπάνω, για τους κατώτερους αξιωματικούς ήταν ασημένια και για τους ανώτερους χρυσά. Στερεώνονταν πάνω στην επωμίδα με εύκαμπτους καρφίδες.

Στην φωτογραφια φαίνονται ένα χρυσό και ένα ασημένιο αστέρι.

Υπήρχαν φυσικά και τα μεγαλύτερα αστέρια  που ήταν για ανώτατους αξιωματικούς (στρατηγούς, γιατί τότε δεν υπήρχε στον Ελληνικό στρατό ο βαθμός του ταξιάρχου). Αυτά είχαν διάμετρο 3 εκ. και ασημένιου χρωματισμού.

Ξαναγυρίζω στο θέμα των κρανών καθώς στο βιβλίο του Συνταγματάρχη ε.α. Αθανάσιου Κορόζη "Οι πόλεμοι 1940 -41 επιτυχίες και ευθύνες" Αθήνα 1958 τόμος Α', ο συγγραφέας ο οποίος ήταν στενός συνεργάτης την περίοδο 1936 - 41 του στρατάρχη Παπάγου, γράφει ότι την 28η Οκτωβρίου 1940, ο στρατός ο οποίος υπολόγιζε ότι με επιστράτευση θα έφτανε σε 450.000 άτομα. Τα κράνη εκείνη την περίοδο ήταν κατά 100.000 λιγότερα από το παραπάνω νούμερο και γι' αυτό λήφθηκε το μέτρο να μην εφοδιαστούν με κράνη οι σχηματισμοί των μετόπισθεν και εσωτερικού.

Στο ίδιο βιβλίο γράφει για τα υλικά χημικού πολέμου (το θίξαμε στις αρχικές εγγραφές, αυτού του θέματος) ότι πριν τον πόλεμο του 1940, αγοράσθηκαν 206.000 προσωπίδες από τις οποίες 105.000 από την Γερμανία και 101.000 από την Γαλλία. 

Για τα πτυοσκάπανα του πεζικού, γράφει ότι παραγγέλθηκαν 100.000 από τα εργοστάσια του Κυριάκη (Πειραιά) και Ηλιόπουλου (Αίγιο). Οι θήκες και οι στυλεοί κατασκευάστηκαν από την αποθήκη σκευής μηχανικού Αθηνών.

Πολύ ενδιαφέρον!
Υπάρχει καμμία φώτο ή έχεις δει ή είσαι κάτοχος γαλλικής προσωπίδας Πάνο?

Στράτο δεν έχω γαλλική προσωπίδα, έχω όμως κάτι αντίστοιχο, το εγχειρίδιο χημικού πολέμου, οπότε θα σκανάρω φωτογραφίες για να την δείξουμε και αυτή.

Κοιτάξτε τώρα να δείτε το εξής παράδοξο, που είναι καθημερινότητα για τους Έλληνες συλλέκτες, ο κανονισμός χημικού πολέμου του 1938, δεν αναφέρει πουθενά γαλλικές προσωπίδες. Αυτό μπορεί να έγινε μόνο αν οι γαλλικές προσωπίδες αγοράστηκαν μετά το 1938. Αλλά αναφέρει τις γερμανικές προσωπίδες υποδείγματος 1937 (τις είδαμε νωρίτερα σ΄αυτό το θέμα), ιταλικές προσωπίδες pirelli (μάλλον υποδείγματος 1935) και τσέχικες προσωπίδες horak (πιθανότατα υποδείγματος 1925). Όλες έχουν, σακίδιο μεταφοράς (ιταλική και τσέχικη είναι όμοιο), φίλτρο (ή διηθητικό δοχείο) και αναπνευστικό σωλήνα. Μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο έδειξε ότι η γερμανική και η τσέχικη είχαν μεταλλικό δοχείο μεταφοράς και η ιταλική καννάβινη μακρόστενη θήκη. Καμιά δεν είχε αναπνευστικό σωλήνα και το φίλτρο ήταν στρογγυλό και προσαρμοζόταν απευθείας πάνω στη μάσκα. Τα σχέδια τους όπως είναι στον κανονισμό ακολουθούν από κάτω.

Ο Γιώργος έχει κάτι να μας πει για να μας διαφωτίσει παραπάνω;  

Μερικές φωτογραφίες από το διαδίκτυο από τις παραπάνω προσωπίδες για σύγκριση ...

Δεν έχω εικόνα με βάση τα όσα έχω δει, Πάνο. Από τον Κανονισμό φαίνεται ξεκάθαρα πως μέχρι το 1938 χρησιμοποιούνταν τρεις τύποι, από τους οποίους οι Horak και οι Pirelli είναι οι παλιότεροι και πως προσφέρονταν για εκπαίδευση (δεν τον έχω μπροστά μου και δε θυμάμαι την ακριβή διατύπωση), ενώ από τα πρακτικά του ΑΣΕΑ δε φαίνεται πουθενά παραγγελία γαλλικών προσωπίδων μέχρι και το 1940.

Ούτε αυτά έχω μπροστά μου αυτήν τη στιγμή, απ' όσο θυμάμαι οι αριθμοί πρέπει να ήταν 100.000 προσωπίδες από τη Γερμανία, με παράλληλη κατασκευή άλλων τόσων εγχώρια. Δεν ξέρω όμως σε ποιο βαθμό προχώρησε αυτό μέσω της ΕΚΑΠ.

Δεν ξέρω αν η χρονολογία της έκδοσης του βιβλίου στο οποίο αναφέρεσαι έχει να κάνει με την αναφορά σε γαλλικές προσωπίδες. Δεν είναι και απίθανο να πρόκειται προσπάθεια κάλυψης του γεγονότος ότι η Ελλάδα έκανε παραγγελίες από τη ναζιστική Γερμανία ακόμη και αφού είχε ξεσπάσει ο Β' Παγκόσμιος.

Μπορεί οι γαλλικές προσωπίδες να μην έγιναν παραγγελία αλλά να δόθηκαν ως βοήθεια, γι' αυτό να μην είναι στα πρακτικά του ΑΣΕΑ. Αν ισχύει αυτό, θα πρέπει να δόθηκαν πριν το 1940.
Πάντως ο Κορόζης σύμφωνα με το βιογραφικό του δεν ήταν κάποιος τυχαίος στο επιτελείο εκείνη την εποχή, όπως ο ίδιος αναγράφει ήταν Διευθυντής σε επιτελικά γραφεία και στο γενικό στρατηγείο. Σίγουρα συμμετείχε σε συσκέψεις για προμήθειες και το γεγονός ότι το βιβλίο γράφηκε το 1958, δεν θα ήταν πρόβλημα να αποκαλύψει την πηγή των προμηθειών. Φυσικά το 1958 είναι αρκετό το χρονικό διάστημα, από την εποχή που έγινε η προμήθεια, ώστε να κάνει λάθος για την πηγή της προμήθειας.   

Γιώργο αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι όλες οι ''ελληνικές'' μάσκες είχαν αναπνευστικό σωλήνα και φίλτρο τύπου δοχείου (αγγλικό πρότυπο) και αντίστοιχο σακίδιο μεταφοράς, σε σχέση με τα υποδείγματα στις χώρες από όπου έγιναν προμήθεια. Πρέπει να ήταν ελληνική απαίτηση...

Δεν είχα στο νου μου ότι μπορεί να έκανε λάθος ο Κορόζης, αλλά ότι πιθανόν εσκεμμένα να συγκάλυψε ο ίδιος το γεγονός με κάποιον τέτοιο τρόπο, ώστε να μη δώσει "δικαιώματα", πιθανόν με καθοδήγηση. Η εποχή ήταν περίεργη εξάλλου. Το σκεπτικό μου είναι το εξής: Η Ελλάδα κάνει παραγγελία από τη Γερμανία προσωπίδες το '37, πριν από τον πόλεμο, οι οποίες συνεχίζουν να παραδίδονται μέχρι και το '39, μετά το Σεπτέμβριο. Το '37 και το '38 είναι "εντάξει" για τη δικαιολόγηση στο αναγνωστικό κοινό, πιθανόν το '39 όμως, οπότε και ο πόλεμος είχε ξεσπάσει και με τους Βρετανούς, να φαινόταν περίεργο το πώς συνεχίζαμε να παραγγέλνουμε από τους μεν και να ζητάμε βοήθεια από τους δε ένα χρόνο αργότερα. Από αυτήν την άποψη, οι γαλλικές ίσως είναι ένα βολικό τέχνασμα.

Από την άλλη η Γαλλία ήταν κατεχόμενη ένα εξάμηνο πριν η Ελλάδα μπει στον πόλεμο και ήδη σε πόλεμο από το Σεπτέμβριο του '39. Το να δίνει βοήθεια 100.000 προσωπίδων μου φαίνεται παράδοξο σαν κίνηση.

Ποιος ξέρει, ίσως να βρεθεί άκρη κάποτε. Έτσι κι αλλιώς έχουμε συνηθίσει να κινούμαστε στα σκοτάδια...

Γιώργο σκέφτομαι μήπως οι περίφημες γαλλικές προσωπίδες να ήταν τελικά μέρος αυτών του υποδείγματος 1937 κατασκευασμένες στην Γαλλία; (παράδοξο σίγουρα)
Υπάρχει κάποια λογική στο συλλογισμό μου, δηλαδή η Γερμανία λόγω δικών της αναγκών αδυνατεί να καλύψει πλήρως τις ανάγκες της Ελλάδας και την υπόλοιπη παραγγελία την παίρνει μια γαλλική εταιρία, η οποία φτιάχνει το ίδιο υπόδειγμα σε προσωπίδες. Σίγουρα δεν είναι πρώτη φορά που κάτι ανάλογο γίνεται π.χ. τα Γαλλικά τυφέκια Gras η Ελλάδα το 1877 τα αγόρασε από την Αυστριακή Steyr, λόγω αδυναμίας των Γαλλικών εργοστασίων να κατασκευάσουν όπλα για τρίτους λόγω του δικού της εξοπλισμού. Άλλη περίπτωση τα τυφέκια Mauser που αγόρασε η Ελλάδα το 1938, τα πήρε από την βελγική FN κ.ά.
Στην περίπτωση όμως αυτή, θα υπήρχαν γερμανικές προσωπίδες με γαλλικές ενδείξεις, κάτι που δεν έχω δει (ακόμη).

Πιθανόν, το σκέφτηκα κι εγώ.

Γενικά αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι έχω προσωπίδα της Auer, φτιαγμένη το Νοέμβρη του '39, με σφραγίδα του Waffenamt, τη σφραγίδα της παραγράφου 38 του Luftschutzgesetz για τη γερμανική Αεράμυνα, γερμανικό νούμερο μεγέθους, αλλά ιμάντες του συγκεκριμένου εξαγώγιμου τύπου, παράλληλα με δυο ελληνικές σφραγίδες.

Μάλλον μετά το ξέσπασμα του πολέμου τραβιόταν αποθέματα από όπου ήταν εφικτό από την παραγωγή.

Στο κεφάλαιο Γ του βιβλίου του ο Κορόζης γράφει για τις επαφές του Παπάγου με τον Γκαμελαίν, όπου ζητάει την ενίσχυση της Ελλάδας με πολεμικό υλικό. Σε επιστολή του ιδίου του συγγραφέα προς τον στρατηγό Βεϋγκάν του γράφει μεταξύ άλλων "......οι κυβερνήσεις Αγγλίας και Γαλλίας ου μόνον δεν μας εχορήγησαν τα υλικά τα οποία πλειστάκις είχομεν ζητήσει, αλλά και κατεκράτησαν προς ιδίαν χρήσιν και όσα είχαμεν παραγγείλει εις τας αγοράς των, συνιστάμενα εις αεροπλάνα, α/α, α/αρμ. μέσα, άρματα, προσωπίδας κλπ ...." και συνεχίζει ξανά στο κείμενο του παρακάτω ".... εξ όλων των αναφερόμενων ως άνω υλικών κατεκρατήθηκαν μόνον 12 αεροπλάνα αναγνωρίσεως και ελαφρού βομβαρδισμού, Ποτέζ, άτινα είχαμε παραγγείλει εις την Γαλλία προ των εγγυήσεων, μετ' άλλων 12 ομοίων ετοιμασθέντων και παραληφθέντων προ της εισόδου της Γαλλίας εις τον πόλεμον. Όλα τα λοιπά, ήτοι α/α, α/αρμ. άρματα, προσωπίδες κλπ. παρηγγέλθηκαν με τας βάσει των δοθείσων εγγυήσεων χορηγηθείσας υπό της Μεγ. Βρεττανίας και Γαλλίας πολεμικάς πιστώσεις (2 εκατ. στερλινών και 150 εκατ. φράγκων, περί ων έκαμον μνείαν και θα επανέλθω). Ούτε ο Ελληνικός Στρατός ησθάνθη, αν μη τι άλλο, την έλλειψιν προσωπίδων (εξ ων και πάλιν μας εστάλησαν εκατόν χιλιάδες) δια τον απλούστατον λόγον διότι δεν έγινε χρήσις μέσων χημικού πολέμου." 

Μύλος δηλαδή .... ???  ???

Μετά από αυτό το μικρό δείγμα πείτε μου δεν είναι συναρπαστικό να συλλέγεις στρατιωτικά αντικείμενα του ελληνικού στρατού;  ;D ;D

Μπράβο ρε παιδιά για τις γνώσεις σας!!!
Να μαθαίνουμε και τίποτα!!
Οντως συναρπαστικό αλλά και σπαζοκεφαλιά ταυτόχρονα  ;D ;D

Όλοι μαθαίνουμε Στράτο με έρευνα και συζήτηση, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο και το βασικότερο μοιράζεται η γνώση για να μην χαθεί.

Ας συνεχίσω την σπαζοκεφαλιά μας, για την ώρα, πάλι με Κορόζη ο οποίος επιμένει ότι πήραμε προσωπίδες από τη Γαλλία (το αντικείμενο της τωρινής έρευνάς μας).
Αυτή τη φορά γράφει για την ανάμιξη της Γαλλίας στα θέματα της προετοιμασίας της Ελλάδας, η οποία το φθινόπωρο του '40 βλέποντας πια ότι ο πόλεμος με τη Γερμανία είναι αναπόφευκτος, επιθυμεί να σχεδιάσει ένα Βαλκανικό μέτωπο στα πρότυπα του Α' ΠΠ. Δεν ήξερε ακόμη τότε τον οδοστρωτήρα του κεραυνοβόλου πολέμου της Βέρμαχτ και υπολόγιζε σ' έναν ακόμη πόλεμο χαρακωμάτων. Πόσο βαθιά νυχτωμένοι ήταν τότε οι Αγγλο- Γάλλοι ......
Έτσι τον Νοέμβριο του 1940 ζητάει και παίρνει έναν κατάλογο με άμεσα υλικά που χρειάζεται η Ελλάδα, ο οποίος περιλαμβάνει: 400 πολυβόλα Χοτσκις των 7,92χιλ., 500 οπλοπολυβόλα Χοτσκις των 7,92 χιλ., 200 α/α πυροβόλα των 25 χιλ., 100.000 προσωπίδες χημικού πολέμου, και 50 αυτοκίνητα των 3,5 τον. Από αυτά πριν την πτώση της Γαλλίας όπως γράφει ο Κορόζης παραλάβαμε 400 πολυβόλα, 200 οπλοπολυβόλα,100.000 προσωπίδες και τα 50 αυτοκίνητα.



     

Από τα μέχρι τώρα γραφόμενα του Κορόζη είναι σίγουρος ότι παραλάβαμε τις προσωπίδες από τη Γαλλία, αλλά από την άλλη δεν υπάρχει ούτε δείγμα από αυτές (απ' ότι μέχρι τώρα ξέρω), σε συλλέκτες στην Ελλάδα. Σκέφτομαι ότι ίσως ο Κορόζης ήξερε τον επιτελικό σχεδιασμό και όχι την υλοποίηση. Διότι μπορεί να τις παραλάβαμε αλλά να μην ήρθαν ποτέ, από μια ίσως βύθιση του πλοίου που τις μετέφερε, κάτι που ήταν συχνό εκείνη την εποχή καθώς ο πόλεμος της τριβής ήταν σε εξέλιξη στην Μεσόγειο.

Σίγουρα αναφέρεται στο φθινόπωρο του '40; Η Γαλλία ήταν ήδη κατεχόμενη από τον Ιούνη. Μήπως αναφέρεται στο '39;

Ναι Γιώργο έτσι είναι το φθινόπωρο του 1939 (εγώ το έγραψα λάθος), με την έναρξη της επίθεσης στη Πολωνία. Τότε άρχισε πλέον να αντιλαμβάνεται η Γαλλία ότι η διπλωματία τέλειωσε και ο πόλεμος ήταν πλέον θέμα χρόνου να συμβεί.

Άρα μιλάμε γι αυτές τις ποσότητες στο εξάμηνο από το Νοέμβρη του '39 μέχρι το Μάη του '40. 100.000 προσωπίδες σα βοήθεια δεν είναι αμελητέα ποσότητα για χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο (έστω και "ιδιότυπο") ήδη δυο μήνες πριν από την παραγγελία. Υπάρχει και η πιθανότητα αυτή να δεσμεύτηκε για τις ανάγκες της ίδιας της Γαλλίας όπως λέει ο Κορόζης, ο οποίος όμως τη μια τις εμφανίζει σαν παραδοθείσες και την άλλη σα μη.

Εκτός κι αν στα αποσπάσματα που παρέθεσες (χωρίς να έχω διαβάσει το πλήρες κείμενο) ο διαχωρισμός που κάνει γίνεται με βάση τις πολεμικές ή μη πιστώσεις, διαχωρισμός που στο οικονομικό - τεχνικό κομμάτι έχει σημασία. Ότι δηλαδή από τις μη πολεμικές πιστώσεις κρατήθηκαν 12 αεροπλάνα, ενώ από τις πολεμικές όλα τα υπόλοιπα, με τις 100.000 προσωπίδες που αναφέρονται να είναι οι γερμανικές, με την έννοια ότι αυτές υπήρχαν, άρα οι μη παραληφθείσες γαλλικές δεν επηρέασαν την πορεία του πολέμου, ακριβώς επειδή δε χρειάστηκαν.

Στα γραφόμενα του Κορόζη φαίνεται ότι με την πίστωση που μας δόθηκε από Αγγλία και Γαλλία κάναμε τις παραγγελίες. Από την Γαλλία προλάβαμε και παραλάβαμε τα υλικά που έγραψα παραπάνω. Τις 100.000 προσωπίδες σύμφωνα με τον Κορόζη τις πήραμε από τη Γαλλία, παρόλο που δεν τις χρειαστήκαμε λόγω ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν βιοχημικές ουσίες.


Δηλαδή ο συγγραφέας είναι σίγουρος ότι πήραμε προσωπίδες από την Γαλλία, άλλωστε το γράφει 3 φορές συνολικά στο βιβλίο του.
Συμφωνώ μαζί σου ότι δεν είναι αμελητέα ποσότητα και σε χώρα που ετοιμάζεται για πόλεμο. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να αποδέσμευσαν τη συγκεκριμένη ποσότητα από παλιότερες προσωπίδες (που είχαν για χρήση για το δικό τους στρατό) και να δόθηκαν στην Ελλάδα, ενώ αυτοί ανανέωναν το στοκ τους με νέες παραγγελίες.
Μόνο εικασίες μπορώ να κάνω.

Αφήνω λίγο το γρίφο με τις γαλλικές προσωπίδες και γυρίζω στα κράνη.
Η έλλειψη των 100.000 κρανών, σε επιστρατευόμενη δύναμη 450.000, όπως γράφει ο Κορόζης οδήγησε στην αποδοχή οι σχηματισμοί των μετόπισθεν και του εσωτερικού να μην χρεωθούν κράνη. Αυτό το επιβεβαιώνει και ένας από τους έφεδρους υπαξιωματικούς, ο οποίος στα απομνημονεύματά του γράφει ότι η μονάδα του δεν πήρε κράνη. Ανήκε σε μονάδα πυροβολικού, με αποστολή την επισήμανση του εχθρικού πυροβολικού με τον ήχο και τη λάμψη. Ο ίδιος γράφει ότι επειδή φοβόταν τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς των Ιταλών, έψαξε και βρήκε κράνος από ένα χαράκωμα, αφού πρώτα είχε βρει διάφορα ιταλικά ή ελληνικά τα οποία όμως ήταν είτε τρύπια είτε γεμάτα αίματα.
Το παραπάνω μάλλον επιβεβαιώνει ότι δεν έγινε άλλη προμήθεια κρανών μετά από τα 250.000 Μ 34, καθώς εκτιμώ ότι τα παλιότερα κράνη τύπου ADRIAN M16 και τα ΜΚΙ, θα πρέπει να ήταν τα υπόλοιπα 100.000.

Καλησπερα
Φωτογραφίες από Ελληνικές ξιφολογχες κ μια εξαιρετικά σπάνια μετατροπή τουρκικής 1903 σε Ελληνική για το τυφέκιο μανλιχερ 1903/14
Με συλλεκτικός χαιρετισμούς σε ολους

Φωτογραφίες από την μετατροπή της τουρκικής M 1903 ξιφολογχη για το μανλιχερ 1903/14

Και άλλες φωτογραφιες

Πολύ καλό!!!
Οι ξιφολόγχες είναι το μόνο που με τραβούσε από τα μυλιταρι.
Νά τήν χαίρεσαι.

Φωτογραφίες από Ελληνικές ξιφολογχες μανλιχερ κ γκρας κ μετατραπεισες

Μερικές ακόμη φωτογραφιες

Τελευταίες φωτογραφίες (για σήμερα)
Καλό απόγευμα σε όλους.

Καταπληκτική συλλογή!!

Το σύνολο της συλλογής από ξιφολογχες.
Όλες ευρέθησαν στη Μακεδονία κ αγοράστηκαν, τα τελευταία 12 έτη, στη διάρκεια επισκεψεων.
ΟΙ ξιφολογχες αποτελούν κειμήλια κ απόδειξη της ανδρεία του Έλληνα στρατιώτη ειδικά το χρονικό διάστημα από το 1912 έως κ το 1941.Τους αποθανοντες στρατιώτες στη Βόρειο Ήπειρο (1940-1941)ποτέ θα τιμήσει το Ελληνικό κράτος, οι οποίοι ακόμη παραμένουν άγνωστοι ? Να τελεσουμε μια επιμνημόσυνη δέηση βρε παιδιά στους δικούς μας που πέθαναν για την πατρίδα κ έχουν λάβει την αδιαφορία για παράσημο.

Με τα τελευταία σου λόγια τα είπες όλα!!!
Ένα μπράβο για τα όσα έχεις μαζέψει.
Πρόσφατα έπεσε μία ωραία εδώ στο Ηράκλειο με ένα τουρκικό σπαθί αλλά δυστυχώς ήταν κακή εποχή για εμένα να τής πάρω εγώ.
Με δυσκολία έχω τρείς στα χέρια μου εκ των οποίων μόνο η μία είναι Ελληνική.
Σού εύχομαι να βρεις άλλες τόσες να πλουτίσει η συλλογή σού.

Τέλειες Kaizer, οι ελληνικές ξιφολόγχες για το τυφέκιο Μανλιχερ είναι από τις αδυναμίες μου. Στη φωτογραφία η "μικρή" μου συλλογή από ξιφολόγχες Μανλιχερ, πριν 3 χρόνια, καθώς έχω προσθέσει ήδη άλλες επτά.

Ασε μας και συ ρε Πάνο, με τον πόνο μας παίζεις... ;D ;D ;D ;D

Πανό εξαιρετική η συλλογή σου!!!
Η ξιφολογχη που βρίσκεται πρώτη από αριστερά, δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι.
Μήπως θα μπορούσες να στείλεις μερικές πιο κοντινές φωτογραφίες;
Επίσης είναι ξιφολογχη για το μανλιχερ 1903;
Καποια μετατροπή ίσως από τουρκική Μ 1890 η Μ 1887;
Ευχαριστω

Η 1η αριστερά είναι μετατροπή από τούρκικη Μ1890. Υπήρχαν δύο είδη μετατροπών από τις τούρκικες Μ1890 και ένα είδος από τούρκικη Μ1903. Έχω περιγράψει όλες τις ξιφολόγχες για το ελληνικό μάνλιχερ και τις μετατροπές, αναλυτικά, στο ομότιτλο βιβλίο για το ελληνικό τυφέκιο μάνλιχερ, σε ειδικό κεφάλαιο.

Πανό καλησπερα
Ποιο είναι το βιβλίο καθώς με ενδιαφέρει να το αγοράσω.
Ευχαριστω
Δημητρης

Δημήτρη καλησπέρα, σου έστειλα πμ

H νέα προσθήκη στη συλλογή μου, με θήκη και σε αρκετά καλή κατάσταση.

Συγχαρητήρια αγαπητέ για τη συλλογή σου και για το νέο σου απόκτημα.
Αν και βρίσκομαι σε άλλο συλλεκτικό πεδίο ξέρω να εκτιμώ τις σοβαρές συλλογές
Συνέχισε έτσι :)

Καλοδιατηρημένη.
Σε αντίθεση με τα νομίσματα όλα τα πολλεμικα θέλουν συντήρηση από ότι έχω καταλάβει.
Δεν είναι κακό να τα λαδωνεις ή να τα καθαρίσετε με διάφορους τρόπους.
Σωστά;;

Το νέο απόκτημα. Μια ξιφολογχη Μ1903/14, από την παραγγελία των 25 χιλιάδων αραβιδων του 1930. Αρκετά σπάνια Ελληνική ξιφολογχη σε πολύ καλή κατάσταση.
Ευχαριστω για τα όμορφα σχόλια τους Straits 76, herakliotis κ GSHH.

Πολύ όμορφη και σε πολύ καλή κατάσταση!!
Ποτέ δεν έιναι αρκετές  ;D ;D
Είναι και ίδιοι οι αριθμοί;

Πολύ όμορφη καλορίζικη Δημήτρη!

Στράτο έλα την Κυριακή για φροντιστήριο, διακρίνω βασικές ελλείψεις  :D :D :D

Εκει γύρω ήμουν αλλά δε τα κατάφερα.. :(

Κράνος υποδειγματος Μ 1934/1939.
Το κράνος υποδείγματος 1934/39, ήταν κατασκευασμένο από νικελιοχάλυβα, είχε πάχος 1,1 χιλιοστό και βάρος 1.000 έως 1.100 χιλιόγραμμα, ανάλογα με το μέγεθος.
Τα περισσότερα κράνη υπ. 1934/39, παρελήφθησαν από την Ιταλία μόνο σαν κελύφη, που βάφτηκαν με Ελληνικά χρώματα και προστέθηκαν Ελληνικής κατασκευής εσωτερικές επενδύσεις και υποσιάγωνα. Τα κράνη του στρατού βάφτηκαν στο παραδοσιακό Ελληνικό χακί, της αεροπορίας γκρι, ενώ του ναυτικού βάφτηκαν σε ναυτικό μπλε, και τυπώθηκε μια εστεμμένη άγκυρα και τα γράμματα ΒΝ (Βασιλικό Ναυτικό). Οπές αερισμού δεν υπήρχαν και οι εσωτερικές επενδύσεις στερεώθηκαν στα κελύφη με τέσσερις βίδες, για μεγαλύτερη ευκολία. Διατίθεντο τρία μεγέθη κελύφους, με επτά νούμερα εσωτερικού.
Οι εσωτερικές επενδύσεις ήταν δύο τύπων. Οι μεν Ιταλικές, ήταν παρόμοιες με του Μ33. Οι Ελληνικές, που αποτελούσαν και τον κανόνα, ήταν δερμάτινες, με επτά γλώσσες, διάτρητες, εκτός από μία, στην οποία είχε τυπωθεί θερμικά το νούμερο του κράνους, το στέμμα του τότε βασιλείου της Ελλάδας και οι λέξεις ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ γύρω από έναν Ελληνικό σταυρό. Τα υποσιάγωνα, πλάτους 17 χιλιοστών, ήταν επίσης δερμάτινα, αποτελούμενα από δύο, εύκολα αφαιρούμενα τμήματα, που κατέληγαν σε πόρπες, οι οποίες διέτρεχαν το μήκος του απέναντι τμήματος, για ρύθμιση μεγέθους.

Και ακόμη ένα Ελληνικό κράνος υποδειγματος Μ 1934/1939

Καλήμερα.
Η λανθασμένη προέλευση-κατασκευή του κράνους έχει πλέον καταρριφθεί παρότι πολλά σάιτ ελληνικά και ξένα το περιγράφουν όπως μας το παρουσιάζεις.Κοίταξε εδώ : http://es1940.gr/blog/project/%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE/ (http://es1940.gr/blog/project/%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE/)
όπως επίσης και εδώ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ¨Τεύχος 260 - Νοέμβριος 2018"

Στρατό πολλά Μπράβο για την ορθή επισήμανση σου, όπως κ στο Σύλλογο Αναβιωτων.
Παραδέχομαι το εσφαλμένο της εντύπωσης μου.
Αποδεικνύεται ότι έχουμε δυνατότητες αυτοεξυπηρέτησης σε στρατιωτικό εξοπλισμό.
Η πολιτεία όμως όπως πάντα καταδιώκει την ιδιωτική πρωτοβουλία κ την πνίγει στο τέλος.
Και πάλι συγχαρητήρια για την επισήμανση σου.
Δημητρης

Kαλημέρα Δημήτρη.
Δε χρειάζεται να παραδεχθείς τίποτα  ;D, πάρα πολλοί συλλέκτες, όπως και εγω, ξέραμε την ιστορία του κράνους όπως την παρουσίασες.Τα τελευταία χρόνια ξεκαθάρισε το τοπίο ως προς την προέλευση του κράνους.
Αν έχεις όρεξη μπορείς να διαβάσεις αυτό : https://www.politeianet.gr/books/9786188003118-blassis-d-konstantinos-doureios-ippos-oi-exoplismoi-tis-ellados-1936-1940-241134 (https://www.politeianet.gr/books/9786188003118-blassis-d-konstantinos-doureios-ippos-oi-exoplismoi-tis-ellados-1936-1940-241134)